Zephyrnet-logo

Is de marihuana-industrie net als de grote tabaksindustrie in de jaren vijftig? – Voormalig commissaris voor volksgezondheid luidt een alarm voor de volksgezondheid

Datum:

is grote marihuana zoals grote tabak

Is “Big Marihuana” echt iets, en is dat ook zo? Tabak 2.0?

Persoonlijke ervaring programmeert krachtig onze perspectieven, waardoor de objectiviteit over complexe kwesties vaak wordt beperkt door voorkeur voor bevestiging. We kiezen onbewust voor het valideren van gegevens om interne verhalen te ondersteunen, terwijl we tegenstrijdigheden negeren die cognitieve dissonantie veroorzaken.

Deze neurobiologie verklaart de blijvende nutteloosheid van debatten – het bespreken van subjectieve kwaliteiten, het vergelijken van grenzeloze innerlijke universums, leidt vaak tot onenigheid. Geloof verhardt positie.

Nergens komt dit duidelijker naar voren dan in het discours over het drugsbeleid. Dezelfde statistieken leveren volledig tegenstrijdige conclusies op, afhankelijk van de vooringenomenheid van de tolk. Droge gegevens veranderen soepel in dienst van de agenda.

Bij het beoordelen van perspectieven helpt het begrijpen van persoonlijke prikkels en het verhelderen van standpunten daarom bij het contextualiseren van argumenten. In plaats van over interpretaties te debatteren, moet u de integriteit van de interpretatie onderscheiden.

is marihuana zoals grote tabak in de jaren vijftig

Met deze geest van het zoeken naar hogere waarheid, kunnen wij vandaag de dag zal de opiniekolom van een arts bekritiseren zich verzetten tegen de normalisering van cannabis door de recreatieve regelgeving onder de aandacht te brengen, waarbij de volksgezondheid wordt genegeerd.

Terwijl hij geldige ethische punten uit zijn uitgangspunt naar voren brengt, ontkrachten de verbodsaannames de objectieve discussie over drugsbeleid. We moeten dus de lens evalueren in plaats van de conclusies. Daarin ontvouwt zich wijsheid.

Door het onvermogen om voorbij vooroordelen te kijken te belichten, ontstaat wellicht een beter collectief begrip. De planten lonken voorbij de gepolitiseerde retoriek naar de gewortelde waarheid.

Zijn arts hekelt de gevolgen voor de volksgezondheid van commerciële cannabismarkten met winstoogmerk, waarbij roofzuchtige bedrijfstactieken worden toegepast die vergelijkbaar zijn met Het draaiboek voor de tabaksindustrie van de 20e eeuw. Laten we zijn belangrijkste punten eens bekijken:

  • Amerika beweegt zich snel in de richting van landelijke legale toegang, maar de regelgeving geeft prioriteit aan commerciële belangen boven het algemeen welzijn door middel van lobbyen, vergelijkbaar met alcohol- en tabakscorruptie, waarbij de verantwoordelijkheid voor voorheen wijdverbreide verslaving en dood wordt ontlopen.

  • De snelgroeiende cannabisindustrie maakt nu gebruik van soortgelijke manipulatieve marketingtrucs om het gebruik uit te breiden, waarbij toestemming voor de productie wordt omzeild door ethische overwegingen. Tot de tactieken behoren onder meer misleidende beweringen over gezondheidsvoordelen, het meedogenloos op de markt brengen van steeds krachtigere producten, bedrieglijke reclame die wordt gemaskeerd als openbaar onderwijs, versieringen die jongeren aantrekken en het vergroten van de risico's op psychische aandoeningen.

  • Spiraalvormige innovatie manifesteert voortdurend nieuwe, hoogopwekkende vormen zoals was, pepermuntjes en smeermiddelen om de verslavende afhankelijkheid te intensiveren. Gebrek aan veiligheidsonderzoek of regulering van doseringsconsistentie verhoogt de acute toxiciteit en de mogelijkheden voor medische complicaties op de lange termijn, die lijken op rampzalige farmaceutische epidemieën, maar dan voor een veel minder bestudeerde stof.

