Mothergunship: Forge is geen roguelite-onthulling, maar de centrale haak zorgt voor een waanzinnige hoeveelheid plezier. Hier is onze volledige Mothergunship: Forge-recensie.

Ik noemde hem Goliath en ik hield van hem. Hij was aan de voorkant uitgerust met een kettinggeweer dat iedereen die hem in de weg durfde te staan, uit elkaar scheurde. Hij werd aangedreven door kettingbliksem die bij contact tussen vijanden stuiterde en zuurmijnen die de lucht in de loop van de tijd vervuilden. Zittend in twee hoeken van 45 graden aan weerszijden waren respectievelijk een verwoestende - en grotendeels onpraktische - blaster en jachtgeweer. Met een simpele druk op de trekker werd de hel losgelaten. Hij liet gezondheidsbalken binnen enkele seconden verdwijnen.

Een tijdlang was het perfect. Filmliefde zelfs. En toen stierf ik, waarbij ik mijn schepping tot de archieven veroordeelde. Het verlies eiste een zware tol.

Dat is de lus van Mothergunship: Forge, een spel over het bouwen van steeds belachelijkere wapens in de loop van een run van zijn roguelite-kerker, zo ver mogelijk komen en dan helemaal opnieuw beginnen. Het is een wave-shooter die helpt een genre te verjongen dat ik lang als overbodig had beschouwd.

Omdat dit een roguelite is, zul je bekend zijn met de kernstructuur. Je beweegt tussen willekeurige kamers en kunt pas verder wanneer je elke tegenstander in het betreffende gebied hebt verslagen. Aan het einde van elke ontmoeting krijg je een beloning, of het nu geld, upgrades of nieuwe wapenonderdelen zijn, en kies vervolgens door welke deur je wilt lopen op basis van de volgende beloning die ze bieden. Als je ver genoeg komt, ontmoet je bazen die de weg blokkeren naar nieuwe, moeilijkere gebieden met in totaal drie niveaus.

Het is ook een beetje een bullet hell game. Je hoofd is het enige gebied dat schade kan oplopen, dus je hoeft alleen maar te leunen en weg te duiken voor inkomend vuur, hoewel dat vaak gemakkelijker gezegd dan gedaan is (er is ook een soepele voortbewegingsoptie binnen een klein gebied, voor degenen die willen/nodig hebben). Sterf en het is helemaal terug naar het begin, hoewel het grijpen van paarse kristallen (die de game niet goed noemt) zal bijdragen aan optionele startupgrades zoals meer gezondheid of munitie.

Niets van dit alles is bijzonder nieuw en, om eerlijk te zijn, iedereen die VR-roguelites zoals Until You Fall, In Death en Sweet Surrender beu is, zal waarschijnlijk niet worden gewonnen door deze formule-opstelling. Maar het is de unieke benadering van de game voor het aanpassen van wapens die Forge echt onderscheidt.

Naast wapen-power-ups en geld, kun je tussen gevechten ook nieuwe wapenonderdelen krijgen. Dit omvat connectoren waarmee je één poort op een van je polsen kunt klikken, waardoor je toegang hebt tot nog meer poorten. Hieraan kun je verschillende wapentypes koppelen; enkelschots railkanonnen, granaatwerpers, standaard blasters of zelfs een pizzadoos die vlijmscherpe plakjes afvuurt. Je kunt ook slots gebruiken met run-veranderende upgrades zoals het verhogen van de gezondheid, of zelfs gewoon meer connectoren toevoegen om meer poorten onder verschillende hoeken te bieden.

Ontwikkelaar Terrible Posture Games heeft al tijd besteed aan het perfectioneren van deze monteur met de originele Mothergunship voor pc en consoles, maar het komt echt tot leven in VR. Het samenvoegen van onderdelen is zowel een gekke wetenschap als volkomen naadloos, en het kost even tijd om te reorganiseren. Je zou een kanon kunnen hebben dat een constant spervuur ​​van kogels aan de voorkant levert, maar andere hoeken bestrijkt met raket- en granaatwerpers. Of verzamel een zwerm jachtgeweren die zich over een enorm gebied verspreiden. Je kunt zelfs schilden in elkaar slaan om een ​​ondoordringbaar fort te worden. En omdat dit in VR is, kun je elke kant van het pistool gebruiken met slechts een draai van je pols.

