Op 8 januari 1991 vroeg Pan American World Airways om bescherming van de federale faillissementsrechtbank. De stap volgde op het verlies van meer dan $ 2 miljard na aanhoudende financiële problemen die bleven escaleren, wat leidde tot de sluiting van een van de meest iconische merken in de Amerikaanse luchtvaartgeschiedenis.

Pioniersgeest

De luchtvaartmaatschappij bracht een reeks 'primeurs' naar de luchtvaartindustrie. Van de Boeing 707 en 747 tot de geplande transatlantische dienst en Beatlemanië, heeft Pan Am een ​​pioniersrol gespeeld bij tal van initiatieven over het hele spectrum.

Pan Am betrad de 747-100 op 22 januari 1970 in gebruik genomen om een ​​nieuw tijdperk in de luchtvaart in te luiden. De eerste keer in een vliegtuig voor veel passagiers was tijdens een Pan Am 747-vlucht. De jumbo bracht long-haul widebody reizen naar de wereld en maakte vliegen betaalbaarder. Over het algemeen zouden de luchtvaartmaatschappij en de jet synoniem worden met elkaar.

Bitterzoet decennium

Hoewel de jaren zeventig worden herinnerd als een baanbrekend tijdperk voor Pan Am, zou het ook het begin zijn van de ondergang van de luchtvaartmaatschappij. Pan Am zou slechts iets meer dan twee decennia met de 1970 vliegen en stopte in het begin van de jaren negentig.

President Jim Carter introduceerde de Airline Deregulering Act in 1978. Deze wet gaf de federale controle minder controle over verschillende kritieke aspecten van de luchtvaartindustrie. Voorafgaand aan de deregulering regelde de Civil Aeronautics Board (CAB) binnenlandse interstatelijke routes. De wet gaf vervolgens meer vrijheid aan operators en hielp hen om meer controle over hun diensten te krijgen. Met name de nieuwe voorwaarden maakten het voor start-ups haalbaarder om door te breken.

Hoewel de verhuizing gunstig zou zijn voor opkomende luchtvaartmaatschappijen zoals Southwest Airlines, door de openstelling van de markt, hadden bestaande krachtpatsers het moeilijk om zich aan te passen aan de nieuwe omstandigheden en hadden ze moeite om gelijke tred te houden met nieuwe concurrenten op het toneel.

De reeks oliecrises van de jaren zeventig eisten ook hun tol van de industrie. De eerste crisis ontstond in oktober 1973 nadat de leden van de Organisatie van Arabische Olie-exporterende Landen (OAPEC) een olie-embargo hadden afgekondigd, waardoor de prijs van vliegtuigbrandstof omhoogschoot. Pan Am werd toen in wezen afhankelijk van dure buitenlandse geraffineerde brandstof.

De stijging van de brandstofprijzen zorgde in het jaar na het embargo voor nog eens $ 200 miljoen op de kostenlijst van het bedrijf. The New York Times voegde eraan toe dat internationale reizen ook een klap kregen te midden van tariefverhogingen om de kostenstijgingen te compenseren.

hoogte vergoedingen

Wereldwijde conflicten gingen door tot in de jaren tachtig en de brandstofprijzen bleven de operaties opschudden, wat een neerwaartse spiraal voor Pan Am veroorzaakte. Bovendien hielpen slechte beslissingen, zoals te veel betalen voor de overname van Miami's National Airlines voor binnenlandse routes, die weinig deden om bestaande hubs te voeden, de zaken niet.

Om de verliezen te helpen beperken, verkocht Pan Am in de jaren tachtig verschillende gewaardeerde activa. In 1980 verkocht de luchtvaartmaatschappij bijvoorbeeld haar Pacific Division aan United Airlines, waardoor een belangrijke rivaal waardevolle goederen opleverde, waaronder vliegtuigen, gates, landingsrechten en contracten.

De Lockerbie-ramp in 1988 betekende het einde van een moeilijk decennium voor de exploitant. Bij de bomaanslag op Pan Am-vlucht 103 op 21 december 1988 kwamen in totaal 270 mensen om het leven. De tragedie was een public relations-ramp en leidde tot een rechtszaak van $ 300 miljoen. Er was ook een boete van de Federal Aviation Administration (FAA) na 19 beveiligingsfouten.

