<!–

->

Kryptowaluty i sieci blockchain są zabezpieczone dwoma podstawowymi różnymi mechanizmami konsensusu, którymi są Proof-of-Work (PoW) i Proof-of-Stake (PoS). Istnieje wiele różnych rodzajów projektów Proof-of-Stake, które wykorzystują różne formy mechanizmu konsensusu, ale w tym artykule skupimy się tylko na debacie Proof-of-Work vs Proof-of-Stake.

Od lat w branży kryptograficznej toczy się zaciekła debata na temat tego, który mechanizm konsensusu jest lepszy i rzeczywiście oba mają swoje mocne i słabe strony, z których wiele omówimy tutaj dzisiaj.

W tym Dowód pracy a dowód stawki artykułu, zbadamy zalety i wady każdego mechanizmu konsensusu, abyś mógł zdecydować, który z nich ma większy sens dla twojego projektu, lub dać ci wgląd w to, do którego obozu należysz, jeśli do któregoś z nich.

Abyśmy byli na tej samej stronie, pomocne może być wymienienie kilku głównych łańcuchów bloków, które wykorzystywały Proof-of-Work:

• Bitcoina (BTC)
• Litecoin (LTC)
• Bitcoin Cash (BCH)
• Monero (XMR)
• Zcash (ZEC)
• Dogecoin (DOGE)

Co ciekawe, Ethereum również korzystało z Proof-of-Work, dopóki nie zostało ukończone łączyć w 2022 roku.

Oto kilka głównych kryptowalut, które wykorzystują jakąś formę Proof-of-Stake:

1. Ethereum 2.0 (ETH)
2. Cardano (ADA)
3. Polkadot (KROPKA)
4. Binance Coin (BNB)
5. Lewo lewo)
6. Lawina (AVAX)
7. Tezos (XTZ)
8. Kosmos (ATOM)
9. Algorand (COŚ)
10. VeChain (VET)

Jeśli interesuje Cię podejście Guya, możesz znaleźć jego podejście do tego tematu poniżej:

Podstawy dowodu pracy

Proof-of-Work to powszechnie stosowany mechanizm konsensusu blockchain. Była to pierwsza iw większości opinii najbezpieczniejsza i zdecentralizowana forma konsensusu. Dowód pracy obejmuje analizę lub rozwiązywanie złożonych zagadek matematycznych, gdy transakcja została wysłana do sieci online przy użyciu mocy obliczeniowej. 

Ten koszt obliczeniowy ma na celu zwiększenie kosztów oszustwa niż możliwe nagrody za nieuczciwe działania, a tym samym zabezpieczenie sieci.

Co to jest dowód pracy?

Dowód pracy to tradycyjny sposób zabezpieczania łańcucha bloków. W tym systemie górnicy konkurują ze sobą w rozwiązywaniu złożonych problemów matematycznych. Na przykład, może być konieczne znalezienie równania z określoną liczbą na końcu, która byłaby następnie używana jako identyfikator bloku i dodawana do łańcucha. Pierwszy górnik, który to zrobi, wygra nagrodę blokową (zwykle w Bitcoinach lub innej kryptowalucie).

PoW jest energochłonny (więcej o tym później) i był krytykowany za wysoki ślad węglowy, ponieważ wymaga dużej mocy obliczeniowej. Jednak oferuje również wiele korzyści.

Plusy PoW

• Jest bardzo bezpieczny, ponieważ sprawia, że ​​manipulowanie jest niezwykle trudne, chyba że kontrolujesz ponad 51% całej mocy mieszania.
• Często zapewnia większą decentralizację niż systemy PoS, ponieważ każdy może zostać górnikiem, jeśli ma wystarczające zasoby sprzętowe.
• Jest bardziej przejrzysty, ponieważ każdy może zobaczyć, jakie transakcje są dodawane do łańcucha bloków. 
• Jest to bardziej godne zaufania, ponieważ górnicy rywalizują ze sobą o nagrody blokowe, tworząc system kontroli i równowagi, który uniemożliwia jednej osobie uzyskanie zbyt dużej władzy nad siecią.

PoW to proces obliczeniowy służący do potwierdzania transakcji w zdecentralizowanej sieci, który zapewnia integralność sieci i zapobiega oszustwom.

