Hindistan'da 40,000'den fazla müzik yaratıcısından oluşan çok çeşitli bir topluluk, her yıl 20,000 ila 25,000 arasında dikkate değer orijinal şarkı üretiyor! Bu sektör, Hindistan'ın gelirine önemli ölçüde katkıda bulunuyor ve 12,000 INR'nin üzerinde bir rakama tekabül ediyor ve tüm Medya ve Eğlence sektörünün yaklaşık %6'sına tekabül ediyor. Ülkenin müzik yayıncılık sektörü önemli ölçüde büyüyerek 845-2022 Mali Yılı'nda 23 milyar INR'ye ulaştı. Bunlar E&Y'nin kısa süre önce yayınladığı '' başlıklı rapordan bazı önemli noktalar:Hindistan'da Müzik Yayıncılığının Yükselişi' rakamlarına göre Hindistan Performans Hakkı Topluluğu (IPRS) (müzik yayıncılığıyla ilgilenen telif hakkı topluluğu). E&Y Hindistan Medya ve Eğlence Ortağı Ashish Pherwani tarafından açıklandığı gibi rapor, Hindistan'daki müzik yayıncılığının durumunu, pazar potansiyelini ve (belki de Hindistan'da türünün ilk örneği) 500 müzikle yapılan anketin sonuçlarını yakalamayı amaçlıyor. yaratıcılar. E&Y raporu oldukça ilginç bir okuma ve Hindistan'da büyüyen müzik endüstrisinin ışığında kesinlikle ihtiyaç duyulan bir girişim. gelişen yayın işi ülkede. Ancak rapor, daha önce yayımlanan yıllık raporlarda yeterince tanınmayan 'örgütsüz sektör' (raporun sınıflandırdığı şekliyle) hakkındaki tartışma açısından dikkate değerdir. IFPI, IMI, PwC, Deloitte'in yaptığı bir anket, KPMG, vb. Bu yazı, raporda özetlenen fikri mülkiyet hakları uyumlulukları ve sonuçlarıyla ilgili tartışmaları ayrıntılı olarak ele alacaktır.

İyileştirilmiş bir Sosyal Güvenlik Ağı Çağrısı

Raporun en ilginç kısmı, müzisyenlere sunulan mevcut sosyal güvenlik ağının analiz edildiği 5. Bölüm'dür. 60 yaşın üzerindeki yaratıcılar için emeklilik planları sunan bazı ülkelerin aksine, Hindistan'daki pek çok ülkede yardım fonu ve sosyal güvenlik bulunmuyor. Rapor, seans çalışmaları, konserler, performans gösterileri vb. gibi tek seferlik, çağrı üzerine fırsatların bu sanatçılar için birincil istihdam kaynakları olduğuna ve telif haklarının birincil gelir kaynakları haline geldiğine dikkat çekiyor. Doğrudan bağlantılı olmasa da, istihdamın geçici doğası muhtemelen popüler sanatçıların ve bestecilerin nispeten daha az bilinenlere göre daha sık istihdam edilmesiyle sonuçlanacaktır. 

Bu, Javed Akhtar'ın (şimdi on yıllık!) konuşma Telif Hakkı (Değişiklik) Yasa Tasarısı 2012'yi sunarken Parlamento'da. Her ne kadar rapor, sanatçılara ve sanatın ve kültürün desteklenmesine yönelik bazı hükümet programlarının olduğuna işaret etse de, Artistes Emeklilik Planı ve Sosyal Yardım FonuRapor, müzik yaratıcılarına yönelik mali yardım ihtiyacına daha fazla dikkat edilmesi çağrısında bulunuyor ve bu ihtiyaç, COVID-19 salgını sırasında açıkça ortaya çıktı.

Hükümet Politikası Perspektifi

Müzik endüstrisinin geçici istihdam (çağrı üzerine) doğası, raporun bazı ülkelerde özel planların uygulanmasına dikkat çekmesine neden oluyor; Fransız Sosyal Güvenlik Kanunu Madde L.382-1, 1983 Almanya'nın sanatçılara yönelik planı, ve Latin Amerika iş kanunları. Bu girişimler, dünya çapındaki diğer birçok ülkenin geçici teşvik sistemleriyle birleştiğinde, kendi ülkelerinde COVID-19 salgını sırasında işsiz kalan işçileri teşvik etmek için kullanışlı oldu. 

