12 marca Iain Cheeseman wygłosił swój ostatni osobisty wykład na 7.06 (Biologia komórki), zanim pandemia Covid-19 skłoniła MIT do nagłego przejścia na nauczanie online. Cheeseman, profesor biologii i członek Whitehead Institute, miał pięć minut do końca wykładu na temat białek wiążących aktynę, kiedy nieoczekiwanie włączył się alarm przeciwpożarowy i cała klasa została zmuszona do ewakuacji.

„Dla mnie to była metafora całego semestru” — mówi. „Masz najlepiej ułożone plany, a potem rozlega się alarm, wszyscy są nagle zmuszeni do ucieczki, a wszystko, co możesz zrobić, to mieć nadzieję, że będą bezpieczni. Nawet nie zdążyłem się pożegnać”.

Podobnie jak wiele uniwersytetów, MIT niedawno opróżnił swój fizyczny kampus i założył wirtualny, polecając studentom powrót do domu, a członkom społeczności, aby w miarę możliwości pracowali zdalnie. Pomimo krótkiego okresu wypowiedzenia i stale zmieniających się okoliczności, Wydział Biologii znajduje sposoby, aby się spotkać, będąc osobno.

Cheeseman i jego współinstruktorka, Becky Lamason, byli w lepszej sytuacji niż większość, aby przenieść swoje zajęcia online. Jesienią, na długo przed pandemią, obaj rozpoczęli współpracę z działem ds. MITxBio, aby utworzyć wersję online 7.06.

Co roku oprócz dyrygowania Wielokrotnie nagradzana badania edukacyjne, MITxBio łączy siły z kilkoma instruktorami, aby opracować masowe otwarte kursy online. Te „MOOC” są pełne nagranych wykładów, ocen online, forów dyskusyjnych i szczegółowych animacji. Każdy może wziąć MITxBio MOOC za darmo lub uiść niewielką opłatę, aby otrzymać certyfikat po ukończeniu. Studenci MIT mogą również korzystać z tych zasobów cyfrowych za pośrednictwem swoich klasowych stron internetowych.

MITxLista obowiązków Bio rozszerzyła się niemal natychmiast po ogłoszeniu przez MIT planów przejścia na pracę zdalną. Zespół stał się podstawowym zasobem wydziału do nauki online i zaczął spotykać się z instruktorami, aby zademonstrować, jak nagrywać wykłady, prowadzić recytacje przez Zoom, organizować godziny pracy online, przeprowadzać egzaminy i określać ogólny przepływ pracy dla nowej normalności. Opracowali również zalecenia i instrukcje dotyczące przejścia. Oprócz 7.06, MITxBio pomaga również w 7.014 (biologia wstępna), 7.05 (biochemia ogólna) i 7.28/7.58 (biologia molekularna).

„Zwykle opracowanie zasobów online dla kursu MOOC zajęłoby nam około sześciu miesięcy” — mówi Mary Ellen Wiltrout, wykładowca i MITx naukowiec zajmujący się cyfrowym nauczaniem. „Jednak w tym przypadku nie otrzymaliśmy dużego powiadomienia z wyprzedzeniem, co naprawdę skróciło nasz harmonogram”. Z przyjemnością informuje, że jak dotąd nauka zdalna nie była zbyt ekscytująca, co jest „wielkim sukcesem”, ponieważ oznacza, że ​​wszystko idzie gładko – chociaż na początku były pewne problemy.

Proste zadania, które nie wymagały myślenia podczas zajęć stacjonarnych, stały się zagadką w wirtualnej rzeczywistości dla instruktorów. Czy powinni prowadzić wykłady na żywo w regularnych godzinach, czy też nagrywać swoje wykłady w celu łatwego oglądania w wielu strefach czasowych? Jaki jest najlepszy sposób administrowania i oceniania zdalnego egzaminu? Jak asystenci nauczyciela powinni prowadzić swoje recytacje? Nawet zauważenie, kiedy uczeń podniósł rękę w wirtualnej klasie, stało się problemem. Ale być może największym kłopotem ze wszystkich było ustalenie, jak postępować z zajęciami laboratoryjnymi, które koncentrują się na praktycznych doświadczeniach.

Instruktorzy techniczni, tacy jak Vanessa Cheung i Eric Chu, nadal prowadzą swoje laboratoria, 7.002 (Podstawy eksperymentalnej biologii molekularnej) i 7.003 (Laboratorium Stosowanej Biologii Molekularnej). Cheung i Chu mieli zaledwie trzy dni po wyjeździe uczniów, zanim Budynek 68 został zamknięty dla personelu nieistotnego. Zakończyli tyle eksperymentów, ile mogli, i połączyli te wyniki z danymi z poprzednich zajęć, aby ich uczniowie mogli je przeanalizować. Cheung i Chu udokumentowali wiele technik za pomocą zdjęć, filmów i diagramów, a następnie uzupełnili własne instrukcje treściami online z innych źródeł. Co tydzień instruktorzy, studenci i asystenci dydaktyczni zbierają się na czacie Zoom, aby przedyskutować dodatkowe materiały i ogłoszenia, zanim podzielą się na mniejsze grupy dyskusyjne.

