Zephyrnet-logo

Voorgestelde Europese kooldioxidepijpleidingen en -terminals zouden tientallen miljoenen in gevaar brengen – CleanTechnica

Datum:

MELD U AAN VOOR dagelijkse nieuwsupdates van CleanTechnica op e-mail. Of volg ons op Google Nieuws!


In 2020 beleefde een landelijk deel van het westen van Mississippi, het kleine dorpje Satartia, een angstaanjagende ramp. In het dorp en de omgeving wonen ongeveer 300 mensen. Het ligt in de provincie Yazoo, met een bevolkingsdichtheid van 11 per vierkante kilometer. Ter contrast: de dichtheid van New York City is duizend keer zo groot en die van Londen 1,000 keer zo groot.

Het hele dorp is een halve vierkante kilometer groot. Er zijn niet veel mensen daar of in de buurt. Maar er liep wel een pijpleiding voor vloeibare kooldioxide langs, op 1.6 kilometer van het kruispunt in de stad. Waarom? Verbeterde oliewinning.

In veel delen van de wereld, maar vooral in het zuiden van de Verenigde Staten, is een van de belangrijkste methoden om meer olie uit afgetapte putten te halen het pompen van kooldioxide in gasvormige, vloeibare of zelfs superkritische toestand in de put. Zoals alle gassen bij kamertemperatuur kan koolstofdioxide met verschillende combinaties van compressie en koeling in een vloeistof worden omgezet. De superkritische toestand is iets dat zich zowel als gas als als vloeistof gedraagt ​​en onder meer wordt gebruikt voor het cafeïnevrij maken van koffie.

Het probleem is natuurlijk het verkrijgen van koolstofdioxide en het vervolgens naar de put te krijgen. Het eerste deel is tragisch eenvoudig. Olie- en gasbedrijven halen het uit ondergrondse geologische afzettingen van gassen, meestal vermengd met aardgas. Voordat ze erachter kwamen wat ze ermee moesten doen, en in feite nu meestal, scheidden ze de kooldioxide uit het gasmengsel en dumpten het rechtstreeks in de lucht.

Maar in het zuiden van de VS maken ze het soms vloeibaar, stoppen het in pijpleidingen en pompen het naar verbeterde oliewinningslocaties. Waarom maken ze het vloeibaar? Omdat gasvormig koolstofdioxide 590 keer zoveel ruimte in beslag neemt als vloeibaar koolstofdioxide voor hetzelfde aantal kilogram. Het is goedkoper om vloeibare kooldioxide door pijpleidingen te pompen dan gasvormige kooldioxide.

Daar is de pijpleiding die langs het gehucht Satartia loopt, voor bedoeld. Het is 123 km lang en 61 inch breed. Het bracht vloeibare koolstofdioxide naar een verbeterde oliewinningslocatie die werd beheerd door een bedrijf genaamd Denbury Resources. De pijpleiding vertoonde ook sporen van waterstofsulfide, dat naar rotte eieren ruikt.

Een paar weken vóór de avond van de ramp had het flink geregend. De grond rond de pijpleiding is verschoven. De pijpleiding scheurde net na 7 uur in februari 2022, volgens de Onderzoeksrapport over falen van de Amerikaanse DOT. Het was luid genoeg om duidelijk hoorbaar te zijn voor mensen in de omgeving.

Relatie van de kooldioxidepijpleiding met het dorp Satartia Missippi, met dank aan US DOT
Relatie van de kooldioxidepijpleiding met het dorp Satartia Mississippi, afbeelding met dank aan US DOT

Uit de pijpleiding stroomde het vloeibare koolstofdioxide, dat onmiddellijk 590 keer uitbreidde tot een gas en het kleine stadje binnenstroomde. De sporenelementen van waterstofsulfide waren voor de dorpelingen waarneembaar als een duidelijke geur van rotte eieren, maar hoewel dat gas een akelig gevaar voor de gezondheid is, is dat niet de oorzaak van de problemen.

Nee, het probleem was de kooldioxide. Het is duidelijk een aanzienlijk probleem als broeikasgas als het met ongeveer 420 delen per miljoen is afgenomen, oftewel 0.042% van de atmosfeer. We ademen het op die niveaus zonder zorgen in.

