TAMPA, Fla. - Sidus Space werd in december een beursgenoteerd bedrijf om de overheidscontractant van Space Coast te helpen transformeren in een commerciële satellietconstellatie-operator.
Het bedrijf haalde $ 15 miljoen op door op 14 december aandelen te noteren op de Nasdaq-beurs onder de SIDU symbool, zonder een Special Purpose Acquisition Company (SPAC) fusie die: andere ruimtevaartbedrijven onlangs hebben gebruikt om naar de beurs te gaan.
De aandelen geprijsd op $ 5 per stuk op de Nasdaq Capital Market, Nasdaq's minst strenge niveau bedoeld voor beginnende bedrijven met relatief kleine marktkapitalisaties, en sloten op $ 12.19 na de eerste handelsdag, voordat ze zakten tot ongeveer $ 9 zoals dit artikel ging drukken.
De opbrengst van de notering zal Sidus helpen een internationaal verkoopteam uit te bouwen en 3D-printers en andere hardware te kopen voor een netwerk van 100 satellieten, waarvan het bedrijf zegt dat het in eerste instantie bedoeld is om testdiensten in de baan aan te bieden, na het verkrijgen van spectrumrechten voor de constellatie afgelopen februari.
De geplande constellatie komt nadat Sidus vorig jaar zijn naam veranderde van Craig Technologies Aerospace Solutions, dat tien jaar geleden werd opgericht als een productiedochter voor Craig Technologies, een leverancier van technologieoplossingen die in 1999 werd opgericht.
Ondanks de beursgang blijft Sidus in meerderheid in handen van Craig Technologies, wiens CEO Carol Craig Sidus effectief blijft controleren door stemrecht te behouden.
SpaceNews interviewde Craig, de eerste vrouwelijke eigenaar-oprichter van een ruimtevaartbedrijf dat naar de beurs ging, om meer te weten te komen over haar plannen terwijl Sidus zich voorbereidt om zijn eerste satelliet tegen het einde van dit jaar in te zetten.
Waarom heb je ervoor gekozen om fondsen te werven op de openbare markt en waarom heb je daarvoor geen fusie met een SPAC nagestreefd?
Ik financierde Craig Technologies en zelfs het begin van Sidus Space in wezen op mijn eigen centjes, en eerlijk gezegd was ik het zat om mijn geld te gebruiken - ik wilde kunnen versnellen. Dat is altijd de uitdaging. Als je geen geld hebt, kun je niet versnellen, en we hebben de afgelopen jaren echt geweldige dingen gedaan en wilden daarvan profiteren.
Dus besloot ik naar kapitaal te kijken en sprak met verschillende mensen: durfkapitaal, private equity - al dat soort dingen - en eerlijk gezegd was ik niet onder de indruk. Ik was erg gefrustreerd totdat de optie om naar de beurs te gaan zich aandiende. Mensen praten over de moeilijkheden, de tijd die het kost, maar het kostte ons echt vijf maanden.
Wat de moeilijkheden betreft, we zijn een aannemer van de overheid en dat is naar mijn mening het moeilijkste deel. Je hebt om de paar maanden audits, en je moet ervoor zorgen dat je t's worden gekruist en je i's zijn gestippeld en je doet niets verkeerd. Het is hetzelfde concept voor mij als het gaat om een beursgenoteerd bedrijf. Ik heb een verantwoordelijkheid tegenover aandeelhouders, net zoals ik een verantwoordelijkheid had tegenover de overheid of de belastingbetaler.
Ik heb daarover gesproken met een paar SPAC's en mensen. Ten eerste, hoe meer ik erover las, het leek me gewoon niet iets waar ik deel van uit wilde maken. Ik zou niet zeggen dat het niet legitiem is, maar iemand beschreef het als door de achterdeur gaan - of door het zijraam naar binnen gaan, in plaats van door de voordeur. Ik hou van transparantie. Ik hou van het idee om dit van tevoren te doen, zoals de meeste mensen verwachten dat het wordt gedaan.
Het zou ook een beetje modderig worden als mensen naar de twee bedrijven zouden kijken en naar Craig Technologies zouden vragen, wat eigenlijk een apart bedrijfsmodel is. De twee samenvoegen op dit moment had geen zin. Dankzij de openbare optie kon ik Sidus gescheiden houden en kon ik alleen een minderheidsaandeel van het bedrijf opgeven om kapitaal aan te trekken. Ik zeg niet dat ik altijd de meerderheid zal hebben. Dat is helemaal niet mijn bedoeling, we willen extra verhogingen doen en die optie hebben we nu.
Zie je andere aannemers van overheidsruimte die al gewend zijn aan strenge audits, openbare bedrijven worden?
Ik denk het niet. Als ik Sidus en de commerciële kant niet had gehad, denk ik niet dat ik het zou hebben gedaan. Maar ik denk wel dat je meer van de ruimtevaartbedrijven die gericht zijn op commerciële bedrijven, en misschien een beetje op de overheid, deze kant op zien gaan. Het is nog steeds niet voor bangeriken, net als overheidscontracten, maar het zou me verbazen als ik kleinere overheidscontractanten die kant op zou zien gaan.
Sidus beschrijft zichzelf als een space-as-a-service-bedrijf, maar tot nu toe zijn de enige zinvolle inkomsten afkomstig van onderaannemingswerk, voornamelijk voor NASA en het internationale ruimtestation. Wat inspireerde je om verder te gaan, en wat is het plan voor de 100 satellieten die het spectrum hebben beveiligd?
