De mensen hebben gerookt – De drugsoorlog is een verloren zaak!

Toen Richard Nixon officieel de ‘DrugsoorlogIn 1971 genoot het beleid brede publieke steun. De angst voor misdaad, verslaving en sociale wanorde in de tumultueuze jaren zestig en zeventig zorgde ervoor dat Nixons ‘harde aanpak van de misdaad’-standpunt weerklank vond.

In de jaren tachtig en negentig bereikten het agressieve politieoptreden van de drugsoorlog, de strenge verplichte minimumstraffen en de 'Just Say No'-boodschapsboodschappen de koorts. DARE-programma's verspreidden zich op scholen, waardoor drugs als publieke vijand nummer één werden gedemoniseerd.

Er waren maar weinig mainstream-stemmen die de harde, verbodsconsensus van die decennia ter discussie stelden. Maar stilletjes stapelden zich de bewijzen op die de enorme bijkomende schade aantoonden van gemilitariseerde handhaving, massale opsluitingen en ongereguleerde ondergrondse drugsmarkten.

Aan het begin van de jaren 2000 ontstonden er scheuren in het pantser van de drugsoorlog. Staten begonnen met het legaliseren van medische marihuana, in weerwil van het federale verbod. Psychedelisch onderzoek werd hervat na tientallen jaren van censuur. Harm reduction kreeg internationaal erkenning.

Er kwam een ​​omslagpunt toen de regering-Obama een hands-off benadering hanteerde bij de staatshervorming op het gebied van cannabis. In de jaren 2010 liet de culturele tijdgeest eindelijk de hysterische anti-drugswaanzin van de jaren tachtig en negentig varen.

Tegenwoordig versnelt dit momentum snel. Dat blijkt uit een recente Gallup-peiling een dramatische stijging van 22 punten sinds 2019 onder Amerikanen die zeggen dat het land “terrein heeft verloren” op het gebied van illegale drugs. Zelfs de Republikeinen verliezen het vertrouwen in de vermoeide strategieën.

Wanneer de fundamentele partij van de wet-en-orde het falen van het verbod erkent, is de paradigmaverschuiving reëel. De mensen hebben gesproken over 50 jaar hard-geleerde ervaring. Criminalisering tempert de menselijke natuur niet; het vergroot alleen de risico's en het lijden.

De groeiende desillusie van het publiek ontleden

Uit de laatste opiniepeiling van Gallup blijkt een dramatische neergang bij het publiek vertrouwen dat de oorlog tegen drugs bereikt de gestelde doelen.

Vergeleken met slechts vier jaar geleden is de overtuiging dat Amerika dat wel is “terrein aan het verliezen” tegen illegale drugs is met 22 procentpunten gestegen naar een meerderheid van 52%. Ondertussen is het gevoel dat het aandeel vooruitgang boekt gedaald van 41% naar 24% – voor het eerst een minderheid.

Dit duidt op een macroverschuiving ten opzichte van de decennia waarin het harde optreden van Nixon brede steun genoot. In de emotionele nasleep van de onrust in de jaren zestig veroverde de simplistische moralisering van de drugsoorlog harten. Verontrustende middelen werden gerechtvaardigd door beloofde doeleinden.

Maar de afgelopen decennia hebben weinig meer opgeleverd dan opgeblazen gevangenissen, gedecimeerde gemeenschappen en steeds gevaarlijkere, overvloedigere drugs. Naarmate het bewijsmateriaal voor het mislukken van het verbod zich opstapelde, begon de houding te veranderen.

De opmars van de cannabislegalisatie heeft scheuren in de absolutistische anti-drugsretoriek blootgelegd. Psychedelisch onderzoek onthulde therapeutisch potentieel onder de hysterie. Schadebeperking werd het humane alternatief voor een hopeloos onthoudingsbeleid.

Geleidelijk werd de monolithische consensus over de drugsoorlog uitgehold. Tegenwoordig bezwijkt het geheel onder het gewicht van zijn eindeloze onvervulde beloften en flagrante hypocrisie. Amerikanen doorzien de poppenkast.

De opioïdencrisis heeft dit omslagpunt waarschijnlijk gekatalyseerd door de dodelijke ironie van het verbod aan het licht te brengen. Terwijl de War on Drugs escaleerde, verslaafden farmaceutische bedrijven miljoenen aan pijnstillers. Toen de voorschriften ophielden, wendden velen zich tot de bloeiende zwarte markt om aan hun verslavingen te voldoen.

De resulterende massale fentanylvergiftiging raakt de kern van de logica van de drugsoorlog. Het is duidelijk dat meer handhaving de resultaten verslechtert. Criminalisering biedt geen oplossing voor verslaving en wanhoop.