Deze bestaande uitdagingen maakten Pan Am klaar voor een moeilijk begin in de jaren negentig. Ondanks een recente geldinjectie van $ 1990 miljoen van geldschieters, verloor het bedrijf aanzienlijke sommen geld, waardoor het in januari 150 faillissement moest aanvragen. Volgens de rechtbankverslagen deelde Pan Am dat de gecombineerde activa optellen tot $ 1991 miljard. De verplichtingen bedroegen echter in totaal $ 2.1 miljard.

Hoop op een nieuwe start

De voorzitter van Pan Am, Thomas Plaskett, zei dat de indiening het begin was van een nieuw balspel voor zijn bedrijf en een kans om los te komen van het bewogen verleden. De executive zei dat de verhuizing het bedrijf in staat zou stellen om te reorganiseren in een "zeer competitieve en steeds meer geconcentreerde industrie".

“De 63-jarige luchtvaartmaatschappij heeft een groot deel van het afgelopen decennium op de rand van een financiële catastrofe gestaan, moeilijkheden die het dwongen om enkele van zijn meest waardevolle activa te verkopen, waaronder het Intercontinental Hotel in New York, waar de persconferentie van vandaag werd gehouden; de Pacific-divisie van de luchtvaartmaatschappij; het monumentale kantoorgebouw in Manhattan; en de Londense routes,” The Washington Post gemeld in januari 1991.

“De ondergang begon eind jaren zeventig en zette zich voort in de jaren tachtig. De luchtvaartmaatschappij faalde op twee fronten - het is nooit succesvol gebleken in het afweren van de toegenomen concurrentie op haar internationale vluchten van machtige luchtvaartmaatschappijen zoals American, United en Delta, evenals enkele Europese luchtvaartmaatschappijen. Tegelijkertijd slaagde het er niet in een sterk binnenlands routesysteem te ontwikkelen waarmee het zijn internationale vluchten zou kunnen voeden.”

Blijf geïnformeerd: Aanmelden voor onze dagelijkse en wekelijkse nieuwsverslagen over de luchtvaart.

Zijn lot ontmoeten

Delta Air Lines verwierf eerder de transatlantische routes en shuttleservice van Pan Am tot de uiteindelijke ineenstorting van de vervoerder, het afweren van TWA, United Airlines en American Airlines. De in Atlanta gevestigde operator merkt op dat Pan Am in de laatste weken van 3 elke dag tot $ 1991 miljoen verloor.

Er waren verschillende opwekkingspogingen. Op 4 december 1991 werd het icoon echter definitief stilgelegd. Door de sluiting verloren ongeveer 7,500 medewerkers hun baan.

Pan Am was niet de enige grote luchtvaartmaatschappij die failliet ging vanwege de uitdagende omstandigheden van die tijd. Continental Airlines heeft een maand voor zijn concurrent faillissement aangevraagd. Braniff, Eastern en Presidential hebben in de voorgaande periode ook Chapter 11 aangevraagd. Capitol Air en Pacific South West waren twee extra luchtvaartmaatschappijen die te lijden hadden onder gebeurtenissen zoals deregulering.

Drie decennia zijn verstreken sinds het jaar waarin de activiteiten van Pan Am werden stopgezet. De erfenis van de vervoerder blijft echter voortleven. Het zal moeilijk zijn voor een ander cultureel icoon om op te duiken en een impact te hebben op dezelfde manier als de legende.

Tegenwoordig maakt de luchtvaartindustrie een andere belangrijke transformatie door, zoals Pan Am in de jaren zeventig en tachtig heeft meegemaakt. Het duurde vele jaren voordat de luchtvaartmaatschappij de vluchten stopte vanwege de aanvankelijke oorzaak van de problemen.

Daarom benadrukt de ondergang van een instelling als Pan Am dat geen enkele luchtvaartmaatschappij onaantastbaar is. Het kan tientallen jaren duren voordat we de ware impact van de wereldwijde gezondheidscrisis zien.

Wat vindt u van het faillissement van Pan American? Wat vindt u van de algehele achteruitgang van de luchtvaartmaatschappij? Laat ons weten wat u van de koerier en zijn geschiedenis vindt in het opmerkingengedeelte.

Bron: https://simpleflying.com/30-years-on-why-did-pan-am-declare-faillissement/