Een ding dat ons inspireerde om te verhuizen, was het feit dat we een satellietontplooier in de baan hebben op het ISS. We zijn een contract aangegaan met NASA voor een platform genaamd SSIKLOPS [Space Stations Integrated Kinetic Launcher for Orbital Payload Systems], waarmee we een satelliet van maximaal 110 kilogram kunnen inzetten buiten het ISS. Er is daar maar één ander bedrijf dat dat doet, dat is Nanoracks en ze kunnen niet de grootte lanceren die we op dit moment hebben.
Dus dat bracht ons op het idee om commerciële klanten te ondersteunen, niet alleen overheidscontracten. We hebben ook een vluchttestplatform ingezet dat zich aan de buitenkant van het ISS bevond en dat het testen van een verscheidenheid aan verschillende soorten subsystemen voor satellieten in die microzwaartekrachtomgeving mogelijk maakte - nog een klein stukje met meer een commerciële kijk.
Gewoon een kleine fabrikant zijn, gaat het niet redden met waar de ruimte naartoe gaat, en omdat we er al zo lang in zitten, begrepen we dat. Een van de dingen die we zagen, was een uitdaging om technologievluchten of ruimteerfgoed te krijgen. Dat kunnen we omdat we hardware bouwen en dat al 10 jaar voor allerlei verschillende programma's. Dus we zeiden dat er een soort testplatform in de baan moet komen, als je wilt, voor het testen van satellietsubsystemen, componenten en technologieën. Meer dan alleen ons vluchttestplatform dat aan de buitenkant van het ISS ging.
Dat is het begin van onze beweging naar een constellatie die anderen zou kunnen helpen om hun technologieën te testen, of het nu software of hardware is.
U kunt ook meerdere payloads integreren op onze 3D-geprinte satellieten omdat ze een modulair ontwerp hebben, wat betekent dat we onze eigen technologieën en apparatuur kunnen integreren om gegevens op te halen. Want als we daarboven een satellietconstellatie hebben die klanttechnologieën ondersteunt en test, waarom zouden we die gegevens dan niet voor onszelf verzamelen? Dat is het moment waarop we zijn overgegaan naar de tweede branche waar we ons op richten en dat is de gegevensverzameling en gegevensanalyse.
Ben je van plan om alle satellieten vanuit het ISS te lanceren?
Nee, we onderzoeken absoluut andere lanceringsopties. Het ISS is eenvoudig. Het is handig. Het eerste paar zal vanaf daar worden gelanceerd, maar veel van de klanten hebben andere vereisten, of het nu zonsynchrone polair is, of verschillende hellingen en hoogten. Ons spectrum laat dat allemaal toe.
Er zijn zoveel lanceringsopties en de kosten worden steeds lager en lager, en dat is in ons voordeel. We produceren ook onze eigen satellieten en, met meerdere satellieten in productie in verschillende stadia, kunnen we technologieën integreren op verschillende punten in die levenscyclus van productie. Dat geeft ons de flexibiliteit om echt aan te passen aan de behoeften van de klant en deze ook veel sneller van dienst te zijn.
Wat is de deadline om je satellieten op te halen?
We hebben in februari vorig jaar spectrumgoedkeuring gekregen van de ITU en, net als bij de FCC, is het zeven jaar. De goedkeuring is voor tussen de 300 en 650 kilometer, meerdere hellingen en verschillende frequenties op de S- en X-banden voor honderd satellieten. Als we ons realiseren dat we meer klanten hebben, kunnen we dat aanpassen.
Het was een soort "bouw het en ze zullen komen". Ik heb altijd eerst de infrastructuur op zijn plaats gezet, de dingen waarvan mensen denken dat ze moeilijk zijn. Als iemand een satelliet wil inzetten of de technologie wil testen, zullen ze vaak een experimentele spectrumlicentie moeten krijgen. In dit geval hebben we alles, we bezitten de constellatie, we bezitten het spectrum, dus er is echt niets dat een klant hoeft te doen.
Welke klantverplichtingen heb je voor de opstelling?
Ik kan er maar een paar noemen, omdat we een beursgenoteerd bedrijf zijn, maar er is er een die Mission Helios-testtechnologie voor NFT's heet, en dan NASA. Het leuke van het feit dat we al meer dan 20 jaar zaken doen voor mij persoonlijk en Sidus de laatste 10 jaar, is dat we al een pijplijn van klanten hebben.
En deze zijn voor LizzieSat-1, je eerste satelliet die naar verwachting in het vierde kwartaal van dit jaar wordt gelanceerd?
Ja, we zijn gemanifesteerd om eind dit jaar vanaf het ISS te lanceren. We hebben eigenlijk klanten voor andere satellieten - we doen niet slechts één satellietlancering en kijken wat er gebeurt. We hebben er meerdere tegelijk in productie.
Is er iets dat je zou willen toevoegen?
Als ik naar de IPO kijk, is het bijna alsof we ruimte naar de aarde brengen voor aandeelhouders en [en ruimte toegankelijker maken voor bedrijven], omdat ze deel kunnen uitmaken van iets op dit niveau, op het aandeel prijs waar het voor is.
De durfkapitaaljongens zijn degenen die echt in de ruimte hebben kunnen investeren en zelfs met sommige van deze SPAC's heb je niet veel beweging vanwege de waardering, maar we hebben de ruimte naar de aarde gebracht, zelfs vanaf een investeringsperspectief.
Dit interview is bewerkt voor lengte en duidelijkheid
