Blue Period is een van de meest indrukwekkende anime die ik ooit heb gezien, en daarvoor was het een van de meest indrukwekkende manga die ik ooit heb gelezen. Er zijn een paar manga's die je in je leven zult tegenkomen en waarvan je meteen weet dat ze een anime-aanpassing zullen krijgen, waarvan je zeker weet dat ze zoveel mensen zal beïnvloeden. en een van die manga's is Blue Period. De serie slaagt er uitstekend in het publiek te beïnvloeden door de personages op de meest nauwkeurige manier uit te drukken, en op een manier die zoveel verschillende emoties oproept, met zijn beeldende kunstthema.
Een onverwachte start
De serie volgt Yatora Yaguchi, een delinquente middelbare scholier die ook goed kan studeren. Hij zweeft door het leven met zijn delinquente vrienden zonder passie, bijna zijn afstuderen, maar dit verandert op een trouwe ochtend nadat hij de avond ervoor met zijn vrienden gedronken heeft wanneer hij de eigenaardige blauwe tint opmerkt die de lege, vroege ochtendstraten van Shibuya omhult. Deze scène maakt zo'n indruk op hem dat hij de volgende dag het landschap in de kunstles schildert en er veel complimenten voor krijgt. Dit geeft Yatora de motivatie en overtuiging om met kunst te beginnen, en nadat hij lid is geworden van de kunstclub, besluit hij dat hij een kunstcarrière najaagt. Hiervoor zou hij naar een kunstuniversiteit moeten gaan, maar vanwege de financiële situatie van zijn familie is zijn enige optie om zich aan te melden bij de TAU (Tokyo University of the Arts), een universiteit met een van de goedkoopste tarieven in Japan, maar met een acceptatiegraad van ongeveer twintig procent die ongeveer één op elke 200 aanvragers accepteert.
Yatora's reis naar acceptatie neemt de voorhoede van de anime. Tijdens deze reis zien we hem verschillende excentrieke en interessante personages ontmoeten, die allemaal een unieke mix van persoonlijkheden hebben die niet lijken op de typische kunststudent. Elk van deze personages helpt Yataro op verschillende manieren in de anime terwijl ze allemaal samen dezelfde reis proberen te maken. Omdat er echter zoveel personages zijn die dezelfde reis maken, is het geen verrassing dat we sommigen met verschillende niveaus van talent zien. Sommige mensen moeten elke dag van hun leven werken om hun passies na te jagen en hun doelen te bereiken, terwijl anderen zo getalenteerd zijn dat falen nooit een optie voor hen is.
Talent ontmoet handwerk
Dit is wat Yatora's pad als iemand die in feite zijn kunstreis helemaal opnieuw begon, zo realistisch maakt. We zien hem talloze keren worstelen om op hetzelfde niveau te komen als zijn leeftijdsgenoten, terwijl hij weet dat hij harder moet werken dan de meesten omdat hij er geen aangeboren talent voor heeft. Het feit dat hij constant worstelt met deze onzekerheid, maar er toch in slaagt om er doorheen te komen om zijn doelen te bereiken, is wat zijn reis zo motiverend maakt en waarom je hem alleen maar kunt aanmoedigen terwijl hij zijn emoties opzij zet, leert, groeit, en wordt uiteindelijk net zo goed als zijn leeftijdsgenoten.
Als pas afgestudeerde begrijp ik en herken ik de worsteling om alle academische doelen en verwachtingen te bereiken die jij en iedereen om je heen voor je hebben en hoe moeilijk het is om de volgende stap te zetten in het najagen van je passies, wat wei is terwijl Toen ik de anime zag, was ik geschokt over hoe het dit gevoel zo goed kon vastleggen. Het portretteert ook de deprimerende realiteit van falen en hoe je soms, hoe hard je ook probeert, toch ergens in kunt falen. De anime toont ook andere serieuze thema's, zoals het omgaan met genderidentiteit en hoe verstikkend de verwachtingen van de mensen om je heen kunnen zijn. En gelukkig pakt de anime deze thema's verrassend goed aan op een manier die het kernthema niet in gevaar brengt, maar het ondersteunt.
Visueel flauw
Het enige element waarin de anime schaamteloos glans mist, is de animatie van zeven bogen. Hoewel het niet op hetzelfde niveau staat als een middelmatige anime zoals EX Arm, mist het nog steeds details in veel scènes, zijn de personageontwerpen behoorlijk alledaags voor hun manga-tegenhangers, en de bewegingen van genoemde personages lijken meestal erg traag. Het meest uitzonderlijke deel van de anime vond ik echter de verschillende uitgelichte schilderijen, waarvan de meeste echte 16-19e-eeuwse schilderijen zijn van echte kunstenaars zoals Van Gough. Deze schilderijen werden gelukkig nauwkeurig weergegeven in de anime, waarvan ik zeker weet dat dit zeer werd gewaardeerd door kunstliefhebbers zoals ikzelf.
Conclusie
Bovendien waren het energieke openingsnummer "EVERBLUE" van Omoinotake en het melancholische slotnummer "Replica" van mol-74 een geweldige toevoeging aan de kijkervaring. Al is Blue Period niet de best uitziende anime van het seizoen, het prachtig verteld verhaal en de innemende personages maakten het tot een van de beste van het seizoen.
Blauwe periode is nu beschikbaar om te streamen op Netflix.
Heb je blauwe periode gezien? Wat vind je van onze recensie? Laat ons uw mening weten in de opmerkingen hieronder.
