Wat betekent Canada Day voor jou? Ik kan je vertellen wat het voor mij betekent. 

Canada's gouden eeuw was tussen 1840 en 1900, vóór de Eerste Wereldoorlog.

Je zou kunnen zeggen dat Caleb, Canada in 1840 geen land was.

 Maar ik ben bang dat ik het er niet mee eens ben. Toen Boven- en Beneden-Canada verenigd werden en een verantwoordelijke regering kregen, beweer ik dat dit het eigenlijke begin van Canada was. De verhuizing van kolonie naar natiestaat vond niet allemaal plaats in 1867.

Verdorie, het land kreeg zijn grondwet pas in 1982 uit Engeland. Op 10 februari 1841 verenigden politici Canada. Van de oevers van Lake Superior tot de havens van Montreal en Quebec City.

En dan kennen we de rest van het verhaal. Andere Britse Noord-Amerikaanse nederzettingen fuseerden met de Canadezen en uiteindelijk werden we allemaal Canadees.

Canada Day: Hennepgeschiedenis

In 1606 plantte de Franse botanicus Louis Hebert de eerste hennep gewas in Noord-Amerika in Port Royal, Acadia (het huidige Nova Scotia). In 1801 deelde de luitenant-gouverneur van de provincie Upper Canada gratis hennepzaad uit aan Canadese boeren. Canadezen gebruikten de robuuste vezels van de hennepplant voor touwen, kleding en andere goederen.

De 19e eeuw in Brits Noord-Amerika was de gouden eeuw. De wereld was nauwelijks veranderd van 1800 voor Christus tot 1800 na Christus. Maar tegen het einde van de eeuw zou de wereld onherkenbaar zijn. 

De levensstandaard steeg. Goederen en diensten daalden in prijs; lonen stegen in koopkracht.

Natuurlijk bemoeiden regeringen zich met goud en het monetaire systeem. Banken waren echter nog steeds zo onafhankelijk dat consumenten hun geld konden opnemen en een run op de banken konden uitvoeren. Een bankrun, hoewel onstabiel, is een van onze meest opmerkelijke remedies tegen fractioneel reservebankieren.

 Dus wat gebeurde er? Hoe zijn we van A naar B gegaan? 

In 1840 had Canada een functionerende kapitalistische economie met sterke civiele instellingen en een regering die zich min of meer buiten de dagelijkse aangelegenheden van individuen en handel hield. In 2022 hebben we een door banken gerund beurscasino van schulden, oorlog en welvaart. En ondanks de legalisatie of cannabis/hennep, we zijn verre van een klassieke liberale vrije markt. 

Wat is er met Canada gebeurd?

 Aan het einde van de 19e eeuw, vooral toen technologie en kapitalisme het leven voor veel mensen luxer maakten, was Gods dood gemakkelijk te vinden. Wetenschappelijke vooruitgang heeft ons begrip van de wereld vergroot. De primitieve verhalen van de Bijbel leken meer op mythen dan op iets waars.

 Deze mythen of verhalen kunnen waarde toevoegen en het leven zin geven. Maar na bijna 1900 jaar christendom waren er nieuwe ideeën gekomen.

Democratie en socialisme verteerden de geest van mannen en vrouwen. Zonder God als staatshoofd kunnen we, als vrije mannen en vrouwen, de meest capabele leider onder ons kiezen door te stemmen in een vrije en eerlijke democratische verkiezing.

Door de democratische instellingen van Canada worden we meester over ons lot.

Maar aangezien het Parlement de wildgroei aan wetgeving die het heeft gecreëerd niet kan bijhouden, zijn er ondergeschikte instanties opgericht om de details van elk statuut uit te voeren.

In tegenstelling tot parlementsleden kiezen wij deze mensen niet. En in tegenstelling tot de particuliere sector, kunnen we niet stoppen met het betalen van hun salarissen door concurrenten te betuttelen.

Het leveren van uitstekend of waardeloos werk is geen criterium dat de eindgebruiker oplegt. Met andere woorden, ik kan niet failliet gaan Gezondheid Canada door ze niet te gebruiken. Een hiërarchie van commando's regeert de dag, en er is meestal voldoende politiek kapitaal of budgettaire crises nodig voordat iemand zelfs maar het risico loopt zijn baan te verliezen.

Is een groeiende overheid gerechtvaardigd?