  • Massale bedrijfsconsolidatie weerspiegelt het winstgevende speelboek van Big Tobacco, waarbij elk voordeel wordt benut door klanten aan zich te binden en vervolgens de schuld te ontkennen voor de vernietiging die in het kielzog van het bedrijfsmodel is achtergebleven. Maar afgezien van de marketing zijn de werkelijke productiekosten voor cannabis ongeveer een cent per detailhandelsdollar. Deze op handen zijnde nieuw-kapitalistische kolos moet eerst gecontroleerd worden voordat hij monsterlijk wordt.

Samenvattend voorspelt deze arts dat er een ramp voor de volksgezondheid dreigt nu cannabis die hongerig naar geld is, eerder beschermde cognitieve gebieden verhandelt door invloeden die onmogelijk terug te draaien zijn als ze eenmaal genormaliseerd zijn, hoe overtuigend de aanvankelijke argumenten voor de vrije markt ook zijn. Wees maar getuige van opioïde tragedies. Daarom pleit de arts ervoor om cannabis onder tabak te reguleren in plaats van een alcoholbeleid, waarbij gezondheid boven rijkdom wordt gesteld.

Hoewel duidelijk in goed vertrouwen geschreven vanuit oprechte zorg voor het welzijn van mensen, smeken opvallende logische sprongen om een ​​volledig begrip van alle factoren die een rol spelen. Nu gaan we dieper…

Hoewel deze arts doordachte zorgen naar voren brengt die een discussie rechtvaardigen, moeten een aantal flagrante logische sprongen worden aangepakt. Het meest problematische is dat geen van de genoemde vermeende bedreigingen voor de volksgezondheid zich tot nu toe heeft gemanifesteerd waar wetten voor gebruik door volwassenen zijn aangenomen, waardoor de sombere voorspellingen speculatieve fictie zijn. Echte gegevens weerleggen op overtuigende wijze aannames.

Ten eerste werkt de cannabisindustrie in niets op roofzuchtige farmaceutische tactieken. Aanhoudende stigmatisering en onevenredige belastingen zorgen er in ieder geval voor dat het runnen van duurzame ethische bedrijven een uitdaging vormt tegen illegale markten die met regelgevende obstakels te kampen hebben. Het idee van kwetsbare geesten die worden belaagd door geschikte canna-zakenlieden negeert de realiteit ter plaatse.

Even gebrekkig is dat de arts alle marketing ambigu maakt als verraderlijke manipulatie in plaats van merkdifferentiatie onder de lijn die normaal is voor elke concurrerende sector. Dwaas om te suggereren dat elk label maakt gezondheidsclaims of doelen op kinderen. Redelijke regelgeving regelt de meeste rechtsgebieden al met succes. Dit is handel, geen dwang.

Bovendien negeert het argument van de toegenomen kracht van het concentraat de vraag van de consument die innovatie stimuleert. Het gelijkstellen van hogere THC-niveaus met dodelijkere medicijnen is in tegenspraak met de wetenschap. Verantwoordelijke persoonlijke vrijheid betekent dat geïnformeerde volwassenen vrijelijk ervaringen kunnen moduleren, en niet een universele standaarddosering. De meesten mijden de hoogste potenties na experimenten. Sterfte blijft onbestaande, ondanks dat er spookbeelden opdoemen.

Door cannabis vervolgens te vergelijken met het generatieslachtoffer van tabak worden diepgaande verschillen genegeerd – roken introduceert kankerverwekkende stoffen bij de verbranding waar weinig anders bestaat. Ondertussen mist tabak de uitgebreide neuroprotectieve en welzijnshulpmiddelen van cannabis, ondersteund door gegevens. Het samenvoegen van beide planten onder ‘rook’ belichaamt luiheid die het verhaal dient. Onderwijs gaat het alarmisme tegen.