Wymagając niemałej ilości energii obliczeniowej do rozwiązania zagadki matematycznej, znanej jako górnictwo, powstają nowe kryptowaluty, a transakcje są zatwierdzane w sieci.

Chociaż PoW odniósł sukces w zabezpieczeniu wielu kryptowalut, tak jest nie bez wad, który zostanie omówiony w dalszej części.

Krótka historia dowodu pracy

Koncepcja PoW sięga wczesnych lat 1990., kiedy została zaproponowana w artykule naukowym pt O funkcjach związanych z pamięcią do walki ze spamem, jako sposób na zapobieganie wysyłaniu spamu. Pomysł polegał na tym, aby nadawcy wiadomości e-mail musieli rozwiązać zagadkę matematyczną w celu wysłania wiadomości e-mail, co wymagało wydatkowania niewielkiej ilości mocy obliczeniowej. Chociaż ten pomysł nigdy nie został powszechnie przyjęty w przypadku poczty e-mail, co jest świetne dla tych z nas, którzy są kiepscy z matematyki, koncepcja ta została później dostosowana do użytku w kryptowalucie.

W 2008 roku Satoshi Nakamoto wydał album pt Bitcoin Whitepaper, pierwsza na świecie odnosząca sukcesy zdecentralizowana kryptowaluta. W tym artykule Nakamoto przedstawił koncepcję PoW jako sposób na zabezpieczenie Bitcoin blockchain, dlatego mechanizm konsensusu PoW jest czasami określany jako konsensus Nakamoto.

Konsensus dotyczący dowodu pracy Nakamoto. Obraz przez etherplan.com

Biała księga Satoshi wyjaśnia kilka kroków do uruchomienia sieci:

Nowe transakcje są transmitowane do wszystkich węzłów.

1. Każdy węzeł zbiera nowe transakcje w bloku.
2. Każdy węzeł pracuje nad znalezieniem trudnego dowodu pracy dla swojego bloku.
3. Gdy węzeł znajdzie dowód pracy, rozgłasza blok do wszystkich węzłów.
4. Węzły akceptują blok tylko wtedy, gdy wszystkie zawarte w nim transakcje są ważne i nie zostały jeszcze wydane.
5. Węzły wyrażają akceptację bloku, pracując nad utworzeniem następnego bloku w łańcuchu, używając skrótu zaakceptowanego bloku jako poprzedniego skrótu.
6. Najdłuższy łańcuch to ten, który wygrywa. Kiedy zostanie znaleziony nowy dowód pracy, a łańcuch ten staje się dłuższy, wszystkie pozostałe węzły zbiegają się w najniższe bloki.

Od czasu wprowadzenia Bitcoin, PoW został dostosowany i zmodyfikowany przez wiele innych kryptowalut, w tym Ethereum (przed połączeniem), Litecoin i Dogecoin.

Jak działa PoW?

Bez wchodzenia w szczegóły techniczne, w swej istocie PoW działa, wymagając znacznej ilości energii obliczeniowej, aby rozwiązać zagadkę matematyczną. Ta łamigłówka została zaprojektowana tak, aby była trudna do rozwiązania, ale łatwa do zweryfikowania po znalezieniu rozwiązania.

Jeśli jesteś kimś, kto chce bardziej zagłębić się w sedno PoW, polecam ten fantastyczny artykuł na temat Bezpieczeństwo PoW od Etherplan.com to rozbija. 

W przypadku Bitcoina zagadka polega na znalezieniu hasha, czyli losowego ciągu liter i cyfr, który jest mniejszy niż z góry ustalona wartość docelowa. Aby to zrobić, górnicy muszą wykorzystać swoją moc obliczeniową do wykonywania milionów obliczeń na sekundę, dopóki nie znajdą skrótu spełniającego kryteria.

Obraz przez Etherplan

Gdy górnik znajdzie prawidłowe rozwiązanie, transmituje je do sieci, gdzie jest weryfikowane przez inne węzły. Jeśli rozwiązanie jest poprawne, górnik otrzymuje nagrodę w postaci wydobytej kryptowaluty. Blok zawiera listę zweryfikowanych transakcji i jest dodawany do łańcucha bloków, który działa jako publiczna księga wszystkich transakcji w tej sieci.

