Brandi Wren bestudeerde sociale afstand en infecties voordat er plakbandsporen op de vloer van de supermarkt verschenen en plastic barrières in het postkantoor omhoog gingen.

Wren, een gastonderzoeker bij de afdeling Antropologie van de Purdue Universiteit, heeft een jaar lang de troepen van wilde vervetapen in Zuid-Afrika bestudeerd, waarbij hij zowel hun sociale verzorgingsgedrag als hun parasietenbelasting volgde. Haar resultaten, waarvan sommige woensdag (21 april) zijn gepubliceerd in PLoS ONE toonde bewijs aan dat apen die bepaalde gastro-intestinale parasieten dragen, anderen niet zo goed verzorgen als apen zonder de parasiet, en dat de transmissieroutes misschien niet zo duidelijk zijn als biologen denken.

Met implicaties voor zowel het gedrag van dieren als de menselijke gezondheid, openen de resultaten van Wren nieuwe wegen voor onderzoek en nieuwe manieren om oud onderzoek te overwegen. Vervet-apen delen verrassende overeenkomsten met mensen. Naast het delen van meer dan 90% van het menselijk DNA – iets dat geldt voor alle primatensoorten – is het ook bekend dat meerkattenapen aandoeningen vertonen die meer bekend zijn bij mensen dan bij andere dieren, waaronder angst en hypertensie. Biologen hebben ontdekt dat het bestuderen van de fysiologie, genetica en gedrag van vervetapen licht kan werpen op sommige aspecten van de menselijke biologie.

“We hebben zoveel gedragsovereenkomsten; de wortels en nuances van sociaal gedrag zijn bij alle primaten doorgaans hetzelfde, vooral bij apen en mensen”, aldus Wren. “Deze studie toont enkele van die overeenkomsten aan, als we ons ziek voelen, willen we met niemand praten. 'Je kunt over mijn rug wrijven, wat dan ook, maar ik wil heel graag met rust gelaten worden.' We zien veel overeenkomsten in de manier waarop mensen en apen met elkaar omgaan binnen hun eigen groepen.”

Wilde dieren dragen doorgaans een nominale hoeveelheid parasieten met zich mee. Biologen hebben lang aangenomen dat deze infecties onschadelijk zijn; dat ze asymptomatisch zijn en de gezondheid of vooruitzichten van het dier niet significant beïnvloeden. Nog interessanter is dat de parasieten die Wren bestudeerde – zweepworm of Trichuris – geen parasieten zijn die doorgaans via sociaal contact worden verspreid. Dit zijn gastro-intestinale parasieten die meestal worden verspreid via verontreinigde grond of stoffen in de omgeving. Maar uit het onderzoek van Wren blijkt dat ze via sociaal contact kunnen worden verspreid en dat ze het sociale gedrag van een individu aanzienlijk kunnen beïnvloeden.

“Geïnfecteerde individuen vertonen een beetje lethargie, maar het interessante is dat ze zich nog steeds door andere individuen laten verzorgen; ze verzorgen anderen gewoon niet,' zei Wren. “Ze knuffelen ook niet zoveel met de andere apen. Het lijkt erop dat ze zich gewoon niet lekker voelen.”

Wren en haar team volgden drie troepen vervetapen, Chlorocebus pygerythrus, door hun hele verspreidingsgebied in het natuurreservaat Loskop Dam in Zuid-Afrika. Door de interacties en verzorgingsgewoonten van individuele apen uitvoerig te catalogiseren en door dat te vergelijken met infectie-informatie uit fecale monsters, konden Wren en haar team ontrafelen dat apen die besmet waren met zweepworm minder tijd besteedden aan het verzorgen van andere apen. Ze accepteerden verzorging – toen die werd aangeboden – maar boden niet aan om hun troepengenoten terug te verzorgen.

