Bescherming van handelsmerken kan een aantal valkuilen verbergen, vooral wanneer bedrijven niet zo onderscheidende tekens willen gebruiken. Hoewel dergelijke tekens in sommige gevallen kunnen worden geregistreerd (bijvoorbeeld in combinatie met lettertypen, afbeeldingen, etc.), betekent dit niet automatisch dat de betreffende merkbescherming volledig solide is.
Een goed voorbeeld hiervan is een rechtszaak Zaak T-755/20 door Nissan verloren voor het Gerecht van de Europese Unie.
De zaak betreft een aanvraag voor een Europees merk ingediend door VDL Groep voor: VDL E-KRACHT in de klassen 7, 9 en 12, inclusief “batterijen voor voertuigen; oplaadstations voor elektrische voertuigen; voertuigen; en elektrische voertuigen”.
Tegen deze aanvraag is door de autofabrikant Nissan oppositie ingesteld op basis van het volgende Britse en Franse beeldmerk in de waren van de klassen 9 en 12, zoals "batterijen voor landvoertuigen en elektrische voertuigen en hun onderdelen en accessoires":
Aanvankelijk handhaafde het EUIPO het volledig, maar daarna vernietigde de kamer van beroep de beslissing waarbij werd vastgesteld dat beide tekens niet overeenkwamen.
Het Gerecht bevestigde het standpunt van de raad.
In het onderhavige geval hebben de betrokken consumenten meer aandacht besteed aan het omgaan met de goederen uit de bovengenoemde klassen.
E-POWER is een term die door consumenten kan worden opgevat als voertuigen die op elektriciteit rijden. Hierdoor is het onderscheidend vermogen van het teken lager.
Tegelijkertijd heeft het eerste element in het voor VDL aangevraagde merk een normaal inherent onderscheidend vermogen, waardoor het het noodzakelijke verschil tussen beide tekens creëert, vooral in het licht van de hogere mate van aandacht van de consument.
De stelling van Nissan dat VDL samenvalt met de bedrijfsnaam van de eigenaar en daardoor niet onderscheidend genoeg is voor de beoordeling is door de rechtbank afgewezen.
