Zoals ik in eerdere berichten al opmerkte (hier en hier), de afgelopen dagen een groep advocaten van eisers, waaronder voormalige SEC Commissaris Robert Jackson en Yale Law Professor John Morley dienden afgeleide rechtszaken van aandeelhouders in tegen de besturen van drie SPAC's bewerend dat de SPAC's zich ten onrechte niet hadden geregistreerd als investeringsmaatschappijen onder de Investment Company Act van 1940. Als reactie daarop heeft een groep van 49 advocatenkantoren voor ondernemingen nu een gezamenlijke verklaring uitgegeven waarin de rechtszaken worden afgewezen en de argumenten van de eisers dat SPAC's investeringsmaatschappijen zijn, verworpen louter omdat de SPAC's hun IPO-opbrengsten in trustrekeningen investeren terwijl ze op zoek zijn naar een fusiepartner. De gezamenlijke verklaring van de advocatenkantoren werpt een interessant licht op de juridische theorieën die in de nieuwe rechtszaken worden aangevoerd. Een kopie van de gezamenlijke verklaring van 27 augustus 2021 is te vinden hier.
Achtergrond
Zoals in meer detail besproken in de eerdere blogposts waarnaar ik hierboven heb gelinkt, heeft een groep advocaten van de eisers, die dezelfde individuele eiser vertegenwoordigen, afzonderlijke rechtsvorderingen voor aandeelhoudersderivaten ingediend tegen de besturen van drie SPAC's: Pershing Square Tontine Holdings, Ltd., een SPAC onder leiding van de prominente investeringsbankier Bill Ackman; GO Acquisitie Corp; en E.Merge Technology Acquisition Corp.
Een 26 augustus 2021 Reuters artikel (hier) citeert niet nader genoemde bronnen die zeggen dat de advocatenkantoren die betrokken zijn bij het indienen van de drie nieuwe rechtszaken "actief toezicht houden op de SPAC-sector om mogelijke problemen bij andere SPAC's te identificeren." Het artikel gaat verder met het citeren van twee andere niet nader genoemde bronnen die zeggen dat "het aantal potentiële nieuwe rechtszaken zou kunnen oplopen tot 50", hoewel het artikel een derde bron citeert die zei dat de schatting onjuist was en dat er geen nieuwe rechtszaken waren. zijn aanstaande.
De gezamenlijke verklaring
De gezamenlijke verklaring van de advocatenkantoren begint met de theorie waarop de rechtszaken zijn gebaseerd, namelijk: SPAC's zijn beleggingsmaatschappijen onder de Investment Company Act van 1940 omdat de opbrengsten van hun beursintroducties worden belegd in kortetermijntreasuries en in aanmerking komende geldmarktfondsen. In de gezamenlijke verklaring wordt opgemerkt dat op grond van de Wet op de Beleggingsvennootschappen een beleggingsmaatschappij een onderneming is of zich voordoet als primair of voorgenomen zich primair bezig te houden met het beleggen, herbeleggen of verhandelen van effecten.
Een SPAC houdt zich, in tegenstelling tot een investeringsmaatschappij, niet primair bezig met beleggen in effecten. SPAC's, aldus de gezamenlijke verklaring, "zijn voornamelijk bezig met het identificeren en voltooien van een bedrijfscombinatie met een of meer werkmaatschappijen binnen een bepaalde periode." In overeenstemming met de gewone tekst van de Investment Company Act en al lang bestaande interpretaties, is een bedrijf dat tijdelijk kortetermijntreasuries en in aanmerking komende geldmarktfondsen aanhoudt terwijl het zich bezighoudt met het zoeken naar een bedrijfscombinatie, “geen investeringsmaatschappij in de zin van de 1940 Act. ”
De gezamenlijke verklaring gaat verder met de opmerking dat "meer dan 1,000 SPAC IPO's zijn beoordeeld door het personeel van de" SEC meer dan twee decennia en zijn niet geacht te zijn onderworpen aan de wet van 1940.”
De gezamenlijke verklaring wordt afgesloten met de verklaring dat de ondergetekende advocatenkantoren de stelling zien dat: SPAC's investeringsmaatschappijen zijn als “zonder feitelijke of wettelijke basis” en van mening zijn dat een SPAC geen investeringsmaatschappij is krachtens de wet van 1940 indien zij “(i) haar verklaarde bedrijfsplan volgt om te trachten een bedrijfscombinatie te identificeren en aan te gaan met een of meer operationele ondernemingen met een bepaalde tijdsperiode en (ii) kortetermijntreasuries en kwalificerende geldmarktfondsen op hun trustrekening aanhouden in afwachting van de voltooiing van de initiële bedrijfscombinatie.”
De gezamenlijke verklaring zelf is slechts een paar alinea's lang en redelijk kaal. Een van de ondertekenende advocatenkantoren, White & Case, heeft afzonderlijk een meer gedetailleerde memo van 24 augustus 2021 uitgegeven met de titel "SPAC's zijn geen investeringsmaatschappijen” (hier). Dit is slechts een vermoeden en ik kan het helemaal mis hebben, maar ik vermoed sterk dat de memo van het advocatenkantoor White & Case het uitgangspunt was voor de gezamenlijke verklaring.
