Naast talrijke leidinggevende opdrachten en functies bij het Bondsministerie van Defensie, kenmerkt zijn militaire loopbaan zich door opdrachten waarin hij een beslissende rol speelde in de verdere ontwikkeling van de Duitse luchtmacht. Toen hij in mei 2018 het bevel overnam van de Duitse luchtmacht, concentreerde hij zich met succes op het verbeteren van de operationele paraatheid. Hij richtte zich ook op multinationale samenwerking en interoperabiliteit en zette de koers uit voor een snelle en consistente modernisering van de Duitse luchtmacht met beslissingen als de F-35 als opvolger van de Tornado, de bewapening van drones, de volgende generatie helikopters en de evolutie van de raketafweer.

Na het afronden van zijn vliegopleiding op het Eurofighter wapensysteem in februari 2020, is hij actief betrokken bij de vliegdienst als piloot. Luitenant-generaal Gerhartz heeft in totaal meer dan 2,500 vlieguren gemaakt op vier vliegtuigtypes: F-4F, MIG-29, Tornado en Eurofighter. Als Air Wing Commander in de Afghanistan-missie vloog luitenant-generaal Gerhartz meer dan 50 ISAF-vluchten op het Tornado-vliegtuig.

Luitenant-generaal Gerhartz heeft zich ook met een grote persoonlijke inzet ingezet voor het bevorderen van de Duits-Israëlische vriendschap. Het viaduct van het concentratiekampmonument Dachau in 2020 en een gezamenlijke formatievlucht boven de Knesset in Israël in 2021 door Duitse en Israëlische vliegtuigen zijn zichtbare tekenen van verzoening en betrouwbare samenwerking.

U bent een frequente bezoeker van de NAVO-dagen in Ostrava geweest. Wat is er volgens jou zo bijzonder aan?

NAVO-dagen bij OSTRAVA zijn altijd een speciale gebeurtenis voor mij. Elke keer ben ik onder de indruk van hoeveel vliegtuigen er te zien zijn. Ik hou echt van de ontspannen sfeer en het vliegkunsten onder de deelnemers. Verder is het ook een geweldige kans voor iedereen om nieuwe ideeën te bespreken over hoe luchtmacht in de toekomst kan worden toegepast. Bovendien brengt OSTRAVA zowel NAVO-leden als partnerlanden samen. In deze dagen geven we een duidelijk signaal af dat de NAVO en haar partnerlanden naast elkaar staan. OSTRAVA staat symbool voor onze samenhang en de gemeenschappelijke waarden die we delen. En in deze specifieke tijd is de waarde van onze gemeenschappelijke principes en overtuigingen, onze eenheid en onze vriendschap waarschijnlijk relevanter dan ooit. 

U bent genomineerd voor de NATO Transatlantic Award. Wat betekent dat voor jou? 

Allereerst moet ik zeggen dat ik me daarvoor zeer vereerd voel. Gemeenschappelijke waarden vormen een band tussen democratieën aan beide zijden van de Atlantische Oceaan. Veel van onze vliegeniers volgen de Europese NAVO Joint Jet Pilot Training in Sheppard, de bakermat van onze interoperabiliteit wat betreft luchtmacht. Toen Rusland Oekraïne aanviel, aarzelde niemand in de NAVO om vliegtuigen in te zetten op de oostflank van de NAVO. Europese landen boden de gastlanden ondersteuning voor inkomende vliegtuigen. Onze multinationaal geëxploiteerde A330 uit Eindhoven tankte straaljagers van overzee bij. Europese straaljagers begeleidden verkennings- en vroegtijdige waarschuwingsmiddelen tijdens hun inzet. Vliegtuigonderhoud werd uitgevoerd in verschillende landen, dwz Italië zorgde voor onze straalvliegtuigen tijdens onze Combined Air Policing-missies boven Roemenië. Nauwe samenwerking tussen NAVO-bondgenoten en partnerlanden was en is nog steeds de sleutel tot succes. We moeten de interoperabiliteit over de Atlantische Oceaan vergroten. We moeten onze trans-Atlantische betrekkingen tussen de naties blijven koesteren. Dus, ik kan zeggen, de Transatlantic Award is een motivatie voor mij. En ik zal het opnemen namens al mijn piloten in de Luftwaffe. Dat zijn degenen die het echt geweldig doen. 

Vóór de Russische invasie in Oekraïne werd de NAVO publiekelijk bekritiseerd omdat ze verouderd was. Wat zijn uw gedachten erover?

