Hier is een soort fusionvoedsel dat je niet elke dag ziet: donzige, gestoomde rijstkorrels, boordevol rundvleescellen.

Het klinkt Frankenstein. Maar voor het hybride plant-diermengsel was geen enkele genetische manipulatie nodig, alleen een flinke dosis creativiteit. De avant-gardistische granen zijn bedacht door Koreaanse wetenschappers en lijken op laboratoriumvlees met een dosis koolhydraten.

De hybride rijst bevat granen die zijn gekweekt met runderspiercellen en vetweefsel. Samen gestoomd, heeft de resulterende kom een ​​lichtroze tint en tonen van room, boter, kokosolie en een rijke, vlezige umami.

De rijst heeft ook een voedingswaarde, met meer koolhydraten, eiwitten en vet dan normale rijst. Het is alsof je rijst eet met een klein hapje runderborst. Vergeleken met vlees uit laboratoriumteelt is de hybride rijst relatief eenvoudig te kweken; het duurt minder dan een week om een ​​kleine batch te maken.

Het is bovendien verrassend betaalbaar. Eén analyse toonde aan dat de marktprijs van hybride rijst bij volledige productie ongeveer een dollar per pond zou bedragen. Alle ingrediënten zijn eetbaar en voldoen aan de voedselveiligheidsrichtlijnen in Korea.

Rijst is in een groot deel van de wereld een hoofdvoedsel. Eiwit is dat echter niet. Hybride rijst zou een dosis broodnodige eiwitten kunnen leveren zonder meer vee te hoeven fokken.

“Stel je voor dat je alle voedingsstoffen die we nodig hebben uit celgekweekte eiwitrijst haalt”, zegt studieauteur Sohyeon Park van de Yonsei Universiteit in een persbericht.

De studie is de nieuwste aanzet tot een ontluikend veld van ‘toekomstige voedingsmiddelen’ – waarbij laboratoriumvlees de hoofdrol speelt – die de uitstoot van kooldioxide proberen terug te dringen en tegelijkertijd tegemoetkomen aan de stijgende mondiale vraag naar voedzaam voedsel.

“Er is de afgelopen vijf jaar een enorme belangstelling ontstaan ​​voor het ontwikkelen van alternatieven voor conventioneel vlees met een lagere impact op het milieu.” zei Dr. Neil Ward, een agrifood- en klimaatspecialist aan de Universiteit van East Anglia, die niet bij het onderzoek betrokken was. “Deze onderzoekslijn is veelbelovend voor de ontwikkeling van gezondere en klimaatvriendelijkere diëten in de toekomst.”

Toekomstig voedsel

Velen van ons delen de liefde voor een sappige steak of een glinsterende burger.

Maar het houden van vee legt een enorme druk op het milieu. Hun vertering en mest produceren aanzienlijke uitstoot van broeikasgassen, wat bijdraagt ​​aan de klimaatverandering. Ze verbruiken grote hoeveelheden grondstoffen en land. Nu de levensstandaard in veel landen stijgt en de wereldbevolking steeds groter wordt, groeit de vraag naar eiwitten ook snel groeiend.

Hoe kunnen we een evenwicht vinden tussen de noodzaak om een ​​groeiende wereld te voeden en duurzaamheid op de lange termijn? Hier komt het 'toekomstige voedsel' om de hoek kijken. Wetenschappers hebben allerlei new-age-recepten bedacht. Zeewier, van krekel afgeleide eiwitten en 3D-geprint voedsel gaan naar een futuristisch kookboek bij jou in de buurt. In het laboratorium gekweekte kip heeft dat wel al sierde menu's in luxe restaurants in Washington DC en San Francisco. Vlees dat in sojabonen en andere noten wordt verbouwd, is dat wel goedgekeurd in Singapore.

Het probleem met op noten gebaseerde steigers, legde het team in hun artikel uit, is dat ze allergieën kunnen veroorzaken. Rijst heeft daarentegen zeer weinig allergenen. Het graan groeit snel en is voor een groot deel van de wereld een culinair hoofdbestanddeel. Hoewel rijst vaak als koolhydraat wordt beschouwd, bevat het ook vetten, eiwitten en mineralen zoals calcium en magnesium.

“Rijst heeft al een hoog voedingsniveau”, zegt Park. Maar beter nog: het heeft een structuur die ook andere cellen kan huisvesten, inclusief die van dieren.

Rijst, rijst, baby

De structuur van een enkele rijstkorrel is als een stedelijk snelwegsysteem in een koepel. ‘Wegen’ doorkruisen het graan, kruisen elkaar op punten, maar laten ook een overvloed aan lege ruimte achter.

