Er zijn problemen in de Stille Zuidzee. Een reeks prachtige eilanden ligt onder de hiel van de tirannieke dictator Meavora. Tchia's vader, Joxu, is ontvoerd door Pwi Dua en naar Meavora gebracht en het is aan Tchia om hem te redden. Dus vaart Tchia rond een reeks eilanden geïnspireerd door Nieuw-Caledonië, een door Frankrijk bezette eilandengroep in de Stille Zuidzee. De naamloze eilanden zijn binnengevallen door de Maano, een vreemd wezen gemaakt van stof dat mensen lijkt mee te nemen en vast te houden in hun stoffenfabrieken? Het enige dat Tchia heeft, is haar betrouwbare katapult en het vermogen om met ziel in dieren te springen om dit machtige kwaad te bestrijden.

chia
Ontwikkelaar: Awaceb
Prijs: TBD
Platform: PS4, PS5, pc (Epic Games Store)
MonsterVine is voorzien van een PS5-code ter beoordeling.

Alleen al op basis van die pitch was ik geïnteresseerd chia. Het cartoonachtige uiterlijk en de geweldloze benadering van het in de grond geslagen actie-avonturengenre in de open wereld leken een verademing. chia begint met een aantal interessante verhalende beats. We zien een volwassene een kind naar een weeshuis brengen, ze kennis laten maken met enkele van de andere kinderen en ze laten zitten om het verhaal van Tchia te vertellen. We nemen de controle over Tchia terwijl haar vader haar leert hoe ze haar katapult moet gebruiken voordat ze bij het kampvuur gaan zitten voor een leuk ritmespel. De onderdelen van het ritmespel, hoewel niet super lonend, zijn absoluut de beste delen van chia. Naarmate de intro vordert, maak je kennis met naar hoge plaatsen gaan om te schreeuwen, vergelijkbaar met het vogelperspectief van de Assassin's Creed spellen. Het is ook waar Tchia je laat zien hoe onbelangrijk het voltooien van je nevenactiviteiten zal worden.

Ongetwijfeld het slechtste deel van chia is dat niets wat je doet er echt toe doet. Stijg op naar de hoogste gebieden om te schreeuwen zoals je vader je heeft geleerd, maar met welk doel? Je krijgt geen betere indeling van het land of territoriale controle. Je hebt het alleen maar afgevinkt op een kleine checklist naast je kaart. De primaire vijanden van het spel, de Maano, hebben kampen over de naamloze eilanden. Wanneer je het kamp binnengaat, krijg je een doel om alle Maano te doden en hun stapels stof te vernietigen. Maar als je het doet, is dat het. Je krijgt een kistje met wat cosmetische uitrusting, maar de staat van de eilanden blijft hetzelfde. Alles wat je doet is onbelangrijk.

Dus stopte ik gewoon met dingen doen. In plaats daarvan maakte ik een bijenlijn om het hoofdverhaal af te maken, want wat ik ook deed buiten het hoofdverhaal leek er niet toe te doen. Niemands leven werd verbeterd, ik deed geen van deze doelen om me op enigerlei wijze een voordeel te geven. Ze zijn er gewoon om er te zijn. En net als de spelontwerpelementen die zo oppervlakkig zijn geïmplementeerd chia, leek het verhaal ook helemaal niet erg samenhangend.

Tchia is een heel verhaal over vlees en aardappelen over een meisje dat vecht tegen een overweldigend kwaad, en alleen zij kan het doen omdat ze het vermogen heeft om van haar ziel te springen. En bij elke wending van het verhaal is de noodzaak van Tchia's vermogen om met zijn ziel te springen afwezig. Als haar vader wordt ontvoerd, slaagt ze erin om in Pwi Dua's machete te springen en hem te snijden, dat is alles. De speler doet het niet, het zit in een tussenfilmpje. Ze ontmoet vervolgens verschillende dorpshoofden/oudsten en probeert indruk op hen te maken, maar de focus ligt hier op culturele nauwkeurigheid, dus er is geen zielssprong. Soul jumping lijkt in de eerste plaats te dienen als een middel om de speler in staat te stellen deel te nemen aan races, door soul in een hert te springen, of te reizen, door soul in een vogel te springen.

