Laten we eens kijken naar de naties van de wereld, hun status als monetaire machten, als volgelingen, slachtoffers en verschoppelingen. Hoe zullen deze landen Bitcoin strategisch gebruiken?
Er zijn tegenwoordig vier soorten landen
Monetaire Hegemonen
Dit zijn landen met een enorme macht over anderen. Andere landen houden hun valuta aan als externe reserves. Ze beheersen de belangrijkste rekeneenheid in de wereldhandel. Als ze geld drukken, verdienen ze 'seigniorage'-winsten, niet alleen van hun eigen bevolking, maar van de vele buitenlanders die hun valuta in bezit hebben.
Er is tegenwoordig maar één echte monetaire hegemonie: de Verenigde Staten. Tot op zekere hoogte zijn de eurozone, en in nog mindere mate Japan en China, gedeeltelijke monetaire hegemonen. Hun valuta's worden in kleinere hoeveelheden aangehouden als externe reserves. Maar vooral de VS is de overweldigend dominante macht; het heeft de wereldreservevaluta en de diepste en veiligste markten. Het controleert de numeraire voor wereldbesparingen en handel. Het beheert de financiële infrastructuur die wordt gebruikt bij internationale betalingen: de Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunication (ook bekend als SWIFT).
Kleine spelers
Kleinere spelers zijn landen die wel hun eigen valuta hebben en een zekere mate van seignioragewinst kunnen halen uit de uitgifte van meer valuta. Maar in tegenstelling tot de volwaardige monetaire hegemonielanden, zijn hun valuta niet echt in handen van buitenlanders. Zo worden de winsten van het drukken van geld uitsluitend onttrokken aan de binnenlandse bevolking, met weinig externe impact. Turkije, Mexico en inderdaad de meeste grote landen zijn volgens deze definitie kleine spelers.
vazallen
Sommige landen zijn afhankelijk van de valuta van een ander, meestal een van de monetaire hegemonielanden. Deze landen zijn in de gril van de hegemonie. Zij ontvangen niet de winsten van seigniorage. Inderdaad, als houders van het geld van een monetaire hegemonie, betalen de kosten van inflatie zonder enige van de voordelen te ontvangen, aangezien gedrukt geld doorgaans in het binnenland wordt uitgegeven. Naties die aan de dollar zijn gekoppeld of de dollar of euro als wettig betaalmiddel gebruiken, zijn in feite vazalstaten. De Afrikaanse CFA-valuta-unies zijn op deze manier vazallen van de eurozone. Andere landen, zoals Saoedi-Arabië, zijn gekoppeld aan de Amerikaanse dollar, en omdat de Amerikaanse dollar een dominant deel van de wereldvalutareserves vormt, dragen de meeste landen ten minste gedeeltelijk de kosten van de Amerikaanse seigniorage.
Een vazal zijn betekent het opgeven van het vermogen om heerschappij te winnen, en inderdaad, om die waarde in plaats daarvan aan een andere macht aan te bieden. Vaak nemen staten de status van vazal aan omdat ofwel A) ze probeerden een minder belangrijke speler te zijn maar hun geloofwaardigheid volledig verloren, of B) ze een andere strategische reden hebben om bescherming te vragen aan de VS of de eurozone (hegemonen).
uitgesloten landen
Sommige landen worden volledig gemeden door de monetaire hegemonielanden. Iran is volledig losgekoppeld van het SWIFT-netwerk en ontzegt het de toegang tot op Amerikaanse dollars gebaseerde financiële rails. Noord-Korea en Cuba bevinden zich in een vergelijkbare situatie. Net als bij vazal zijn, is uitsluiting niet binair. Tegen veel landen en individuen zijn in verschillende mate financiële sancties opgelegd. Rusland is een kleine speler die zich in een staat van gedeeltelijke uitsluiting bevindt.
Sommige landen zijn momenteel misschien niet uitgesloten, maar kunnen in de toekomst wel worden verwacht. Rusland wordt momenteel geconfronteerd met Amerikaanse sancties vanwege de Russisch-Oekraïense crisis. Als de omstandigheden verslechteren, kan Rusland verwachten dat het uit het SWIFT-systeem wordt gezet: een dramatische escalatie van zijn uitgesloten status. Als gevolg hiervan bereidt Rusland zich nu voor op uitsluiting door het verminderen van dollarposities, het verwerven van goud en het opzetten van handelsovereenkomsten die luiden in niet-Amerikaanse dollarvaluta's. Om een volledig onafhankelijke wereldmacht te zijn, moet een natie zich voorbereiden om veerkrachtig te zijn in het licht van financiële uitsluiting van de VS. Uitsluiting is de uitbreiding van oorlog naar het monetaire rijk: een land dat uitsluiting niet kan overleven, is geen macht die onafhankelijk kan handelen.
