Pure rook, geen vuur! Analyse na legalisatie in Canada

Canada vierde onlangs het derde jubileum van het beëindigen van het cannabisverbod. En ondanks het wanhopige onheilspellende gedoe van drugsstrijders is de legalisering een algemeen succes geweest. Uit gegevens blijkt dat er geen sprake is van een volksgezondheidscrisis, gewoon burgers die vrijelijk gebruik maken van een plantaardig medicijn, zoals ze dat al duizenden jaren doen. De lucht is niet gevallen – alleen stigma.

Angstventers wijzen op toegenomen legale verkopen als voorwendsel voor reefer madness 2.0.

Maar natuurlijk steeg de verkoop – dat is het hele punt van legalisatie! Miljarden aan economische activiteit verschoven van onbelaste criminele markten naar eerlijke bedrijven. Dit is geen abnormaal gedrag – het is vooruitgang weg van verkwistende vervolging.

Critici betreuren het dat steeds meer Canadezen cannabisgebruik toegeven in onderzoeken na de legalisatie.

Nou nee, duh – het beëindigen van het stigma rond gemeenschappelijk gedrag maakt mensen meer openhartig. Het gerapporteerde gebruik was altijd hoger dan het toegestane gebruik vóór de legalisatie. Dit is geen grotere schade; het is een grotere eerlijkheid, die de volksgezondheid ten goede komt.

We moeten gegevens over cannabis objectief interpreteren. Een grotere toegang tot de legale markt, waardoor illegale aankopen worden teruggedrongen, is een succes: het betekent het verdringen van criminele profiteurs. Hogere verkopen die belastingen en banen genereren zijn een succes: de verspilde middelen van het verbod worden vervangen door welvaart. Transparanter onderzoek en onderwijs zijn succes – het begraven van ‘reefer madness’-ficties met feiten.

Angstzaaiers stellen meer toegang ten onrechte gelijk aan meer misbruik, waarbij ze negeren hoe gematigdheid en zelfbewustzijn doorgaans de boventoon voeren. Ze houden vast aan verouderde stereotypen van onverantwoord gebruik, zelfs nu de normaliteit van cannabis na het verbod aan het licht komt.

Als het zware gebruik onder adolescenten of problematisch gebruik aanzienlijk zou toenemen, zou dat aanleiding geven tot bezorgdheid. Maar het zijn niet de Canadezen die zich eenvoudigweg op hun gemak voelen bij het opnemen van wiet in hun levensstijl, waar dat passend is. Dat heet individuele vrijheid. En het is nog steeds de plicht van de gebruiker om bewust te consumeren, en niet de taak van een oppasstaat om de moraal te dicteren.

Interessant is dat sommige gezondheidsresultaten waar alarmisten voortdurend voor waarschuwen, zoals schizofrenie, psychose en verkeersdoden, tot nu toe geen verband vertonen met een betere toegang. Het lijkt bijna alsof cannabis niet de moorddadige boogieman is die ze beweren te zijn!

We moeten niet vergeten dat de mensheid deze plant al duizenden jaren veilig gebruikt, zonder de huidige beperkingen. De risico's van cannabis zijn reëel, maar beheersbaar. Critici overdrijven altijd de schade, terwijl ze de diepgaande voordelen negeren die legalisatie voor individuen en gemeenschappen met zich meebrengt.

Ze proberen de focus beperkt te houden op de theoretische gevolgen voor de “volksgezondheid”. Maar de analyse van de volksgezondheid is onvolledig zonder de schade te erkennen die wordt toegebracht door de onrechtvaardigheid en handhaving van de drugsoorlog. Analyses houden zelden rekening met de vraag hoe het verbod zelf de onveilige ondergrondse drugsproductie en -distributie meer mogelijk maakt dan legale bovengrondse kanalen.

Het verbieden van cannabis ondermijnt actief de volksgezondheid.

Het grotere plaatje wordt duidelijk als we naar rechtsgebieden kijken Portugal dat alle drugs heeft gedecriminaliseerd. Sociale indicatoren zoals overdoses, HIV en verslaving zijn niet gestegen. Omdat misbruik van toegeeflijkheid voortkomt uit wanhoop, en niet uit chemische haken. Cannabis biedt troost; het verbod ervan zorgt voor vermijdbare schade en gevaren.