Zrozumienie dowodu stawki (PoS)

Dowód na stopę to alternatywna metoda zabezpieczania sieci i sprawdzania poprawności transakcji przy mniejszym zapotrzebowaniu na moc obliczeniową. Użytkownicy mogą zostać walidatory w sieci, decydując się na zablokowanie pewnej liczby swoich tokenów, następnie są wybierani losowo do weryfikacji danych transakcyjnych i weryfikacji danych blokowych. Aby zostać walidatorami, posiadacze monet muszą „postawić” pewną liczbę monet jako zachętę ekonomiczną.

Obraz poprzez Księga główna

Jest to bardzo uproszczone wyjaśnienie PoS w jego najbardziej podstawowej formie. Różne sieci blockchain mogą korzystać z wielu odmian PoS, niektóre z głównych omawia Guy poniżej:

Co to jest dowód stawki?

Proof-of-Stake to koncepcja, która zyskuje na popularności w branży blockchain szybciej niż Proof-of-Work. W przeciwieństwie do Proof of Work, który wymaga znacznej mocy obliczeniowej do weryfikacji transakcji i zdobywania nagród, PoS wymaga od użytkowników posiadania (stawki) określonej kwoty kryptowaluty w celu uczestnictwa w sieci.

W systemie PoS walidatorzy są wybierani do tworzenia i weryfikowania nowych bloków w łańcuchu bloków na podstawie kwoty kryptowaluty, którą postawili lub trzymali jako zabezpieczenie. Im więcej kryptowalut postawi walidator, tym większe prawdopodobieństwo, że zostanie wybrany do stworzenia kolejnego bloku i zdobycia nagrody za blok.

Obraz poprzez Księga główna

W większości mechanizmów konsensusu PoS walidatorzy są zobowiązani do postawienia określonej kwoty kryptowaluty jako stawki, która służy jako zabezpieczenie ich udziału w sieci. Ta stawka stanowi gwarancję, że walidator będzie działał uczciwie i w najlepszym interesie sieci, ponieważ walidatorzy, którzy zachowują się nieuczciwie, ryzykują utratę stawki z powodu cięcia lub innych środków karnych.

Garrick Hileman, kierownik badań w Blockchain.com być może najlepiej to ujął, wyjaśniając:

"Na dowód stawki posiadacze kryptowalut „głosują” za zatwierdzeniem legalnych transakcji. W nagrodę za głosowanie na legalne transakcje, „stakerzy” otrzymują rozłożone w czasie wynagrodzenie w nowo utworzonej kryptowalucie.”

Kontynuuje:

„Dwie główne zalety dowodu stawki w stosunku do dowodu pracy polegają na tym, że PoS może być mniej energochłonny i mieć większą przepustowość transakcji (szybkość) i pojemność”

Zalety dowodu stawki:

• Mniej energochłonne – niektóre projekty są „ekologiczne”
• Opłacalność — Walidatorzy muszą posiadać tylko określoną ilość kryptowalut, aby uczestniczyć w sieci, co często czyni ją bardziej dostępną niż konieczność uruchamiania sprzętu wydobywczego PoW.
• Wiele projektów obsługuje delegowanie, co oznacza, że ​​przeciętni ludzie mogą w nich uczestniczyć, stawiając niskie kwoty i generując zwroty.
• Security- Validators są zachęcani do działania w sposób uczciwy, ponieważ ryzykują utratę udziałów w wyniku złośliwego zachowania
• Decentralizacja – niektóre projekty są wysoce zdecentralizowane, ponieważ węzły walidatorów mogą być szeroko rozpowszechnione i rozproszone po całym świecie.
• Elastyczność – PoS może pozwolić na większą elastyczność w zarządzaniu i podejmowaniu decyzji w sieci. Walidatorom można przyznać uprawnienia do głosowania nad propozycjami lub zmianami w sieci w interesie społeczności.