Bunu Hindistan hükümetinin girişimleriyle karşılaştırıldığında, girişimler oldukça yolun ortasında kalıyor. Sağlanan maddi yardım hükümet açısından yerinde görünüyor. Yardım için fonlar serbest COVID-19 salgını sırasında uygulanan farklı planlar aşağıdaki gibidir:

Kültür ve Turizm Bakanlığı'nın, Kovid-54.62 sırasında sanatçıları desteklemek amacıyla 19 milyar Hindistan rupisi tutarında muazzam bir hibe verdiği görülüyor! 

Tüm girişimler mevcut olmasına rağmen etkili uygulama hala eksiktir. Hibeler serbest bırakılmış gibi görünse de, hedef kitleye ulaşmak için etkili uyum konusunda bilgi eksikti. Uluslararası çalışma bağlantılarını kolaylaştırmak da dahil olmak üzere bireysel ve kişisel çabalar, COVID-19 döneminde zor durumdaki sanatçılar için hükümet inisiyatifleri ve yardımlarından ziyade daha fazla öne çıktı. Bu makale The Wire tarafından. 

Pandemi sırasında alınan yukarıdaki önlemlerin dışında Bakanlığın sanatçılara maddi yardım sağlayan başka programları da var. Örneğin, 'Emekli Sanatçılara Mali Yardım', sosyo-ekonomik durumlarını iyileştirmek amacıyla mali sıkıntı yaşayan yaşlı sanatçılara ve akademisyenlere yöneliktir. Peki bu fonların gerçekte nasıl ve ne kadarı kullanıldı? Şundan da anlaşılacağı üzere serbest bırakılan veriler Rajya Sabha'nın Aralık 2022'de yaptığı açıklamaya göre, programda ayrılan miktar ile gerçekte kullanılan miktar arasında bir boşluk var gibi görünüyor. 

Bu, sanatçı refahı için fon tahsisi ve fiili harcamalarda 2.98, 4.19 ve 1.85 INR'lik iyi bir farkı yansıtıyor! Bu sanatçıların çoğunun kendilerine ayrılan fonları alamadıkları göz önüne alındığında bu endişe verici.

IPRS'nin Gelirlerine Karşı Katkılar: Eşitsizlik mi? 

Hükümetin attığı adımları bir kenara bırakırsak, Hindistan'da IPRS'ye kaydolmak sanatçılara fayda sağlamalı çünkü kuruluş lisanslama yoluyla telif ücretlerinin toplanmasını sağlar ve toplanan telif ücretlerinin yazarlar, besteciler ve yayıncılar arasında adil bir şekilde dağıtılmasını sağlar ve böylece finansal destek için çok önemli bir yol sağlar. ve sektörde tanınırlık.

IPRS, temsili bir kuruluş olarak açıkça yükseliş eğiliminde olup, gelirleri yıllar geçtikçe artmaktadır (daha önce ele alınmıştı). okuyun). IPRS geliri yıllık %79.7 artışla 313.8 Milyon INR'den 564 Milyon INR'ye yükseldi! IPRS, Hindistan Hükümeti'nin müzik endüstrisinin fikri mülkiyet haklarını koruma çabalarının desteğiyle gelirini artırırken (bir ToI kapsamında vurgulanmıştır) okuyun), temsil ettiği kişiler için başarılması gereken daha çok şey var. 

Rapor, COVID-393 sırasında 19 milyar rupiden fazla dağıtıldığı iddialarına rağmen, Hindistan'ın müzisyenleri için yeterli sosyal güvenlik önlemleri sağlamada gözle görülür şekilde geciktiği yabancı ülkelerle arasındaki keskin zıtlığı vurguluyor. IPRS, COVİD sırasında katkıda bulunmuş olsa da, aynı zamanda çok para da kazanmıştı ve rapor, IPRS üyelerine telif ücreti olarak gerçekte ödenen miktarı belirtmiyor.

