Zephyrnet-logo

Tom Ravencroft's afrekening voor 2023 – MonsterVine

Datum:

Dit jaar kon ik mijn gebruikelijke gezeur niet aan, omdat ik in de lente werd ontslagen en deze zomer door het land verhuisde, dus ik heb een heleboel dingen gemist. Austin zei echter dat ik het bij vijf dingen kon houden en ik denk dat mijn inbreng gewaardeerd wordt of zoiets, dus LAAT ME NU EEN ENKELE SCORES VERZETTEN.

5: Beste bizar onverwachte game over duistere afleveringen aan het einde van WO1: Last Train Home.

Ik zal eerlijk tegen je zijn: zelfs een historische gek als ik, die daadwerkelijk van het Tsjechische Legioen heeft gehoord, zou niet denken dat een spel over een handjevol Tsjechische jongens die tijdens de Revolutie door Rusland proberen te reizen en te overleven, zou werken, maar Ik denk dat ze het eruit hebben gehaald. Geniet van spannende squad-ontmoetingen! Kijk naar het managen van je bemanning terwijl je trein richting Vladivostok rammelt! Vraag je af of je je beste sluipschutter moet sturen om op wild te jagen om iedereen te voeden of om ze te laten jagen op het gevaarlijkste wild: COMMUNISTEN!

Terwijl ik wel van games als Star Trek: Voyager: Elite Force, Ik zal de bemanning van toegeven Reiziger stond waarschijnlijk niet bekend om zijn raketspringen of zieke noscopen, behalve toen Janeway Tuvix (terecht) afsloot. Punt is, Star Trek Het is moeilijk voor gamebedrijven om hun hoofd eromheen te wikkelen, omdat het vooral om praten en denken gaat, niet om schieten en springen en verovering (bruto!). Star Trek: Resurrection is gemaakt door een team van Telltale-veteranen, zo voelt het, en het lukt het schijnbaar onmogelijke: het voelt eigenlijk als een aflevering van Star Trek in plaats van “Oké, maar wat als ze raketwerpers hadden, maar we noemden ze fotonentorpedowerpers?”

3: Beste “Ik gebruik hiervoor te veel of te weinig medicijnen”: Blacktail.

Technisch gezien kwam het uit op 15 december 2022, maar technisch gezien schrijf ik dit in februari 2024, en tijd is een constructie die geen betekenis heeft. Blacktail is niet zozeer een spel als wel een hallucinogeen in digitale vorm. Er zijn bijvoorbeeld pijlen schieten en knutselen en baasgevechten ding daar zit je in, maar het plaatst je vooral in deze bizarre Oost-Europese sprookjeswereld vol uitzinnige Muppet-achtige dingen en er gebeuren rare dingen en je hebt geen idee of je te veel of te weinig drugs hebt gebruikt om het echt te begrijpen. Ik denk niet dat ik meer tijd heb besteed denken aan vooral een spel wat in godsnaam was dat, dan ik Zwarte staart. Ik heb het aan vier verschillende mensen voorgesteld. Het voelt als iets dat je vroeger in de koopjesbak voor pc-games (die bestonden) in een winkel (die bestonden) kocht toen ze pc-games verkochten (dat deden ze vroeger) zonder handleiding en zonder instructies.

2: Nou, dit is gewoon een verdomde verrukking: Cross Blitz.

We zijn ver in het tijdperk van games die te hard proberen diep, betekenisvol en ontroerend te zijn, waarbij allemaal verdrietige vaders kniezen en diepe gevoelens voelen. Kruis Blitz gaat over gekke kerels die aan het broeden zijn, wat kaartgevechten voeren, piraten zijn, af en toe goedaardige doodsbedreigingen uiten en een vrolijke oude tijd hebben. Het heeft het kleurrijke palet en de vrolijke sfeer van een klassiek SNES-spel en ik ben verbaasd dat het niet groter is dan het is. Maak het alsjeblieft groot.

1: Gemaakt voor mij, persoonlijk Award: Shadows of Doubt.

Een volledig gesimuleerde sci-fi/noir stadssim waarin je een detective speelt die procedureel gegenereerde misdaden onderzoekt? Moeder van dios. Is het gek omdat er zoveel procedureel wordt gegenereerd? Is het ooit! Hebben de gevallen een gelijkheid omdat ze allemaal voortkomen? Ja! Voelt alles daardoor totaal kunstmatig aan? Natuurlijk! Geef ik er om? Ik schenk mezelf een slok whisky in Zuster, er is één ding dat ik weet over deze stad: als je ergens om geeft, zal het je ontnemen. Ze hebben mijn badge afgepakt omdat ik de enige goede agent was in deze vuile stad...

Bonus grappigste ding: iedereen keert zich eindelijk tegen Bethesda vanwege Sterrenveld. 

Kijk, dat heb ik nooit gekregen Vergetelheid or Skyrim. Ze waren saai. Iedereen zou maandenlang enthousiast over hen zijn, en ik zou eindelijk kraken en erachter komen deze keer Ik begreep waarom iedereen zei dat ze geweldig waren, en dat ze gewoon leeg en saai leken. Misschien zat ik fout? Gelukkig wist ik iets: ik heb nog nooit in mijn leven ongelijk gehad. Eén keer dacht ik dat ik ongelijk had, maar dat was niet zo. Een hele paradox. starfield het wegnemen van de glans van oude Bethesda is geweest heel de stem van Kapitein Holt RECHTVAARDIGING! (RIP André Braugher).

spot_img

VC Café

VC Café

Laatste intelligentie

spot_img