Dit pijnlijke ontwaken verklaart de groeiende ontevredenheid van het publiek die door Gallup wordt geuit. Wanneer zelfs rechts-en-orde-conservatieven erkennen dat ze terrein hebben verloren, is het paradigma onomkeerbaar verschoven.

Omdat uiteindelijk de kosten van het verbod zwaarder wegen dan de waargenomen voordelen. Triljoenen die zijn uitgegeven aan het militariseren van de politie, het opsluiten van generaties en het versterken van kartels hadden het onderwijs, de gezondheidszorg en de economische kansen in gemarginaliseerde gemeenschappen beter kunnen dienen.

Het verbod probeert de oncontroleerbare schaduw van de mensheid te beheersen, waarbij de duisternis in zichzelf altijd wordt gemist. Maar het licht dat in de harten daagt, erkent intuïtief dat beleid mensen moet helpen, en niet moet demoniseren en straffen.

Dat 75% van de Amerikanen het nationale drugsprobleem als ernstig beschouwt, vergeleken met slechts 35% lokaal, laat zien dat percepties meer worden gevormd door verhalen in de media dan door de werkelijkheid. De propaganda klinkt elk jaar holler.

Waarom deze peiling weinig betekent voor daadwerkelijke hervormingen

Hoewel de bevindingen van Gallup op het eerste gezicht een opwindende mijlpaal lijken, gaat het teveel in de publieke opinie over het hoofd zien hoe het beleid in Amerika feitelijk vorm krijgt. De wil van het volk heeft weinig invloed op diepgewortelde speciale belangen die een verbod aandrijven uit winstbejag.

Decennia lang blijkt uit opiniepeilingen consequent dat meerderheden de legalisering van cannabis steunen, zelfs onder de Republikeinen vandaag de dag. Toch blijft de federale wetgeving onaangeroerd, met kleine, stukje bij beetje veranderingen die alleen plaatsvinden op hartstochtelijk aandringen van industrieën die willen profiteren van de opkomende markt.

De belangen van kiezers komen nauwelijks tot uiting in vergelijking met het gecoördineerde lobbywerk van degenen die campagnes financieren en de draaideur tussen toezichthouders en gereguleerden controleren. Het spel is opgezet om selectief geconcentreerde rijkdom te dienen boven verspreide algemene welvaart.

Dus zelfs 75% die drugs als een serieus nationaal probleem beschouwt, betekent weinig als farmaceutische giganten achter de schermen miljarden binnenhalen uit de status quo directe strategie. Het publiek kan wijzer worden, maar de macht geeft nooit iets toe zonder druk.

In werkelijkheid zijn we minder burgers met vertegenwoordiging dan consumenten met een bestedingspotentieel dat door bedrijven kan worden gedolven. Onze “stem” bestaat alleen uit bestede dollars, niet uit integriteit of welzijn. Wij zijn de kudde, overheidsinstanties, onze gehoorzame herdershonden die verantwoording afleggen aan de eigenaren.

Hoewel dit cynisch lijkt, schildert burgerschapseducatie een fantasie. Het Congres tart de publieke steun van de meerderheid, kwestie na kwestie, zonder verhaal. Het model is een ordelijke plutocratie, geen responsieve democratie – ongeacht de propaganda die in de klaslokalen wordt gevoerd.

Dus totdat de seismische financiële belangen voldoende ontwricht raken om de kant van de hervormingen te kiezen, of totdat de publieke verontwaardiging een grote ontwrichting dreigt, kun je, ongeacht de peilingen, weinig verandering in het beleid verwachten. Praten is goedkoop, en politici ondernemen alleen noodzakelijke actie voor zelfbehoud, niet voor dienstverlening.

Zelfs de beweging van de Republikeinse Partij op dit gebied komt meer voort uit het lezen van de tekenen aan de muur rond cannabis dan uit het oprecht reageren op sociale rechtvaardigheid – ook al heb je mijn mening over “sociale rechtvaardigheid”. De meesten zijn nog steeds tegen de legalisering van andere drugs zonder winstpotentieel. Alleen een echt kader voor de volksgezondheid maakt een kans.

Kortom, deze peiling levert inspirerende krantenkoppen op, maar matte beleidsindicatoren. Macht onderdrukt de publieke wil totdat de status quo zo onstabiel wordt dat verandering meer voordeel dan hinder biedt. We hebben nog een weg te gaan vóór dat omslagpunt van het verbod, ondanks de optica.

Dit is de cynische aard van het in stand houden van massale uitbuiting die diepgewortelde hiërarchieën dient. Positieve opiniepeilingen worden eenvoudigweg voor PR-dekking gebruikt terwijl de machine doordraait. Voor echte verandering zijn protest en economische dreiging nodig – geen geloof in corrupte instellingen.

