Zephyrnet-logo

Dumpster Fire: Wat ging er mis met Californische cannabis? | Project CBD

Datum:

Cannabis hoort ontspannend en leuk te zijn. Wat is er niet leuk aan gegiechel, munchies en een korte pauze in het alledaagse? Helaas is het nieuws uit de Smaragdgroene Driehoek in Californië tegenwoordig allesbehalve positief.

Rapport na rapport voorspelt onheil met koppen als “de grootste legale wietmarkt ter wereld gaat in rook op” (The Economist), “Californische wietindustrie wordt geconfronteerd met een ‘uitstervingsgebeurtenis’” (SF Gate), “Wanhoop in de Smaragdgroene Driehoek terwijl legale cannabis in CA instort” (CalMatters), en “De verkoop van legale cannabis is volgens de laatste cijfers op een slechte reis voor de eens zo bloeiende industrie” (Fortuin).

Is het echt zo slecht?

Ja het is.

De legale verkopen zijn al ruim twee jaar aan het dalen, zonder dat er tekenen van verlichting aan de horizon zijn. Aan de basis lijkt de voornaamste oorzaak de overweldigende dominantie van de illegale markt te zijn, wat naar schatting ook het geval zal zijn twee keer zo groot van de gereglementeerde markt (Politico).

Het resultaat: opeenvolgende bedrijfsfaillissementen in de hele sector.

Supply Chain-problemen

Een in vijf Telers hebben dit jaar vrijwillig hun licenties ingeleverd. Anderen laten hun vergunde velden braak liggen, omdat ze de oogst van dit jaar niet kunnen financieren na de verliezen van vorig jaar.

In andere delen van de sector is het niet beter. Een jaar geleden was er een verbluffend diverse en innovatieve merkgemeenschap. Volgens Headset waren er in mei 2022 bijna 1500 merken op de markt. Een jaar later zijn er nog geen duizend over.

Verderop in de toeleveringsketen bezwijken ook distributeurs. In een rapport uit 2022 werd geschat dat erkende cannabisdistributeurs in Californië aan de kant zitten $ 600 miljoen dollar in verouderde debiteuren die detailhandelaren niet kunnen of willen betalen. Herbl, dat zichzelf aanprees als de grootste distributeur in de staat ingestort, waardoor honderden merken bang zijn dat ze niet voor hun product betaald zullen worden.

Wat de cannabisretailers in Californië betreft, waarschuwen talrijke waarnemers uit de industrie dat honderden apotheken tegen het einde van het jaar geen contant geld en krediet meer zullen hebben. De waarschijnlijke sluiting van een aanzienlijk percentage van de Californische detailhandelaren zal de algehele industrie verder destabiliseren, aangezien cannabisboeren en -fabrikanten de toegang tot legale klanten verliezen.

En ondanks al het gepraat over sociale rechtvaardigheid en het “rechtzetten van de fouten” van de oorlog tegen drugs, vindt dit allemaal plaats in een sector waar geen bescherming tegen faillissementen bestaat, waar individuen persoonlijk aansprakelijk zijn voor de verschuldigde bedrijfsbelastingen, ongeacht de bedrijfsstructuur. , en waar bedrijven door de federale belastingwetgeving geen normale bedrijfskosten mogen afschrijven.

Met andere woorden: achter de naderende ondergang van de sector gaan duizenden persoonlijke verhalen over financiële ondergang schuil.

Fatale gebreken

Toen voorstel 64 in november 2016 werd aangenomen, werden er 27 door de kiezers opgelegde doelstellingen vastgelegd. Vijf van deze doelstellingen hadden betrekking op het wegwerken van de illegale markt en het bieden van een redelijke weg naar licentieverlening.

Uit Prop 64: “Het is de bedoeling van het volk bij het vaststellen van deze wet… om de productie en verkoop van marihuana uit de handen van de illegale markt te halen… om de groei en verkoop van marihuana te belasten op een manier die de illegale markt verdrijft… .”

Het onvermogen om deze door de kiezers opgelegde doelstellingen te verwezenlijken ligt aan de basis van een groot deel van de angst in de sector. Dus wat gebeurde er? Terugkijkend is het duidelijk dat Proposition 64 twee fatale tekortkomingen had: hoge belastingen en lokale controle.

Hoe hoog zijn de cannabisbelastingen in Californië? Ter vergelijking: de staatsaccijns op een fles wijn bedraagt ​​maar liefst vier cent. De staatsaccijns op een achtste ounce cannabis bedraagt ​​4.90 dollar of meer dan 100 keer hoger. Bovendien worden producten uit Californië in de hele toeleveringsketen belast. Eén cannabisproduct kan worden getroffen door een lokale cannabisteeltbelasting, een lokale productiebelasting, een lokale distributiebelasting en een lokale detailhandelsbelasting. Ach, we krijgen zelfs te maken met een “wegenbelasting” omdat we alleen maar producten naar bepaalde rechtsgebieden vervoeren. Dan is er nog de forse staatsaccijns en omzetbelasting.

Deze belastingen stapelen zich op in de hele toeleveringsketen (wat betekent dat onze belastingen worden belast), wat resulteert in een cumulatieve last die in grote mate verklaart waarom illegale producten doorgaans de helft van de prijs kosten van gelicentieerde producten.