Bitcoin als onderdeel van de nationale strategie
Laten we eens kijken hoe elke groep Bitcoin waarschijnlijk zal zien, in omgekeerde volgorde.
uitgesloten landen
Uitgesloten landen zullen Bitcoin waarschijnlijk omarmen, waarschijnlijk vrij snel. Bitcoin lost een enorm probleem voor hen op; hoe waarde over te brengen in het licht van vijandige mondiale instellingen. Bitcoin is expliciet ontworpen om bestand te zijn tegen aanvallen van machtige natiestaten, en kan daarom worden vertrouwd door staten als Iran. Dit is de reden waarom andere cryptocurrencies waarschijnlijk niet geschikt zouden zijn; ze zijn niet gedecentraliseerd genoeg om s
zullen een intensieve controle van de monetaire hegemonen ondergaan. Noord-Korea kan realistisch gezien geen grote hoeveelheden waarde in ETH of SOL aanhouden, omdat de VS waarschijnlijk die protocollen zouden beïnvloeden om die waarde in beslag te nemen. Bitcoin daarentegen is zo moeilijk te veranderen; een land als Iran zou het openlijk kunnen verwerven, en de VS zouden feitelijk machteloos zijn om het in beslag te nemen of zich te bemoeien met hun vermogen om transacties uit te voeren
Uitgesloten naties die zich op de harde manier verplaatsen. (Bron: Bloomberg)
In 2020 moest Venezuela Iran betalen voor hulp bij het opnieuw opstarten van zijn noodlijdende oliesector. Aangezien beide naties gesanctioneerd zijn, was hun oplossing: daadwerkelijk fysieke goudstaven van Caracas naar Teheran vliegen. Dit was behoorlijk belastend. Een veel betere manier voor deze landen om transacties uit te voeren zou zijn via bitcoin, aangezien er geen vertrouwen nodig is tussen partijen, en het neutrale, apolitieke karakter van Bitcoin buitengewoon aantrekkelijk is. Zelfs voor gemeden landen is het gebruik van de roebel of de yuan niet bijzonder aantrekkelijk, aangezien ook niemand Rusland of China wil vertrouwen met hun munteenheid. Nee, er is iets nodig dat onafhankelijk is van welke natie dan ook, omdat financiële afwikkeling tussen naties inherent weinig vertrouwen heeft. In een competitieve mondiale omgeving zijn machten op hun hoede voor elkaar; het lot van iemands spaargeld kan niet afhangen van het vertrouwen van iemand anders. Dus neutraal geld is zeer wenselijk. Goud is neutraal, maar veel duurder en onhandiger dan bitcoin om over te dragen.
Uitgesloten landen zullen Bitcoin waarschijnlijk vrij snel omarmen. Hoe gretiger de VS en de eurozone de knuppel van financiële sancties hanteren, hoe sneller ze uitgesloten landen naar Bitcoin zullen drijven als een tijdelijke oplossing. Dit zijn geen landen met een bepaalde ideologische aantrekkingskracht op Bitcoin. In wezen zijn het allemaal wrede dictaturen: geen vrienden van de vrijheid. In plaats van Bitcoin te omarmen omdat ze van zijn libertaire wortels houden, zullen ze dat ook zijn gedreven om het te gebruiken omdat ze zijn uitgesloten van de traditionele alternatieven. De snelheid waarmee dit gebeurt, hangt volledig af van hoeveel financiële sancties door de hegemonen worden opgelegd.