Bij hogere percentages, zelfs het dubbele van de huidige niveaus in de lucht, beginnen we een beetje minder intelligent te worden. Volgens de resultaten van de Wereldwijd CogFx-onderzoekVoor elke 500 ppm toename van koolstofdioxide vertraagt ​​de menselijke reactietijd met 1.4-1.8% en worden we 2.1-2.4% minder productief bij mentale taken. Daarom is ventilatie van binnenlucht belangrijk, vooral op elke plek waar van mensen wordt verwacht dat ze snel normaal kunnen denken, wat vrijwel overal is waar mensen werken, wonen of naar school gaan.

Op nog hogere niveaus is koolstofdioxide giftig voor ons. De Amerikaanse Occupational Safety and Health Administration maximaliseert blootstelling van 8 uur bij 5,000 ppm. Op dat niveau zullen mensen niet bijzonder goed nadenken, maar zullen ze geen andere gevolgen voor de gezondheid ondervinden. Bij 10,000 ppm, dat wil zeggen 1% van de lucht, worden mensen slaperig en mogen ze geen apparatuur bedienen. Bij 15,000 ppm gaan sommige mensen zwaarder ademen om meer zuurstof binnen te krijgen.

Bij 30,000 ppm beginnen de bloeddruk, de hartslag en de ademhaling te stijgen. Dat CO2-niveau is het maximaal toegestane CO15-niveau voor maximaal XNUMX minuten in een werkweek.

40,000 ppm of 4% is onmiddellijk gevaarlijk voor de menselijke gezondheid. 80,000 ppm, 8% van de lucht die we inademen, resulteert in verminderd zicht, zweten, trillen, bewusteloosheid en mogelijk de dood.

Ernstige koolmonoxidevergiftiging brengt een groot risico met zich mee voor langdurige orgaan- en hersenschade.

Dus wat, zou je denken. Het is een gas. Het is al vermengd met de sfeer. Het zal zich gewoon verspreiden en zich vermengen met de andere lucht en dat zal geen probleem zijn. Wat heeft dit te maken met een dorp 1.6 kilometer verderop? En wat heeft dit met Europa te maken?

Kooldioxidegas is zwaarder dan het mengsel van voornamelijk stikstof en zuurstof in de atmosfeer. Terwijl het zich gelijkmatig vermengt terwijl het zich in de loop van de tijd verspreidt, stroomt het, wanneer je pure koolstofdioxide vrijgeeft, naar de grond en verspreidt zich. Als je ooit met droogijs hebt gespeeld of in een club bent geweest die het gebruikte, heb je het witte mengsel van kooldioxidegas en waterdamp over de vloer zien verspreiden.

En wanneer een grote pijpleiding met vloeibare kooldioxide scheurt, begint de inhoud van de pijpleiding naar buiten te stromen en 590 keer uit te zetten tot een dikke laag kooldioxide die de hele atmosfeer opzij duwt. Vervolgens verspreidt het zich, waarbij het de voorkeur geeft bergafwaarts te gaan en zich in laaggelegen gebieden te vestigen.

Op 1.6 kilometer afstand van de pijpleiding hoorden de inwoners van Satartia de knal en dachten dat er een pijpleiding was opgeblazen. Toen begonnen ze rotte eieren te ruiken. Toen begonnen ze zich misselijk te voelen. Sommigen verloren het bewustzijn. Auto's met een verbrandingsmotor wilden niet starten.

Toen het voorbij was, hadden een paar mensen het bewustzijn verloren en moesten worden weggevoerd. 45 mensen werden voor behandeling in het ziekenhuis opgenomen. Nog een paar honderd werden geëvacueerd. Veel auto's wilden niet starten en auto's op Highway 3, zichtbaar op de kaart, hadden inderdaad problemen met hun motoren. Hulpdiensten konden niet in de buurt van de pijpleiding komen.

Uiteindelijk kwamen er 21,873 vaten vloeibare koolstofdioxide vrij. Dat is ongeveer 3,500 kubieke meter. Dat is ongeveer twee miljoen kubieke meter kooldioxidegas geworden. Dat is ongeveer 530 Olympische zwembaden aan gas. Dat is ongeveer het dubbele van het gehele binnenvolume van de Houston Astrodome.

Het slaagde erin 1.6 kilometer af te leggen, automotoren uit te schakelen, mensen bewusteloos te maken en honderden mensen te evacueren – in een provincie met 11 mensen per vierkante kilometer.

Na de gebeurtenis voerden hulpverleners regelmatig luchtmetingen binnen en buiten uit. Uren na de gebeurtenis waren sommige metingen van de binnenlucht nog steeds maximaal 28,000 delen per miljoen. Waterstofsulfide werd nergens gedetecteerd, en aangezien de detectoren een gevoeligheid hadden die 0.1 ppm van het gas kon detecteren, geeft dit aan dat het ver onder het toxiciteitsniveau lag.

