Waarom het testen van beperkingen met THC-niveaus geen nauwkeurige maatstaf is

Als het om de stonercultuur gaat, is er een ongeschreven begrip dat weerklinkt in de met rook gevulde kamers van doorgewinterde stoners: de aanwezigheid van THC in uw systeem is geen definitieve indicator voor een verminderde werking. Dit genuanceerde perspectief, voortgekomen uit talloze persoonlijke ervaringen en observaties, staat in schril contrast met de botte instrumentenbenadering die door wetshandhavingsinstanties in het hele land wordt gehanteerd.

 Jarenlang werd de wettelijke drempel voor het THC-gehalte in de bloedbaan gehanteerd als een hamer, klaar om een ​​oordeel uit te spreken over iemands vermogen om een ​​voertuig veilig te besturen. Maar de wetenschap achter deze beoordelingsmethode is nog lang niet uitgekristalliseerd, en stemmen binnen de instellingen die deze regels handhaven beginnen de geldigheid ervan in twijfel te trekken.

Betreed de arena, een onderzoeker van het ministerie van Justitie, die onlangs de schijnwerpers op de zaak zette opvallende discrepanties tussen THC-niveaus en daadwerkelijke stoornissen, vooral onder degenen die regelmatig cannabis consumeren. Deze erkenning door een figuur binnen een federaal agentschap markeert een belangrijke spil in de gesprek over cannabis, autorijden en de wetEr zijn echter federale rechters geweest die opmerkingen hebben gemaakt die absoluut geen impact hadden, afgezien van een paar stoners die zeiden: “Kijk, de FBI is het daar mee eens!”

Niettemin is het een erkenning dat de huidige cijfers misschien niet alleen gebrekkig zijn, maar ook fundamenteel niet in overeenstemming zijn met de realiteit van cannabisconsumptie en de effecten ervan op het menselijk lichaam.

De implicaties van deze kritiek reiken veel verder dan de juridische schermutselingen langs de weg; ze raken de kern van hoe de samenleving cannabisgebruik begrijpt, reguleert en integreert in het kader van het dagelijks leven.

Dit artikel heeft tot doel diep in de materie te duiken troebel water van testen op THC-stoornissen tijdens het rijden. We zullen de wetenschappelijke onderbouwing (of het gebrek daaraan) onderzoeken die ten grondslag ligt aan het huidige beleid, de eigenaardigheden van het THC-metabolisme die het idee van een one-size-fits-all stoornisstandaard ter discussie stellen, en de mogelijke wegen voorwaarts bij het creëren van een meer genuanceerde en rechtvaardige systeem van evaluatie. Door deze verkenning proberen we de complexiteit van cannabisstoornissen te belichten, waarbij we pleiten voor een verschuiving van rigide, Op THC gerichte maatregelen richting een aanpak die daadwerkelijk het vermogen van een individu om veilig te rijden weerspiegelt.

Uit een recent onderzoek van het ministerie van Justitie blijkt dat staten mogelijk moeten ‘wegkomen’ van de THC-limieten voor het vaststellen van cannabisstoornissen tijdens het rijden.

“Het probleem is dat we dit onderzoek hebben gefinancierd, dat vrij overtuigend aantoont dat de THC-concentratie in het bloed niet bijzonder goed gecorreleerd is met een verminderde rijvaardigheid”, zegt Frances Scott, een fysisch wetenschapper van de DOJ, in een recente podcast. "Misschien moeten we een beetje afstappen van het idee dat we een soort getal kunnen hebben als het om marihuana gaat, en dat betekent dat je een beperking hebt."

Een belangrijk probleem is dat frequente en niet-frequente marihuanagebruikers THC verschillend metaboliseren. “Als je chronische gebruikers versus onregelmatige gebruikers hebt, hebben ze heel verschillende concentraties die gecorreleerd zijn met verschillende effecten,” legde Scott uit. “Dus hetzelfde effectniveau zal, als je wilt, gecorreleerd zijn met een heel andere concentratie THC in het bloed van een chronische gebruiker dan van een onregelmatige gebruiker.”

Een recent door de federale overheid gefinancierd onderzoek heeft nieuwe methoden geïdentificeerd om te testen op recent cannabisgebruik dat verantwoordelijk is voor achtergebleven THC-metabolieten (Hound Labs, 2022). Maar het ontbreekt ons nog steeds aan “een goede maatstaf” voor bijzondere waardeverminderingen.

