|
Raciale onrechtvaardigheid ontmantelen en bouwen
Educatieve mogelijkheden: een oproep tot actie
Thema jaarlijkse bijeenkomst 2024
Tyron Howard
President
president@aera.net
Als onderwijsonderzoekers, wetenschappers en praktijkmensen is het onze verantwoordelijkheid om de meest complexe problemen en uitdagingen waarmee het spectrum van onderwijscontexten wordt geconfronteerd te onderzoeken en om onze bevindingen, ontdekkingen en inzichten te rapporteren. We oefenen dit vak uit op manieren die van ons vereisen dat we de meest irritante problemen waarmee individuen en gemeenschappen worden geconfronteerd bij het nastreven van onderwijs, niet vermijden maar omarmen. Ons werk onderzoekt en bestudeert onderwerpen die onverminderd, schadelijk en verstorend zijn geweest voor de zoektocht van mensen naar zelfactualisatie. Deze ambities en toezeggingen weerspiegelen de hoogste idealen die zijn uiteengezet in de missie van de American Educational Research Association: het bevorderen van kennis over onderwijs, het aanmoedigen van wetenschappelijk onderzoek met betrekking tot onderwijs en het bevorderen van het gebruik van onderzoek om het onderwijs te verbeteren en het algemeen belang te dienen.
Misschien is geen enkel onderwerp zo hardnekkig geweest in het streven naar onderwijsgelijkheid als racisme en de impact ervan in de Verenigde Staten en daarbuiten. In zijn transformerende werk The Souls of Black Folk, bracht WEB Du Bois (1903) het belang van ras naar voren toen hij verklaarde: “Het probleem van de twintigste eeuw is het probleem van de kleurlijn – de relatie tussen de donkere en de lichtere rassen. . . in Azië en Afrika, in Amerika en de eilanden van de zee.” Du Bois theoretiseerde wereldwijd ras, maar sprak over de lokale manifestaties ervan. Zijn focus op de processen van uitbuiting, globalisering en onderdrukking in de Verenigde Staten, Afrika, Azië en Latijns-Amerika vormde de basis voor zijn oproep tot dekolonisatie. Bij zijn onderzoek naar ras en racisme gebruikte Du Bois een vierledig raamwerk in zijn theorievorming over ras en racisme. Hij theoretiseerde dat (a) ras een categorie van uitsluiting en onderdrukking is; (b) de kleurlijn is wereldwijd, met verstrekkende gevolgen voor mensen van kleur; (c) een globaal begrip van de kleurlijn verbindt lokale vormen van raciale onderdrukking met een globaal begrip van raciaal koloniaal kapitalisme; en (d) de kleurlijn is het directe product van economische uitbuiting, oorlog en blanke suprematie.
Het thema voor de conferentie van 2024 vraagt de onderwijsonderzoeksgemeenschap om zich in te zetten voor een enorme onderneming om tegelijkertijd raciaal onrecht te ontmantelen en onderwijsmogelijkheden te creëren in P-20-systemen. De oproep tot een mondiaal gesprek over ras, racisme en het verhaal ervan is al lang geleden voor 's werelds grootste onderzoeksorganisatie op het gebied van onderwijs. Het thema van dit jaar vraagt onderzoekers, praktijkmensen en beleidsmakers zich vrijmoedig voor te stellen hoe onderwijsruimten zonder raciaal onrecht eruit kunnen zien. Hoe denken we over ons werk, ontwikkelen we handelingstheorieën, houden we ons bezig met onderzoeksmethoden en implementeren we ideeën voor de beroepspraktijk wanneer raciale onrechtvaardigheid niet langer bestaat? Het thema van dit jaar vraagt ons om terug te kijken, maar vooruit te denken. Hoe kan ons werk in ons huidige moment, waarin de verstoring van de waarheid, aanvallen op rassentheorieën, het verbieden van boeken en het wissen van geschiedenissen alledaags zijn geworden, een intersectionele benadering hanteren om racisme en alle andere vormen van onderdrukking uit te roeien? Veel van de huidige constructies van raciale categorieën, classificaties naar geslacht en aanduidingen van sociale klassen zijn gemaakt door pseudowetenschappelijke kaders die denigrerende en schadelijke afbeeldingen van verschillende volkeren en groepen bevorderen. Onderzoek is in veel opzichten medeplichtig geweest aan het concretiseren van raciaal onrecht en onderdrukking. Nu is het tijd voor onderzoek om een oplossing te bieden voor het ontmantelen van raciaal onrecht en het creëren van educatieve mogelijkheden.