Technologie en kapitaal zijn toegenomen en complexer geworden. Particuliere ondernemingen moeten de "volksgezondheid en veiligheid" respecteren. Hieruit volgt dat de wetgevende reactie moet worden betrokken en genest in technische taal, die verschillende activiteiten omvat.

Daarom groeit de overheid verder dan het 'klassieke' liberalisme.

 Maar volgt deze redenering?

Moet de overheid groter worden en meer een belastingdruk worden omdat mensen willen kopen, verkopen, investeren en consumeren?

Voorstanders van de staat zullen zeggen: “Omdat er geen gebied van het menselijk leven en zaken is dat niet onder de wet valt, hebben we wetten nodig om onze vrije en burgerlijke samenleving te behouden. Dus als zich een probleem voordoet, vragen politici en/of het publiek om wetgeving om het op te lossen.”

Maar zoals Upton Sinclair ooit zei: "Het is moeilijk om een ​​man iets te laten begrijpen als zijn salaris afhangt van het feit dat hij het niet begrijpt!"

Het probleem met Canada 

Hoe meer problemen regeringen kunnen bedenken, of ze nu echt of ingebeeld zijn, hoe beter ze af zijn. Het hoeft niet kwaadaardig te zijn. Het is gewoon de menselijke natuur. Daarom zijn echte liberalen regeringssceptici, niet hun cheerleaders.

Dit is duidelijk in de cannabisruimte. Degenen die geloven in de fusie van de staat en de macht van het bedrijfsleven, pleiten voor Trudeau's legalisatieplan. Degenen die zich bewust zijn van wat een vrije samenleving is, zijn er ontzet over.

De huidige staat Canada eist dat we ons afvragen of wetgeving en de daaruit voortvloeiende tak van het bestuursrecht het beste middel is om onze complexe maatschappelijke problemen op te lossen.

Sinds de Tweede Wereldoorlog, en zeker na de jaren zestig, heeft een wildgroei aan wetgeving op federaal en provinciaal niveau de bevoegdheid gedelegeerd aan inferieure tribunalen die beleid bepalen, handhaven en beslissingen nemen.

Overheden verstrekken via belastingbetalers budgetten voor vast personeel en hun pensioenen en fondsen voor het inhuren van externe adviseurs en experts.

Elke werknemer in de publieke sector verdient minimaal $ 20,000 per jaar. Velen maken nog veel meer. Werknemers in de publieke sector 'werken' slechts zes uur per dag, maar worden voor acht betaald. Ottawa is de enige stad in Canada waar het spitsuur is om 3 uur.

In de privésector is het waarschijnlijker dat een werknemer acht en een half uur per dag werkt en slechts voor zeven en een half wordt betaald.

Werknemers in de publieke sector betalen consultants en aannemers honderdduizenden dollars om 'werk' te doen, terwijl ze worden betaald om het 'werk' te controleren.

En de reden dat ik 'werk' steeds tussen aanhalingstekens zet, is dat overheidswerk anders is dan werk in de particuliere sector.

 De overheid is een verbastering van het echte werk.

Vrije markten versus bureaucratie

Ondernemers in de private sector zijn verantwoordelijk voor hun kapitaal. Het is geld dat ze in onderling overleg hebben ingezameld of verdiend. Ze gebruiken prijzen en factor in kapitaalgoederen voor de boekhouding en het balanceren van de boeken. Wanneer ze dit doen, zien ze schaarste en bieden ze consumenten het meest efficiënte gebruik van hulpbronnen.

 Dit is niet wat overheidsbureaus doen als ze het echte werk nabootsen. Bedrijven moeten een manier vinden om individuen te overtuigen om hen geld te geven. Overheidsbelastingen.

Bureaucraten die goederen prijzen, kapitaalgoederen kopen, componenten in de productiestructuur betrekken - het betekent niets. Het is een bevestigingsbias.

 Hele landen hebben geprobeerd hun economieën te runnen, in de overtuiging dat het kapitalisme slechts een rekenkunde is die de regering kan repliceren. Deze fout heeft in de 20e eeuw honderden miljoenen levens gekost.

 Helaas hebben de Canadese politieke elites en de bedrijfspers niet de moeite genomen om deze lessen te leren.

 Het is geen wonder dat belastingen en overheidsleningen eindeloos zijn gestegen.

