Zephyrnet-logo

Ons excrementele zelf omarmen

Datum:

In haar nieuwste boek onderzoekt Mary Foltz de manieren waarop verschillende postmoderne auteurs scatologische werken produceren om kritiek te leveren op de manier waarop mensen met elkaar en de natuurlijke wereld omgaan.

“Er is geen groot geheim over sh*t: de meeste mensen houden er niet van”, schrijft Mary Foltz, universitair hoofddocent Engels aan de Lehigh University, in een passage van haar boek, Contemporary American Literature and Excremental Culture: American Sh*t ( Palgrave Macmillan, 2020). Daarin onderzoekt Foltz, wiens expertise ligt in de Amerikaanse literatuur van de periode na 1945, hoe auteurs in het postmoderne tijdperk excrementele cultuur hebben gebruikt om zich bezig te houden met urgente kwesties zoals institutioneel racisme, milieurechtvaardigheid en militarisme.

Foltz zal op donderdag 25 februari 2021 om 5 uur deelnemen aan een virtueel boeklanceringsevenement in gesprek met Rachele Dini, docent Engelse en Amerikaanse literatuur aan de Universiteit van Roehampton. GMT (00:12 EST; 00:11 CST; 00:9 PST) georganiseerd door het International Literary Waste Studies Network.

“Deze representaties van afval en badkamerhumor die in fictie steeds weer opduiken, roepen ons als lezers feitelijk op tot een diepe betrokkenheid bij onze angst voor onze status als lichaam, en specifiek als afvalproducerende lichamen”, zegt Foltz. “Die angst komt eigenlijk overeen met een groter cultureel probleem, waarbij we niet alleen aan lichamelijk afval willen denken, maar ook aan de andere soorten afval die onze steden, onze regio’s en ons land produceren.”

In het boek onderzoekt Foltz representaties van verspilling in vijf Amerikaanse romans van na 1960: Ishmael Reed's The Free-Lance Pallbearers (1967), Jonathan Franzen's The Corrections (2001), Gloria Naylor's Linden Hills (1985), Don DeLillo's Underworld (1997) en The Mad Man van Samuel R. Delany (1994).

In Reed's The Free-Lance Pallbearers regeert een personage genaamd Harry Sam, een vervanger voor 'Uncle Sam', een stad vanaf een toilettroon. Terwijl hij op deze troon zit, lekt hij een hele reeks afvalstoffen: rioolwater, industrieel afval, militair afval en zelfs dode lichamen. Naast kritiek op de achteruitgang van het milieu, zegt Foltz, gaat het boek ook in op de manier waarop, volgens Reed, Afro-Amerikaanse gemeenschappen in de Verenigde Staten worden behandeld als menselijk afval.

“Je krijgt dit soort nationalistische figuren die de milieuwereld alleen maar verwoesten en alleen maar dumpen op Afro-Amerikaanse gemeenschappen”, zegt Foltz. “Het spreekt over het belang van nadenken over milieukwesties in relatie waarmee gemeenschappen ongelijkmatig de last van onze verwijderingsprocessen dragen.”

Het hoofdstuk waarin Naylor’s Linden Hills wordt onderzocht, is getiteld ‘Fleeing the Excremental Stain Through Acquisition: Getting to the Bottom of Black Suburban Splendor in Gloria Naylor’s Linden Hills.’ In de roman krijgt een van de jonge zwarte mannelijke personages de bijnaam White en een ander heet Sh*t.

“Naylor speelt echt met rassenconstructies en fantasieën over raciale verschillen”, zegt Foltz. “Ze gebruikt ook metaforen van verspilling om kritiek te leveren op de manier waarop we waarde door het kapitalisme in de VS begrijpen.”

In de roman volgt DeLillo de hoofdpersoon, schrijft Foltz, “…in zijn werk als afvalmakelaar in gedetailleerde verslagen van zijn beweging van de Verenigde Staten naar Semipalatinsk Polygon, nu bekend als het Nationaal Nucleair Centrum van Kazachstan, waar zijn bedrijf en anderen proberen giftig afval afvoeren.”

DeLillo, zegt Foltz, is geïnteresseerd in het verband tussen wapens en afval. “Hij koppelt gemeenschappen zoals de Kazachse gemeenschappen die werden gebruikt voor het testen van kernwapens aan het feit dat ze toen plaatsen werden waar naties hun afval wilden en nog steeds willen verwijderen.”

Foltz zegt dat deze werken lezers oproepen om zichzelf te omarmen als afvalproducerende wezens en zich sterker bezig te houden met afvalverwerkingssystemen in het belang van het leven en de bioregio's die dit in stand houden. Ze spreekt de hoop uit dat de thema’s verspilling in de postmoderne literatuur een manier bieden om, zo schrijft ze, ‘het kwetsbare uitwerpselenlichaam weer tot leven te wekken als de vruchtbare weg terug naar de wereld en naar elkaar.’

###

Als u geïnteresseerd bent in het bijwonen van de virtuele boekpresentatie op donderdag 25 februari 2021, neem dan contact op met professor Foltz via: [e-mail beveiligd]

Bron: https://bioengineer.org/embracing-our-excremental-selves/

spot_img

Laatste intelligentie

spot_img

Chat met ons

Hallo daar! Hoe kan ik u helpen?