Komunikacja. Tak obszerny temat i niewątpliwie kamień węgielny istnienia lub braku bezpieczeństwa psychologicznego.
Jak jednak wygląda skuteczna komunikacja?
Komunikacja ma oczywiście definicję podręcznikową, ale ma też odrębny charakter w zależności od grupy, która ją wykonuje. Wymiana informacji i wzajemne zrozumienie znaczenia na tle dobrych intencji i chęci do otwartego dialogu to funkcjonalna definicja, ale wiele innych atrybutów lub ich brak może być bardzo osobistych dla zespołu.
Kiedy pracujemy z zespołami, aby wprowadzić je na ścieżkę zwiększania bezpieczeństwa psychologicznego, szybko odkrywamy ich style komunikacji, a także - pożywkę dla całego innego artykułu - ich błędy. Nic dziwnego, że bezpieczniejsze zespoły mają pewne cechy wspólne, są one zazwyczaj:
- Ekstremalnie otwarte - większość nie stroni od humoru, nigdy nie martwi się o poprawność polityczną, a język jest kolorowy i nieskrępowany;
- Swobodnie z ich kanałami - czy jest to „głos”, którego używają, gdy dzielą fizyczną przestrzeń, Slack, wideokonferencje lub ich połączenie, te zespoły mają jasną rutynę i czują się z nią komfortowo;
- Celowe co do częstotliwości - zespoły te komunikują się poza wyznaczonymi spotkaniami i innymi ceremoniami i często zwracają się do siebie o wkład;
- Wygodne ze sobą - ich morale i poziom zaangażowania są wysokie i mają atmosferę zespołu „je ne sais quoi”, którą wszyscy staramy się określić, gdzie mają koleżeństwo, współudział, wspólną historię i wspólne odniesienia, które błyszczą w większości interakcji;
- In obejmujących zdrowy konflikt - zespoły te nigdy nie boją się sprzeciwu, są zawsze otwarte na debatę i nigdy nie dramatyzują ani nie postrzegają konfliktu jako elementu negatywnego, ale jako naturalny i pożądany element wzrostu;
- Inwestuj emocjonalnied w sobie i intensywnie empatyczny.
To ostatnie jest sednem problemu. W zespołach, w których tego nie ma, żadne z powyższych nie jest możliwe.
Tam, gdzie brakuje empatii lub jest ona niewystarczająca, sposób, w jaki się komunikują, częstotliwość, treść i intencje są stale i negatywnie kwestionowane, a zespoły nieustannie poszukują definicji procesu, podczas gdy ich wymiana jest gorseciona, dyskusyjna i wymuszona. Konflikt jest przerażający i unika się go, a kiedy się pojawia, często jest katastrofalny i bardzo traumatyczny, język jest strzeżony i samoocenzurowany i oczywiście nikt tak naprawdę nie mówi ani nie jest całkowicie szczery, ponieważ po prostu nie ufają członkom swojego zespołu „Mają swoje plecy” na tyle, aby bezbronność była bezpieczna.
Nie tylko empatia jest najważniejsza ze wszystkich, ale także - dzięki - nawiasem mówiąc, jest to dźwignia, na którą możemy zrobić najwięcej, jeśli chodzi o jej ulepszanie i zwiększanie, podczas gdy na wszystkie inne czynniki powyżej nie można wpływać w przypadku jej braku.
Innymi słowy, jeśli chcemy poprawić komunikację w jakimkolwiek zespole, to, nad czym możemy popracować, zamiast jakichkolwiek zasad lub samego procesu komunikacji, skupia się na tym, jak bardzo są empatyczni wobec siebie w swoim zespole i podnoszeniu tego. poziom.
Pomyśl o tym - nie ma niczego, czego nie można powiedzieć lub jest tematem tabu, nie ma czego unikać, nie ma ust do gryzienia, gdy głęboko ufamy naszemu partnerowi w dialogu. Kiedy nie martwimy się, jak coś „wyląduje”. Nadal możemy wybrać nasze słowa lub czas, aby pasowały do ich osobowości lub nawet określonej wrażliwości, ale z rozwagi i troski, nie ze strachu. Nigdy ze strachu.
Kiedy mierzymy się odpowiedziami z dobrymi intencjami, wzmacnia to naszą praktykę troski i jest to wygrana. Przegrana ma miejsce, gdy robimy to, ponieważ staramy się uniknąć błędnej interpretacji lub dlatego, że radzimy sobie z wrażeniami.
Wbrew temu, w co kusimy wierzyć, porozumienie samo w sobie jest drugorzędne i znacznie mniej pożądane niż apetyt na zdrową i otwartą debatę, na której opiera się empatia i życzliwość. Gdybyśmy wszyscy mogli wykorzystać nasze rezerwy „relacji” i troski za każdym razem, gdy pojawia się irytacja lub irytacja, wszyscy bylibyśmy znacznie bardziej zdolni do prawdziwej i skutecznej komunikacji, a tym samym do występów.
Celowe i głębokie uprzejmości, troska lub empatia nie należą jednak do zestawu sztuczek większości zespołów, a uważne na siebie nawzajem i zrozumienie wspólnych cech na tyle dużo, aby zbudować fundament pod emocjonalną inwestycję, wymaga pracy i treningu. .
Kiedy członkowie zespołu komunikują się z pozycji wzajemnego zrozumienia i konsekwentnie okazują sobie troskliwe współczucie, pozwala to na prawdziwą otwartość, wzmacnia ich poczucie odwagi, podnosi ich morale, pielęgnuje ciągłe uczenie się i zapewnia postęp, wzmacnia ich zdolność do przetrwania jednostki i ogólnie wzmacnia bańkę zespołową, a tym samym zapewnia bezpieczeństwo psychiczne.
Wszyscy wiemy, kiedy mamy szczęście być częścią zespołu, w którym panuje magia prawdziwie otwartej komunikacji i gdzie możemy być tak szczerzy i autentyczni, że pozwala nam to osiągnąć jak najlepsze wyniki i jak najlepiej pracować. Gdybyśmy przestali się zastanawiać, co myślimy o członkach naszego zespołu, kiedy to się dzieje, zobaczylibyśmy, że bardzo się kochamy i nieustannie inwestujemy w zrozumienie i troskę o wzajemne uczucia i dobre samopoczucie. Ten stan szczęścia w komunikacji zespołowej nie musi być jednak przypadkowy i możemy i powinniśmy pracować nad stworzeniem tego zgodnie z projektem, a nie tylko zbiegiem okoliczności.
W tym tygodniu uważaj na swoją empatię i obserwuj, jak dzięki temu Twoja komunikacja staje się prawdziwa.