De nota van het advocatenkantoor gaat nader in op het argument in de gezamenlijke verklaring dat beleggingsmaatschappijen op grond van de Wet van 1940 ondernemingen zijn die zich voornamelijk bezighouden met het beleggen in effecten, en dat SPAC's zijn geen beleggingsmaatschappijen omdat hun primaire doel is om een bedrijfscombinatie aan te gaan met een werkmaatschappij en niet om te beleggen in effecten. In de memo wordt ook betoogd dat SPAC's geen investeringsmaatschappijen zijn louter omdat ze de IPO-opbrengsten investeren in T-bills en geldmarktfondsen terwijl ze een fusiepartner zoeken - hun primaire doel is niet om de fondsen te investeren, maar om de fondsen te gebruiken om een operationele bedrijf.
Discussie
De afgifte van een gezamenlijke verklaring door een grote groep van veel van 's lands meest vooraanstaande advocatenkantoren op het gebied van vennootschaps- en effectenrecht is een buitengewone ontwikkeling die de vraag oproept waarom de advocatenkantoren deze stap hebben gezet. De afgifte van de gezamenlijke verklaring heeft geen formeel of juridisch effect. Het is niet relevant voor de rechtszaken van de Wet van 1940 en kan in die gevallen geen invloed hebben op de gerechtelijke procedures. De advocatenkantoren wilden duidelijk aan de wereld verklaren dat de nieuwe rechtszaken slecht zijn en gebaseerd zijn op gebrekkige juridische theorieën. Vermoedelijk zullen de advocaten van de verdediging in de drie rechtszaken die argumenten aanvoeren in de gerechtelijke procedure. Dus waarom hebben de ondernemingsrechtkantoren besloten dat het nodig was om een gezamenlijke publieke verklaring af te leggen?
Vanuit mijn perspectief zegt de gezamenlijke verklaring niet zozeer dat de rechtszaken tegen de Investment Company Act van de advocaten van de eisers een gevoelige snaar raken. De ondernemingsadvocatenkantoren beschouwen het argument dat SPAC's in feite investeringsmaatschappijen zijn die onder de Wet van 1940 vallen, duidelijk als een zeer gevaarlijk idee. Als de theorie van de wet van 1940 die de advocaten van de eisers nastreven stand houdt, kunnen vele van de honderden SPAC's die de afgelopen twee jaar een beursgang hebben voltooid, worden onderworpen aan soortgelijke rechtszaken. De SPAC IPO-industrie - die zo'n zegen is geweest voor de bedrijfs- en effectenadvocaten bij de advocatenkantoren die zich bij de verklaring sloten - zou ook ernstig kunnen ontsporen.
De advocatenkantoren die deelnamen aan de gezamenlijke verklaring waren waarschijnlijk ook bezorgd over de media-aandacht die de rechtszaken kregen; de aandacht zelf is vooral vanwege de connectie van de eerste van de rechtszaken met Bill Ackman (en met de grootste SPAC ooit) en vanwege de betrokkenheid bij de rechtszaken van een voormalig SEC Commissaris en een Yale Law Professor. De omvang van de publiciteit rond de rechtszaken was duidelijk voor de advocatenkantoren een deel van de reden tot ongerustheid, en de enige manier om negatieve publiciteit tegen te gaan is met een tegenpubliciteitsaanval. Ook hopen de corporate advocatenkantoren, misschien met het uitbrengen van de gezamenlijke verklaring, dat als er meer media-aandacht voor deze rechtszaken komt, de betrokken journalisten zich ervan bewust zijn dat al deze advocatenkantoren denken dat de rechtszaken ongegrond zijn.
Een ander mogelijk doel van de gezamenlijke verklaring was om te proberen een schot over de boeg van de bedrijven van de eisers te sturen, om te proberen hen ervan te weerhouden nog meer van dit soort rechtszaken aan te spannen. Als de betrokken firma's van de eisers de gezamenlijke verklaringen lezen en ervan overtuigd zijn dat de aangevoerde argumenten gegrond zijn, zouden ze ervan weerhouden kunnen worden om verdere rechtszaken aan te spannen. Wie weet, misschien kunnen ze zelfs worden overgehaald om de drie rechtszaken die al zijn aangespannen in te trekken. Ik betwijfel echter of een van deze dingen zal gebeuren. Ik vermoed dat de advocatenkantoren van de eisers de argumenten in de gezamenlijke verklaring volledig hebben overwogen alvorens de rechtszaken aan te spannen. Als ze vanaf het begin niet werden afgeschrikt om de rechtszaken aan te spannen, zullen ze door de gezamenlijke verklaring niet worden weerhouden om verdere rechtszaken aan te spannen.
Wat je ook mag denken van de verdiensten van deze rechtszaken, de situatie is interessant. Je hebt high-stakes, spraakmakende rechtszaken waarbij veel van de beste advocatenkantoren van het land betrokken zijn bij het bespreken van nieuwe en interessante juridische theorieën. De show is nog maar net begonnen. Het zal interessant zijn om te zien hoe de nieuwe rechtszaken verlopen. Ik moet zeggen dat, althans vanuit mijn perspectief, het lijkt alsof de advocaten van de eisers een zware strijd zullen voeren. Het zal ook interessant zijn om te zien of de bedrijven van de eisers proberen om meer van deze Investment Company Act-rechtszaken aan te spannen. Zeker, als de theorie van de advocaten van de eisers in de drie rechtszaken die al zijn ingediend wordt ondersteund, zijn er veel andere potentiële SPAC-doelen voor de advocaten van de eisers om na te streven.
Bron: de DOEN Dagboek - 49 Ondernemingsadvocatenkantoren Prullenbak SPAC's-Zijn-Investment-Companies Rechtszaken
PlatoAi. Web3 opnieuw uitgevonden. Gegevensintelligentie versterkt.
Klik hier om toegang te krijgen.