Kapmak için Telif Ücreti, Alan Yok mu?

Raporun bulgularından ortaya çıkan gerçek kafa karıştırıcı şey, müzik yaratıcılarının düşük telif ücreti almasıdır. Bir eser, müzisyenlerin ve bestecilerin yaşamları boyunca ve ölümünden sonra altmış yıl boyunca koruma altındadır. Yukarıda tartışılan durumdan da anlaşılacağı gibi, buradaki telif hakları sadece bir maaş çeki değil, aynı zamanda yaratıcılar için bir emeklilik planı ve mirasçıları için bir miras anlamına da geliyor. Ancak tahminen 13,500 müzik yaratıcısından yalnızca 60,000'ü kendilerini IPRS'ye kaydettirdiğinden, herkes işin içine girmemiş gibi görünüyor.  

Sorunları Vurgulamak

Raporda vurgulanan müzik endüstrisindeki genel sorunlar, birincisi sanatçıların kendilerini kaydettirmemesi, ikincisi ise IPRS'nin uygun telif ücreti alamaması olarak sınıflandırılabilir.

Birincisi, ilgili sanatçılar arasında haklarının mülkiyeti konusunda yeterli netliğin bulunmamasıdır. Sektör grupları, birçok yaratıcının haklarından habersiz olduğunu ve para kazanmanın, çalışmalarının Topluluğa kaydedilmesine bağlı olduğunu vurguluyor. Rapor, yayıncıların IPRS'ye yazarlar adına kaydolabilmesine rağmen ödemelerin yalnızca yazarların bireysel olarak kaydolması durumunda mümkün olduğunu vurguluyor. Bu durum başka bir soruna, yani IPRS dahilindeki karmaşık kayıt sürecine yol açmaktadır. Bu ilginç bir nokta, özellikle de Anupam Roy'un rapordaki (sayfa 37) yorumu ışığında, sanatçıların her bir kompozisyonu ayrı ayrı kaydetmenin zahmetli süreci nedeniyle çalışmalarını kaydetmeyi ihmal ettikleri yönünde. Ayrıca, tek tıklamayla kayıt seçeneği sunan bir onay e-postası gibi otomatik bir kayıt sisteminin, daha fazla yazarın çalışmalarını verimli bir şekilde kaydetmesini teşvik edebileceğini de önerdi.

İkinci bölümde ise raporda uyumla ilgili dile getirilen hususlar ve istatistikler dikkat çekiyor:

1. Yayın Hakkının Ödenmesi Tartışması

Raporda, özellikle radyo yayıncıları bağlamında yayın haklarının ödenmesi gerekip gerekmediği konusunda belirsizlik olduğu belirtilirken, bu konunun 10 yıldır adli inceleme altında olduğu belirtiliyor. Ancak bu iddianın alıntısında sadece “dahili veri” deniyor ki bu açıkça sorunlu çünkü kaynağın doğruluğunu ve nesnelliğini tespit etmek için doğrulanabilir şeffaflığı kısıtlıyor. 

2. Ayrı Yayın Telif Ücretlerinin Açık Olmayan Gerekçesi

Önemli bir çekişme noktası, yayın hakları için neden ayrı telif ücretlerinin gerekli olduğu konusunda fikir birliğinin bulunmamasından kaynaklanmaktadır. Hindistan'daki 796 TV kanalı, 1,033 radyo istasyonu ve önde gelen dijital hizmet sağlayıcıları da dahil olmak üzere bazı kuruluşlar, ya yasal belirsizliği ya da ses kayıtları için yaptıkları mevcut ödemelerin yayın haklarını kapsadığı inancını öne sürerek farklı ödemelere duyulan ihtiyacı sorguluyor.

3. Rödovans Tespiti İçin Yetersiz Altyapı

Müzik yayıncılığı endüstrisi, telif haklarının elde edilmesi, temizlenmesi, işlenmesi ve belirlenmesinde önemli bir zorlukla karşı karşıyadır. Bu karmaşık süreç, birden fazla teknolojik müdahale gerektirmekte ve bu da etkin telif hakkı yönetimini engellemektedir. Ancak bu zorluk aynı zamanda yüksek kaliteli arka ofis hizmetleriyle tanınan Hindistan'a küresel lisanslama ve telif hakkı dağıtım sistemlerini geliştirme ve işletme fırsatı da sunuyor.

