Javier Tebas Medrano is voorzitter van LaLiga, de meest prestigieuze voetbalcompetitie van Spanje.

Medrano's positie maakt hem tot de machtigste man in het Spaanse voetbal en bij uitbreiding ook tot een van de machtigste in het Europese voetbal, een markt die naar schatting 30 miljard euro waard is.

Net als de belangrijkste rivalen in de Premier League (Engeland) en Serie A (Italië) heeft Medrano een IPTV-piraterijprobleem op te lossen. Naast het blokkeren van reeds bestaande rechterlijke bevelen, blijven er geruchten bestaan ​​over hardhandig optreden tegen gebruikers van piraten-IPTV-diensten. Een post op X op maandag deed deze geruchten opnieuw oplaaien.

Medrana plaatst gedeeltelijk gerechtelijk bevel aan X

Toen Medrano gisteren een deel van een gerechtelijk document naar X postte, gingen sommigen ervan uit dat het veelbeloofde optreden tegen IPTV-piraterij was aangebroken; De post werd ruim 1.2 miljoen keer bekeken en veroorzaakte veel misverstanden. Hier beginnen we met het bericht (vertaald uit het Spaans) en de relevante tekst zoals deze in de bestelling verschijnt.

Medrano verwijst naar een verklaring van het Hooggerechtshof van Catalonië (het document ingebed in zijn bericht en gedeeltelijk hieronder weergegeven) over de uitkomst van juridische stappen door LaLiga na een onderzoek naar piraterij.

Volgens Medrano zal het bevel ervoor zorgen dat de door LaLiga verzamelde IP-adressen “die illegale inhoud verzenden” worden verzonden naar de Spaanse ISP’s [Telefónica, Vodafone, Orange, MásMóvil en Digi].

Op bevel van de rechtbank zullen de ISP's deze IP-adressen koppelen aan de relevante abonneeaccounts. De persoonsgegevens van deze abonnees worden vervolgens aan LaLiga overgedragen.

Bestelling geplaatst door Medrano (hoogtepunten zijn LaLiga's)

De gemarkeerde Spaanse tekst van aardappelkwaliteit heeft betrekking op de informatie die de ISP's moeten overhandigen. Vertaald naar het Engels luidt het als volgt:

1) IP-adres toegewezen aan de gebruiker toen deze toegang kreeg tot de server waardoor de audiovisuele inhoud onrechtmatig kon worden gedeeld
2) Naam en achternaam van de houder van het internettoegangsdienstcontract
3) Postadres van de [internet]lijninstallatie en factuurgegevens
4) Identificatiedocument [NIF, NIE, anders] met betrekking tot de informatie over het IP-adres van de server waarmee u verbinding heeft gemaakt, de poort van de server waarmee u verbinding heeft gemaakt en het tijdstip van het verzoek (GMT+0)

Waar deze zaak *niet* over gaat

Voordat we het gerechtelijk bevel zelf aanpakken en dat vergelijken met de manier waarop LaLiga het presenteert, eerst een aantal belangrijke achtergrondinformatie.

Deze juridische actie heeft geen betrekking op mensen die kijken naar of zich abonneren op illegale IPTV-diensten, noch heeft het iets te maken met mensen die toegang hebben tot illegale streams van LaLiga-wedstrijden, beschikbaar gesteld door websites zonder licentie.

Zoals geïllustreerd in de afbeelding rechts, hebben sommige reguliere Spaanse kranten gekozen voor de sensationele invalshoek dat iedereen die naar illegaal voetbal kijkt een boete krijgt. Er is geen bewijs om deze bewering te ondersteunen, maar op basis van de tot nu toe beschikbare informatie is het mogelijk dat er iets nog sensationeelers aan de hand is.

Bevel uitgevaardigd door de rechtbank van Barcelona

Rechtbank: Handelsrechtbank nummer 8 van Barcelona
Rechter: Javier Ramos De La Peña
Aanvrager: La Liga Nacional De Fútbol Profesional (LaLiga)

Om ervoor te zorgen dat LaLiga klantinformatie van ISP's kan verkrijgen, worden ISP's in dit soort toepassingen soms beschouwd als 'buiten schuld' gedaagden. Het gaat hier om vijf belangrijke ISP-'merken', maar er worden nog veel meer ISP's vermeld in de bestelling, waaronder enkele die mobiele internettoegang bieden:

Orange Espagne Sau, Vodafone Ono Sau, Masmovil Ibercom Sa, Digi Spain Telecom Slu, Telefonica De España Sau, Telefonica Moviles España Sau, Orange España Virtual Slu, Vodafone – Espana Sau

In de woorden van de rechter, zoals weergegeven in zijn vonnis, betreft de zaak piraterij van inhoud, die als volgt wordt beschreven:

Het gaat met name om audiovisuele inhoud die live wordt aangeboden en met exclusieve toegang tot particuliere klanten en openbare instellingen op betaaltelevisie, waarbij klanten van de Movistar Plus+-satellietdienst de enigen zijn die toegang hebben voor hun exclusieve consumptie, via een satellietschotel, een decoderterminal en klantenkaart.

