Grote carnivoren zijn over het algemeen gevoelig voor veranderingen in het ecosysteem, omdat hun gespecialiseerde dieet en positie aan de top van de trofische piramide verband houdt met kleine populatiegroottes. Dit leidt op zijn beurt tot een lagere genetische diversiteit bij toproofdieren vergeleken met dieren lager in de voedselketen. Genetische diversiteit is erg belangrijk voor het vermogen van een soort om te overleven en zich aan te passen aan toekomstige veranderingen.

Buitengewone genetische diversiteit in een buitengewone kat

In deze studie hebben de onderzoekers het volledige genoom van 53 Afrikaanse luipaarden in kaart gebracht en vergeleken met de Amoerluipaarden en andere grote kattensoorten. Tot hun verbazing ontdekten de onderzoekers dat de genetische diversiteit van Afrikaanse luipaarden extreem hoog is: bijna vier keer hoger dan die van het Amoerluipaard, twee keer zo hoog als die van de leeuw en bijna vijf keer hoger dan die van de cheetah.

Patrícia Pečnerová, postdoc bij de afdeling Biologie en een van de gedeelde eerste auteurs, legt uit:

– “De uitzonderlijke genetische diversiteit is waarschijnlijk een gevolg van het vermogen van het luipaard om populatiecrashes en -reducties te voorkomen. We ontdekten dat de populaties Afrikaanse luipaarden gedurende honderdduizenden jaren groot bleven. Wij denken dat dit de veelzijdigheid van de soort weerspiegelt, die zich voedt met een grotere verscheidenheid aan prooien dan welke andere grote roofdier dan ook.”

Door alle habitats in Afrika zwerven – maar voor hoe lang?

De hoge genetische diversiteit van de Afrikaanse luipaarden is niet de enige verrassing die verborgen zit in de genomen van de luipaarden. Ze vertonen ook minder genetische barrières binnen het Afrikaanse continent dan andere zoogdiersoorten.

Kristian Hanghøj, een van de corresponderende auteurs van de studie, legt uit:

– “Wij geloven dat het luipaard tijdens de evolutionaire geschiedenis vrijer over het Afrikaanse continent zwierf dan bijna welke andere zoogdiersoort dan ook, en daarbij genetisch materiaal uitwisselde. Het heeft een uniek vermogen om in vrijwel elk leefgebied en klimaat succesvol te zijn, en noch regenwouden, noch woestijnen lijken de bewegingen van luipaarden de afgelopen millennia te hebben geblokkeerd.”

De verrassende bevindingen laten zien hoe de ecologie van een soort – zoals hoe ‘kieskeurig’ hij is als het gaat om leefgebied en prooien – de genomische variatie ervan kan beïnvloeden. De uitzonderlijk hoge genetische diversiteit zou het Afrikaanse luipaard een voordeel kunnen geven bij het omgaan met milieu-uitdagingen, waaronder klimaatverandering en vernietiging van habitats.

De fragmentatie van habitats vormt echter een ernstige bedreiging voor alle grote dieren, zelfs voor dieren die zo bedreven zijn in het omgaan met menselijke aanwezigheid als het luipaard. De door de mens veroorzaakte veranderingen in de natuurlijke habitats vinden plaats in een tempo dat waarschijnlijk te snel is voor bijna alle wilde diersoorten om zich aan te kunnen aanpassen. Eerdere studies hebben aangetoond dat Afrikaanse luipaarden de afgelopen 48 jaar 67 tot 300% van hun natuurlijke habitat hebben verloren. jaar.

– “Om onze resultaten in een grotere context te plaatsen, benadrukken we dat het Afrikaanse luipaard ook wordt geconfronteerd met ernstige bedreigingen voor zijn voortbestaan, ondanks dat het een soort evolutionair succes is”, besluit Patrícia Pečnerová.

###