Deze trend zien we nu al plaatsvinden. Dictators zoals Vladimir Poetin en het gerucht gaat dat de Turkse Recep Erdogan veel aandacht besteedt aan cryptocurrencies. Hoewel Bitcoin hun vermogen zou belemmeren om seigniorage-huur van hun binnenlandse bevolking te verkrijgen, zouden ze waarde-eenheden in internationale uitwisseling mogelijk maken als de betrekkingen met het Westen verder verslechteren. Er kan een regeling ontstaan waarbij lokale valuta worden opgelegd aan de binnenlandse bevolking, maar bitcoin wordt gebruikt als een internationaal vereffeningsinstrument tussen natiestaten. Dit zou een afspiegeling zijn van het dual-valutaschema van de USSR en andere landen van het Sovjetblok, waarin een harde valuta wordt gebruikt voor buitenlandse handel, maar de lokale bevolking wordt gedwongen een zwakkere, veel minder harde vorm te gebruiken. Vanuit het perspectief van een dictator is dit handig; u kunt handelen met buitenlanders die uw lokale fiat niet accepteren, maar de mogelijkheid behouden om lokale seigniorage-huur te verkrijgen. Zo'n dual-tier systeem zou gemakkelijk kunnen ontstaan in autoritaire staten zoals Turkije, Iran, Rusland, enz., met bitcoin als het harde, naar buiten gerichte geld.
vazallen
Als vazal is Bitcoin een uitstapmogelijkheid. Je betaalt seignioragekosten aan je opperheer. Ze vangen waarde van je op. Het adopteren van Bitcoin is een manier om los te komen en onafhankelijkheid te vestigen. In tegenstelling tot een groot land kan een vazal waarschijnlijk niet alleen een wereldwijde financiële infrastructuur opzetten. Maar handig is dat het Bitcoin-netwerk al in gebruik is. Nieuwkomers kunnen zich eenvoudig aanmelden en dat wereldwijde systeem voor waardeoverdracht erven.
Als u Bitcoin gebruikt, betaalt u niet langer de kosten van de verlaging van het geld van de opperheer. Maar daar zullen ze waarschijnlijk niet blij mee zijn. El Salvador was vroeger in die zin een vazalstaat van de VS, aangezien het wettig betaalmiddel de Amerikaanse dollar was. Voor alle duidelijkheid: de dollar is nog steeds een wettig betaalmiddel in El Salvador, maar hij bestaat naast bitcoin, die een steeds groter deel van zijn reserves uitmaakt. El Salvador profiteert nu van de hardheid van bitcoin; het heeft de aanhoudende kosten van verlaging die inherent zijn aan het aanhouden van reserves in US-dollar verminderd.
Het loskomen van je opperheer is echter niet zonder kosten. De VS, en in mindere mate de eurozone, zijn extreem machtig en invloedrijk en kunnen afwijkende meningen bestraffen. Voor zijn daad van rebelse onafhankelijkheid verdiende El Salvador veroordeling van de VS en het IMF. Naties die steun van de VS nodig hebben om te overleven, zullen niet snel afstand doen van de vazalstatus. Landen als Taiwan en Polen die strategische redenen hebben om vriendschap te sluiten met de VS, zullen waarschijnlijk hun dollarreserves niet laten vallen. Hun onderdanigheid aan de monetaire hegemonie van de VS en de eurozone is berekend en volledig rationeel op basis van hun situatie. Maar elke vazal zal zijn eigen berekening maken en vragen: "Krijg ik genoeg van de hegemon om de seignioragehuren die ik betaal te rechtvaardigen?" Hoe hoger die huren, dat wil zeggen, hoe groter de monetaire degradatie in de VS en de eurozone, hoe meer spanning op die relatie zal komen te staan. Als de waardevermindering van de dollar zou versnellen, zouden veel houders van Amerikaanse dollarreserves hun loyaliteit in twijfel kunnen trekken en mogelijk dollars kunnen dumpen.
Kleine spelers
Kleine spelers worden gevangen halverwege tussen vazallen en hegemonen. Ze genieten van enige heerschappij, dus zijn waarschijnlijk terughoudend om dat inkomen te verliezen door volledige Bitcoin te gebruiken. Maar de voordelen van Bitcoin als spaartechnologie zullen duidelijk zijn. Ik zie geen duidelijk verhaal. Waarschijnlijk zullen sommige landen de tweeledige binnenlandse / buitenlandse valutabenadering proberen, waarbij de staat de toegang tot bitcoin probeert te monopoliseren, zoals in de USSR. Ik geloof niet dat dit echt zal werken, aangezien burgers niet kunnen worden voorkomen dat ze toegang krijgen tot bitcoin zoals ze waren met 20e-eeuws geld.