De NAVO is altijd een sterk Bondgenootschap geweest. Europese veiligheid is gebaseerd op gemeenschappelijke waarden. We staan ​​samen als vrijheid, democratie of mensenrechten in gevaar komen. Collectieve verdediging vormt de kern van de Alliantie. Het creëert een geest van solidariteit en cohesie onder haar leden. Dit principe is al tientallen jaren effectief en zorgt voor veiligheid en stabiliteit in heel Europa. De luchtmacht van de NAVO was de eerste die reageerde toen Rusland de internationale veiligheid begon te bedreigen. Zo werden binnen een paar uur extra Duitse Eurofighters naar Roemenië gestuurd om Air Policing South af te dwingen. Meer dan honderd vliegtuigen waren in de lucht en beschermden de oostflank van de NAVO. NAVO-luchtmachten waren de eerste responders! Als de geallieerde vliegtuigbemanning de afgelopen decennia niet samen had getraind, zouden we niet dat niveau van interoperabiliteit hebben bereikt dat ons in staat stelt om Russische agressie af te schrikken en vast te houden. 

Het delen van de lasten is een belangrijk principe binnen het Bondgenootschap. Maar wat zouden de Europese NAVO-leden nog meer moeten doen als we het evenwicht bewaren?

De afgelopen jaren zijn er enorme inspanningen geleverd als het gaat om meer investeringen in defensie. Het is echter altijd cruciaal waar dit geld voor wordt gebruikt. De beslissing om F-35-vliegtuigen aan te schaffen, was voor ons van het grootste belang. Toetreden tot de club van geallieerde F-35-gebruikers was een duidelijk signaal om de interoperabiliteit en samenhang van de Europese luchtmacht te vergroten. Aangevuld met meer elektronische oorlogsvoering-compatibele Eurofighters, zal de Duitse luchtmacht klaar zijn om toekomstige bedreigingen het hoofd te bieden, vooral wanneer ze worden geconfronteerd met een meer uitdagende omgeving. Verder zal de CH-47 CHINOOK Block II onze vloot voor zware transporthelikopters verbeteren. Vooral de combinatie van verticaal hefvermogen en bijtanken in de lucht is van vitaal belang om luchtmobiliteit te garanderen of CSAR-missies over een groter bereik uit te voeren. 

Ruslands arsenaal aan kernraketten is een reële bedreiging geworden voor zijn buurlanden. Als gevolg daarvan deed u een voorstel aan de Duitse kanselier om het Israëlische ARROW 3 antiraketsysteem aan te schaffen. Zal dit systeem alleen Duitsland dekken?

Recente conflicten hebben aangetoond dat troepen op de grond of kritieke infrastructuur extreem worden bedreigd door aanvallen van bovenaf. We moeten dus nadenken over hoe we een koepel of een paraplu kunnen bouwen tegen die bedreigingen. Op de onderste laag, bijvoorbeeld tegen drones, denken we aan luchtverdedigingssystemen voor de korte afstand die gebruik maken van een aan de oppervlakte gelanceerde variant van de IRIS-T-raket. Bescherming tegen snelle jets, helikopters en tactische ballistische raketten wordt ruimschoots gedekt door ons PATRIOT-raketsysteem. Op de bovenste laag zou het geïntegreerde lucht- en raketverdedigingssysteem van de NAVO kunnen profiteren van een verdedigingssysteem met een extra-atmosferische kill-mogelijkheid. Zo zal een klein aantal Arrow 3-draagraketten in combinatie met enkele sensoren niet alleen Duitsland beschermen, maar ook aangrenzende landen bestrijken, waardoor Europa beter wordt beschermd tegen langeafstandsraketaanvallen.

Wat is uw visie op de toekomst van de Europese luchtmacht?

Als we het hebben over hoe Europese luchtmacht er in de toekomst uit zou kunnen zien, is het belangrijk, want als we vliegtuigen van de 5e generatie introduceren, zal de toekomstige 6e generatie de uitdagingen, eisen en ook kansen naar een hoger niveau tillen door samen te werken met onbemande systemen, commandojager en externe dragers, fusiesensoren en effecten voor superieure gevechtsprestaties. De eerste stap is nadenken over de dreigingsomgeving waarmee we te maken hebben. Nu er meer geavanceerde luchtverdedigingssystemen op de markt komen en de ruimte belangrijker wordt, zullen we zeker te maken krijgen met een meer uitdagende omgeving. We moeten dus in staat zijn om operaties in alle domeinen uit te voeren. Dit vereist een helder inzicht in de situatie, zodat we kunnen observeren, oriënteren, beslissen en handelen. Daarom moeten we gebruik maken van allerlei sensoren en zowel bemande als onbemande platforms benutten. Ten slotte moeten we een gevechtswolk hebben waaruit we onze informatie kunnen halen als dat nodig is. We kunnen echter alleen slagen als we als Europese luchtmacht nauw samenwerken en onze interoperabiliteit blijven verbeteren.

Geïnterviewd door: EIC/ACE tijdschrift, Katerina Urbanova

Fotocredit: Luftwaffe