Function Unknown, het team achter Alpha Particle, had waarschijnlijk niet verwacht dat hun spel ermee vergeleken zou worden Ulysses van James Joyce, maar we gaan er toch heen. Twee keer hebben we geprobeerd Ulysses te lezen, en twee keer zijn we er weer vanaf gekomen. Het is duidelijk verbazingwekkend geschreven en heeft ongetwijfeld recht boven ons hoofd geslingerd. Maar het is gewoon zo compact, zo onmogelijk om comfortabel te lezen, dat we het enthousiasme verliezen waarmee we erin begonnen. We twijfelen er niet aan dat iemand ergens anders ervan geniet, maar dat kunnen we gewoon niet. 

Dit is precies het gevoel dat we hebben bij Alpha Particle. Het is, objectief gezien, een prachtig gemaakt indiespel. We stellen ons voor dat de ontwerpers het in elkaar zetten als een sierlijk zakhorloge, waarbij elk afzonderlijk onderdeel met precisie is gemaakt. Maar voor het leven van ons kunnen we er niet in komen. Het is juist de sierlijkheid die ons afschrikt. Er zijn zoveel details hier dat we niet weten waar we ons op moeten concentreren.

Voor een spel dat is opgebouwd rond het bestaan ​​van één enkel deeltje, zit het absoluut vol met kennis. Het verhaal is existentieel, omdat je het doel van je bestaan ​​wilt leren kennen – je bent een gefabriceerd deeltje, zie je – en dan bepaal je wat je met die informatie gaat doen. Het verhaal omvat ruimtestations, levensvormen en geavanceerde filosofielessen terwijl je je een weg baant naar een oplossing. 

Een deel van ons probleem komt voort uit de liefde van Alpha Particle voor zijn eigen verhaal. Het verhaal is omvangrijk en onverwacht, begrijp ons niet verkeerd. Het is veel verhevener dan we hadden verwacht van een £ 8.39 Oost-Aziëzacht spel (dat is niet de belediging zoals het klinkt). Maar het verhaal stond in de weg, althans in onze ervaring. Er zijn bergen informatie over elk van de entiteiten en deeltjes die je tijdens je reis tegenkomt, en veel ervan is essentieel materiaal dat je moet weten om diezelfde entiteiten te overwinnen. Maar het proces om het te vinden is een speld in een hooiberg. We doorzochten de verschillende interfaces en dialoog met onze panning-zeef, in een poging de belangrijke informatie over een zwak punt te vinden, of het pad naar de volgende stap in het verhaal. Het was vermoeiend. 

De wereld van Alpha Particle heeft precies hetzelfde probleem. Hier is een oefening voor jou: bekijk een screenshot van het spel. Probeer nu te identificeren wat volgens jou decoratie is, dingen die geen invloed hebben op het niveau en wat de gameplay beïnvloedt. We durven te wedden dat u slechts de helft van de punten krijgt. Het scherm is een onstuimige puinhoop waar alles knippert en bloeit, waardoor de aandacht er naartoe wordt getrokken. Maar slechts een deel ervan is belangrijk. Wanneer het doel van het spel (daar komen we op, maak je geen zorgen) is om zo snel en naadloos mogelijk door de omgeving te navigeren, is het plotseling een probleem om tegen een muur of vijand aan te botsen die op een landschap leek. 

Wat je eigenlijk doet Alfadeeltje is een fascinerende vraag, vooral omdat we die vraag na de tutorial nog steeds stelden. Alpha Particle wordt bijzonder slecht geïntroduceerd: een verwoestende fout als je bedenkt hoe moeilijk het spel in de openingsmomenten is. Het overlaadt de speler volledig met jargon en flitsende interfaces, waarbij de mantra van minder-is-meer wordt losgelaten en meteen voor meer-is-meer wordt gekozen. Als je op ons lijkt, druipt de informatie uit de oren. 