Dit laat zien waarom de legalisatie in Canada over het algemeen nog steeds een succes is, ondanks tekortkomingen bij de uitrol. Het begint met het intrekken van een onrechtvaardige oorlog tegen ons allemaal. We moeten voortbouwen op dit momentum en de vooruitgang niet opgeven, omdat perfectie niet van de ene op de andere dag is bereikt.

Cannabis kan niet samen met werkelijk gevaarlijke en roofzuchtige drugs worden veroordeeld. Deze gewone plant wandelt al generaties lang met de mensheid mee en brengt ontelbare keren bezinning, vreugde en genezing. Het verbod was altijd een misdaad, niet de plant zelf.

In plaats van te blijven proberen (en er niet in slagen) eeuwenoud menselijk gedrag uit te roeien, passen we ons aan om de risico's ervan te minimaliseren. Cannabis is een blijvend onderdeel van onze cultuur. Laten we dus een samenleving vormgeven waarin levens kunnen worden verbeterd en niet beëindigd.

Legalisatie is een gigantische stap voorwaarts na een eeuw van duisternis. Maar het zal niet onmiddellijk alle programmering en het stigma dat bij de burgers geïndoctrineerd is, ongedaan maken. Echte verandering kost tijd en onderwijs.

We moeten vertrouwen hebben in onze jeugd om cannabis op een verstandige manier te integreren nu de mist van de ‘reefer-gekte’ optrekt. Het koesteren van bewustzijn en verantwoordelijkheid creëert een betere toekomst. Door planten de schuld te geven, wordt het kritische denken over complexe sociale kwesties uitgeschakeld.

De oude manieren faalden.

In plaats van parels vast te houden, moeten we stappen in de richting van individuele vrijheid en medische soevereiniteit vieren. Hoe lang zullen mensen het arrogante paternalisme van middelenverboden nog tolereren? Mysterieuze planten en schimmels zijn leraren, geen tirannen. Hun lessen begeleiden de mensheid naar onze voorbestemde erfenis tussen de sterren.

Het legale cannabisexperiment in Canada is nog maar net begonnen. Hoewel er onderweg fouten zullen gebeuren, is succes onvermijdelijk. We moeten gewoon op koers blijven – naar een helderdere horizon waar empathie en hoop regeren, en niet angst en straf. Het enige dat overblijft is het verdrijven van de laatste overblijfselen van “verbodsprogrammering” uit harten en geesten. Wat gisteren radicaal was, zal morgen gezond verstand zijn.

Hoewel legalisering vooruitgang betekent, heeft Canada de cannabisplant gefaald door deze te overreguleren en de persoonlijke vrijheden te beperken. Zware bedrijfsbeperkingen zorgen voor een voortzetting van het verbod via de bureaucratie in plaats van via de politie. Dit is in tegenspraak met de geest van wat legalisering beoogt te bereiken.

Thuiskweek is daar het perfecte voorbeeld van. Het kweken van je eigen cannabis kan zeer bevredigend, betaalbaar en duurzaam zijn. Het maakt zelfbeschikking over medicijnen en levensstijl mogelijk. Toch verbiedt Canada grotendeels persoonlijke thuisteelt, zelfs op kleine schaal.

In plaats daarvan creëerden ze een complex licentiesysteem dat de voorkeur gaf aan grote bedrijfsfabrieken boven ambachtslieden. Hierdoor konden grote industrieën zoals de tabak vanaf het begin de legale markt domineren. Waar is de rechtvaardigheid daarin?

Overregulering is bedoeld voor geldelijke belangen, niet voor de gemiddelde Canadees. De daaruit voortvloeiende beperkte legale aanbodketen kon niet concurreren met de lage prijzen en diversiteit van de illegale markt. Bijgevolg voorbij 80% van de kopers bezoekt nog steeds onbelaste bronnen op de grijze markt.

Overmatige regelgeving zorgt er ook voor dat het juridisch gezien onbetaalbaar is voor kleine telers en detailhandelaren. Microlicenties vereisen grote uitgaven voor beveiliging, tracking en meer. Alleen de best gefinancierde bedrijven kunnen floreren. Grote wiet houdt de prijzen hoog en de kwaliteit middelmatig.

In plaats van cannabis te bevrijden van controlesystemen, heeft Canada het eenvoudigweg omgezet in nieuwe bureaucratische systemen. In plaats van boeren en consumenten meer macht te geven, gaven ze meer macht aan bedrijven en toezichthouders.