Ruha Benjamin (2022) herinnert ons eraan dat “voor degenen die een andere sociale realiteit willen construeren die gebaseerd is op rechtvaardigheid en vreugde, we niet alleen de wereld kunnen bekritiseren zoals die is. We moeten de wereld bouwen zoals die zou moeten zijn om gerechtigheid onweerstaanbaar te maken” (p. 11). Hoe kan ons werk tegelijkertijd het bestraffende beleid, de onderdrukkende procedures en de meedogenloze praktijken ontwrichten en bewegingen van gerechtigheid, paradigma's van hoop, interventies van mogelijkheden en radicale transformatie cultiveren? Ik vraag onze gemeenschap om te dromen en te fantaseren, niet op een illusoire manier die onkritisch, ahistorisch en atheoretisch is, maar op een manier die geworteld is in het zoeken naar gerechtigheid, dat wil zeggen op bewijzen gebaseerd, terwijl we op zoek zijn naar een andere onderwijsrealiteit. Robin DG Kelley (2002) leent van de zwarte radicale verbeelding en roept op tot uitbreiding van revolutionair denken, dromen en visualiseren, en stelt een fundamentele vraag: "In wat voor soort samenleving wil je leven?" Het is onder andere deze drijvende vraag die ons werk zou moeten sturen. Andere onderling gerelateerde vragen kunnen zijn:
- Waarom blijven ras en racisme onderwijskansen teisteren?
- Wat vertelt onze wetenschap ons over de rol van ras en racisme bij onderwijskansen?
- Op welke manieren kunnen onze historische opvattingen over ras nieuwe verhalen creëren?
- Hoe kunnen zoveel aspecten van onderwijs, onderzoek, beleid en praktijk onderzoeken naar ras en racisme achterwege laten?
- Wat is er nodig om onderwijsruimten vrij van raciaal onrecht voor te stellen?
Het bestuderen, leren en ontmantelen van raciaal onrecht kan niet beperkt blijven tot de academische wereld. Ons werk moet ook aanwezig zijn in andere leergemeenschappen, zoals ruimtes voor gemeenschappelijke bijeenkomsten, huizen, scholen, groene ruimten, buurten en informele plekken, waar de gevolgen van raciaal onrecht elke dag voelbaar zijn. Hoe spreekt ons werk degenen aan die zo vaak het zwijgen worden opgelegd en onzichtbaar worden geacht en omgekeerd gemachtigd zijn om gehoord en gezien te worden? Octavia Butler (1993) stelt: “Alles wat je aanraakt, verander je. Alles wat je verandert, verandert jou.” Ik vraag ons allemaal geraakt en veranderd te worden door de beschuldiging van het uitbannen van raciaal onrecht en andere vormen van onderdrukking en uitsluiting. Hoe kunnen we ons bezighouden met verhelderende kaders, vermenselijkende pedagogieën en bevrijdende theorieën die de omstandigheden voor gewone mensen veranderen? De oproep voor het thema van dit jaar is om ras, raciale onrechtvaardigheid en andere vormen van onderdrukking onbeschaamd centraal te stellen in ons werk, terwijl we ruimtes van emancipatie, rechtvaardigheid en waardigheid creëren.
Het thema van dit jaar vraagt ons ook diep na te denken over onze eigen ervaringen en hoe deze ons verbinden met het werk dat we doen. Het onderzoek naar ras en racisme is geen gemakkelijk, comfortabel of gemakkelijk werk. Velen zullen ervoor kiezen om zich terug te trekken vanwege dit onderwerp, wat alleen maar onderstreept dat onze organisaties zich erop richten. Praten, studeren en onderzoek doen naar ras en racisme vereist luisteren, leren, reflecteren, empathie, zorgzaamheid en handelen. Ons onderzoek, ons bewijsmateriaal en ons werk als opvoeders moeten de veelheid aan manieren verankeren waarop ras meerdere identiteiten kruist om realiteiten te creëren die voor sommigen maar al te vertrouwd zijn, maar vreemd voor anderen.
Racisme als een functie van een oneerlijke verdeling van middelen, ongelijkheid in rijkdom en klassenverschillen heeft de onderwijskansen eeuwenlang onderdrukt. Dit is onze tijd-wij allemaal- en dit thema is een oproep tot actie. Nu de natie wordt geconfronteerd met ongekende raciale, etnische, geslachts- en andere demografische veranderingen, kunnen we ons nieuwe normaal niet langer negeren. Om onderwijsonderzoek relevant te houden in het derde decennium van de 21e eeuw, moet ons ongemak worden vervangen door verantwoorde actie om te weten, te zorgen en te handelen. Het doel van het thema 2024 is dat de jaarlijkse AERA-bijeenkomst de uitdaging van racisme aangaat door middel van op onderzoek gebaseerde actie en verandering voorstelt, aanzet tot en een katalysator is van verandering. We nodigen uit tot het indienen van papers en sessies die deze oproep tot actie opnemen terwijl het presidentiële programma is gepland.
Referenties
Benjamin, R. (2022). Virale gerechtigheid: hoe we de wereld laten groeien die we willen. Princeton Universitaire Pers.
Butler, O. (1993). Gelijkenis van de zaaier. Groot Centraal.
Du Bois, WEB (1903). De zielen van zwarte mensen. Dover.
Kelley, RDG (2002). Vrijheid dromen. De zwarte radicale verbeelding. Baken pers.
Klik hier om een online versie van het thema te bekijken.
|
