De recente pandemische crisis heeft veel industrieën over de hele wereld geschokt. Met de opkomst van flexibele werkmodellen en oplossingen voor monitoring op afstand, versnelde de pandemie de digitale transformatie van hele ecosystemen.

Van gebouwbezetting tot monitoring van de luchtkwaliteit binnenshuis, de vraag naar op IoT gebaseerde oplossingen is enorm toegenomen.

Bovendien zorgt de commoditisering van IoT-hardware en -sensoren voor een constante verlaging van de infrastructuurkosten van nieuwe IoT-installaties.

Dit zijn positieve signalen in de richting van een brede markttoepassing van IoT. Er bestaat echter nog steeds een aanzienlijke barrière voor de acceptatie van IoT.

Het lanceren van een IoT-project is complex.

Uit onze ervaring blijkt dat de meeste nieuwe IoT-inspanningen mislukken, de meeste in de proof of concept-fase. Deze situatie is deels te wijten aan de wanverhouding tussen de verwachtingen van het project en de technische expertise die nodig is om het uit te voeren.

De succesvolle implementatie van een IoT-oplossing vereist de onderlinge koppeling van verschillende bouwstenen die niet altijd gestandaardiseerde interfaces bieden. Een typisch systeem bevat eindknooppunten in de vorm van sensoren of actuatoren die communiceren via verschillende connectiviteitstechnologieën en mogelijk een gateway bereiken die de berichten vervolgens doorstuurt naar een netwerkserver en uiteindelijk naar een applicatieserver in de cloud.

Maar dit is niet het einde.

In de applicatieserver moet de sensorpayload worden gedecodeerd in bruikbare gegevens, die vervolgens kunnen worden verwerkt tot de uiteindelijke eindgebruikersapplicatie (een webapp, een visueel dashboard of een andere cloudapplicatie).

Het koppelen van al deze bouwstenen en het verwerken van de IoT-data wordt veelal gedaan door technische specialisten. Deze IoT-engineers, -ontwikkelaars en datawetenschappers hebben de IT-expertise om de stippen tussen al deze verschillende technologieën te verbinden en de geformatteerde data te leveren aan de uiteindelijke applicatie.

Vaker wel dan niet zal de initiatiefnemer van het project domeinkennis hebben, maar niet genoeg expertise in de technische aspecten van het IoT. Hij zal dan de implementatie van de IoT-middleware moeten uitbesteden aan een systeemintegrator of andere dure digitale adviesbureaus.

Dit betekent dat de mensen met domeinkennis en die een duidelijk beeld hebben van de zakelijke voordelen die de slimme oplossing genereert, enigszins losgekoppeld zijn van de applicatie
ontwikkelingsproces. Dit kan leiden tot hoge coördinatiekosten, vertragingen en andere wrijvingspunten. In het ergste geval kan dit een IoT-project in de kinderschoenen doden.

Daarom zien we de afgelopen jaren een verschuiving naar low-code en selfservice tools in het IoT-ecosysteem. Deze tools maken het toegankelijker voor innovatie- en R&D-teams om rechtstreeks deel te nemen aan het IoT-ontwikkelingsproces.

De low-code beweging versnelt het pad van idee naar proof of concept (PoC) drastisch en heeft niet alleen invloed op de IoT-sfeer, maar op de hele IT-industrie. Onderzoek van Gartner toont aan dat "in 2024 low-code applicatieontwikkeling verantwoordelijk zal zijn voor meer dan 65% van de applicatieontwikkelingsactiviteit."

De IoT-evolutie heeft low-code functionaliteiten nodig.

Dit is waarom, bij akenza, hebben we tal van low-code-functies ontwikkeld in onze IoT-platform. Gegevensparsering van de payload van IoT-apparaten, definitie zonder code van de gegevensverwerkingsketen en geavanceerde rule engine zijn enkele van de functionaliteiten die het gemakkelijk maken om in één middag een IoT-project te starten.

Vroege IoT-gebruikers hebben een oplossing nodig om snel en moeiteloos IoT-gebruiksscenario's te creëren. Door een low-code, selfservice IoT-platform te bieden, maken we een flexibel proces voor het maken van IoT-oplossingen mogelijk.

Bron: Plato Data Intelligence: PlatoData.io