“Met alcohol hebben we per se wetten – dat is de 0.08 [alcoholgehalte in het bloed], toch?” zei Scott. “Als we aantonen dat uw alcoholpromillage hoger is dan 0.08, is dat alles wat ik hoef te doen om een ​​bijzondere waardevermindering aan te tonen.”

Maar THC is complexer. 'Misschien is het geen bloedmeting of ademhalingsmeting,' zei ze. Terwijl het ministerie van Justitie doorgaat met het onderzoeken van een marihuana-blaastest, financieren ze ook alternatieve tests zoals speekseluitstrijkjes en beoordelingen van de oogfunctie.

Sommige onderzoeken hebben weinig verband gevonden tussen de THC-bloedspiegels en het ongevalsrisico. Een onderzoek uit 2019 concludeerde dat bestuurders met de wettelijke limiet van 2-5 ng/ml niet meer kans hadden om te crashen dan nuchtere bestuurders (Sewell, 2019). En uit een review van de Congressional Research Service kwamen “tegenstrijdige resultaten” naar voren op het gebied van crashes en THC-niveaus (CRS, 2019).

Bij onduidelijke wetenschap willen wetgevers duidelijkheid. Een wetsvoorstel uit 2022 ondersteunde de ontwikkeling van “een objectieve standaard” voor marihuanastoornissen. En senator John Hickenlooper vroeg om een ​​update over onderzoeksbarrières die gestandaardiseerde tests voor cannabisstoornissen belemmeren.

Maar de weg vooruit blijft onduidelijk. “Misschien hebben we betere tests nodig”, zei Scott. Tot die tijd lijken de THC-limieten op zichzelf onbetrouwbaar voor het bepalen van de beperkingen van de bestuurder.

Nu het THC-gehalte in het bloed een onbetrouwbare maatstaf is, blijft de vraag hangen: hoe kunnen we de marihuana-aantasting nauwkeurig meten, vooral voor bestuurders? De weg vooruit is onduidelijk.

“Misschien hebben we betere tests nodig”, zei DOJ-onderzoeker Frances Scott onlangs. Maar totdat er nieuwe technologie opduikt, vereist het beoordelen van beperkingen waarschijnlijk persoonlijke evaluaties. Deze kunnen de reactietijden, het besluitvormingsvermogen en de motorische coördinatie meten via tablet-apps of manoeuvres langs de weg.

Eén app, DRUID, beweert de waardevermindering van marihuana te meten. Ik heb ooit de ontwikkelaar geïnterviewd, die zei dat DRUID hand-oogcoördinatie, tijdschatting en remmende controle beoordeelt. Hoewel de resultaten niet onfeilbaar zijn, is het wel bedoeld om een ​​objectieve benchmark te bieden. Maar de meeste wetshandhavers hebben momenteel geen toegang tot dergelijke apps.

We vertrouwen dus grotendeels op nuchterheidstests voor cannabis. Deze omvatten de horizontale blik-nystagmus-test, die schokkerige oogbewegingen meet die verband houden met intoxicatie. Maar de resultaten zijn niet cannabisspecifiek en dergelijke examens brengen subjectiviteit met zich mee. “Er zijn geen sluitende tests om de beschadiging van marihuana te meten”, zegt Jolene Forman van de Drug Policy Alliance.

Bovendien is het bepalen van de rol van het middel lastig, zelfs als de bestuurder een beperking lijkt te hebben. “Omdat cannabis tot een maand na het laatste gebruik in lichaamsvloeistoffen kan worden gedetecteerd, is het inherent moeilijk om te bepalen of een persoon al dan niet een voertuig bestuurde terwijl hij een beperking had”, zegt Paul Armentano, adjunct-directeur van NORML.

Dit gebrek aan duidelijkheid levert problemen op die in de richting gaan van mogelijke federale legalisatie. Mensen met een beperking die marihuana gebruiken, kunnen vandaag de dag de aanklacht ontwijken. En frequente consumenten zoals medische patiënten kunnen de nuchterheidstests niet doorstaan, ondanks dat ze niet recentelijk zijn gebruikt.

“Iemand die dagelijks of meerdere keren per dag cannabis consumeert, heeft een grotere kans op een resterend THC-gehalte in zijn systeem dat de limieten op zichzelf overschrijdt, maar niet noodzakelijkerwijs aangetast is”, aldus Armentano.

