Otrzymuj bezpłatne aktualizacje FT View

Wyślemy Ci Codzienny przegląd myFT e-mail z podsumowaniem najnowszych Widok FT wiadomości każdego ranka.

Płacenie wysokich opłat za odłożenie środków pieniężnych na kilka lat w funduszach o aktywach o niepewnej wartości brzmi jak przeciwieństwo każdego planu inwestycyjnego. Jednak dla zarządzających prywatnymi funduszami kapitałowymi – którzy lokują pieniądze inwestorów w akcje, kredyty, nieruchomości i inne alternatywne aktywa, które nie są w obrocie publicznym – był to lukratywny model biznesowy. Gdy stopy procentowe osiągnęły najniższy poziom w następstwie światowego kryzysu finansowego, inwestorzy instytucjonalni zaczęli uciekać się do wyższych zysków oferowanych przez aktywa prywatne. Ponieważ jednak banki centralne sygnalizują obecnie, że stopy procentowe pozostaną wyższe przez dłuższy czas, organy regulacyjne są zrozumiałe zaniepokojone ukrytymi ryzykami w nieprzejrzystym sektorze.

Od 2008 r. aktywa zarządzane w funduszach prywatnych na całym świecie wzrosły ponad pięciokrotnie obecnie około 13 miliardów dolarów. Rynki prywatne również w przeszłości osiągały średnio większe zyski. Jednak otoczenie gospodarcze stało się znacznie mniej sprzyjające. Wysokie wyceny i finansowanie nie są już wspierane przez niskie raty. Spółki portfelowe private equity mogą obecnie mieć większe problemy z uzyskiwaniem kredytów i osiąganiem zysków w obliczu spowolnienia gospodarczego. Niespłacanie pożyczek prywatnych, gwałtowne wyprzedaże w celu pozyskania gotówki i spadające wyceny stanowią rosnące ryzyko.

Ponieważ finanse prywatne są powiązane z szerszym systemem finansowym, wszelkie skutki uboczne mogą mieć również szerokie konsekwencje. Rzeczywiście, w piątek organ nadzoru stabilności finansowej na świecie ogłosił badanie dotyczące dźwigni finansowej w funduszach hedgingowych, które same często przechowują aktywa prywatne.

Wyceny uzasadniają szczególną kontrolę. Aktywa prywatne są zwykle wyceniane co kwartał, co oznacza, że ​​ostre korekty rynkowe pojawiają się z opóźnieniem. Zarządzający funduszami mają pewną swobodę w zakresie wyceny swoich aktywów, ponieważ ich inwestycje nie podlegają codziennym wahaniom nastrojów na rynku publicznym, jak ma to miejsce w przypadku aktywów notowanych na giełdzie. W końcu wycena dziwacznych start-upów wiąże się z pewnym osądem.

Jednak przestrzeń na nogi może zachęcić zarządzających funduszami do prezentowania zbyt różowych wyników, w tym poprzez zawyżanie wartości i zaniżanie ryzyka, szyderczo zwane „pranie zmienności”. Chociaż nie jest jasne, jak powszechne jest to zjawisko, nadal istnieją obawy, że prywatne wyceny są nierealistycznie wysokie w porównaniu z aktywami notowanymi na giełdzie. Obecne korekty mogą oznaczać gwałtowny spadek zwrotów.

W branży obowiązują już zasady i standardy dotyczące wycen. Międzynarodowe wytyczne dotyczące wyceny private equity i venture capital określają najlepsze praktyki. Przepisy europejskie również wymagają coroczne audyty metodologii wyceny wraz z ocenami kwartalnymi. Amerykańska Komisja Papierów Wartościowych i Giełd niedawno zareagował na obawy, nakazując funduszom dokonywanie szerzej zakrojonych ujawnień także swoim inwestorom.

Organy regulacyjne muszą jednak lepiej zrozumieć ryzyko występujące na prywatnych rynkach kapitałowych. Brak jasności co do charakteru i zakresu wszelkich złych praktyk w zakresie wyceny oznacza, że ​​władze muszą upewnić się, jak dobrze stosowane są istniejące standardy, zanim zadecydują, czy wymagają one zaostrzenia. Plany brytyjskiego Urzędu Nadzoru Finansowego recenzować mile widziane są procesy zarządzania wycenami zarządzających funduszami.

Niektórzy twierdzą, że wyrafinowani inwestorzy prywatni nie potrzebują ochrony. Biorąc jednak pod uwagę potencjalne implikacje systemowe, dążenie do większej przejrzystości zarówno na prywatnych rynkach kapitałowych, jak i na całym świecie sektor pozabankowy bardziej ogólnie, jest niezbędna.

Prywatne rynki kapitałowe wspierają wzrost gospodarczy poprzez zapewnienie długoterminowego finansowania. Wysiłki mające na celu diagnozowanie i łagodzenie ryzyka wyceny w sektorze nie mogą być zbyt nakazowe ani niepotrzebnie kosztowne. Wycena aktywów nienotowanych na giełdzie zawsze będzie wiązać się z różnicami w interpretacji i pewnymi rozbieżnościami z cenami rynków publicznych. Nie powinno to jednak dawać zarządzającym funduszami swobody w ignorowaniu rzeczywistości. Nieprzejrzystość może być cechą rynków prywatnych; nie może stać się błędem infekującym szerszy system finansowy.