Hoewel memecoins de vergoedingen voor Solana hebben verhoogd, stellen de tokenomics de economische duurzaamheid van SOL in twijfel.

De Solana-blockchain heeft onlangs een toename in gebruik ervaren, voornamelijk als gevolg van een golf van memecoin-activiteit. Deze opleving heeft de hoge transactiedoorvoer en lage kosten van het platform in de schijnwerpers gezet, waardoor er veel aandacht en actieve gebruikers zijn aangetrokken.

De afgelopen dertig dagen waren een periode van opmerkelijke groei voor Solana, waarbij de netwerkkosten bijna verdrievoudigden tot ongeveer $30 miljoen ten opzichte van vorige maand, aldus gegevens van Tokenterminal. Bovendien zijn de door gebruikers betaalde vergoedingen in maart 2024 hoger dan het gehele jaar 2023 samen. Deze stijging weerspiegelt de groeiende aantrekkingskracht van de blockchain en zijn vermogen om op efficiënte wijze een groot aantal transacties te faciliteren. 

Verrassend genoeg is Solana, ondanks deze verhoogde activiteit, nog steeds verre van economisch duurzaam, wat duidelijk wordt als we de balans tussen netwerkkosten en tokenprikkels onderzoeken.

Economische duurzaamheid

De memecoin-waanzin heeft niet alleen de technische capaciteiten van Solana op de proef gesteld, maar ook het economische model. De kern van het probleem ligt in de kosten die verband houden met het onderhoud en de beveiliging van het netwerk, die zijn gestegen van slechts 371.9 miljoen dollar in september 37.7 naar 2023 miljoen dollar, voornamelijk als gevolg van de stijging van de waarde van SOL. 

Deze uitgaven bestaan ​​voornamelijk uit symbolische prikkels die aan validators worden toegewezen. Validators spelen een cruciale rol in het blockchain-ecosysteem en handhaven de integriteit en veiligheid van het netwerk door transacties te valideren of af te wijzen. In ruil voor hun diensten worden ze beloond met token-prikkels, een praktijk die fundamenteel is voor het Proof of Stake (PoS)-model dat Solana gebruikt.

Het aanzienlijke bedrag dat aan tokenstimulansen wordt betaald, roept vragen op over de economische duurzaamheid van het SOL-token. Hoewel het van cruciaal belang is om validators adequaat te compenseren voor hun bijdragen aan de netwerkbeveiliging, is het verschil tussen de inkomsten uit transactiekosten en de kosten die worden gemaakt door tokenprikkels groot.

Meer informatie: Wat is tokenomics? Een beginnershandleiding

De situatie wordt verder gecompliceerd door de aard van het memecoin-fenomeen zelf. Hoewel memecoins een tijdelijke piek in het netwerkgebruik en de kosten kunnen veroorzaken, bieden ze vaak geen stabiele of duurzame basis voor economische groei. 

De situatie in Solana staat in contrast met de economische modellen van Ethereum, een van de weinige winstgevende blockchains. De winstgevendheid wordt toegeschreven aan de inkomsten uit hoge transactiekosten en de relatief lagere tokenprikkels die aan validators worden betaald, vooral na de overgang naar Proof of Stake (PoS). Bovendien is Ethereum na The Merge deflatoir geworden, aldus echografie.money dashboards.

Voor meer context betalen Ethereum-gebruikers $12.5 miljoen per dag aan vergoedingen, terwijl ongeveer $9 miljoen wordt betaald aan tokenprikkels aan validators. 

Ondertussen bevindt Bitcoin zich in een vergelijkbare positie, met symbolische prikkels voor mijnwerkers die momenteel meer dan $50 miljoen per dag bedragen, vergeleken met slechts $2.5 miljoen aan inkomsten uit vergoedingen.

Een zilveren voering

Uit gegevens blijkt echter dat SOL op zijn minst verbetert. De prijs-tot-vergoedingen (P/F)-ratio, die de circulerende marktkapitalisatie beoordeelt in verhouding tot de op jaarbasis berekende vergoedingen, biedt een veelzeggend inzicht in de economische status van blockchains. Volgens Token Terminal heeft Solana een aanzienlijke aanpassing gezien in deze ratio, die daalde van 375x op 8 maart naar 123x – een duidelijke verbetering in het vermogen van het netwerk om vergoedingsinkomsten te genereren in verhouding tot de marktwaarde tijdens de memecoin-razernij. 

Deze verandering betekent een positieve verschuiving in de richting van economische duurzaamheid, hoewel de koers-winstverhouding van Solana nog steeds achterblijft bij de robuustere positie van Ethereum van 52x. De lagere P/F-ratio van Ethereum duidt op een sterkere correlatie tussen de marktkapitalisatie en de vergoedingen die het genereert, wat duidt op het veerkrachtigere economische model van Ethereum in vergelijking met dat van Solana.

Vooruitkijkend omvat de routekaart van Solana een vermindering van de uitgifte van tokens, waarbij de huidige jaarlijkse inflatie van 5.394% elk jaar met 15% zal dalen. Dit zou neerkomen op een daling van $55 miljoen per maand, of $667 miljoen per jaar. Deze aanpassing is niet alleen bedoeld om de inflatie in de loop van de tijd te beteugelen, maar ook om de beloningen te vergroten voor degenen die SOL inzetten, waardoor de netwerkbeveiliging robuust blijft. Bovendien maakt het netwerk gebruik van een transactiekostenmodel waarbij de helft van elke vergoeding wordt verbrand, waardoor het totale aanbod wordt verminderd, terwijl de rest validators beloont. 

Deze aanpak, in combinatie met de verwachte toename van de transactievolumes, zou Solana potentieel kunnen positioneren om de inflatoire druk te compenseren en economische stabiliteit te bereiken, maar op dit moment zou dat enigszins overdreven optimistisch kunnen zijn.

Lees verder: Ethereum- en Solana-aanhangers houden zich op sociale media bezig met schaalbaarheid en memecoins