Piraterij bij het delen van kaarten

Er wordt beweerd dat de inhoud van Movistar Plus+ illegaal wordt benaderd via 'card-sharing'. In principe overhandigen legale Movistar Plus+-abonnees geld en ontvangen in ruil daarvoor een kijkkaart. Eenmaal in een geautoriseerde settopbox geplaatst, zorgen deze kaarten ervoor dat gecodeerde satellietsignalen op een tv kunnen worden bekeken zoals bedoeld.

Dergelijke 'voorwaardelijke toegang'-systemen bieden toegang tot tv-inhoud op voorwaarde dat de kijker zich heeft geabonneerd en een legitieme kijkkaart gebruikt. Bij systemen voor het delen van kaarten worden de codes die de gecodeerde tv-signalen ontgrendelen in verband met een legale kijkkaart echter via ongeautoriseerde apparatuur via internet opnieuw verzonden.

Internetgebruikers die in het bezit zijn van een geschikte niet-officiële settopbox kunnen een klein abonnementsgeld betalen aan een illegale leverancier om de codes van de legale kaart te ontvangen. Deze worden continu over het internet gestreamd en daarmee wordt het normaal ontvangen reguliere satellietsignaal gedecodeerd.

Samenvattend kan piraterij bij het delen van kaarten gepaard gaan met de aankoop van één enkele legale kaart en het voordeel van die kaart kan via internet onder een willekeurig aantal extra kijkers worden gedeeld. Er worden alleen codes verzonden en ontvangen, alle audiovisuele inhoud wordt verkregen uit reguliere satellietsignalen.

De bewering van LaLiga, de conclusie van de rechter

De uitspraak van de rechter richt zich op de twee belangrijkste soorten mensen die betrokken zijn bij het delen van kaarten, zoals hierboven beschreven: [1] degenen die een legale kijkkaart kopen en de codes via internet delen met anderen in ruil voor een vergoeding, en [2] degenen die betaal een vergoeding voor toegang tot de codes, maar betaal niets aan Movistar Plus+. ([1]+[2] toegevoegd ter referentie)

Eén van de vormen van onwettige toegang is het zogenaamde ‘Cardsharing’, waarbij gebruik wordt gemaakt van de protocollen ‘CCCam en IKS’, waarbij enerzijds de deelname aan het piraterijnetwerk wordt verondersteld van [1] gebruikers die hebben betaald voor voorwaardelijke toegang tot een satellietverbinding, die deze op internet aanbiedt voor illegale winst, en, aan de andere kant, van [2] gebruikers die satellietverbindingsapparatuur aanschaffen waarmee ze zonder toestemming toegang kunnen krijgen tot originele kaartcodes.

Op dit punt geeft een van de opmerkingen van de rechter reden om even stil te staan. Het verwijst naar IP-adressen en hoe deze kunnen worden “gedetecteerd” om de IP-adressen van servers weer te geven het leveren van codes en de IP-adressen van gebruikers ontvangende codes.

Het basiselement voor het identificeren van verbindingen op internet, het IP-adres, kan worden gedetecteerd om zowel de identificatie van servers als de verbindingen van gebruikers die deelnemen aan het piraterijplatform weer te geven.

Als we een eenvoudige download-analogie gebruiken, zijn een computer die een film aanbiedt om te downloaden en een computer die codes aanbiedt in essentie hetzelfde. Anti-piraterijbedrijven kunnen beide gemakkelijk identificeren door eenvoudigweg de film aan te vragen of zich te abonneren op de kaartuitwisselingsserver en vast te leggen wat ze ontvangen.

Hetzelfde kan niet gezegd worden van degenen die een film downloaden of codes ontvangen van een server. Als er een manier was om downloaders van illegale inhoud positief te identificeren die betrokken waren bij een client/server-overeenkomst die in de rechtbank stand hield, zou die inmiddels zijn gebruikt.

Tijd om een ​​haastig samengesteld diagram uit te werken om te laten zien waarom het verkrijgen van IP-adressen van servers voor het delen van kaarten eenvoudig is, en waarom het verkrijgen van die van klanten niet.

De satelliet rechtsboven zendt een gecodeerd tv-signaal (alles in het rood is gecodeerd) naar een legitieme kijkkaart linksboven. Van daaruit gaan de geëxtraheerde codes via een gewone router/modem (met een publiek gericht IP-adres dat kan worden 'gedetecteerd') en verder naar de internetprovider van de abonnee, hier weergegeven als drie blauwe servers. Van daaruit worden ze via internet verder verspreid.

Direct onder de servers van de ISP bevinden zich de internetverbindingen van de klanten van de kaartdeeldienst die de codes ontvangen. Nadat ze hun routers/modems hebben doorgegeven, worden deze codes ontvangen door hun niet-officiële settopboxen. Op precies dezelfde manier waarop de satelliet gecodeerde tv-signalen naar de legitieme kaart verzendt, ontvangen deze settopboxen ook gecodeerde signalen, ook weergegeven in rood.