Dat is bepaald niet de manier om “de groei en verkoop van marihuana te belasten op een manier die de illegale markt verdrijft….” zoals vereist door Prop. 64. Bij ontstentenis van echte belastinghervormingen zal de handhaving van illegale cannabis een verloren spel van meppen blijven.

Lokale controle betekent geen controle

De tweede fatale fout is het idee van ‘lokale controle’. Lokale controle verwijst naar de dubbele goedkeuringsaanpak van Californië, wat betekent dat elke cannabisfaciliteit lokale autorisatie en een staatslicentie moet verkrijgen. In concept klinkt dat niet zo slecht. Maar in de praktijk betekent dit dat meer dan 60% van de rechtsgebieden de detailhandel in cannabis heeft verboden.

Door gemeenten toe te staan ​​zich af te melden, heeft Californië in feite het grootste deel van de staatsmarkt overgegeven aan illegale exploitanten en criminelen. Anders gezegd betekent ‘lokale controle’ geen controle. In deze (legale) cannabiswoestijnen in de hele staat is ongereguleerde, onbelaste en niet-geteste cannabis koning.

Het veranderende gezicht van de illegale markt

Naast deze ellende is het gezicht van illegale cannabis op belangrijke manieren veranderd. Dertig jaar geleden werd een groot deel van de ondergrondse cannabiseconomie in Californië vertegenwoordigd door off-the-grid, moeder-en-pop-kwekers, verborgen in het achterland van Humboldt en Mendocino County.

De hedendaagse illegale acteurs zijn van een geheel ander ras. Er gaan geruchten rond dat goed gekapitaliseerde cannabislicentiehouders aan beide kanten van het hek spelen en enorme winsten uit de illegale verkoop van cannabis gebruiken om hun concurrenten op de gereguleerde markt te ondermijnen. Meest recentelijk een megacultivator Glazen Huis Merken werd aangeklaagd door de opruiende CEO van Catalyst wegens “het willens en wetens aangaan van illegale verkopen – zowel binnen als buiten Californië.” (Glazen Huis countersued wegens smaad.) Top Shelf werd door een werknemer-klokkenluider beschuldigd van het illegaal verschepen van legale cannabis ter waarde van ten minste $ 2 miljoen buiten de staat. En het immer populaire merk Stiiizy werd in de verdediging gezet na een OnkruidWeek onderzoek suggereerde dat het bedrijf een illegale pijplijn van producten had van de gelicentieerde fabriek in Los Angeles naar New York.

De overvloed aan ongereguleerde, bedwelmende zogenaamde “hennep”-producten brengen extra uitdagingen met zich mee. Ondanks staatsverboden verkoopt een groeiend aantal bedrijven openlijk zeer bedwelmende synthetische cannabinoïden onder het mom van hennep. Chapo Extrax bijvoorbeeld – dat zichzelf trots uitroept tot ‘het nieuwste drugskartel in de stad’ – verkoopt gummies online met 175 mg uiterst krachtige synthetische THC per stuk, waardoor het vele malen sterker is dan alles wat op de gereguleerde markt wordt verkocht (waar THC maximaal is). 10 mg per portie). Terwijl de verkoop van legale cannabis daalt, nemen de rapporten over gifbestrijding met betrekking tot niet-gereguleerde cannabinoïdeproducten dus toe.

Deze synthetische namaakproducten ondermijnen de integriteit van de Californische cannabis consumenten in gevaar brengen. Bovendien verkopen veel van deze bedrijven op flagrante wijze kinderen en imiteren ze gewone snacks – praktijken die verboden zijn in de gereguleerde industrie.

Toch is er tot op heden vrijwel geen handhaving geweest tegen leveranciers van deze designermedicijnen, die meer gemeen hebben met “badzout” dan met traditionele cannabis.

Deze producten kunnen gemakkelijk worden gekocht in Californië, ondanks een staatsverbod op bedwelmende hennep:

Naar een oplossing

Er is nog steeds een kans om veranderingen door te voeren die Californië in staat zullen stellen de levendige, gereguleerde, belastinggenererende industrie op te bouwen waar de Californiërs om vroegen bij het aannemen van Prop 64. Maar daarvoor zijn onmiddellijke en belangrijke veranderingen nodig om ervoor te zorgen dat volwassen consumenten in de hele staat toegang hebben tot tot legale cannabis die concurrerend geprijsd is.

Het betekent dat de staats- en lokale belastingen aanzienlijk moeten worden verlaagd en dat prioriteit moet worden gegeven aan verstandige wetshandhavingsstrategieën die gelijke tred houden met de snel veranderende markt. Het betekent ook dat de disfunctionele tweeledige structuur die lokale autoriteiten in staat stelt legale cannabis te verbieden, moet worden herzien terwijl ongereguleerde markten floreren.

Cannabis is een van de grootste erfgoedindustrieën van Californië, samen met wijn, technologie en entertainment – ​​industrieën die we hebben gevoed en gekoesterd met ondersteunende wet- en regelgeving. We zouden terecht ook een robuuste cannabismarkt moeten hebben die klaar is om een ​​dominerende kracht te worden op de nationale en zelfs mondiale markten in een wereld na de legalisatie. Om dat te garanderen, moeten we de dringende problemen aanpakken.


Tiffany Devitt is hoofd regelgevingszaken voor CannaCraft en Maart en As en zit in het bestuur van de California Cannabis Industry Association (CCIA).


spot_img

Laatste intelligentie

spot_img