Sectie 33 en Zaken van het verlenen van licenties via Copyright Societies
33. Registratie van Copyright Society.— (1) Geen enkele persoon of vereniging van personen mag, na inwerkingtreding van de Copyright (Amendment) Act, 1994 (38 van 1994) beginnen of doorgaan met het uitgeven of verlenen van licenties in met betrekking tot elk werk waarop het auteursrecht bestaat of met betrekking tot andere rechten die door deze wet zijn verleend, behalve op grond van of in overeenstemming met de registratie die is verleend op grond van lid (3):
Op voorwaarde dat een eigenaar van het auteursrecht in zijn individuele hoedanigheid het recht behoudt om licenties te verlenen met betrekking tot zijn eigen werken in overeenstemming met zijn verplichtingen als lid van de geregistreerde auteursrechtenorganisatie:
Met dien verstande dat het afgeven of verlenen van licenties met betrekking tot werken van letterkunde, toneel, muziek en kunst die zijn opgenomen in een cinematograaf, films of geluidsopnamen uitsluitend mag worden uitgeoefend door een auteursrechtenorganisatie die naar behoren is geregistreerd krachtens deze wet:
.................. ..
Ten eerste, maakt de definitie van "bedrijf" deel uit van de kernredenering van de High Court. De High Court oordeelde dat de "business" continuïteit impliceert en "een commerciële onderneming met winstoogmerk" is. (9e editie Black's Law Dictionary en State of MP v. Mukesh, 2006 13 SCC 197). (punt 29).
In Sodan Singh v. New Delhi Municipal Committee (1989) 4 SCC 155) interpreteerde het Hooggerechtshof "zaken" als een term die ruim genoeg is om alles te omvatten dat de tijd, aandacht en arbeid van een man kost met het oog op winst . Ik kreeg geen toegang tot de 9e editie van Blacks Law Dictionary. Maar ik ging door de 4e editie (pagina 248) die een vergelijkbare definitie geeft.
De definitie waarop het Madras High Court zich baseert, richt zich alleen op het 'ondernemingsaspect'. Volgens deze definitie kan een persoon nooit een bedrijf runnen. Deze onvolledige waardering voor 'zakelijk' had een negatief effect op de waardering van het wettelijk kader van artikel 33 Auteurswet.
In de tweede plaats, onderscheidde het Hof eerste en tweede voorbehoud van artikel 33, lid 1, als volgt: "29 ..... Om het eenvoudig te zeggen, het recht van een eigenaar, in zijn individuele hoedanigheid, om een recht te exploiteren door een licentie af te geven, blijft onaangetast . Als het echter gaat om het "bedrijf", dwz een commerciële onderneming die licenties afgeeft, vereist de wet, zoals die momenteel is, dat deze alleen wordt geleid door een auteursrechtenorganisatie die is geregistreerd op grond van artikel 33, lid 3, van de wet."
Ik ga niet akkoord aangezien het verlenen van licenties is alleen een bedrijf, ongeacht of de vergunning op individueel of niet-individueel niveau wordt verleend.
ten derde, een voorbehoud “maakt een uitzondering op de belangrijkste bepaling waarop het bij wijze van voorbehoud is vastgesteld en op geen andere.” (Union of India v. Sanjay Kumar Jain) De belangrijkste bepaling in artikel 33, lid 1, stelt dat het uitgeven of verlenen van licenties alleen kan worden uitgevoerd via auteursrechtverenigingen. De eerste voorwaarde dwz "een eigenaar van auteursrechten behoudt, in zijn individuele hoedanigheid, het recht om licenties te verlenen voor zijn eigen werken in overeenstemming met zijn verplichtingen als lid van de geregistreerde auteursrechtvereniging" moet worden uitgelegd in strijd met de belangrijkste bepaling, namelijk het uitgeven of verlenen van licenties alleen via auteursrechtenorganisaties. De logische gevolgtrekking is dat individuele licenties zijn toegestaan als uitzondering op licenties via auteursrechtverenigingen.
Het tweede voorbehoud (dwz "het uitgeven of verlenen van licenties met betrekking tot literaire, dramatische, muzikale en artistieke werken die zijn opgenomen in een cinematograaf, films of geluidsopnamen mogen alleen worden uitgevoerd door een auteursrechtenorganisatie") moet worden gelezen als een uitzondering op het eerste voorbehoud. [Het is onsamenhangend als het tweede voorbehoud wordt gelezen als een uitzondering op de hoofdbepaling (omdat het tweede voorbehoud dan de neiging zal hebben om de hoofdbepaling te herhalen).] Wanneer het tweede voorbehoud wordt gelezen als een uitzondering op het eerste voorbehoud, leidt dit tot de volgende logische conclusie: het verlenen van licenties voor literaire, dramatische, muzikale en artistieke werken die zijn opgenomen in een cinematograaf, films of geluidsopnamen, kunnen alleen worden uitgevoerd via de auteursrechtenorganisaties. Het maakt niet uit of het bovengenoemde bedrijf in individuele of niet-individuele hoedanigheid wordt uitgeoefend.
Dat leidt tot de volgende vraag: hoe verzoen je artikel 33 met andere bepalingen van de Auteurswet?