Omdat deze settopboxen echter de codes ontvangen van een server voor het delen van kaarten, is de uitvoer ervan naar een tv of een vergelijkbaar kijkapparaat (hier paars weergegeven) een helder, niet-gecodeerd beeld.

Onderzoekers tegen piraterij

In het oranje vak bovenaan bevinden zich onderzoekers tegen piraterij. Net als elke andere klant hebben ze zich geabonneerd op de dienst voor het delen van kaarten, wat betekent dat ze directe toegang hebben tot het IP-adres van de server, hier weergegeven met de oranje lijnen/aanwijzers. Rechtsonder in een tweede oranje vak bevindt zich een tweede groep onderzoekers tegen piraterij. Het is hun taak om de IP-adressen te identificeren van degenen die de codes ontvangen.

Volgens de rechter zijn de IP-adressen van zowel de server “als de verbindingen van gebruikers die deelnemen aan het piraterijplatform” te achterhalen. En hierin schuilt het probleem.

Uit de beschikbaar gestelde informatie blijkt dat LaLiga geen idee heeft wie deze gebruikers zijn. Het lijkt erop dat LaLiga weliswaar over de IP-adressen van de servers voor het delen van kaarten beschikt, maar geen idee heeft van de IP-adressen die worden gebruikt door degenen die toegang hebben gekregen tot die servers.

Dat lijkt tot een opmerkelijke conclusie te leiden; IP-adressen zijn doorgaans het startpunt voor de meeste beschuldigingen van online inbreuk. Rechthebbenden koppelen bekende inbreuken zelf aan IP-adressen en stappen vervolgens over naar ISP's, in de hoop die IP-adressen te koppelen aan echte identiteiten. In dit geval heeft LaLiga de IP-adressen van de servers, maar geen IP-adressen van de gebruikers.

Dat betekent noodzakelijkerwijs dat er geen schendingen zijn gekoppeld aan IP-adressen van gebruikers. De grote vraag is of LaLiga enig bewijs heeft dat aantoont dat een klant bij welke internetprovider dan ook iets verkeerd heeft gedaan. Het heeft hun IP-adressen niet, zoveel is zeker.

Laten we gaan vissen

Volgens de rechtbankdocumenten kan de informatie die LaLiga wil dat de ISP's overhandigen worden afgeleid uit de informatie die LaLiga in handen heeft. De informatie is verkregen van servers voor het delen van kaarten, inclusief IP-adressen en poorten. Zo wordt dat uitgelegd in de bestelling (juridische voorwaarden die geen verband houden met technische zaken zijn verwijderd)

La Liga verstrekt in haar verzoek de IP-adressen en poort van de servers, evenals het tijdstip van het verzoek, gegevens die op legitieme wijze zijn verkregen. Met deze uitgangsgegevens is het mogelijk, na het stellen van de eis uit art. 256.1.11* LEC aan de internetproviders die in het verzoek zijn vermeld, om de identificatie te voltooien van de gebruikers van hun diensten die aan het schema deelnemen….

Dat lijkt tot slechts één conclusie te leiden. LaLiga beschikt over de IP-adressen, poortgegevens en mogelijk andere informatie met betrekking tot de servers voor het delen van kaarten, maar gaat mogelijk uit van de loutere veronderstelling dat gebruikers van de vijf ISP’s op specifieke tijdstippen toegang hebben gekregen tot die servers, maar heeft geen bewijs om dit te bewijzen – nog.

Als dat werkelijk het geval is, en er geen extra dimensie aan zit die niet is onthuld of verborgen wordt gehouden, doet LaLiga misschien iets dat, voor zover wij weten, nog nooit eerder is gedaan.

Het gerechtelijk bevel lijkt te vereisen dat de vijf ISP’s hun IP-adreslogboeken doornemen – niet om de namen en adressen van abonnees achter bekende/vermoedelijke inbreukmakende IP-adressen te identificeren – maar om inbreuk zelf identificeren.

Wanneer de ISP's de IP-adressen van de kaartdeelservers matchen met IP-adressen die voorkomen in de activiteitenlogboeken van abonnees, kan dit de eerste keer zijn dat er in deze zaak tot nu toe enig bewijs van mogelijke inbreuk tegen een gebruiker is opgedoken.

Er kunnen andere verklaringen zijn, maar nu de ervaren advocaat voor het delen van bestanden, David Bravo, memes op X plaatst, kan het zijn dat hij het geld al aan het tellen is.

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• PlatoData.Network Verticale generatieve AI. Versterk jezelf. Toegang hier.
• PlatoAiStream. Web3-intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• PlatoESG. carbon, CleanTech, Energie, Milieu, Zonne, Afvalbeheer. Toegang hier.
• Plato Gezondheid. Intelligentie op het gebied van biotech en klinische proeven. Toegang hier.
• Bron: https://torrentfreak.com/does-laligas-court-order-compel-isps-to-identify-piracy-that-laliga-hasnt-240312/