Het meest waarschijnlijke scenario is dat kleine spelers gewoon kapot zijn. Hun valuta's zijn duidelijk minder wenselijk dan die van de hegemonen, laat staan bitcoin. Het bestaan van Bitcoin dient als een ontsnappingsmogelijkheid voor de bevolking. Ze zullen die optie nemen en minderjarige spelers hebben geen echte keuze.
Hegemonen
De VS en de eurozone hebben het meeste te verliezen bij de acceptatie van Bitcoin door andere landen. Hun sancties zullen geen tanden meer hebben. Hun inflatie zal niet zo gemakkelijk naar het buitenland worden geëxporteerd. In plaats daarvan zal het afdrukken van geld in het binnenland weerklinken met een lage latentie. De seignioragewinsten van de dollar spelen een grote rol bij het financieren van de Amerikaanse macht. Neem dat weg en de macht van de hegemoon wordt materieel verminderd, niet alleen in termen van financiële invloed, maar ook militair en diplomatiek. Dit zou grote wereldwijde gevolgen kunnen hebben, vergelijkbaar met de daling van het Britse pond na de Tweede Wereldoorlog. De degradatie en wereldwijde stopzetting van het pond betekende het einde van het VK als monetaire hegemonie. Dit ging hand in hand met verminderde invloed in het buitenland. Voorheen had de Britse regering andere volkeren kunnen overtuigen om hun geld tegen gunstige voorwaarden te accepteren, meestal door morele overreding en invloed. Britse koloniën hielden ponden als reserves aan, zelfs als andere landen de voorkeur gaven aan hard goud of veiliger dollars. Toen Groot-Brittannië zijn hegemoniestatus verloor, moest het de volledige last dragen van het alleen in stand houden van overzeese koloniën, en dat lukte niet.
De Delische Bond, circa 470 v.Chr. Athene als de VS en de Liga als dollarhouders.
Bron: Wikipedia
De wereldwijde invloed van de VS zou een lot kunnen ondergaan dat vergelijkbaar is met dat van het Britse rijk als het zijn hegemonie in geld verliest. De VS is nog steeds 's werelds grootste economie, maar haar macht wordt vergroot door de seignioragehuren die worden onttrokken aan alle dollarhouders wereldwijd. Dit is een enorme hoeveelheid waarde. Het moet worden gezien als een belasting op vazallen in een ongelijke alliantie, niet anders dan de Delische Liga van het oude Athene. Een coalitie van zijrivieren wordt geleid door een opperheer. Er is een schijnbaar doel van zelfverdediging, maar in werkelijkheid betaalt elke onderworpen natie een belasting aan de leider van de alliantie. Dit zijn fictief onafhankelijke staten, maar ze zijn in feite niet onafhankelijk en er wordt verwacht dat ze een financiële bijdrage leveren. De VS doen hetzelfde, behalve indirect via de seignioragebelasting in plaats van via expliciete eerbetoon. Maar het komt op hetzelfde neer. Het is dan ook geen verrassing dat van Amerikaanse bondgenoten wordt verwacht dat ze dollars aanhouden en dingen in dollars prijzen. En op dezelfde manier wordt het verzaken van de dollar, of de-dollarisering, door de VS gezien als neerkomen op ontrouw en opruiing.
De VS en de landen van de eurozone zullen Bitcoin dus als een serieuze bedreiging beschouwen. Toch zal het merendeel van de bitcoin-rijkdom waarschijnlijk in handen zijn van burgers in die landen. We kunnen verwachten dat dezelfde perceptie van ontrouw zich zal uitstrekken tot binnenlandse bitcoinhouders. We hebben president Erdogan de Turken zien aansporen om dollars en goud in te wisselen voor lokale lira's, als uiting van patriottisme. Op dezelfde manier werden Britse burgers tijdens de Eerste Wereldoorlog en daarna aangespoord hun goud in te leveren voor fiatbiljetten.