Istnieje jednak kilka zastrzeżeń dotyczących powyższych mocnych stron, należy pamiętać, że bezpieczeństwo, decentralizacja i elastyczność „MOGĄ” być korzyściami dla niektórych sieci, ale nie każda kryptowaluta PoS jest automatycznie zdecentralizowana tylko dlatego, że ma takie możliwości. Binance Coin i Solana to dwa przykłady. Chociaż są to PoS, istnieje niewiele walidatorów zdolnych do zabezpieczenia sieci, co czyni je dość scentralizowanymi. Ogólnie rzecz biorąc, projekty PoW są bardziej zdecentralizowane niż większość kryptowalut PoS. Możesz dowiedzieć się więcej w tym artykuł PO od Księga główna.

Elastyczność można również uznać za słabość. Jedną z mocnych stron Bitcoina jest to, że nie jest on elastyczny i nie powinien taki być. Jego siła polega na tym, że jest osadzona w kamieniu i nikt nie może z nią zadzierać. Wiele kryptowalut PoS może mieć zmienione cechy, takie jak zaopatrzenie, bezpieczeństwo i zarządzanie, podobnie jak nasz nowoczesny system finansowy, i wszyscy widzimy problemy, które mogą powodować. 

Krótka historia dowodu stawki

Koncepcja PoS sięga 2011 roku, kiedy po raz pierwszy została omówiona na forum Bitcointalk, ale została oficjalnie wprowadzona w życie w 2012 roku, kiedy została po raz pierwszy wprowadzona przez Sunny Kinga i Scotta Nadala w białej księdze dla Peercoin. W tamtym czasie dominującą metodą zabezpieczania kryptowalut była PoW, ale King i Nadal dostrzegli potencjał w innym podejściu, które polegało na tym, że użytkownicy trzymali pewną ilość kryptowaluty w celu walidacji transakcji bez zużywania tak dużej ilości energii.

Spojrzenie na oryginalną białą księgę Proof-of-Stake Peercoin. Obraz poprzez peercoin.net

Od czasu wprowadzenia Peercoin, PoS został przyjęty i zmodyfikowany przez wiele scentralizowanych i zdecentralizowanych sieci kryptowalut, w tym Cardano, Polkadot, Ethereum 2.0 i wiele głównych kryptowalut pierwszej warstwy. 

Jak działa PoS?

Ponownie, nie będąc zbyt technicznym, PoS działa, wymagając od użytkowników posiadania określonej ilości kryptowaluty, aby uczestniczyć w sieci. Ta kwota jest znana jako stawka, a użytkownicy muszą postawić swoją kryptowalutę, aby zweryfikować transakcje i zdobyć nagrody.

W celu walidacji transakcji kryptowalutowych algorytm PoS wykorzystuje pseudolosowy proces selekcji w celu wybrania walidatorów z grupy węzłów. System może wykorzystywać kombinację kryteriów, takich jak wiek obstawiania, losowość i liczba środków postawionych na węźle. Liczba postawionych monet określa szanse na wybranie węzła jako kolejnego walidatora, co jest często krytykowane, ponieważ centralizuje proces selekcji w oparciu o bogactwo.

Z tego powodu często stosuje się dodatkowe unikalne metody, przy czym najbardziej powszechnymi metodami są selekcja wieku monet i losowa sekcja bloków. Algorand osiągnął coś całkiem skutecznego, tworząc sprawiedliwy proces randomizacji, możesz dowiedzieć się więcej na ten temat w naszej recenzji Algorand.

Oto świetny diagram z Mnichów przedstawiający podstawową strukturę PoS

Obraz  przez średnie/monachiarki

Gdy użytkownik zostanie wybrany do utworzenia bloku, musi zweryfikować transakcje i utworzyć skrót lub unikalny identyfikator bloku. Ten skrót jest następnie transmitowany do sieci, gdzie jest weryfikowany przez inne węzły. Jeśli hash jest prawidłowy, użytkownik jest nagradzany blokiem kryptowaluty.

Dowód pracy a dowód stawki: największe różnice

Największym tematem do omówienia jest jeden z głównych sporów w społecznościach kryptograficznych i ekologicznych i dotyczy on zużycia energii. Na wstępie tej sekcji chciałbym wspomnieć, że doszło do rażących zaniedbań, złośliwych dezinformacji, plotek i wręcz FUD dotyczących energii i wydobywania bitcoinów.