4. Müzik Şirketlerinin IPRS'ye Katılmaması

Telif haklarının toplanmasında IPRS'nin önemine rağmen, yayın haklarına sahip iki büyük müzik şirketi IPRS üyesi değildir. Dahası, bazı kuruluşlar IPRS'nin yalnızca yazarların telif ücretlerinden payını topladığını ve bu duruma başka bir karmaşıklık katmanı eklediğini iddia ediyor.

Düşünceler ve Yansımalar

Bu rapor belli belirsiz şunu anımsatıyor: BCG'nin 2017 raporu New York'ta müzik üzerine. Benim okumalarıma göre, Hindistan'daki müzik endüstrisindeki, özellikle sosyal güvenlik alanındaki mevcut eğilimlerin, ekonominin ve fırsatların pratik olarak anlaşılmasına yeterince katkıda bulunuyor. 

Daha fazla ışık/iyileştirmeye ihtiyaç duyabilecek alanlar ne olacak? Her ne kadar rapor önemli bir düzeyde son derece kapsamlı ve daha kapsayıcı olmayı amaçlıyor ve öyle de olsa, "örgütsüz sektör" kategorisi hâlâ belirsizdir. Raporda yer alan istatistiki referansların bir kısmı örgütsüz sektörü kapsıyor, bir kısmı ise kapsamıyor. Bu durum, farklı veriler türetilirken popülasyonun hangi alt gruplarının dahil edildiği veya hariç tutulduğu değişkenliği nedeniyle iddiaları engellemektedir. Örneğin, rapordaki istatistiksel iddiaların çoğunda örgütlenmemişlik yer alırken, 7. sayfadaki istatistik: "Her yıl, 20,000 ila 25,000 orijinal şarkı Hindistan'daki 40,000'den fazla müzik yaratıcısı tarafından yapılıyor" bunu açıkça dışlıyor. Benzer şekilde, 9. sayfada: "Çoğu müzik tüketen 10 milyondan fazla canlı etkinlik ve düğün." örgütlenmemiş sektörü bir kez daha dışlıyor. Derneklere mensup müzisyenlerin görüşleri örgütsüz sektörden de olsa raporda yer buldu ancak böyle bir çağrışımları olmayan müzisyenler karanlıkta kaldı. Bu durum, profesyonel ve ticari olarak aktif müzisyenlerin çoğunluğunun karanlıkta kaldığı, çeşitliliğe sahip ülkemizde kapsamlı bir yayına ulaşmanın neredeyse imkansız olduğunu ortaya koyuyor. 

Ne olursa olsun, inisiyatifi ve derinliği açısından ilginç bir rapordur ve ülkemiz hakkında çok daha fazlasını kamuoyunda tartışmaya sunması muhtemeldir. Bu alandaki mevcut düzensizlik ve standardizasyon eksikliği göz önüne alındığında, Hindistan'da müzik eğitimi yeteneklerinin artırılmasına acil bir ihtiyaç var ve raporu, aciliyeti paydaşlara aktarma çabalarından payına düşeni alıyor.

(TBizi bu rapora yönlendirdiği ve özellikle 5. bölümü vurguladığı için bu rapora katkıda bulunan Achille Forler'a teşekkür ederiz..) 

• SEO Destekli İçerik ve Halkla İlişkiler Dağıtımı. Bugün Gücünüzü Artırın.
• PlatoData.Network Dikey Üretken Yapay Zeka. Kendine güç ver. Buradan Erişin.
• PlatoAiStream. Web3 Zekası. Bilgi Genişletildi. Buradan Erişin.
• PlatoESG. karbon, temiz teknoloji, Enerji, Çevre, Güneş, Atık Yönetimi. Buradan Erişin.
• PlatoSağlık. Biyoteknoloji ve Klinik Araştırmalar Zekası. Buradan Erişin.
• Kaynak: https://spicyip.com/2024/02/ey-report-on-the-rise-of-music-publishing-india-reflections-from-an-ipr-perspective.html