Dat is zo'n misser als je bedenkt dat Alpha Particle eigenlijk vrij simpel is. Als Alfadeeltje zit iedereen achter je aan. Ze willen je absorberen. Je hebt zelf geen tegenmaatregelen, maar er zijn gebieden in de wereld die wel gevaarlijk voor ze zijn niet voor jou. Voor een groot deel van de niveaus ben je aas. Je schudt met je kont bij passerende deeltjes, trekt hun aandacht en schiet vervolgens naar de verschillende energiecentra die vervolgens je vijand kunnen vernietigen. Jij bent de matador en zij zijn de stieren. 

Dit is een eenvoudige basis waarop Alpha Particle niet kan wachten om erop voort te bouwen. Je krijgt niet veel tijd om te acclimatiseren aan deze ongewone opstelling. Vrijwel onmiddellijk maak je kennis met verschillende soorten deeltjes (wil je meer weten? Scan het ongelooflijk drukke encyclopedie-artikel erover), obstakels, bazen, upgrades, energietypes, bevriende locaties en meer. Niveaus worden lastig en doen het licht uit, of bieden problemen met meerdere fasen. Het is, zoals veel van Alpha Particle vaak kan zijn, verbijsterend. 

We hebben Alpha Particle gepauzeerd, nagedacht over problemen, zijn er dagen later op teruggekomen en hebben die lus verschillende keren voltooid. Net als we grip op de zaken krijgen, zal een nieuw niveau ons weer helemaal opnieuw in de war brengen. We zullen heel eerlijk tegen je zijn: dit was voor ons een van de moeilijkste games om te beoordelen. Het is op zijn zachtst gezegd een uitdaging geweest om op een punt te komen waarop we een bevredigend oordeel kunnen geven. 

Er zijn momenten van helderheid geweest, waarin we een paar niveaus niet per ongeluk aan elkaar hebben geregen, maar met daadwerkelijke vaardigheid en denkkracht. Ik weet het, wij waren ook verrast. Dit zijn de momenten waarop de intentie achter Alpha Particle duidelijk naar voren komt: we begrijpen wat de ontwerpers wilden bereiken. Maar zelfs toen dit gebeurde, hadden we het nog steeds niet helemaal naar onze zin. En dat komt omdat we er niet van overtuigd zijn dat het onderliggende concept honderd procent leuk is. 

Achtervolgd worden is niet van nature empowerend of plezierig. Als we een deeltje bespotten dat langzamer was dan wij, dan was er de frustratie van het proberen zijn focus te behouden. Als je te ver vooruit gaat, valt hij weg, en moeten we terugrijden om hem weer op te halen. Als een deeltje sneller of beter manoeuvreerbaar was dan wij, dan is er de frustratie van het niveau. We zouden muren raken of laserbarrières verkeerd timen en moeten opnieuw beginnen. Het is wanneer de onleesbaarheid van het niveau het meest irritant is. 

Uiteindelijk voelden we gewoon geen gloed van voldoening omdat we achtervolgd werden. Het is nieuw, daar bestaat geen twijfel over: we zijn zo gewend aan het neerschieten van vijanden in andere games, dat degene die wordt achtervolgd, inherent anders voelt. Maar toen we voor de zoveelste keer stierven aan een baas die ons een niveau achtervolgde, zuchtten en puften we en wensten dat we een BFG in onze handen hadden. Alpha Particle zorgt voor een adrenalinestoot, maar niet op een manier waar we altijd van genoten. 

Wij bewonderen Alpha Particle. Het is een product van liefde, gemaakt door mensen die echt in hun visie geloofden. Je ziet de passie voor de wereld, het verhaal, de regelsets en de voortgangsstructuur tot in elk klein detail. Maar in ons geval creëerde al die moeite een muur en geen spel. We stuiterden er meer op dan dat we eraan sleutelden.

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• PlatoData.Network Verticale generatieve AI. Versterk jezelf. Toegang hier.
• PlatoAiStream. Web3-intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• PlatoESG. carbon, CleanTech, Energie, Milieu, Zonne, Afvalbeheer. Toegang hier.
• Plato Gezondheid. Intelligentie op het gebied van biotech en klinische proeven. Toegang hier.
• Bron: https://www.thexboxhub.com/alpha-particle-review/