Mówiąc wprost, negatywne skutki wydobywania bitcoinów zostały wychwalane w mediach, albo ze złośliwych zamiarów, albo z ignorancji. Nie mogę tutaj wchodzić w szczegóły, ponieważ przygotowaliśmy ten szczegółowy artykuł na temat Wydobywanie Bitcoina który podkreśla jego prawdziwe efekty, cele i pozytywy.

Guy omawia to również w swoim filmie Wydobywanie Bitcoinai ostatnim zasobem, który kładzie kres narracji „wydobywanie bitcoinów jest złe”, jest ten fantastyczny film od naszych przyjaciół z Altcoin Daily, którzy opublikowali ten wspaniały film na dlaczego wydobywanie bitcoinów jest DOBRE dla środowiska.

Ale…

Okej, tak, porównując dwa mechanizmy konsensusu, PoW zużywa znacznie więcej energii, nie można tego obejść, na dobre lub na złe. 

Inną znaczącą różnicą między PoW a PoS jest to, że PoW jest dość ograniczony pod względem przepustowości transakcji, którą może obsłużyć, przy czym Bitcoin jest w stanie obsłużyć tylko około 5-7 transakcji na sekundę, a rozliczenie transakcji zajmuje około 10 minut. Oczywiście z wyłączeniem Lightning Network. 

Porównaj to z protokołem PoS takim jak NEAR, który może obsłużyć teoretyczny 100 2 TPS z czasem ostatecznym około XNUMX sekund. PoS jest jak Ferrari, podczas gdy PoW jest podobny do konia i powozu z punktu widzenia efektywności transakcji.

Obie sieci są podatne na ataki 51% ataków, przy czym PoS jest bardziej podatny na ataki. W ataku 51% na PoS pojedynczy podmiot musi kontrolować większość mocy obliczeniowej w sieci, co pozwoliłoby im manipulować łańcuchem bloków. Stało się to w zasadzie niemożliwe w przypadku Bitcoina ze względu na trudność wydobycia i rozmiar sieci.

Atak 51% na sieć PoS może zostać przeprowadzony przez kogoś, kto kupi ponad połowę zapasu monet i zostanie walidatorem, przy czym sieci PoS o małej kapitalizacji są szczególnie narażone.

Pojawiła się również krytyka przeciwko PoW w postaci wysoce scentralizowanego wydobycia, jak widzieliśmy wraz z powstaniem „monopolów wydobywczych”, co z natury zmniejsza decentralizację sieci Bitcoin. Inne projekty PoW, takie jak Ravencoin, ogień, Epicka gotówka, a inni uniknęli tego, uruchamiając sieci, w których wydobycie można prowadzić na prostych domowych urządzeniach komputerowych, przy czym technologia jest odporna na ASIC, aby zapobiec farmom wydobywczym, jak widzimy w przypadku Bitcoin.

Dobra, dość bicia w PoW, odwróćmy sytuację w PoS

Wiemy, że niektóre z największych różnic polegają na tym, że PoS jest bardziej opłacalny i wymaga mniejszego zużycia energii, a jednocześnie jest bardzo elastyczny. Jak wspomniałem powyżej, elastyczność systemów PoS jest mieczem obosiecznym, ponieważ nie ma pewności co do przyszłej tokenomiki. Wiemy, że Bitcoin ma stałą podaż, co jest siłą, ale potem widzimy, że Ethereum stale dokonuje aktualizacji i zmian, więc Ethereum, któremu ufamy dzisiaj, może nie być Ethereum, któremu ufamy w przyszłości, jeśli protokół się zmieni.

W technologii istnieje coś, co nazywa się Efekt Lindylub Prawo Lindy'ego. Jest to teoretyczne zjawisko, że im dłużej coś przetrwa, tym większe jest prawdopodobieństwo, że będzie w pobliżu w przyszłości. W sektorze technologii jest to około 10 lat, jeśli technologia może przetrwać dekadę, prawdopodobnie ma moc przetrwania. Ze względu na ciągłe zmiany protokołu Ethereum, nie można go już uważać za to samo, co było, gdy był PoS, co czyni Bitcoin i Litecoin dwoma głównymi zasobami cyfrowymi, które osiągnęły ten kamień milowy.