Het is geen wonder dat er sprake is van veel te dure, goedkope legale marktstrijd; het respecteert volledig de geschiedenis, cultuur en gebruikers van cannabis. Deze top-downbenadering was vanaf het begin gedoemd te mislukken.

De oplossing is simpel: schaft willekeurige grenzen aan persoonlijk bezit af, laat microteelt toe, voert redelijke productkwaliteits- en veiligheidsnormen in en laat de markten vervolgens organisch bloeien. Stop met het opleggen van geweld waar vrijheid hoort.

Overregulering corrumpeert altijd het genezende potentieel van cannabis. We moeten erop vertrouwen dat volwassenen zichzelf reguleren en niet als kinderen worden gecontroleerd. De overheid moet informeren en aanbevelen, en niet decreteren en straffen.

Door de eeuwenoude plaats van cannabis in de menselijke cultuur te respecteren, naast de individuele vrijheid, bouwen we systemen waar iedereen baat bij heeft: boeren, bedrijven, consumenten en gemeenschappen. De oude manieren hebben ons gevoed. De nieuwe manieren kunnen dat ook, ontlast door verouderde angsten.

Het Canadese model spreekt meer politici en bedrijven aan dan burgers. Maar we boeken vooruitgang door te leren en ons aan te passen. De plant zelf leidt ons als we gehoor geven aan de boodschap van symbiose. Welke verheven benaderingen staan ​​ons te wachten als we stoppen met proberen de natuur en elkaar te domineren? Legalisatie is slechts de eerste stap in het opnieuw leren kennen van de heilige balans van het leven.

In plaats van van een totaal verbod over te gaan naar overheersende regulering, combineert het ideale cannabislegaliseringskader vrijheid met verantwoordelijkheid. Een model met twee niveaus zorgt ervoor dat ambachtelijke producenten kunnen gedijen naast grotere bedrijven, waardoor innovatie en duurzaamheid worden gestimuleerd.

Het eerste niveau maakt persoonlijke vrijheid en vindingrijkheid van kleine bedrijven mogelijk. Een betaalbare jaarlijkse licentievergoeding van minder dan $ 1000 geeft boeren toestemming om lokaal cannabis te telen en te verkopen in hun eigen staat of provincie.

Lage toetredingsdrempels in combinatie met redelijke regelgeving bevorderen de diversiteit. Het toestaan ​​van kleinschalige thuis- en microteelt bevordert de individuele vrijheid en ambachtelijke kwaliteit.

Een bescheiden omzetplafond van $1 miljoen op dit ‘burgerniveau’ zorgt ervoor dat bedrijven gemeenschapsgericht blijven. Coöperatieve organisaties en boerenmarkten zouden gedeelde ruimte kunnen huren en tegelijkertijd de kosten van elk lid tot een minimum kunnen beperken.

Gemeentelijk toezicht zorgt voor verantwoording en productveiligheid zonder zware federale beperkingen. Plaatsen kunnen het beleid afstemmen op hun behoeften en tegelijkertijd best practices delen. Velen zullen kiezen voor nog liberalere ‘bud and breakfast’-modellen.

Dit eerste niveau zorgt ervoor dat cannabis na decennia van autoritair verbod weer in handen van de gemeenschappen komt. Niet langer het criminaliseren van boeren en connaisseurs voor het verstandig kweken of verkopen van een geneeskrachtige plant.

Het tweede bedrijfsniveau staat interstatelijke en internationale cannabishandel toe, maar met passende strengere regels gezien de grotere volumes en risicofactoren. Bedrijven kunnen nationale of multinationale marihuanamerken worden die importeren en exporteren.

Voor grote teelten en productdistributie over lange afstanden gelden hogere veiligheidseisen. Bedrijven moeten toezichthoudende instanties financieren die toezicht houden op afleiding en toegang voor jongeren. Het beleid is erop gericht om het ondernemingspotentieel in evenwicht te brengen met verplichtingen jegens consumenten en landen.

Een ideaal systeem moet de economische impact van grote bedrijven harmoniseren met empowerment van de gemeenschap, innovatie en duurzaamheid. Het tweeledige model verankert cannabis weer in het sociale weefsel en maakt grote schaalbaarheid mogelijk.