Deze structuur biedt veel oppervlakte en ruimte voor de groei van rundvleescellen, schreef het team. Net als een 3D-scaffold duwen de ‘wegen’ cellen in een bepaalde richting, waardoor uiteindelijk het grootste deel van de rijstkorrel wordt bevolkt.

Dierlijke cellen en rijsteiwitten mengen normaal gesproken niet goed. Om de rundvleescellen aan de rijststeiger te laten hechten, voegde het team een ​​laag lijm toe die gemaakt was van visgelatine, een neutraal smakend ingrediënt dat in veel Aziatische landen vaak als verdikkingsmiddel bij het koken wordt gebruikt. De coating koppelde zetmeelrijke moleculen in de rijstkorrels aan de rundvleescellen en smolt weg na het stomen van de korrels.

Bij het onderzoek werden spier- en vetcellen gebruikt. Zeven dagen lang rustten de cellen op de bodem van de rijst, vermengd met de granen. Ze floreerden en groeiden twee keer zo snel als in een petrischaaltje.

“Ik had niet verwacht dat de cellen in de rijst zo goed zouden groeien”, zegt Park in het persbericht.

Rijst kan snel zacht en papperig worden in vloeistoffen. Maar de visachtige laag weerstond het voedingsbad en ondersteunde de interne steigers van de rijst, waardoor de rundvleescellen – zowel spieren als vet – konden groeien.

Vlezige rijst

Toekomstig voedsel moet lekker zijn om aan te slaan. Dit omvat textuur.

Net als variaties op pasta hebben verschillende soorten rijst een andere bite. De hybride rijst zette uit na het koken, maar met meer kauwen. Gekookt of gestoomd was het iets harder en brosser dan normale rijst, maar met een nootachtige, licht zoete en hartige smaak.

Vergeleken met normale supermarktrijst was de hybride rijst voedzaam. Het koolhydraat-, eiwit- en vetgehalte nam allemaal toe, waarbij eiwit de grootste boost kreeg.

Het eten van 100 gram hybride rijst is als het eten van dezelfde hoeveelheid gewone rijst met een hapje mager rundvlees, schreven de auteurs in de krant.

Voor al het toekomstige voedsel zijn de kosten de olifant in de kamer. Het team heeft hun huiswerk gedaan. Hun hybride rijst zou een productiecyclus van slechts drie maanden kunnen hebben, misschien zelfs korter met geoptimaliseerde groeiprocedures. Het is ook kosteneffectief. Rijst is veel betaalbaarder dan rundvlees, en als het op de markt wordt gebracht, schatten ze dat de prijs ongeveer een dollar per pond zou kunnen bedragen.

Hoewel de wetenschappers in dit onderzoek rundvleescellen gebruikten, zou een vergelijkbare strategie kunnen worden gebruikt om kip, garnalen of andere eiwitten in rijst te kweken.

Toekomstige voedingsmiddelen bieden een weg naar duurzaamheid (hoewel sommige onderzoekers hebben de klimaatimpact in twijfel getrokken van laboratoriumvlees). De nieuwe studie suggereert dat gemanipuleerd voedsel de milieu-impact van het fokken van vee kan verminderen. Zelfs met laboratoriumprocedures is de ecologische voetafdruk van de teelt van hybride rijst slechts een fractie van die van de landbouw.

Hoewel naar rundvlees geurende rijst misschien niet voor iedereen geschikt is, heeft het team al plannen voor ‘microbeef sushi’ waarbij de rundvlees-rijst hybride wordt gebruikt of het graan als een ‘complete maaltijd’ wordt geproduceerd. Omdat de ingrediënten voedselveilig zijn, kan hybride rijst gemakkelijk door de voedselvoorschriften navigeren op weg naar een supermarkt bij u in de buurt.

“Nu zie ik een wereld aan mogelijkheden voor dit hybride voer op graanbasis. Het zou op een dag kunnen dienen als voedselhulp voor hongersnood, militaire rantsoenen of zelfs ruimtevoedsel”, aldus Park.

Beeldcredits: Dr. Jinkee Hong / Yonsei Universiteit

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• PlatoData.Network Verticale generatieve AI. Versterk jezelf. Toegang hier.
• PlatoAiStream. Web3-intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• PlatoESG. carbon, CleanTech, Energie, Milieu, Zonne, Afvalbeheer. Toegang hier.
• Plato Gezondheid. Intelligentie op het gebied van biotech en klinische proeven. Toegang hier.
• Bron: https://singularityhub.com/2024/02/15/scientist-say-their-new-hybrid-beef-rice-could-cost-just-a-dollar-per-pound/