Professor Pogge is momenteel bij pre-COP 28-gesprekken in Abu Dhabi, in een poging zijn idee voor een Global Ecological Impact-fonds op de agenda te krijgen van de jaarlijkse VN-onderhandelingen over klimaatverandering.

Pogge is dat zeldzaamste: een gerenommeerd academisch filosoof die een meetbare impact op de wereld probeert te maken.

Zijn werk wordt vaak vergeleken met dat van zijn vriend Peter Singer – een filosoof die vooral bekend staat om zijn werk over dierenrechten en de effectieve altruïsmebeweging.

Op academisch gebied literatuur de twee staan ​​bekend om hun contrasterende benaderingen van de kwestie van de verantwoordelijkheden van mensen in de rijke wereld ten opzichte van die in de arme wereld.

In eenvoudige bewoordingen kan het verschil worden teruggebracht tot Singers pleidooi om goed te doen, versus Pogge's bewering dat onze eerste plicht is om te stoppen met het doen van kwaad.

En de schade waar Pogge zich op richt is een systeem van intellectuele eigendom dat nieuwe innovaties – of het nu medicijnen of nieuwe groene technologieën zijn – buiten het bereik van de meerderheid van degenen die in het zuidelijke deel van de wereld wonen, prijst. 

Het patentsysteem werkt op twee manieren de acceptatie van groene technologieën in armere landen tegen: ten eerste drijft het de prijs van nieuwe technologieën hoger dan wat die in arme landen zich kunnen veroorloven; en ten tweede stimuleert het technologieën die geschikt zijn voor de ontwikkelde wereld.

Pogge's voorstellen, de Gezondheidsimpactfonds en Ecologisch Impact FondsDeze problemen moeten worden opgelost door speciale fondsen in het leven te roepen die de scheppers van innovaties belonen met betalingen voor het bereiken van meetbare resultaten, in ruil voor het afzien van octrooirechten in de ontwikkelingslanden. 

“We zouden een fonds oprichten waarmee mensen hun innovatie kunnen registreren. Degenen die zich registreren, krijgen een deel van de uitbetalingen van het fonds dat evenredig is aan de groene impact of de impact op de gezondheid die hun innovatie in de wereld bereikt”, zegt Pogge.

“Maar in ruil voor die beloning moeten ze hun gewone monopolieprivileges opgeven, dat wil zeggen dat ze óf moeten toestaan ​​dat de innovatie door wie dan ook gratis wordt gereproduceerd, óf dat ze het tegen kostprijs moeten verkopen.”

Het resultaat, zegt Pogge, zou zijn dat farmaceutische en groene innovaties die momenteel niet beschikbaar zijn voor mensen in de ontwikkelingslanden, zouden kunnen worden overgenomen, en ten tweede zou er een stimulans zijn voor vernieuwers om met technologieën te komen die geschikt zijn voor arme landen.

In het zuiden van de wereld zijn grotere reducties van de uitstoot van broeikasgassen mogelijk

Pogge zegt dat investeringen in technologieën voor het terugdringen van broeikasgassen die geschikt zijn voor ontwikkelingslanden een veel groter rendement zouden opleveren in termen van vermeden emissies dan investeringen van vergelijkbare omvang in hightech groene innovatie voor de rijke wereld.

Het Health Impact Fund is het oudste van de twee voorstellen en hoewel het goed ontvangen is in de academische wereld, is het er niet in geslaagd steun te vinden onder potentiële grootschalige donoren in de publieke of private sfeer.

Een deel van de reden zou kunnen zijn dat de belangrijkste voordelen van het voorstel naar mensen in de arme wereld gaan. Pogge wijst er snel op dat er voor de mensen in de rijke wereld reële voordelen zijn verbonden aan het voorkomen van de wereldwijde verspreiding van virussen, maar geeft toe dat de winsten van het Ecological Impact Fund eerlijker zouden worden verdeeld.

De hele wereld heeft belang bij het beperken van de uitstoot van broeikasgassen. 

Pogge zegt dat het EIF landen als Nieuw-Zeeland kansen biedt om hun nationaal bepaalde bijdrage onder de Overeenkomst van Parijs te voldoen tegen lagere kosten dan andere compensatieprogramma's, terwijl het tastbare voordelen oplevert voor degenen die het meest in nood zijn.

Het ministerie van Financiën heeft geschat dat de kosten voor het compenseren van het tekortschieten van Nieuw-Zeeland bij het voldoen aan zijn NDC op nationaal niveau tussen de 3 miljard en 24 miljard dollar zullen liggen.

