Tijdens het eten in het ouderlijk huis van Zaina Moussa stond de tafel gevuld met een scala aan Marokkaanse en Syrische gerechten, die de verschillende achtergronden van haar ouders vertegenwoordigden. Een mix van Franse, Arabische en Engelse woorden vulde de lucht terwijl Moussa's broers en zussen babbelden, wachtend tot hun vader zich bij hen zou voegen. Terwijl haar vader met diabetes in zijn vinger prikte om zijn bloedsuikerspiegel te controleren, riepen zij en haar broers en zussen cijfers om de resultaten voor de monitor te voorspellen. 

Moussa besefte al op jonge leeftijd hoe toegankelijke medische hulpmiddelen patiënten kunnen empoweren. Ze droomde ervan om ooit bio-ingenieur te gaan studeren om te leren hoe ze deze apparaten kon maken. Toch had haar kleine middelbare school in Lubbock, Texas, beperkte technische mogelijkheden. Toen er een zomers ingenieursprogramma aan een lokale universiteit werd geopend voor middelbare scholieren, greep Moussa deze kans met beide handen aan. In één zomer leerde ze hoe ze een elektrocardiogram kon maken met slechts twee cent, douchegel, een Arduino, een LCD-scherm en een luidspreker. “Het proces heeft me laten zien hoe toegankelijk we technologie kunnen maken voor degenen die het nodig hebben”, zegt Moussa.

Nadat ze was toegelaten tot het MIT, arriveerde Moussa op de campus, klaar om haar hoofdvak biologische techniek te gaan volgen. Ze merkte echter al snel dat ze moeite had om zich aan te passen aan haar nieuwe omgeving, vergeleken met haar ondersteuningssysteem thuis. Zij sloot zich aan bij de Alliantie voor zwarte vrouwen (BWA), wiens weekendretraite haar hielp een nieuw gezin op de campus op te bouwen. “We hebben samen veel workshops gedaan waardoor ik me onderdeel voelde van een gevoel van kameraadschap”, zegt ze. “Sindsdien ben ik onderdeel van de organisatie. Ik vind het geweldig om anderen te kunnen steunen en me gesteund te voelen door zoveel geweldige vrouwen.”

Moussa zocht naar onderzoekservaringen via de Undergraduate Research Opportunities-programma (UROP). Ze toerde door het laboratorium van instituutsprofessor Robert Langer en raakte geïnteresseerd in een project over injecteerbare hydrogels die dat wel kunnen vergemakkelijkt het verwijderen van poliepen tijdens de operatie. De daaropvolgende twee jaar werkte Moussa aan het project en is nu auteur van twee gepubliceerde artikelen over hydrogels en medicijntoediening.

Zomeronderzoekservaringen in andere laboratoria gaven Moussa de kans om aanvullende onderwerpen in medisch onderzoek te onderzoeken. Tijdens de zomer na haar tweede jaar werkte ze samen met een arts-wetenschapper aan de Mayo Clinic op de afdeling Cardiovasculaire Geneeskunde en Radiologie. Hoewel ze destijds weinig wist over machinaal leren, leerde ze zichzelf een model te ontwikkelen om cardiale amyloïdose in een vroeg stadium te diagnosticeren. "Ik probeer dingen te onderzoeken en te denken 'laten we dit doen', ook al ben ik in eerste instantie bang", zegt ze lachend. “Google is absoluut mijn beste vriend geweest bij het aangaan van nieuwe uitdagingen.”

Door deze ervaring maakte Moussa ook kennis met het belang van de inbreng van patiënten tijdens het technische ontwerpproces. Dit inspireerde Moussa uiteindelijk om een ​​gecombineerde MD/PhD-opleiding te volgen. "De arts die ik begeleidde, nam echt de tijd voor elke patiënt om hen voor te lichten over hun diagnose en opties", zegt ze. “Ik besefte dat ik geen onderzoek wil doen zonder ook het perspectief van de patiënt te kennen. Sindsdien ben ik geïnteresseerd in een MD/PhD-traject om mijn beide interesses te combineren.”

Het begrijpen van de persoon achter een medische behandeling is nog steeds een van de belangrijkste interesses van Moussa. Haar favoriete cursus, WGS.S10 (Zwarte Feministische Gezondheidswetenschappelijke Studies), gaat over de medicalisering van ras en de gezondheid van gemarginaliseerde groepen. “Het zette mij ook aan het denken over hoe we vaak de schuld bij de patiënt leggen. We hebben bijvoorbeeld de laagste vaccinatiegraad tegen Covid-19 gezien in zwarte en bruine gemeenschappen”, legt Moussa uit. “We moeten naar onze instellingen kijken om te achterhalen waarom dit zo is, en niet alleen de patiënt de schuld geven van zijn aarzeling over vaccins.”

"Ik denk dat dit de reden is waarom de kruising tussen techniek en geesteswetenschappen zo belangrijk is om de mens terug te brengen in de techniek", zegt ze. “We moeten deze twee domeinen samenbrengen als we technologieën willen maken die onze gemeenschappen beter van dienst kunnen zijn.”

Moussa vindt het ook leuk om mensen beter te begrijpen door nieuwe talen te leren. Naast de drie talen van haar huishouden heeft Moussa zichzelf Spaans en Portugees geleerd. Ze heeft ook een minor Japans, die ze eerst volgde uit haar liefde voor anime. “Voor mij ging het altijd om de mensen, en ik merk dat het studeren van talen helpt de wereld te openen. Door de taal van iemand te begrijpen, kun je zijn waarden en cultuur beter gaan begrijpen”, zegt ze.

In haar vrije tijd vindt Moussa het leuk om andere pre-medische studenten te begeleiden via de Minority Association of Pre-Medical Students. Wanneer bezorgde studenten haar benaderen over cijfers, deelt ze het advies dat ze heeft gekregen door zelfstudie van talen. “Het leren van nieuwe onderwerpen is vergelijkbaar met het leren van een nieuwe taal. Je mag je niet in verlegenheid brengen, want als je dat wel doet, leer je niet zoveel”, legt Moussa uit. “Wees niet bang om hulp te vragen en probeer jezelf onder te dompelen in de omgeving van wat je ook probeert te leren.”

Dit najaar zal Moussa beginnen met haar MD/PhD in bio-ingenieurswetenschappen. Ze hoopt haar dagelijkse gesprekken met patiënten te gebruiken om technologieën te creëren die aan hun behoeften voldoen. “Ik ben benieuwd wat de toekomst brengt en ik ben heel ruimdenkend. Drie jaar geleden dacht ik er niet eens aan om arts te worden. Het is geweldig om terug te kijken en te zien hoeveel ik veranderd ben”, zegt ze.

“Vroeger had ik te maken met mentale gymnastiek tussen mijn verschillende interesses en culturen. Ik zit soms nog steeds in mijn hoofd, maar voor het grootste deel omarm ik nu dat ik zowel zwart als Midden-Oosters ben. Zowel arts als wetenschapper. Dat ben ik maar”, zegt Moussa.

 “Mijn nieuwe perspectief is dat er gewoon niet genoeg tijd is om jezelf te ontkrachten of je zorgen te maken over wat andere mensen denken. Stel gewoon vragen en ga ervoor! Je hebt dit.'