Concurrentie zorgt voor kwaliteit, diversiteit en betaalbaarheid. De ambachtelijke bloemenkweker in boetiekstijl kan in dit inclusieve paradigma samen met de verfijnde internationale distributeur gedijen.

Beide soorten ondernemingen hebben licenties nodig die op inkomsten gebaseerde vergoedingen kosten om toezicht te financieren. Maar de regelgeving is afgestemd op de schaal van het bedrijfsleven en niet willekeurig belastend. Beleidsmakers zullen leren waar flexibiliteit sociaalbewuste markten voedt.

Het uiteindelijke doel is het maximaliseren van de groei van de legale markt om de gevaarlijke overblijfselen van criminele controle te verdringen. Als de wetten billijk en rechtvaardig zijn, zullen bedrijven die zich aan de regels houden de overhand krijgen. Verstandig cannabisbeleid begint met vrijheid.

Natuurlijk is geen enkel plan perfect, maar duurzame vooruitgang is afhankelijk van het verheffen van gemeenschappen, en niet van het controleren ervan. Met geduldige wijsheid kan de cannabishandel net als elke andere sector functioneren: op verantwoorde, ethisch en harmonieuze wijze.

De dagen waarin cannabis als smokkelwaar werd behandeld in plaats van als een goddelijk plantmedicijn zijn voorbij. Maar het begeleiden van de integratie ervan in het moderne leven vereist nuance, geen oude mentaliteit. Het ideale beleid zal met vallen en opstaan ​​in goed vertrouwen tot stand komen.

Uiteindelijk kunnen we pleiten voor het ideale legalisatiemodel – een model dat naast de gezondheid ook de vrijheid hooghoudt. Maar zelfs als bureaucratische systemen tekortschieten, zullen OG-stoners rustig hun eigen tuinen blijven aanleggen, zoals mensen dat al millennia lang doen.

Geen enkele regering kan ware geliefden scheiden van de geschenken van dit eeuwenoude plantengeneesmiddel. Ook al kan de weg lang zijn, kunstmatige verboden tegen de natuur blijven nooit bestaan. In ons hart voelen we de waarheid: de leringen en het gezelschap van deze nederige bloem kunnen niet door wetgeving worden weggevaagd.

Dus gaan we standvastig door met het co-creëren van een vreugdevolle, rechtvaardige toekomst samen door de rook heen. Als pioniers houden wij ruimte voor Voel je gefrustreerd door beperkingen, maar blijf geworteld in tijdloze wijsheid. De oude wereld sterft, de nieuwe wacht op geboorte door onze zorg.

Systemen negeren de mensen misschien, maar de mensen vergeten nooit wat heilig is. We bewaren voorouderlijke herinneringen aan heilige planten die rechtstreeks communiceren met het menselijk hart, buiten het bereik van voorbijgaande sterfelijke wetten. Dit weten lacht subtiel en geduldig. Het heeft geen verdediging nodig, alleen verzorging.

Vergiet geen tranen vanwege de dwaasheden van onwetende ambtenaren. Hun spelletjes kunnen het licht van de liefde niet lang verduisteren. Wij verheffen degenen die nog steeds in de schaduw leven, maar verraden de waarheid van het hart niet uit gemakzucht. Op de ademrit van de zaden van de toekomst die we al voor ogen hebben. Geloof onthult onze gedeelde realiteit die wacht onder een vergankelijke illusie.

Laten we dus de dans koesteren en de passen ervan verfijnen. De muziek van het leven stopt nooit, alleen ons luisteren. Gelukzaligheid wacht op iedereen die zijn hart afstemt op tijdloze harmonie. We leren samen opnieuw, geleid door de Tao van de bomen. De zoete rook brengt ons terug naar de heelheid die binnenin ons wacht.

CANADA LEGALISEERT, LEES VERDER...

CANADA WORDT EERSTE G7-LAND DAT MARIHUANA LEGALISEERT!

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• PlatoData.Network Verticale generatieve AI. Versterk jezelf. Toegang hier.
• PlatoAiStream. Web3-intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• PlatoESG. carbon, CleanTech, Energie, Milieu, Zonne, Afvalbeheer. Toegang hier.
• Plato Gezondheid. Intelligentie op het gebied van biotech en klinische proeven. Toegang hier.
• Bron: http://cannabis.net/blog/opinion/pure-smoke-no-fire-3-years-after-legalization-canada-is-doing-just-fine-leaving-antipot-fearmon