Wren merkt op dat dit verschil in gedrag niet zo groot is dat het alleen al opvalt door het observeren van de apen. Alleen door het verzorgingsgedrag rigoureus te observeren, fecale monsters uitvoerig te bestuderen en die resultaten in relatie tot elkaar te analyseren, kon Wren deze relatie ontcijferen.

“Het is onmogelijk dat we alleen door observatie konden vaststellen welke apen besmet waren,” zei Wren. “Er zijn geen andere tekenen van de infectie, behalve het sociale gedrag. En de verandering is vaak zo moeilijk te detecteren. Het duurt een aanzienlijke tijd om één persoon te volgen en de gegevens te verzamelen om deze te kunnen zien. Het effect zit verborgen in dit complexe web van interacties.”

Wren stelt dat haar ontdekking belangrijk is voor dieronderzoekers om in gedachten te houden. Nu onderzoeken naar de persoonlijkheden van dieren aan populariteit beginnen te winnen, benadrukte ze het belang van het opnemen van informatie zoals de hoeveelheid parasieten en hormoonprofielen in die onderzoeken. Anders zouden biologen gedrag verkeerd kunnen toeschrijven aan persoonlijkheidskenmerken, terwijl de boosdoener in werkelijkheid een actieve infectie is.

“Er zijn mensen naar wie je kijkt en je denkt: 'Goh, deze kerel is zo'n eikel! Hij laat zich altijd door iedereen verzorgen, maar hij verzorgt niemand anders!'' zei Wren. "Wat we toeschrijven aan persoonlijkheid of houding kan gewoon zijn omdat hij een darm vol parasieten heeft."

Wren trekt parallellen tussen het gedrag van de troepen en het menselijk gedrag tijdens de pandemie. Net als de apen hunkeren mensen naar sociaal contact, maar dan meer in de vorm van handdrukken, high-fives en knuffels. Net als de apen kunnen mensen ziekten verspreiden door sociaal contact en hebben ze de neiging zich tijdens een ziekte een beetje terug te trekken. In tegenstelling tot de apen begrijpen mensen echter alles over besmetting, over hygiëne en over het belang van het verminderen van contact of het vergroten van de netheid.

“Al dit sociale gedrag beïnvloedt de gezondheid op praktisch niveau,” zei Wren. “We weten dat COVID-19 wordt verspreid via nauw sociaal contact. Het fascinerende aan het bestuderen van andere soorten, en één reden om ze te observeren en te begrijpen, is dat we altijd nieuwe dingen leren. Er valt altijd meer te leren. Zelfs als we naar eerder onderzoek kijken, zelfs als we dachten de resultaten te begrijpen, kennen we misschien nog steeds niet het hele plaatje.”

###

Wren is een alumna van Purdue University. Ze werkte samen met Melissa Remis, hoofd van de afdeling Antropologie, en Joseph Camp, emeritus hoogleraar bij de afdeling Vergelijkende Pathobiologie. De afdeling Antropologie is gehuisvest in het College of Liberal Arts.

Over Purdue University

Purdue University is een vooraanstaande publieke onderzoeksinstelling die praktische oplossingen ontwikkelt voor de zwaarste uitdagingen van vandaag. Purdue, gerangschikt als de 5 meest innovatieve universiteit in de Verenigde Staten door US News & World Report, levert wereldveranderend onderzoek en buitengewone ontdekkingen. Toegewijd aan praktijkgericht en online leren in de echte wereld, biedt Purdue transformatief onderwijs voor iedereen. Purdue streeft naar betaalbaarheid en toegankelijkheid en heeft het collegegeld en de meeste collegegelden bevroren op het niveau van 2012-13, waardoor meer studenten dan ooit schuldenvrij kunnen afstuderen. Zie hoe Purdue nooit stopt in het aanhoudende streven naar de volgende grote sprong op https://achtervolgen.edu /.

Coinsmart. Beste Bitcoin-beurs in Europa
Bron: https://bioengineer.org/monkeys-are-less-cuddly-with-each-other-when-dealing-with-an-infection-study-finds/