Ik vind het moeilijk om te overschatten hoe dol ik ben op dit systeem en de manier waarop het me verleidde om te blijven spelen om te zien welke krankzinnige uitvindingen ik daarna zou kunnen bashen. Er is een eindeloze hoeveelheid combinaties, vooral als je bedenkt dat je wapens kunt bouwen op zowel armen.

Als er iets mis is met de aanpak, dan is het wel dat ik wou dat Terrible Posture Games er verder mee was gegaan. Met de overgrote meerderheid van de builds kun je eenvoudige wapens samenstellen en het is jammer dat je niet gedwongen wordt dynamischer en aanpasbaarder te zijn; beperkte munitie had kunnen betekenen dat je tijdens het gevecht plotseling van armrichting wisselde en vreemd gevormde connectoren zouden geweldig zijn geweest voor het samenstellen van Frankenstein-vuurwapens.

Er zijn ook enkele haperingen als het gaat om het ontwerp en de plaatsing van de vijand. Forge heeft een goede variëteit aan vijanden om mee om te gaan, waardoor je met je prioriteiten kunt jongleren, maar sommige zijn een beetje overmeesterd of gewoon kapot. Er is een gezondheidsbot die vijanden in een flits oplaadt, maar als een andere in dezelfde kamer spawnt, kun je ze in principe niet doden met iets anders dan de meest destructieve build. Er zijn ook schildgeneratoren die anderen kunnen beschermen en als ze een vijand die voor de eenheid zit afschermen, kun je hem niet uitschakelen met zoiets als de snelheid die nodig is om te overleven.

Maar elke sterfgeval in Forge is gewoon een kans om opnieuw te beginnen, en de game vinkt die vakjes aan om je voldoende permanente beloningen te geven tussen runs om ervoor te zorgen dat je terug blijft komen. Dat omvat nieuwe startupgrades, extra wapenonderdelen en zelfs verschillende modi, zoals gemakkelijkere en moeilijkere moeilijkheden, evenals op uitdagingen gebaseerde runs en nog veel meer. Toegegeven, het is net zoveel vulling als elke roguelite, maar het trekt het zo goed als je zou verwachten.

En dat alles is nog zonder de coöpmodus van de game te noemen, hoewel het weliswaar geen hoofdrol is. Het is leuk om samen het wapen bouwen aan te pakken, maar de game voelt niet echt ontworpen voor twee spelers, en meer alsof deze modus was opgenomen om een ​​​​vakje aan te vinken.

Mothergunship: Forge Review - Laatste indrukken

Structureel gezien is Mothergunship: Forge een bekende VR-game in een oververzadigd genre. Maar de centrale functie waarmee je eindeloos een enorm arsenaal aan wapens kunt aanpassen, is zo goed gerealiseerd dat je elk gevoel van deja vu gemakkelijk kunt wegvagen. Door die originele haak van de flatscreen-game naar VR te brengen, verandert de manier waarop de monteur werkt volledig, en je zult merken dat je keer op keer terugkomt voor runs, niet alleen om verder te komen in het spel, maar gewoon om te zien welk wapen van ongeëvenaarde vernietiging je kunt verslaan volgende. Een groot deel van Mothergunship: Forge is een beproefde VR-shooter, maar als je die extra granaatwerper vastschroeft en hem versterkt met een vloot lavamijnen, is oud weer nieuw.

UploadVR heeft onlangs zijn beoordelingsrichtlijnen gewijzigd en dit is een van onze nieuwe aanbevolen beoordelingslabels. U kunt meer lezen over onze bekijk hier de richtlijnen. 

Wat vond je van onze Mothergunship: Forge-recensie? Laat het ons weten in de reacties hieronder!