In de VS werd dit verplicht gesteld door een uitvoerend bevel. Oproepen tot patriottisme, dwang en andere maatregelen zullen worden gedaan om burgers ervan te overtuigen bitcoin aan de staat over te dragen. De effectiviteit van deze maatregelen zal waarschijnlijk worden gedempt, omdat het nieuwsgierig maken van Bitcoin van rationeel gestimuleerde houders uiterst moeilijk zal zijn. Soortgelijke dwangmaatregelen zijn in bijna alle hyperinflatoire staten in de geschiedenis geprobeerd, maar meestal mislukten ze. In Weimar, Duitsland, waren er ongelukkige pogingen om burgers ervan te overtuigen of te dwingen harde buitenlandse valuta in te leveren. Ondanks onregelmatige successen waren deze inspanningen op de lange termijn hopeloos.
De hegemonen zullen zich verzetten tegen een alternatief voor hun macht. Zij zullen de laatste zijn die vallen. In plaats van te lijden aan externe krachten, zullen de hegemonen waarschijnlijk van binnenuit worden opgeslokt als binnenlandse burgers zich tot bitcoin wenden om hyperinflatie te voorkomen, zoals bij de kleine spelers, net later.
Plotselinge nationale accumulatie
In tegenstelling tot goud stijgt bitcoin volledig in het zicht naar de status van wereldreservevaluta. We kunnen zijn beklimming, zijn draaiingen en zijn geleidelijke normalisatie zien. Het is vluchtig, juist omdat de realisatie van de geschiktheid van bitcoin als spaartechnologie zich ongelijk verspreidt. Over de hele wereld groeit in de loop van de jaren een geleidelijk bewustzijn. Dat besef groeit eerst bij louter individuen, maar bereikt een kantelpunt en barst los op het niveau van hele landen. Sommige landen zullen eerder tot de conclusie komen dan andere. El Salvador was erg vroeg. Maar er zal een tweede en een derde en een vierde zijn, misschien met een tussenpoos van jaren. Hoe ziet dit proces eruit?
Het aanbrekende besef van de strategische rol van Bitcoin zal leiden tot geheime accumulatie door naties. Dit is waarschijnlijk al aan de gang. Als centrale bank of nationale leider is het logisch om bitcoin stilletjes te accumuleren als hedge, maar zonder veel ophef. Als je een vazal natie bent, moet je ze in het geheim verwerven om te voorkomen dat de hegemon boos wordt. Als je een hegemoon bent, moet je dat in het geheim doen om te voorkomen dat je je eigen hegemonische geld ondermijnt. Waarschijnlijk om deze reden zullen de hegemonen veel minder bitcoin verwerven dan ze zouden moeten. Als een niet-innoverend bedrijf dat op zijn lauweren rust, willen de VS en de eurozone hun eigen geldmaker niet verstoren, ook al is het gedoemd te mislukken.
Accumulatie door de niet-hegemonische naties zou zeer snel kunnen versnellen. Naarmate staten zich bewust worden van de accumulatie van anderen, kan het een exponentieel intensiverende race worden. Waarschijnlijk zal een volledige bitcoin-cyclus, zeepbel en ineenstorting op een dag volledig worden aangedreven door aankopen door natiestaten.
Een natiestaat zou de Michael Saylor-strategie kunnen toepassen door simpelweg geld te drukken om bitcoin te kopen. In het recente verleden China hield zijn munt opzettelijk zwak om harde buitenlandse reserves te verwerven, zijn eigen munt te verzwakken en de export te stimuleren. Zwitserland heeft Zwitserse franken gedrukt om buitenlandse activa zoals aandelen te kopen. Een vergelijkbare dynamiek zou van toepassing kunnen zijn op bitcoin; de eigen valuta printen om deze te verwerven. Voor een natie is dit een slimme handel. Dezelfde truc die Saylor toepaste met MicroStrategy, het uitgeven van langlopende schulden met een lage rente om bitcoin-aankopen te financieren, zou door landen op veel grotere schaal kunnen worden toegepast. Het is simpel; iets produceren waarvan u de uitgifte controleert om dat te verwerven waarover niemand controle heeft.
Ik ben er zeker van dat de strategische gevolgen van Bitcoin niet goed zijn overwogen, door mij of anderen. Het is de moeite waard om verder na te denken over de geopolitieke effecten op lange termijn van hard, apolitiek en neutraal geld. Naties zullen bitcoin als wapen gebruiken, ertegen vechten en er waarschijnlijk voor bezwijken.
Dit is een gastpost van Andrew Barisser. De geuite meningen zijn geheel van henzelf en komen niet noodzakelijk overeen met die van BTC Inc of Bitcoin Magazine.