Het meest zorgwekkende is dat de suggestieve quasi-prohibitionistische restricties op het gebied van verpakking, winkeldichtheid, thuisbezorging etc. voorbijgaan aan het koppige doorzettingsvermogen van oude criminele elementen zonder concurrentievermogen op de legale markt. Het implementeren van grote wrijving tegen jonge bedrijven schenkt de illegale industrie direct een blijvend ondernemingsaandeel, terwijl de toegang wordt belemmerd.

Als de volksgezondheid prioriteit geeft aan het stoppen van dodelijke bloedingen zoals fentanyl-infiltratie, blijkt het streng controleren van cannabis precies de verkeerde aanpak. Door de teelt lokaal te houden, blijven kwaliteit en herkomst behouden. Helaas sterven oude modellen het hardst, vooral als ze doordrenkt zijn met een koelbril. Maar het hart van de dokter blijft trouw als hij wordt misleid.

Hoewel argumenten op het gebied van de volksgezondheid moeten worden geuit om beleidsvalkuilen te vermijden, moeten we de buitensporige invloed van artsen erkennen bij het vormgeven van de perceptie van drugs, ondanks blinde vlekken uit de eerste hand. Dit verbodsopiniestuk typeert klinisch cannabiscommentaar scheel door een precedent van reefer-waanzin en niet door gegevens. En het publiek verdient onze best geïnformeerde meningen, en geen resterende vooroordelen.

Door cannabis samen te voegen met veel ruwere bedwelmende middelen worden diepgaande verschillen in effecten en sterfte als gevolg van unieke chemische modificaties genegeerd die elders niet zijn gezien. Het op dezelfde manier vermelden van tabak negeert niet alleen de discrepantie van de bijproducten van de verbranding, maar ook de medische bruikbaarheid die in contrast staat met de omvang van cannabis onderzoek dat de voordelen voor het welzijn bevestigt. Deze slordige categorisering dient meer de agenda dan de waarheid.

Als er een medicijn is dat zo’n genereuze beoordeling rechtvaardigt, is cannabis van essentieel belang. Afgezien van de complexiteit van de componenten en de synaptische modulatie, heeft het vastgelegde gebruik gedurende millennia een ongeëvenaarde culturele rituele traditie en veiligheid gecreëerd, geen andere samengestelde benadering. Deze gelaagde nuances vereisen op maat gemaakte regelgeving die de handelspragmatiek op één lijn brengt met de volksgezondheid.

Algemene verbodsbepalingen zorgen historisch gezien voor catastrofes doordat de controleautoriteit wordt overgegeven en niet kan worden teruggevorderd. De realiteit regeert over het idealisme. Vandaar dat verstandig beleid de onvermijdelijkheid van de menselijke natuur navigeert en op zoek gaat naar andere toestanden, terwijl impulsen worden gekanaliseerd in de richting van verantwoordelijkheid, en niet van demonisering. Alleen resultaten plaatsen het welzijn van mensen vóór optiek. Maar verandering vergt moed; gecommodificeerde systemen ontberen stimulansen.

Artsen die op dit gebied bang zijn voor hun eigen schaduw, hebben een diepere introspectie nodig met betrekking tot irrationele aarzelingen die medelevende veranderingen vertragen. Want afgezien van het brandmerken van boemans, erkent het publiek dat de angst zelf de strijd aanwakkert en het grootste deel ervan verhindert dat cannabis volledig in de legale normaliteit wordt verzoend, waar uiteindelijk iedereen baat bij heeft. Welke weerstand wortelt werkelijk onder de ontkenning tegen het aanvaarden van hogere paden?

IS CANNABIS BIG TOBACCO 2.0? LEES VERDER..

IS MARIHUANA GROTE TABAK 2.0

IS DE CANNABIS INDUSTRIE GROOT TABAK 2.0? KLIK HIER!

spot_img

Laatste intelligentie

spot_img