Bitcoin, złoto i efekt Lindy.  Obraz poprzez coinzodiak.com

Centralizacja jest kluczową krytyką wielu zwolenników PoW wobec mechanizmu konsensusu PoS. PoS został zaprojektowany z myślą o decentralizacji, ale wiele projektów dowiodło, że jest podatny na centralizację. Dzieje się tak, ponieważ walidatorzy z dużymi stawkami mają większe szanse na wybranie do tworzenia nowych bloków i walidacji przejść, co daje im większy wpływ na sieć.

Wykazano również, że więksi walidatorzy mają możliwość wpływania na głosy w propozycjach dla wielu projektów. Niezbyt zdecentralizowany, jeśli wystarczy jeden lub dwóch walidatorów, aby wpłynąć na głosowanie nad projektem. Niedawno widzieliśmy, jak to się stało z głosowaniem społeczności Uniswap nad tym, czy uruchomić, czy nie Uniswap w łańcuchu Binance. Firma venture A16z była w stanie to zrobić mocno wpłynąć na głosowanie rezultatem czegoś, co powinno być zdecentralizowanym systemem zarządzania.

Obraz poprzez fintechs.fi

Zagrożenia bezpieczeństwa to kolejny problem PoS. Zagrożenia, takie jak problem „Nic do stracenia”, w przypadku którego walidatorzy mogą głosować na wiele sprzecznych bloków bez żadnej kary, mogą prowadzić do niestabilności sieci. Istnieje również problem „ataku dalekiego zasięgu”, w którym napastnicy mogą wykorzystać swoje stare stawki do reorganizacji łańcucha bloków i przeprowadzania oszukańczych transakcji.

Wysoka bariera wejścia może również prowadzić do problemów z centralizacją, ponieważ niektóre sieci wymagają od walidatorów przechowywania masowych sum kryptowaluty, aby stać się walidatorem, a niektóre projekty wymagają od walidatorów posiadania 6-cyfrowej wartości kryptowaluty.

Istnieją również problemy z zarządzaniem PoS, z konfliktami interesów, brakiem przejrzystości i odpowiedzialności, które obserwuje się w projektach kryptograficznych PoS, gdy dochodzi do sprzeczek dotyczących sposobu zarządzania protokołem.

Pomysł, że bezpieczeństwo w systemach PoS jest wzmocnione przede wszystkim dzięki udziałom podmiotów w sieci, nie wystarcza niektórym krytykom, aby zaufać temu mechanizmowi, ponieważ pieniądze nie zawsze są wystarczająco dobrym motywatorem. Jak myślisz, ile firma taka jak Google byłaby skłonna spalić, aby wyeliminować dużego konkurenta? Tylko coś do zapamiętania.

Dlaczego kryptowaluty potrzebują dowodu?

Kryptowaluty wykorzystują system zwany „proof-of-work” lub „proof-of-stake” jako mechanizmy konsensusu, aby zapobiegać oszustwom i zapewniać integralność i bezpieczeństwo sieci. Wymaga to od użytkowników wykazania, że ​​włożyli jakiś wysiłek lub udział w sieci, co utrudnia złośliwym podmiotom manipulowanie systemem. Dowód jest zatem niezbędny do utrzymania bezpieczeństwa i wiarygodności sieci kryptowalut.

Adopcja PoW a adopcja PoS

Proof-of-Work był pierwszym algorytmem konsensusu stosowanym w sieciach blockchain i nadal jest szeroko stosowany, a wiele największych i najpopularniejszych sieci blockchain wykorzystuje PoW do walidacji transakcji.

Jednak Proof-of-Stake zyskuje na popularności w ostatnich latach, a coraz więcej sieci blockchain przyjmuje algorytm konsensusu PoS. Większość nowszych projektów decyduje się na budowanie przy użyciu PoS zamiast PoW, w tym niektóre znane sieci PoS Cardano, Polkadot, Solana, Lawina, BLISKOi Binance Smart Chain.

Jednym z powodów rosnącej popularności PoS jest fakt, że oferuje on kilka zalet w porównaniu z PoW, takich jak mniejsze zużycie energii, większa skalowalność i mniejsze koszty sprzętu. Ponadto sieci PoS można łatwiej aktualizować, ponieważ zmiany w mechanizmie konsensusu można wdrażać poprzez aktualizacje oprogramowania, zamiast wymagać twardego widelca.

