Zephyrnet-logo

Ik heb vijftien jaar onderzoek gedaan naar de tijd. Hier ziet u hoe mijn perceptie ervan is veranderd

Datum:

Tijd is een van die dingen die de meesten van ons als vanzelfsprekend beschouwen. We verdelen ons leven in werktijd, gezinstijd en ik-tijd. Zelden zitten we na te denken over hoe en waarom we ons leven choreograferen via dit vreemde medium. Veel mensen waarderen tijd alleen als ze een ervaring hebben die hen tot iets maakt beseffen hoe beperkt het is.

Mijn eigen interesse in tijd groeide uit een van die ‘de tijd raakt op’-ervaringen. Achttien jaar geleden, toen ik op de universiteit zat, reed ik over een landweggetje toen een ander voertuig op mijn kant van de weg terechtkwam en met mijn auto in botsing kwam. Ik kan me nog levendig de manier herinneren waarop de tijd langzamer ging en bijna tot stilstand kwam, in de momenten voordat mijn auto in botsing kwam met het tegenligger. De tijd leek letterlijk stil te staan. De elasticiteit van de tijd en zijn vermogen om in verschillende situaties toe en af ​​te nemen, schitterden als nooit tevoren. Vanaf dat moment was ik verslaafd.

Ik heb de afgelopen vijftien jaar geprobeerd vragen te beantwoorden als: Waarom vertraagt ​​de tijd in bijna-doodsituaties? Gaat de tijd echt sneller als je ouder wordt? Hoe verwerken onze hersenen de tijd??

Mijn pogingen om deze vragen te beantwoorden houden vaak in dat ik mensen in extreme situaties breng om te onderzoeken hoe hun tijdsbeleving wordt beïnvloed. Sommige van de deelnemers aan mijn experimenten zijn gegeven elektrische schokken om pijn te veroorzaken, hebben anderen 100 meter hoge afbrokkelende bruggen overgestoken (zij het in virtual reality), sommigen hebben zelfs twaalf maanden in isolatie op Antarctica doorgebracht. De kern van dit werk is een poging om te begrijpen hoe onze interactie met onze omgeving onze tijdsbeleving vormt.

Denk tijd

Dit onderzoek heeft mij geleerd dat de flexibiliteit van tijd een inherent onderdeel is van de manier waarop we tijd verwerken. Wij zijn niet zoals klokken die seconden en minuten met perfecte nauwkeurigheid registreren. In plaats daarvan lijken onze hersenen bedraad te zijn om tijd waar te nemen op een manier die dat wel is reageren op de wereld om ons heen.

De manier waarop onze hersenen de tijd verwerken, hangt nauw samen met de manier waarop deze tijd plaatsvindt verwerkt emotie. Dit komt omdat sommige hersengebieden die betrokken zijn bij de regulatie van emotionele en fysiologische opwinding ook betrokken zijn bij de verwerking van tijd. Tijdens verhoogde emoties probeert de activering veroorzaakt door de hersenen de stabiliteit te behouden, waardoor het vermogen om de tijd te verwerken verandert.

Dus wanneer we angst, vreugde, ongerustheid of verdriet ervaren, werken emotionele verwerking en tijdverwerking op elkaar in. Dit resulteert in het gevoel dat de tijd versnelt of vertraagt. De tijd vliegt echt als je plezier hebt en sleept als je je verveelt.

Veranderingen in onze tijdsbeleving zijn het meest diepgaand tijdens perioden van extreme emoties. Bij bijna-doodervaringen, zoals mijn auto-ongeluk bijvoorbeeld, vertraagt ​​de tijd tot het punt waarop hij stopt. We weten niet waarom onze hersenen tijdens een trauma sensorische informatie vervormen.

Oude aanpassingen

Eén mogelijkheid is dat tijdvervormingen evolutionair zijn overlevingsinterventie. Onze perceptie van tijd kan van fundamenteel belang zijn voor onze vecht- en vluchtreactie. Dit inzicht in de tijd heeft mij geleerd dat in tijden van crisis het onwaarschijnlijk is dat reflexmatige reacties de beste zijn. In plaats daarvan lijkt het erop dat vertragen mij helpt slagen.

Omdat ik een tijdnerd ben, besteed ik veel tijd aan het nadenken over tijd. Vóór Covid zou ik hebben gezegd dat ik er meer over nadacht dan de meesten. Tijdens de pandemie veranderde dit echter.

Denk eens terug aan die vroege lockdown-dagen. De tijd begon te glijden en glijden als nooit tevoren. Uren leken soms weken en dagen liepen in elkaar over. Krantenkoppen en sociale media werden overspoeld met het idee dat Covid ons tijdsbesef had verminkt. Ze hadden het niet mis. Covid-tijdafwijkingen werden over de hele wereld waargenomen. Uit één onderzoek bleek dat 80 procent van de deelnemers het gevoel had dat de tijd vertraagde tijdens de tweede Engelse lockdown.

We hadden geen keuze meer over hoe en wanneer we onze tijd doorbrachten. Thuistijd, werktijd en ik-tijd werden plotseling samengevoegd. Dit verlies aan controle over onze schema’s zorgde ervoor dat we aandacht gingen besteden aan de tijd. Mensen lijken nu minder bereid om ‘tijd te verspillen’ met woon-werkverkeer en hechten in plaats daarvan meer waarde aan banen met flexibiliteit over waar en wanneer u werkt. Overheden en werkgevers lijken nog steeds niet zeker te weten hoe ze met het steeds veranderende tijdslandschap moeten omgaan. Wat echter wel duidelijk lijkt, is dat Covid onze relatie met de tijd permanent heeft veranderd.

Helaas is een nadeel van een groter bewustzijn van tijd het grotere besef van hoe eindig de tijd is. Dit jaar ben ik 40 geworden, mijn oudste kind naar de middelbare school en mijn jongste naar de basisschool. Wat deze gebeurtenissen voor mij zo ontnuchterend maakte, was het feit dat ik in mijn hoofd nog maar 23 jaar oud ben. Hoe kan ik al halverwege de 80 zijn? Is er een manier waarop ik de tijd kan vertragen?

Wetende dat mijn acties en emoties een diepgaande invloed kunnen hebben op mijn tijdsbesef, opent de verleidelijke mogelijkheid dat ik op een dag mijn eigen tijdsbeleving zou kunnen beheersen. Ik vraag me vaak af of we het vermogen van de hersenen om de tijd te vervormen kunnen benutten en deze op de een of andere manier een nieuwe bestemming kunnen geven, zodat we kunnen bepalen hoe we de tijd ervaren. Dan kunnen uitstapjes naar de tandarts aanvoelen als seconden in plaats van minuten, en vakanties zijn niet langer in een oogwenk voorbij.

Ook al zijn we nog ver verwijderd van het beheersen van de tijd, mijn onderzoek heeft mij geleerd hoe kostbaar tijd is.

Dit artikel is opnieuw gepubliceerd vanaf The Conversation onder een Creative Commons-licentie. Lees de originele artikel.

Krediet van het beeld: Lucian Alexe / Unsplash

spot_img

VC Café

LifeSciVC

Laatste intelligentie

VC Café

LifeSciVC

spot_img