Varen met de boot is oké, je past de snelheid aan door naar de zeilen te gaan en vaart hem vervolgens door het roer over te nemen. Het is niet perfect, maar toen ik het eenmaal onder de knie had, voelde het bevredigend. Als je rondvaart, kun je tweekleppige schelpdieren vinden om te ruilen en flitsende lichtboeien die cosmetische kisten aangeven waarnaar je kunt duiken, waarmee je veel kostuums en accessoires kunt ontgrendelen. Samen met de ritmegedeelten waren de accessoires en kostuums erg cool. Ik moet denken aan oudere RPG's waar je tijdens het spel regelmatig kostuums zou krijgen als beloning in plaats van DLC.

Je kunt snel van dok naar dok reizen, maar alleen als je al aan een dok bent. Tchia heeft geen idee waar ze zich op de kaart bevindt, je kunt de L-stick indrukken om een ​​algemeen idee te omcirkelen van waar ze zich op de kaart bevindt. U kunt een exacte locatie vinden als u langs een straatpost loopt. Er zijn Maano-fabrieken in de buurt met doelen erin, maar als je ze voltooit, heb je helemaal niets. Wanneer je uitdagingsspellen voltooit, zoals schietbanen of races, krijg je trofeeën die je kunt inruilen om een ​​klauwmachine te spelen. Er zijn overal verzamelobjecten die Braided Trinkets heten en hoewel ik meer dan de helft van het totaal had verzameld, ben ik er nooit achter gekomen waarvoor ze werden gebruikt.

chia werd uiteindelijk een frustrerende en saaie puinhoop van een spel. Hoewel het goed functioneerde, kreeg ik niets anders dan een verhaal voor mijn inspanningen. Dat zou prima zijn als het voelde alsof de verhalende beats het ontdekken waard waren. Er was me een coming-of-age-verhaal beloofd en in plaats daarvan kreeg ik een onhandig kinderverhaal. De steden en dorpen in het spel voelden zielloos en leeg aan, vooral de belangrijkste stad, Aëmoon. Tijdens het verkennen had ik niet het gevoel dat ik een doorleefde wereld aan het verkennen was. Ik zou rondlopen of rondvaren en alleen lege fabrieken of steden vinden zonder mensen erin. In tegenstelling tot het zoeken naar deze bezienswaardigheden en het vinden van backpackers die daar rondhangen met dingen die ze over het gebied te zeggen hebben. De gebieden die bevolkt zouden moeten zijn, waren leeg en de gebieden die leeg hadden moeten zijn, hadden wat mensen in zich.

Ik kwam ook een paar technische problemen tegen, waarvan ik hoop dat ze bij de release zijn opgelost. In de eerste plaats was de textuur-pop-in op de Playstation 5 verschrikkelijk. Sommige tussenfilmpjes zouden beginnen en je zou het personage in een open veld zien en in de loop van de tussenfilmpjes zouden het huis en de kamers waarin ze zich bevinden uiteindelijk uitgroeien. Evenzo waren er verschillende keren dat een filmpje zou eindigen en ik in het water onder de wereld zou zijn. Gelukkig kreeg ik een optie aangeboden in de review-build waarvan ik hoop dat deze wordt overgedragen naar de release, Skip Current Gameplay Segment. Dit heeft me een paar keer uit de problemen gehaald, waardoor ik verder kon gaan als ik een bug tegenkwam of onder de wereld werd gedumpt.

chia had de belofte en reikwijdte van een goed ontworpen, professioneel product, maar werd uitgevoerd als een project van een universiteitsklas. Fundamenteel, chia is veelbelovend en als mij werd verteld dat dit in ontwikkeling was, zou ik hoge verwachtingen hebben van deze game. Maar met de release die om de hoek opdoemt, kan ik dat alleen maar adviseren, afgezien van het culturele aanbod chia presenteert, kun je beter iets anders spelen.

Het laatste woord
Ik zou niet durven te weten waar het mis ging van Tchia ontwikkeling, maar ik hoop dat het team van Awaceb het kan uitzoeken omdat chia heeft een solide basis en ik zou graag meer games van hen zien in de toekomst.

- MonsterVine-beoordeling: 2 van de 5 - Slecht

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• Platoblockchain. Web3 Metaverse Intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• Bron: https://monstervine.com/2023/03/tchia-review-manno-man-was-this-rough/