Chociaż wielu zwolenników PoW twierdzi, że zalety PoS nie są warte poświęcania bezpieczeństwa i decentralizacji. PoW jest znacznie bardziej przetestowany i sprawdzony w walce, ponieważ jest używany w pierwszej i największej sieci blockchain, Bitcoin, od ponad dekady. PoW jest również bardziej odporny na zagrożenia bezpieczeństwa i ma mniej wektorów ataku niż PoS.

Ostateczny werdykt, co jest lepsze: Proof-of-Stake czy Proof-of-Work?

Jak widać, oba mechanizmy mają swoje mocne i słabe strony, jest to podobne do pytania „co jest lepsze, samochód czy samolot?” Wszystko zależy od przypadku użycia, samochód nie jest świetny do podróżowania przez ocean i wyobraź sobie, że wszyscy musielibyśmy latać samolotami do naszych lokalnych sklepów spożywczych, aby kupić artykuły spożywcze. 

Obraz przez Shutterstock

Chociaż Proof-of-Work ogólnie zapewnia lepsze bezpieczeństwo i decentralizację, wiąże się również z pewnymi poważnymi kompromisami, głównie mocą obliczeniową i brakiem skalowalności, a transakcje są mniej wydajne.

Podczas gdy Proof-of-Stake może być znacznie bardziej wydajny pod względem skalowalności i opłat transakcyjnych, systemy PoS są obarczone zwiększonym ryzykiem centralizacji, a algorytm nie został zweryfikowany tak bezpiecznie, jak PoW.

Być może najbardziej niepokojącym aspektem PoS jest liczba ocenzurowanych transakcji, które widzieliśmy, ponieważ widzieliśmy, że aż 73% transakcji Ethereum zostało ocenzurowanych z powodu niezgodności z OFAC. Cenzura i centralizacja są całkowitym przeciwieństwem tego, do czego stworzono kryptowalutę, a wiele kryptowalut PoS mieści się w tym parasolu.

„Problem cenzury Ethereum” Zdjęcie za pośrednictwem Coindesk

Jury wciąż nie wie, który mechanizm jest najlepszy, a oba mechanizmy wciąż ewoluują i rozwijają się, jak zawsze dzieje się to w przypadku technologii. Jest prawdopodobne, że oba będą istnieć przez długi czas jako rozwiązania warstwy drugiej i nowe odmiany PoS, takie jak Delegated Proof-of-Stake, Leased Proof-of-Stake, Proof-of-History i inne zostaną przyjęte i posunął się dalej. Wraz z rozwojem nowych technologii zmienia się również sposób, w jaki z nich korzystamy.

Tutaj podsumuję zalety i wady każdego z nich i możesz sam zdecydować, czy najlepszy jest Proof-of-Work czy Proof-of-Stake.

Często zadawane pytania dotyczące mechanizmów konsensusu

Czy ETH to Proof-of-Work czy Proof-of-Stake?

Ethereum zaczęło się jako Proof-of-Work, a następnie przeszło na Proof-of-Stake w 2022 roku w wydarzeniu znanym jako „The Merge”

Dlaczego PoW jest lepszy od PoS?

Ogólnie rzecz biorąc, PoW jest bezpieczniejszy, przetestowany w walce i bardziej promuje decentralizację niż PoS. Istnieje kilka wyjątków od tej reguły.

Dlaczego PoS jest lepszy od PoW?

Ogólnie rzecz biorąc, PoS jest bardziej skalowalny niż PoW i ma bardziej wydajne transakcje, przy niższym zużyciu energii i niższych opłatach transakcyjnych. Ponownie, istnieją wyjątki od tej reguły w zależności od sieci kryptograficznej.

Zastrzeżenie: są to opinie autora i nie powinny być traktowane jako porady inwestycyjne. Czytelnicy powinni przeprowadzić własne badania.

• Dystrybucja treści i PR oparta na SEO. Uzyskaj wzmocnienie już dziś.
• Platoblockchain. Web3 Inteligencja Metaverse. Wzmocniona wiedza. Dostęp tutaj.
• Źródło: https://www.coinbureau.com/analysis/proof-of-work-vs-proof-of-stake/