Zephyrnet-logo

Wat is koolstofvastlegging?

Datum:

In de strijd tegen klimaatverandering is koolstofvastlegging een sleutelbegrip. In dit artikel wordt uitgelegd wat deze uitdrukking precies betekent en wat de verschillende soorten koolstofvastlegging zijn.

Het verband tussen koolstofemissies en de opwarming van de aarde is lang gevestigd, en we weten dat we onze uitstoot moeten verminderen om de doelstellingen van het Akkoord van Parijs te halen en de wereldwijde temperatuurstijging onder de 1.5 ºC te houden. Dit betekent allereerst het veranderen van onze processen, het overstappen op groene stroom en het verminderen van ons energieverbruik. Maar we hebben het geluk dat we ook hulp krijgen van een fenomeen dat al millennia op deze planeet voorkomt: koolstofvastlegging.

Definitie van koolstofvastlegging

De Encyclopedie Britannica definieert koolstofvastlegging als "de langdurige opslag van koolstof in planten, bodems, geologische formaties en de oceaan". Koolstofvastlegging is een natuurlijk verschijnsel: planten hebben bijvoorbeeld kooldioxide nodig om te leven. Ze nemen het op uit de lucht om te groeien.

Mensen kunnen dit fenomeen beïnvloeden, zowel op goede als op slechte manieren. Wereldwijde ontbossing en intensieve landbouw hebben de koolstofopname van planten en bodems verminderd. Maar mensen zijn ook in staat nieuwe strategieën en technologieën uit te vinden om meer koolstof vast te leggen, waardoor onze wereld netto nulemissies bereikt.

Soorten koolstofvastlegging

Zoals hierboven vermeld, gebeurt koolstofvastlegging zowel op natuurlijke wijze als als gevolg van menselijke activiteit. Maar het kan ook worden onderverdeeld in verschillende categorieën, afhankelijk van waar en hoe CO2 wordt opgenomen.

Biosequestratie 

Wanneer koolstofdioxide wordt geabsorbeerd door natuurlijke ecosystemen, wordt het proces biosekwestratie genoemd. Het kan zowel natuurlijk als met een beetje helpende hand van mensen plaatsvinden.

Natuurlijke opslag

Koolstof wordt voortdurend door de natuur opgenomen. Veengebieden, bossen en wetlands staan ​​bekend om hun absorptievermogen. Wereldwijd zijn er meer dan 3 miljoen vierkante kilometer van natuurlijke veengebieden, en ze sekwestreren 0.37 gigaton CO2 een jaar. Hun bodems bevatten meer dan 600 gigaton koolstof (tot 44% van alle bodemkoolstof): dit is meer koolstofopslag dan enig ander type vegetatie.

Aan de andere kant kunnen de meest productieve bossen tot 11 ton CO2 per hectare per jaar vastleggen. Wereldwijd slaan bossen op ongeveer 400 gigaton koolstof, met tropische bossen die meer vastleggen dan die in koude klimaten. 

Koolstof landbouw

Koolstoflandbouw, regeneratieve landbouw of zelfs agroforestry zijn allemaal termen die verwijzen naar de implementatie van landbouwpraktijken die het potentieel voor koolstofvastlegging binnen de voedselproductie vergroten. 

Deze praktijken omvatten het planten zonder te bewerken en het roteren van gewassen, het bedekken van gewassen en het houden van vee om een ​​betere bodemgezondheid te bevorderen. Ze vereisen drastische veranderingen ten opzichte van conventionele landbouw, die de bodem uitput en leidt tot woestijnvorming.

Regeneratieve landbouw wordt steeds meer gezien als een belangrijk onderdeel van de klimaatoplossing, en regeringen over de hele wereld zijn nu in ontwikkeling regelgeving voor koolstoflandbouw.

Koolstof winning en opslag

Afgezien van de natuurlijke processen die koolstof opslaan, is het ook mogelijk om CO2-emissies van een bron (meestal industriële productie) af te vangen en op verschillende plaatsen "handmatig" op te slaan. Het gaat over het algemeen om wat een apparaat voor koolstofafvang en -opslag (CCS) wordt genoemd.

Geologische opslag

De aarde zit vol met ondergrondse gaten, ontstaan ​​door natuurlijke geologische processen, mijnbouw of olie- en gaswinning. Nu gebruiken wetenschappers deze gaten om koolstof op te slaan nadat ze zijn gevangen. Dat klinkt simpel, maar er komt een ingewikkeld proces bij kijken: CO2 moet worden gecomprimeerd tot zo'n 100 bar om er een superkritische vloeistof van te maken. In deze vorm kan het via een pijpleiding naar de plaats van opslag worden getransporteerd en diep onder de grond worden geïnjecteerd, meestal ongeveer 1 km, waar het millennia stabiel blijft. Geschat wordt dat tot 90% van koolstofemissies van het industriële gebruik van fossiele brandstoffen kan worden opgevangen door CCS, en een deel ervan kan op deze manier worden opgeslagen.

Vastlegging van zeewier

Een andere opslagtechniek omvat zeewier, een waterplant met een hoog koolstofabsorptievermogen. Geschat wordt dat het zeewier dat van nature in de oceanen van de aarde groeit, momenteel aan het sekwestreren is 173 miljoen ton CO2 per jaar, met een tarief van 50 ton of meer per hectare. Als gevolg hiervan beginnen verschillende bedrijven zeewier te kweken, maar het is ook mogelijk om zeewier te gebruiken in CCS-apparaten zoals BioUrban, de 'boom van de toekomst' gecommercialiseerd door ClimateTrade. 

Chemische opslag (bouwmaterialen)

Ten slotte hebben wetenschappers ook een ander type koolstofvastlegging ontwikkeld door middel van een chemisch proces genaamd minerale carbonatatie. Gebaseerd op de reactie van CO2 met metaaloxidehoudende materialen (meestal calcium en magnesium) om onoplosbare carbonaten te vormen, maakt het de opslag van koolstof in industriële materialen, waaronder cement, mogelijk. Verschillende startups produceren nu cement en beton voor de bouw en injecteren dit met afgevangen CO2. Deze techniek is veelbelovend de bouwsector koolstofvrij maken.

Koolstofvastlegging versus koolstofverwijdering

Koolstofverwijdering is een ander modewoord op het gebied van duurzaamheid, en hoewel de twee concepten vergelijkbaar zijn, zijn ze niet precies hetzelfde. Koolstofverwijdering, ook wel carbon drawdown genoemd, is het proces waarbij CO2 wordt afgevangen uit de atmosfeer en het opslaan in planten, bodems, oceanen, rotsen, ondergrondse gaten of langlevende producten zoals cement. Volgens deze definitie omvat koolstofverwijdering biosequestratie uit bossen, koolstofteelt of zelfs zeewierteelt. Het omvat echter geen koolstofafvang en -opslag (CCS), waarbij koolstof wordt afgevangen bij de bron en komt nooit in de atmosfeer.

spot_img

Laatste intelligentie

spot_img

Chat met ons

Hallo daar! Hoe kan ik u helpen?