Een oplossing voor Canada Day

Niettemin zouden we waarschijnlijk transcendentale waarden moeten vinden die verder gaan dan deelname aan de Canadese democratie. Democratie is een instrument, geen religie of manier van leven.

Met zijn ethische en financiële kosten heeft staatsinterventie de spontaniteit verdrongen van regelgevende regels en gebruiken die ooit floreerden in het privéleven en het bedrijfsleven. De armen en minder bedeelden waren ooit de verantwoordelijkheid van civiele instellingen zoals de Odd Fellows en Rebekahs, de Kinsmen Club en de Lions Club.

 Dat probleem hebben we nu uitbesteed aan politici. Onze belastingen zijn hoog, maar onze sociale programma's zijn inefficiënt, ongeacht het financieringsniveau dat ze ontvangen. Onze straten zijn vol daklozen en drugsverslaafden.

De Staat bemiddelt in toenemende mate bij het reguleren van particulier gedrag, en de gevolgen zijn nadelig voor vrijheid en welvaart.

En telkens wanneer conservatieven of libertariërs proberen de staat terug te draaien, krijgen we kreten van 'deregulering' te horen. De mensen die een ruiming van de staat aan de kaak stellen, zijn dezelfde mensen die geloven dat het verdedigen van de westerse cultuur en tradities “racistisch” is en een voorbeeld van “wit privilege”. 

Maar het feit blijft: we zijn een samenleving die zwaar wordt belast en gereguleerd door verschillende overheidsniveaus die indruisen tegen de ideeën van vrijheid waarmee Canadezen 155 jaar geleden leefden.

 De 19e eeuw was een tijdperk van politiek overleg waarin politici en het publiek vertrouwen hadden in de kracht van woorden.

Tegenwoordig is het sterke monarchale element in ons systeem verdrongen door een populistisch PMO. En in de postmodernistische traditie beschrijven woorden en definities niet langer echte dingen. Het zijn willekeurige voorstellen geworden voor het gebruik van een term.

Hoe Canada Day te redden

 Om terug te keren naar een gouden eeuw, moet men de universele waarheid accepteren dat "elke stap die leidt van het privébezit van de productiemiddelen en het gebruik van geld een stap verwijderd is van rationele economische activiteit."

 Om de Canadese democratie te redden, hoeven we er minder op te vertrouwen.

Canada zal misschien nooit meer terugkeren naar een klassiek liberale regering. Het land kan opsplitsen in kleinere regio's. Of een top-down socialistische of fascistische "sterke man" kan binnenvallen en de zaken erger maken.

Wat er ook gebeurt, hier is een manier waarop we Canada kunnen redden voordat het te veel uit de hand loopt.

Een cannabisdemocratie

Allereerst, richt "Special Economic Zones" (SEZ) in Canada op. Dit is geen verzonnen ding. Veel derdewereldlanden proberen om verschillende redenen SEZ's.

In het voorbeeld van Canada zouden belastingen en regelgeving in deze zones niet bestaan. Bescherming van leven en eigendom komt voort uit vrijwillige associatie en handel. Niemand vertelt iemand wat te doen zonder hun toestemming.

Het idee is om een ​​real-life vergelijking te bieden. Geef Canadezen de keuze tussen leven in hun zogenaamde representatieve democratie of een SEZ.

De SEZ zal zich richten op hennep en cannabis als basisproduct. De milieuprestaties van deze samenleving zullen alles overtreffen dat uit Ottawa voortkomt.

Justin Trudeau's verraderlijke uitverkoop aan het World Economic Forum probeert 'beter terug te bouwen'. Maar een korte geschiedenisles over Mao's China en de USSR zal die onzin ontkrachten.

In werkelijkheid produceren vrije markten welvaart. Het Anglo-Amerikaanse common law-systeem komt het dichtst in de buurt van vrije markten in recht en orde. En het resultaat was een gouden eeuw voor Canada. 

Die welvaart kunnen we reproduceren. En dat kunnen we met cannabis en hennep. Maar eerst moeten we onze emotionele verplichtingen opgeven voor ideeën die niet hebben gewerkt voor de gewone persoon. We moeten nederige taart eten en beseffen dat de Canadese democratie ons tegen elkaar uitzet en een heersende klasse meer ten goede komt dan wie dan ook. 

Zoals de Franse filosoof en econoom Frederic Bastiat ooit zei: "Overheid is de grote fictie, waardoor iedereen probeert te leven ten koste van iedereen."