Stand For Craft heeft een witboek uitgebracht waarin de financiële belemmeringen van de Canadese overheid voor kleine vaartuigen worden belicht cannabis producenten. Het rapport bekritiseert de federale accijns of "zonde" -belasting, die onevenredig grote gevolgen heeft voor kleinere ambachtelijke boeren.

De man achter Stand For Craft, Dan Sutton, deelde het witboek met alle overheidsniveaus. Hij twitterde: “Het huidige beleid schaadt kleine producenten onevenredig en belemmert hen om levensvatbare bedrijven op te bouwen. We hebben een diepgaande financiële analyse uitgevoerd op basis van nu 3 jaar aan gegevens om aan te tonen dat het inkomen nog steeds wordt afgeremd op $ 1 miljoen, $ 5 miljoen, $ 10 miljoen of $ 20 miljoen aan jaarlijkse inkomsten.

Staan voor ambachtelijk wit papier

Het Witboek Stand for Craft trekt geen doekjes om. Het huidige accijnsregime de schuld geven van het "systematisch belemmeren [ing] ambachtelijke telers om een ​​leefbaar inkomen te genereren."

Het witboek vervolgt: “Het huidige beleid belemmert de concurrentie aanzienlijk, waardoor het economisch voordeel wordt gecentraliseerd voor een klein aantal grote begunstigden. Deze bedrijven hebben de middelen om prijscompressie af te wachten en toe te kijken hoe hun concurrenten falen, wat uiteindelijk resulteert in een aanhoudende en versnelde oligopolisering van deze ontluikende markt.”

Het is een thema dat we hier bij Cannabis Life Network vanaf het allereerste begin behandelen. Terwijl velen in de cultuur de campagne van Justin Trudeau in 2015 steunden om cannabis te legaliseren, in de valse overtuiging dat hij BC Bud zou legaliseren, had de rest van ons meer inzicht. Namelijk, om Beatles-drummer Ringo Starr te citeren: "Alles wat de overheid aanraakt verandert in onzin."

En daar hoort ook cannabis bij. Het Witboek Stand For Craft gebruikt drie jaar aan wettelijke verkoopgegevens om dit aan te tonen.

Rondetafelgesprek in de industrie om de dag te redden?

Dan Sutton van Stand For Craft merkt op dat de meest recente federale begroting een cannabisindustrie ronde Tafel. Maar zoals andere ambachtsverenigingen hebben opgemerkt: als de regering dezelfde mensen raadpleegt die profiteren van het huidige systeem, wat heeft het rondetafelgesprek dan voor nut?

Een betere vraag is: hoe nodig is de rondetafelgesprek? Zoals in het Witboek Stand for Craft wordt opgemerkt, hebben federale en provinciale overheden geen enkele vooruitgang op het gebied van accijnzen gedeeld. Als ze nu niet willen luisteren, waarom dan later? Wat zal er veranderd zijn?

Het Witboek Stand for Craft vergelijkt het Canadese accijnsregime met enkele van de legale cannabisregimes in de Verenigde Staten. Namelijk Arizona, Massachusetts, Michigan, New Mexico, Vermont en Washington. Deze staten innen accijnzen bij detailhandelaren in plaats van bij telers. Zo bedragen de accijnzen nooit meer dan 15 procent van de verkoopprijs van een product. Vergeleken met de 25%+ waarmee Canadese ambachtelijke boeren worden geconfronteerd.

Met andere woorden, elke Amerikaanse staat is verantwoordelijk voor zijn cannabiswetten. De plaatsen die lijken op het Canadese belastingsysteem voor telers, zoals Alaska en Californië, hebben vergelijkbare problemen. Volg dus het voorbeeld van Canada als u ambachtelijke telers wilt uitknijpen en een groot zakelijk conglomeraat wilt versterken.

Stand For Craft White Paper onthult hoeveel regeringen nemen

Het Witboek Stand for Craft onthult hoeveel regeringen aan accijnzen innen. In 2021 waren de accijnzen op cannabis goed voor 0.05% van de totale federale belastinginkomsten. Hoe minuscuul het er ook uitziet, dat is echter hoger dan de belastingen die worden geheven op de verkoop van wijn. Maar een bleke vergelijking met belastingen die worden geheven op bierverkoop.

Zoals Dan Sutton tweette: “We hebben gekeken naar vergelijkbare Canadese industrieën zoals bier, wijn en sterke drank, die tientallen jaren hebben besteed aan het hervormen van hun belastingbeleid om kleine bedrijven beter te faciliteren. Tools zoals getrapte belastingen en kortingen op basis van productievolumes leidden tot 'landelijke renaissance' of lokale impact."

Verder beschrijft het witboek hoe accijnzen werken voor andere industrieën in Canada. Daarin staat: “Voor binnenlandse landbouwproductie met dunne marges kan een ondersteunend accijnsregime een industrie helpen maken of breken. Zonder levensvatbare binnenlandse productie door exploitanten met een vergunning, zullen alternatieve productleveringen onvermijdelijk hun plaats innemen."

Ontworpen om te falen?

Stand For Craft-leider Dan Sutton twitterde: “De top 5 van grootste producenten hebben allemaal voldoende geld voor meer dan 2 jaar landingsbaan bij de huidige verbrandingssnelheden. Als dat op is, hebben ze allemaal aangetoond dat ze er geen probleem mee hebben om tegen elke prijs uitzonderlijk verwaterend eigen vermogen op te halen. Ze gaan nergens heen."

Dus het feit is groot LPs kunnen veroorloven om met verlies te blijven werken. Maar de accijnzen treffen kleine ambachtelijke producenten onevenredig. Sommigen denken misschien dat dit gewoon incompetentie van de overheid is. Maar iedereen die dit nauwkeurig heeft bestudeerd, weet dat dit geen onbedoeld gevolg is van stuntelige bureaucraten.

Kortom, er is een gezamenlijke inspanning om ervoor te zorgen dat Canadese cannabis nooit zijn ware potentieel bereikt. Dat is waarom legalisatie ziet eruit zoals hij is. Daarom hebben ze BC Bud vanaf het begin weggelaten. Het gaat niet om je intrinsieke vrijheid om een ​​natuurlijke plant te kweken en te consumeren. Het gaat om geld, macht en controle. 

Overheden hebben cannabis decennia lang verboden. Nu verwachten we dat ze het effectief reguleren? Gebaseerd op wat?