Op de vraag naar een voorbeeld van een innovatie die de uitstoot van broeikasgassen zou kunnen terugdringen en tegelijkertijd de levens van mensen in het zuiden van de wereld zou kunnen verbeteren, suggereert Pogge kooktoestellen.

Het is een interessant voorbeeld omdat Zwitserland het enige land is dat beweert begonnen te zijn met het compenseren van projecten om aan zijn verplichtingen onder de Overeenkomst van Parijs te voldoen, en een van die projecten betreft houtkachels in Peru.

Duizend ovens zijn geïnstalleerd – elk ervan zal naar schatting jaarlijks 2.5 ton CO2 compenseren. Zwitserland is van plan te beweren dat het voor de periode 100,000 tot 2 ongeveer 2020 ton CO2030 heeft gecompenseerd met de installatie van de kachels.

Bij de huidige NZU-prijs van $70 levert een van die kachels een rendement op van $175 in termen van vermeden CO2-uitstoot per jaar.

Opgemerkt moet worden dat de onderhandelingen over wat zal worden aanvaard als geverifieerde compensaties op grond van artikel 6 van de Overeenkomst van Parijs nog moeten worden afgerond.

Persoonlijk vervoer is een ander terrein waarop Pogge denkt dat low-tech oplossingen grote winsten kunnen opleveren. “Je kent goedkope e-scooters en e-bikes die zijn ontworpen om gemakkelijk te worden gerepareerd.”

Hij zegt dat contribuanten aan het EIF een percentage van de door het fonds vermeden uitstoot zouden kunnen claimen dat overeenkomt met hun investeringen. En die investeerders kunnen regeringen zijn, zoals Nieuw-Zeeland, met verplichtingen onder de Overeenkomst van Parijs, of bedrijven die hun eigen uitstoot willen compenseren.

Pogge, die als 17-jarige een jaar in Nieuw-Zeeland doorbracht, zegt dat Aotearoa perfect geplaatst is om het voortouw te nemen bij initiatieven als het EIF.

“Nieuw-Zeeland kan een behoorlijk belangrijke rol spelen in de wereld door een klankbord en springplank voor ideeën te zijn.”

Noorwegen, zegt hij, is een goed voorbeeld van een klein land met een grote impact en Nieuw-Zeeland zou een soortgelijke impact kunnen hebben door buiten het vierkant te denken.

“Nieuw-Zeeland is economisch gezien geen erg groot land en je zou kunnen zeggen dat wat Nieuw-Zeeland in eigen land doet een druppel op een gloeiende plaat is.

“Maar wat Nieuw-Zeeland op het internationale toneel doet en de initiatieven die het neemt, kunnen een diepgaande impact hebben op wat er in de wereld gebeurt. En als Nieuw-Zeeland bijvoorbeeld een proefproject van het EIF zou financieren voor bijvoorbeeld honderd miljoen dollar, zou dat potentieel een wereldveranderende impact kunnen hebben en zeker een veel grotere impact dan wanneer Nieuw-Zeeland gewoon zou doen wat iedereen steekt een klein beetje geld in bekende ontwikkelingsprojecten die alle anderen ook financieren”, zegt hij.

Het idee dringt Pogge aan in Abu Dubai en later deze week in Shanghai naar de Nieuwe Ontwikkelingsbank, is om een ​​proefprogramma te starten waarin ongeveer 100 miljoen dollar wordt geïnvesteerd.

Aanvankelijk zou het fonds de in aanmerking komende innovaties beperken tot vier of vijf verschillende technologieën in een beperkt aantal landen – hoogstwaarschijnlijk in Afrika.

De deelnemende bedrijven zouden worden beloond op basis van de gerealiseerde emissiereducties. De nieuwe technologieën zouden nieuwe basislijnen scheppen met toekomstige beloningen voor besparingen die verder gaan dan dat. 

TÜV – een Duitse meetspecialist – heeft dat gedaan keek stemde in met het voorstel en kwam tot de conclusie dat het mogelijk zou zijn de vermeden uitstoot van broeikasgassen te meten. 

Pogge zegt dat hij graag wil horen van de aantredende minister van Klimaatverandering en dat het land voor een klein deel van de Nieuw-Zeelandse Nationally Bepaald Contribution-verplichtingen een echte bijdrage kan leveren door goed te doen en de schade te helpen beperken die wordt aangericht door internationale patentwetten.