Stedelijke gebieden zijn in opkomst en veranderen snel van vorm en functie, met overloopeffecten op vrijwel alle delen van de aarde. De VN schat dat tegen 2050 68% van de wereldbevolking in stedelijke gebieden zal wonen. In het eerste nummer van npj Stedelijke duurzaamheid, een nieuw Nature Partner Journal dat vandaag verschijnt, schetst een team van vooraanstaande stadsecologen een praktische checklist om interventies, strategieën en onderzoek te begeleiden die stedelijke systemen beter positioneren om urgente duurzaamheidsdoelen te halen.
Co-auteur Steward Pickett van het Cary Institute of Ecosystem Studies legt uit: “Stedelijke gebieden geven vorm aan demografie, sociaal-economische processen, stedelijke vorm, technologieën en het milieu – zowel dichtbij als ver weg. Naarmate de wereld meer verstedelijkt, zal wat we in steden doen de sleutel zijn tot het bereiken van wereldwijde duurzaamheidsdoelen. Er is een groot potentieel, maar om dit te bereiken, is het nodig om kennis, methoden en expertise uit verschillende disciplines te integreren om wereldwijde stedelijke wetenschap vooruit te helpen die ontdekking en ontwikkeling katalyseert. innovatie."
Pickett werkte samen met Timon McPhearson, een Research Fellow aan het Cary Institute en professor aan The New School in New York City, en hoofdauteur Weiqi Zhou van het Research Center for Eco-Environmental Sciences van de Chinese Academie van Wetenschappen in Beijing, op het papier, dat is de eerste die vijf leidende kaders van stedelijke ecologie samenbrengt. Hun synthese verfijnt ons vermogen om stedelijke systemen te begrijpen, variërend van steden tot stedelijke regio's, door de interdisciplinaire wetenschap te faciliteren die nodig is om duurzaamheid te bereiken en het welzijn van mens en milieu te verbeteren.
De auteurs van het artikel zijn internationale leiders in het bevorderen van de belangrijkste kaders van stedelijke ecologie die in het artikel worden onderzocht, waaronder: het menselijke ecosysteem, verstoring en extreme gebeurtenissen in stedelijke systemen, veerkracht in steden en stedelijke gemeenschappen, dynamische heterogeniteit en het nieuwe 'continuüm van stedelijkheid' die interacties en stromen beschrijft in stedelijke-landelijke-wilde regio's. Hoewel deze en andere kaders behulpzaam zijn geweest bij het begeleiden van de ontwikkeling van stedelijke ecologie, beantwoordt hun synthese aan een behoefte aan meer conceptuele alomvattendheid en eenwording.
Pickett legt uit: “Stedelijke ecologische wetenschap is een jonge discipline. Vanwege zijn jeugd zijn er veel verschillende methoden voorgesteld om de discipline te verenigen, zodat deze sneller kan evolueren en toegankelijker is voor stedenbouwkundigen, beleidsmakers, architecten en ingenieurs. Maar deze verschillende conceptuele tools, theorieën en benaderingen lijken nogal uiteen te lopen, en zelden is de overlap tussen hen geëvalueerd om een completere, en daarom bruikbare, synthese te bevorderen.
Overkoepelende mondiale stedelijke condities leveren de inhoud voor de kaders: complexiteit, diffuusheid, connectiviteit en diversiteit. Kaders werden verkend met behulp van een 'metaciteit'-concept dat stedelijke gebieden, op welke schaal dan ook, opvat als bestaande uit plekken die gedifferentieerd zijn door op elkaar inwerkende biofysische, sociale en technologische componenten. Vier casestudy's werden gedetailleerd beschreven: extreme stedelijke hitte, de rol van braakliggende grond in stedelijke gebieden, groene regenwaterinfrastructuur en nieuwe stedelijke ontwikkeling in China. Voor de laatste twee geven de auteurs praktische voorbeelden van hoe de kaders kunnen dienen als checklist voor het beoordelen van duurzaamheidsplanning.
McPhearson merkt op: "Door een sterke interdisciplinaire kijk op stedelijke systemen te bieden, kunnen de geïntegreerde kaders het risico tegengaan dat problemen die door speciale belangen worden geprioriteerd te eenvoudig worden, dat opportunistisch geïdentificeerde thema's worden nagestreefd ten koste van strategische keuzes, of dat strikt technologische reactie op een onmiddellijke crisis kan in de plaats komen van meer inclusieve en systemische keuzelijsten."
Het artikel bouwt voort op meer dan 25 jaar leiderschap van het Cary Institute in onderzoek naar mens-natuurlijke systemen. Pickett, een pionier op het gebied van de Amerikaanse stadsecologie, merkt op: “De langetermijnstudie van het Baltimore Ecosystem heeft deze groep op unieke wijze voorbereid om de synthetische bijdrage te leveren die in dit artikel wordt vertegenwoordigd. Cary Institute's nadruk op samenwerking en synthese, en de intellectuele vrijheid die het biedt om radicaal nieuwe richtingen in de ecologie na te streven, inclusief diep interdisciplinaire richtingen, zijn belangrijke katalysatoren voor het werk dat ten grondslag ligt aan dit document."
###
Toegang tot het volledige document, Conceptuele kaders faciliteren integratie voor transdisciplinaire stadswetenschap, https:/
Cary Institute of Ecosystem Studies is een onafhankelijk non-profit centrum voor milieuonderzoek. Sinds 1983 onderzoeken onze wetenschappers de complexe interacties die de natuurlijke wereld beheersen en de gevolgen van klimaatverandering voor deze systemen. Onze bevindingen leiden tot effectievere beheer- en beleidsacties en meer milieugeletterdheid. Medewerkers zijn wereldwijde experts in de ecologie van: steden, ziekten, bossen en zoet water.
Bron: https://bioengineer.org/transforming-urban-systems-toward-sustainability/
