By Judith Rinearson en Filip Morgan

Op 18 november 2019 kondigde Geoffrey Vos, kanselier van het Britse Hooggerechtshof, de lancering aan van een "Juridische verklaring over crypto-activa en slimme contracten", die hij omschreef als een "keerpunt" voor de Engelse wet. De verklaring, die kan worden gevonden hier, brengt nieuwe duidelijkheid over de waarschijnlijke status van zowel slimme contracten als cryptocurrencies onder Engels recht. 

Een commissie van deskundigen heeft de verklaring opgesteld en hoewel het technisch gezien geen bindende juridische autoriteit heeft, wordt het waarschijnlijk als het meest gezaghebbende standpunt beschouwd dat beschikbaar is totdat de aangelegenheden die het behandelt specifiek worden behandeld door de Engelse rechtbanken of door herziene wetgeving.

De belangrijkste punten uit de verklaring met betrekking tot crypto-activa zijn:

• Crypto-activa hebben de juridische kenmerken van eigendom en moeten volgens de Engelse wetgeving als eigendom worden behandeld, ook al zijn dergelijke activa immaterieel en kunnen ze werken op een gedecentraliseerd of gedistribueerd grootboek.
• Het is kennis van de privésleutel die praktische controle over het activum verleent, wat een van de kenmerken van eigendom is.
• Dienovereenkomstig vallen crypto-activa onder de bescherming van de Engelse wet met betrekking tot insolventie, erfopvolging, diefstal en fraude.
• Omdat er geen fysiek bezit van crypto-activa is, kan er geen "borgtocht" van crypto-activa zijn, of een pandrecht of pandrecht op crypto-activa. Bovendien vormen crypto-activa, op zichzelf staand, geen eigendomsdocumenten, documentaire immateriële activa of verhandelbare instrumenten.
• Er kunnen echter "bepaalde soorten beveiliging" worden toegepast op crypto-activa. 

De belangrijkste afhaalrestaurants van de verklaring over slimme contracten zijn:

• Slimme contracten, die een bepaald niveau van geautomatiseerde prestaties met zich meebrengen, worden geregistreerd op "computerleesbare code" met behulp van gedecentraliseerde gedistribueerde grootboeken.
• Een smart contract heeft alle kenmerken van een contract onder Engels recht: (i) twee of meer partijen hebben een overeenkomst bereikt; (ii) de partijen zijn voornemens een juridische relatie aan te gaan; en (iii) de voorwaarden van de relatie zijn afhankelijk van de woorden en het gedrag van de partijen "net als bij elk ander contract."
• De contractvoorwaarden kunnen worden geïdentificeerd en afgedwongen op basis van "gewone en gevestigde" juridische principes.
• Waar regels een schriftelijke handtekening vereisen, kan aan deze vereisten zeer waarschijnlijk worden voldaan met behulp van een privésleutel of een code-element 'opgenomen in de broncode'.
• Over het algemeen "is er geen reden waarom de normale regels niet van toepassing zouden zijn, alleen omdat een potentieel contract een slim contract is."

Hoewel deze resultaten logisch lijken en bijna voor de hand liggend, is het hebben van de verklaring van de Britse Jurisdiction Taskforce toch zeer nuttig, en toont het de ingebouwde flexibiliteit van de Engelse wetgeving aan om zich aan te passen aan nieuwe technologieën.