Gezien het feit dat sommige mensen bewusteloos raakten en 45 werden opgenomen in het ziekenhuis, is het zeer waarschijnlijk dat de niveaus van gasvormige kooldioxide in de stad ruim boven de 40,000 ppm of 4% van de atmosfeer lagen die onmiddellijk gevaarlijk is voor de menselijke gezondheid.

Ruim twee jaar later, in mei 2022, zei het Amerikaanse ministerie van Transport aanbevolen een boete van $ 3.9 miljoen tegen Denbury.

En nu, naar Europa.

In februari 2024 bracht de EU een nieuw ontwerp uit routekaart voor het koolstofvrij maken. Het streeft naar een uitstoot van broeikasgassen van 90% in vergelijking met het niveau van 1990 in 2040. Het is zeer sterk en het vieren waard. Het is de meest agressieve routekaart van een grote economie ter wereld. Het is ontoereikend, maar het is de beste routekaart tot nu toe.

En het omvat het afvangen, transporteren en opslaan van koolstof. analyses suggereren dat 6% tot 8% van de doelstelling van 90% kan worden toegeschreven aan koolstofafvang, inclusief directe koolstofafvang via de lucht.

Een groot deel ervan houdt verband met industriële emissies, waarbij wordt beweerd dat sommige industriële locaties te duur zijn om te vervangen door koolstofarme varianten. Dit zou juist kunnen zijn, aangezien zelfs elektrificerende hitte voor cementfabrieken nog steeds resulteert in de uitstoot van kooldioxide uit de kalksteenoven wanneer kalksteen tot ongebluste kalk wordt gebakken. Het is een van de weinige plaatsen waar ik potentieel vasthouden om koolstofafvang economisch haalbaar te maken vergeleken met alternatieven die momenteel duurder zijn.

Er bestaat zelfs de mogelijkheid dat een deel van de koolstofafvang wordt vastgeschroefd aan bestaande of nieuwe elektriciteitscentrales op fossiele brandstoffen, iets waarvan altijd is gebleken dat het slecht werkt, veel extra energie vergt en daardoor meer fossiele brandstoffen verbrandt, zelden de doelstellingen haalt en resulteren in oneconomisch dure elektriciteit.

Begin 2024 publiceerde de Gemeenschappelijke Onderzoekscommissie van de EU een rapport, Vormgeven van het toekomstige CO2-transportnetwerk voor Europa, over verschillende scenario's waarbij koolstofafvang, -overdracht en -vastlegging vereist zijn. Het is een dik rapport van 89 pagina's.

Uit het rapport blijkt dat er tot 19,000 kilometer aan kooldioxidepijpleidingen nodig zou zijn. Dat zijn veel meer kilometers dan de hogesnelheidssporen op het continent. Dat is 80% van de lengte van het netwerk van snelwegen die bekend staan ​​als de TEN-T-kernnetwerken, die elektrische vrachtwagens zullen vervoeren, mogelijk met elektrische bovenleidingverbindingen. Dat is tien keer de lengte van alle hoogspanningsgelijkstroom die momenteel in Europa aanwezig is.

De initiële schattingen – en onthoud: de initiële schattingen zijn vrijwel altijd aanzienlijk lager dan welke werkelijkheid dan ook – bedragen € 9.3 tot € 23.1 miljard. Als de uiteindelijke bouwkosten € 50 miljard zouden bedragen, zou het mij niet verbazen. Hoewel pijpleidingen als lineaire activa tijdens de bouw een laag risico met zich meebrengen, is dat volgens de dataset van professor Bent Flyvbjerg van meer dan 16,000 megaprojecten pas zodra de bouw begint. Flyvbjerg wijdt verschillende hoofdstukken aan de mislukkingen van de schattingen voorafgaand aan de start van de bouw.

Ter herinnering: alle dingen die ik vergelijk, zijn de pijpleidingen, omdat ze op zichzelf economische waarde hebben en goederen, energie of mensen vervoeren die productief zijn voor de Europese economie. De voorgestelde 19,000 kilometer zijn afvalverwerkingslijnen die geen secundair economisch voordeel opleveren.

En die afvalverwerkingslijnen zouden erg gevaarlijk zijn.