Totdat we betere maatstaven voor bijzondere waardeverminderingen hebben, is de duidelijkste weg voorwaarts tweeledig. Ten eerste: stel verkeersveiligheidswetten in op basis van daadwerkelijke beperkingen versus THC-niveaus. Ten tweede: het verbeteren en standaardiseren van onderzoeken naar stoornissen in het veld, om minder te vertrouwen op bloedafnames en meer op waarneembare tekenen van intoxicatie. Er bestaat momenteel geen wondermiddel om cannabisstoornissen bij bestuurders vast te stellen. Maar het versterken van de examens langs de weg kan helpen de gerechtigheid te verduidelijken, vooral nu marihuana landelijk aan populariteit wint.

Het vaststellen van de cannabisfunctiestoornis bij bestuurders blijft een verbijsterende uitdaging. In tegenstelling tot alcoholtests kunnen de THC-bloedwaarden de intoxicatie niet nauwkeurig meten. “Misschien hebben we betere tests nodig”, zei Scott. Maar tot die tijd moeten we de schade langs de weg baseren op waarneembare feiten en niet op cijfers.

Toch is het nauwkeurig meten van de marihuana-intoxicatieniveaus van cruciaal belang, vooral in de richting van waarschijnlijke federale legalisatie. Alleen vertrouwen op subjectieve nuchterheidsexamens brengt inconsistenties in de beschuldigingen en veroordelingen met zich mee. En zonder duidelijkheid kunnen frequente consumenten, zoals medische patiënten, niet slagen voor tests, ondanks dat er geen recent gebruik is geweest, vanwege aanhoudende THC.

“Omdat cannabis tot een maand na het laatste gebruik in lichaamsvloeistoffen kan worden gedetecteerd, is het inherent moeilijk om te bepalen of een persoon al dan niet een voertuig bestuurde terwijl hij een beperking had”, aldus Armentano.

De behoefte aan innovatie is urgent. Apps zoals DRUID zijn veelbelovend in het objectief meten van cannabisstoornissen via beoordelingen van motorische vaardigheden en cognitief functioneren. Ook al is de technologie nog niet feilloos, ze kan wel oplossingen aandragen.

“Er zijn geen sluitende tests om de beschadiging van marihuana te meten”, zegt Forman. Er is eenduidigheid nodig om de geschiktheid van de bestuurder te bepalen, de rechtspraak op de juiste manier te laten verlopen en een intelligent wegenbeleid vorm te geven dat zich richt op de feitelijke dronkenschapsniveaus versus de technische aspecten van het metabolisme.

Wie de code voor het meten van cannabisschade kraakt, kan grote winsten behalen. Niet alleen bekendheid als voorvechter van veilige, legale toegang tot marihuana, maar waarschijnlijk ook miljarden aan technologielicenties en -implementatie.

"Dat is ook goed begrepen", zei Scott over de nauwkeurigheid van alcoholtests. We hebben een vergelijkbaar begrip nodig van marihuanamarkers die real-time beperkingen bepalen, ongeacht de gebruiksfrequentie. Tot die tijd is de race bezig om betrouwbare cannabistests te ontwikkelen om gerechtigheid te verduidelijken, alle automobilisten beter te beschermen en een geïnformeerd gebruiksbeleid mogelijk te maken voor marihuanavriendelijke werelden in de toekomst. De innovator die een onfeilbare waardeverminderingsmeter creëert, zal helpen die toekomst te verwezenlijken en tegelijkertijd zijn eigen fortuin veilig te stellen.

BRON-URL: https://www.marijuanamoment.net/scientists-develop-new-method-to-test-

voor-recent-marihuana-gebruik-met-96-nauwkeurigheid-in-federaal-gefinancierde-rij-simulatie-studie/

MEER OVER RIJDEN OP CANNABIS, LEES VERDER...

HOOG RIJDEN – HOE HOOG IS TE HOOG ALS HET OP RIJDEN GAAT?

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• PlatoData.Network Verticale generatieve AI. Versterk jezelf. Toegang hier.
• PlatoAiStream. Web3-intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• PlatoESG. carbon, CleanTech, Energie, Milieu, Zonne, Afvalbeheer. Toegang hier.
• Plato Gezondheid. Intelligentie op het gebied van biotech en klinische proeven. Toegang hier.
• Bron: http://cannabis.net/blog/opinion/the-amount-of-thc-in-your-system-does-not-determine-impairment-when-driving-says-new-federal-go