Na szczęście, jak mówi Cheung, uczniowie nauczyli się już kluczowych technik laboratoryjnych, a pozostałe protokoły wymagały jedynie „pipetowania rzeczy do probówek, co już wiedzą, jak to zrobić”. Podejrzewa, że ​​dzięki dodatkowym materiałom dostępnym online studenci mogą być narażeni na więcej informacji niż normalnie, gdyby nadal przebywali w kampusie. „W pewnym sensie mogą faktycznie mieć możliwość wyciągnięcia więcej z zajęć” — mówi.

„Instruktorzy laboratoryjni wykonali fenomenalną pracę, przechodząc na zdalne nauczanie” – dodaje Adam Martin, profesor biologii i student studiów licencjackich. „Studenci mogą nie zaznać radości z samodzielnego ładowania żelu, ale nadal będą mieli szansę analizować i pisać o rzeczywistych danych eksperymentalnych”.

Martin nadzoruje własne laboratorium studentów, doktorantów, doktorantów i techników, którzy ewakuowali Budynek 68 wkrótce po opuszczeniu kampusu przez studentów. Jego grupa bada rozwój embrionalny muszek owocowych i zawiesiła eksperymenty w laboratorium na mokro na rzecz uczenia się technik obliczeniowych, wyszukiwania literatury i pisania artykułów w domu.

„Byliśmy dość zajęci” — mówi. „Największym wyzwaniem jest utrzymanie naszych zapasów much”. Niektóre muchy pozostały w Budynku 68 pod nadzorem wyznaczonych opiekunów, podczas gdy zapasowa kolekcja znajduje się cała i zdrowa w piwnicy Martina.

Jako pracownik naukowy Martin pozostaje w kontakcie ze studentami poza swoim laboratorium, organizując indywidualne spotkania. „Starałem się aktywnie utrzymywać kontakt i regularnie z nimi współpracować, aby upewnić się, że nikt nie wpadnie w pułapkę” — mówi.

Oprócz kontynuowania istniejących usług dla studentów, MIT prowadzi również agregację online nauczanie i nauka zasobów i zorganizował Zespół Sukcesu Uczniów, który łączy studentów z trenerami, którzy zapewniają wsparcie.

„MIT jest wystarczająco stresujący w kontaktach osobistych”, mówi Cheung, „ale dodaj do tego rozproszenia w domu, nierówne Wi-Fi i stres związany z pandemią, a studenci będą musieli sobie z tym poradzić”.

Dzięki wirtualnym meldunkom, ankietom online i niezamierzonym gościnnym występom rodziny członkowie społeczności biologicznej MIT poznali się na nowe i różne sposoby.

„Wszyscy studenci zdają sobie sprawę, że mamy życie” — mówi Martin. „Zarządzanie obowiązkami rodzinnymi i zawodowymi było co najmniej balansowaniem”.

W wersji 7.06 Cheeseman przygotowywał się do pierwszego egzaminu online, wysyłając praktyczny quiz z lekkimi pytaniami. W jednym pytaniu poprosił swoich uczniów o głupie historie o dystansie społecznym. Był wzruszony, gdy usłyszał opowieści o więziach rodzinnych, nieudanych zamówieniach internetowych i wielu przepisach.

„Dało mi to takie spojrzenie na studentów tutaj” — mówi. „Naprawdę za nimi tęsknię. Nie ma sposobu, abyśmy udawali, że to normalne życie, ale szanuję to, jak uczniowie dają z siebie wszystko i nadal mają dobre nastawienie”.

Cheung i Martin byli pod wrażeniem wysokiego wskaźnika uczestnictwa, którego byli świadkami. „To wzruszające widzieć, że studentom MIT naprawdę zależy na nauce” — mówi Cheung — „nawet jeśli są rozproszeni po całym świecie”.

Wiltrout przewiduje, że nawet po tym, jak wszyscy wrócą do kampusu, nauczanie i uczenie się na MIT nigdy nie będzie takie samo — i być może to dobrze.

„Wiele osób początkowo wahało się przed przyjęciem technologii uczenia się online” — mówi. „Ale teraz zdają sobie sprawę, że te narzędzia online mogą naprawdę poprawić osobiste uczenie się lub sprawić, że niektóre obowiązki TA będą bardziej wydajne”.

Podczas gdy MIT radzi sobie z pandemią, studenci, instruktorzy i pracownicy wydziału dołożą wszelkich starań, aby kontynuować normalną pracę. „W moim przypadku oznacza to zabawianie moich uczniów i podtrzymywanie taty w żartach” — mówi Cheeseman. „Nie jest to sytuacja, której każdy z nas by chciał, ale radzimy sobie lepiej, niż kiedykolwiek myśleliśmy, że możemy”.