Overlay van voorgestelde Europese CO2-pijpleidingen en terminals bovenop een kaart van de Europese bevolkingsdichtheid door de auteur
Overlay van voorgestelde Europese CO2-pijpleidingen en terminals bovenop een kaart van de Europese bevolkingsdichtheid door de auteur

De ingevoegde kaart is er een die ik vanmiddag heb uitgewerkt. Ik heb de afbeelding en de legenda van de CO2-pijpleiding uit het rapport overgenomen van een van de verschillende scenario's. Het is redelijk representatief. Ik heb een aantal basishulpmiddelen voor beeldbewerking gebruikt, waaronder contrast, belichting, scherpte en achtergrondtransparantie om alleen de pijplijnen en infrastructuur weer te geven. Ik heb het over een bevolkingsdichtheidskaart van het Europees Milieuagentschap uit 2009 gelegd.

Die 19,000 kilometer is 154 keer zo lang als de pijpleiding bij Satartia. Ze reizen door veel dichter bevolkte gebieden dan Yazoo, Mississippi, inclusief enkele van de dichtstbevolkte delen van Europa waar miljoenen wonen.

Was er in het Europese rapport over het transport van koolstofafvang sprake van risico's voor de menselijke gezondheid? Nee. Is er enige melding gemaakt van de toxiciteit van kooldioxide in hoge concentraties? Nee. Is er enige poging ondernomen om kooldioxidepijpleidingen rond grote bevolkingscentra te leiden? Nee.

Per definitie hebben de meest geïndustrialiseerde delen van Europa ook enkele van de hoogste bevolkingsdichtheden. Elke koolstofafvang bij industriële of fossiele productie-installaties zal resulteren in duizenden kilometers pijpleidingen die door de achtertuinen van de Europeanen lopen.

Toch wordt er niet eens rekening gehouden met de lessen van Satartia, een klein dorpje in een nauwelijks bevolkte provincie in het westen van Mississippi, een staat zo groot als Engeland, maar met slechts 5% van de bevolking.

Wat zijn die lessen? Dat kooldioxidepijpleidingen scheuren, net zoals andere pijpleidingen dat doen. Dat wanneer ze scheuren, de koolstofdioxide zeer snel uitzet tot 590 keer het volume. Dat de kooldioxide urenlang op de grond blijft liggen en kilometers kan afleggen. Dat het in voldoende concentraties aanwezig zal zijn om mogelijk mensen te doden en hen definitief bewusteloos te maken en hen met langdurige hersen- en orgaanschade achter te laten.

En dat de schulden in een zelfs gematigd bevolkt Europees gebied hoe dan ook in de honderden miljoenen tot miljarden euro’s zouden lopen.

Deze achilleshiel van koolstofafvang en -opslag wordt door voorstanders waar mogelijk vermeden. In een EU-rapport van 89 pagina's over dit onderwerp wordt dit nooit één keer genoemd. Het lijkt erop dat geen enkele besluitvormer in de EU zich hiervan bewust is. Dit is verre van het enige probleem met koolstofafvang.

Maar zodra ze pijpleidingen gaan voorstellen, zelfs door middelmatig bevolkte gebieden, zullen ze op zo grote wegversperringen stuiten dat het opmerkelijk zou zijn als er überhaupt eentje zou worden aangelegd. Laten we hopen dat herhalingen hiervan rationeler worden.


Heeft u een tip voor CleanTechnica? Wilt u adverteren? Wilt u een gast voorstellen voor onze CleanTech Talk-podcast? Neem hier contact met ons op.


Nieuwste CleanTechnica TV-video

[Ingesloten inhoud]


Ik hou niet van betaalmuren. Je houdt niet van betaalmuren. Wie houdt er van betaalmuren? Hier bij CleanTechnica hebben we een tijdje een beperkte betaalmuur geïmplementeerd, maar het voelde altijd verkeerd – en het was altijd moeilijk om te beslissen wat we daarachter moesten zetten. In theorie bevindt uw meest exclusieve en beste inhoud zich achter een betaalmuur. Maar dan lezen minder mensen het!! Daarom hebben we besloten om de betaalmuren hier bij CleanTechnica volledig te schrappen. Maar…

 

Net als andere mediabedrijven hebben we lezerssteun nodig! Als u ons steunt, Gelieve maandelijks een beetje bij te dragen om ons team te helpen bij het schrijven, redigeren en publiceren van 15 cleantech-verhalen per dag!

 

Bedankt!


advertentie



 


CleanTechnica maakt gebruik van affiliatielinks. Zie ons beleid hier.


spot_img

Laatste intelligentie

spot_img