Hoe u uw steentje kunt bijdragen!

Terwijl lobbyen en wetgeving de publieke opinie misschien negeren, bezitten individuen nog steeds macht via de manier waarop zij geld uitgeven en kiezen zij ervoor om onrechtvaardige wetten na te leven. Kleine protestacties bij elkaar kunnen zelfs het meest diepgewortelde systeem ontwrichten.

De eenvoudigste impact komt van het boycotten van bedrijven die het verbod handhaven. Ga op zoek naar ontvangers van anti-hervormings-PAC's en belangrijke donoren van verbodsistische lobbygroepen, en vermijd vervolgens het betuttelen van die bedrijven.

Zelfs als één klant niets betekent, ondermijnt het vermenigvuldigen van niet-naleving de inkomstenstromen die de drugsoorlogsmachine ondersteunen. En bedrijven zijn bang dat alles de aandeelhouderswinsten zal temperen en hun imago zal verslechteren. Verenig je met gelijkgestemde vrienden om het bereik van de boycot te vergroten.

Het afstoten van banken die verbonden zijn aan roofzuchtige particuliere gevangenissen zou ook het bedrijfsmodel van detentie onder druk kunnen zetten. Draag uw bezittingen over aan regionale kredietverenigingen en kleine lokale banken die niet profiteren van menselijk lijden.

Steun bovendien geen media en journalisten die actief hervormingsinspanningen demoniseren en propaganda voor koelgekte verspreiden. Annuleer abonnementen en blokkeer hun adverteerders. Bestrijd desinformatie door de financiering ervan stop te zetten.

Hoewel geen enkele boycot Amazon laat vallen, stelt elke boycot burgers in staat hun medeplichtigheid te onthouden en economische invloed te bundelen voor gerechtigheid. Help de bredere samenleving wakker te worden door uw redenen voor uw onthouding te bespreken. Consumentenvoorlichting en groepsdruk stapelen zich op.

Een andere weg is progressieve burgerlijke ongehoorzaamheid tegen draconische verbodswetten. Zoals precedenten als Gandhi en King laten zien, verliezen onrechtvaardige regels hun legitimiteit wanneer ze te maken krijgen met geweldloos massaverzet.

Begin met het doen gelden van cognitieve vrijheid met entheogenen die anderen geen schade berokkenen, maar een open geest bieden. Of steun tactieken voor schadebeperking, zoals het testen van illegale drugs op veiligheid. Door het welzijn van de gemeenschap boven slecht beleid te stellen, wordt het vernisje van autoriteit uitgehold.

Hoewel er risico's bestaan, vergelijk deze dan met de enorme schade die wordt veroorzaakt door stille medeplichtigheid aan onderdrukking. Help onrechtvaardige wetten tenietdoen door te weigeren ze na te leven, vooral als het gaat om keuzes zonder slachtoffers. Welke morele plicht gaat daaraan voorbij?

Gebruik uiteraard wijsheid en weeg de mogelijke gevolgen, zoals arrestatie, af. Maar massale niet-naleving dwingt onderdrukkende systemen uiteindelijk tot concessies wanneer opgeblazen gezag als grotendeels denkbeeldig wordt ontmaskerd. Aan de goede kant van de geschiedenis blijven is het allerbelangrijkste.

De hardnekkige waarheid blijft: het verbod kan niet eindigen zonder dat de publieke vraag de financiële begunstigden ervan overweldigt. Maar zulke druk begint met miljoenen kleine daden van moedige ongehoorzaamheid. De revolutie leeft eerst in onze harten voordat ze in het beleid explodeert.

Stem dus voor hervormingen met dollars, acties en stem. Ondersteun basisalternatieven en bouw vanaf de wortels een meelevende samenleving op. De oorlog heeft al zijn morele legitimiteit verloren – nu verliest hij inkomsten en naleving. Alles wat we nodig hebben, is volharden en groeien.

DE OORLOG TEGEN DRUGS IS VOORBIJ, DAT IS GOED, LEES VERDER...

HET BEËINDIGEN VAN DE OORLOG TEGEN DRUGS KAN $100 MILJARD AAN DE Amerikaanse ECONOMIE TOEVOEGEN

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• PlatoData.Network Verticale generatieve AI. Versterk jezelf. Toegang hier.
• PlatoAiStream. Web3-intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• PlatoESG. carbon, CleanTech, Energie, Milieu, Zonne, Afvalbeheer. Toegang hier.
• Plato Gezondheid. Intelligentie op het gebied van biotech en klinische proeven. Toegang hier.
• Bron: http://cannabis.net/blog/opinion/the-people-have-smoken-new-gallup-poll-shows-most-americans-feel-the-war-on-drugs-is-a-failure