Net zoals milieubewuste wetenschappers voorspelden, komt ons overmatig gebruik van plastic terug om ons te bijten. Microplastics (MP's), plastic deeltjes kleiner dan enkele millimeters, zijn nu overal te vinden, maar vooral in zeewater. Zoals verwacht zijn Kamerleden schadelijk voor zowel het milieu als de gezondheid, hoewel hun exacte effecten onduidelijk zijn.

Om de omvang van het MP-probleem beter te begrijpen, is het nodig om te kwantificeren hoeveel we eraan worden blootgesteld. Van tafelzout is aangetoond dat het parlementsleden bevat, waardoor het een ideaal studiedoel is om de blootstelling van mensen aan parlementsleden te meten. Hoewel veel studies de concentratie van MP's in verschillende eetbare zouten hebben gemeten, gebruikte elke onderzoeksgroep enorm verschillende kwantificeringsmethoden, waardoor er veel variabiliteit tussen de resultaten ontstond en de validiteit ervan in twijfel werd getrokken.

Om dit probleem aan te pakken, is in een studie gepubliceerd in het Tijdschrift voor gevaarlijke stoffen, hebben wetenschappers van Incheon National University, Korea, een systematische review uitgevoerd van alle gepubliceerde artikelen over parlementsleden in keukenzout en de verschillen tussen hun methodologieën en resultaten in detail geanalyseerd.

Ze ontdekten dat de concentratie van MP's in eetbaar zout volgens de literatuur nogal varieerde, en dat meet- en monstervoorbereidingsprocedures van elke studie deze verschillen veroorzaakten. De grootste verschillen werden echter veroorzaakt door de methoden die werden gebruikt om MP's te identificeren, de minimale afkapgrootte en de criteria voor de selectie van deeltjes. Professor Seung-Kyu Kim, die de studie leidde, legt uit: `` Wanneer niet gecorrigeerd door verschillende gemeten minimum MP-cutoff-groottes, verschilde de MP-inhoud van 10 tot 600 keer tussen verschillende MP-identificatiemethoden, waarbij de grootste waarden afkomstig waren van visuele waarneming en gevolgd door spectroscopie. methoden. " Ondertussen vonden de wetenschappers een opmerkelijke correlatie tussen logaritmisch gemiddelde abundanties van MP's en de minimale afkapgrootte die werd gebruikt, ongeacht de identificatiemethode.

Validatie-experimenten met extra zeezoutmonsters bevestigden een grimmige waarheid: we consumeren waarschijnlijk jaarlijks veel meer parlementsleden via keukenzout dan geschat op basis van eerdere literatuuroverzichten. Prof. Kim schrijft dit probleem toe aan de eenvoudige vergelijking en compilatie van gegevens uit het verleden zonder de juiste validatie en correctie. "Het combineren van niet-geverifieerde gegevens die via verschillende methoden zijn verkregen, heeft niet geleid tot betrouwbare gezondheidsrelevante resultaten, wat op zijn beurt ons vermogen ondermijnt om het menselijke risico van parlementsleden nauwkeurig te kwantificeren", besluit hij.

Deze studie helpt wetenschappers hopelijk om betere gegevens en betrouwbaardere analyses te produceren bij het meten van parlementsleden, en om het bewustzijn te vergroten van de verontreinigende stoffen die we regelmatig in het milieu en in ons lichaam verspreiden.

###

Over Incheon National University

Incheon National University (INU) is een uitgebreide, studentgerichte universiteit. Het werd opgericht in 1979 en kreeg de status van universiteit in 1988. Het is een van de grootste universiteiten in Zuid-Korea en herbergt bijna 14,000 studenten en 500 docenten. In 2010 fuseerde INU met Incheon City College om de capaciteit uit te breiden en meer curricula te openen. Met zijn toewijding aan academische excellentie en een niet-aflatende toewijding aan innovatief onderzoek, biedt INU zijn studenten praktijkervaring op het gebied van stage. INU richt zich niet alleen op studeren en leren, maar streeft er ook naar om studenten een ondersteunende omgeving te bieden om hun passie te volgen, te groeien en, zoals hun slogan zegt, INspired te zijn.

Website: http: // www.inu.ac.kr /mbshome /mbs /inuengl /index.html

Over de auteur

Professor Seung-Kyu Kim behaalde een BS in Oceanografie, evenals een MS en een PhD in Milieuchemie, aan de Seoul National University in Korea. Hij is een milieuchemicus die geïnteresseerd is in het lot van het milieu en het transport van milieuverontreinigende stoffen, en die ook hun menselijke en ecologische effecten beoordeelt. In de afgelopen jaren heeft zijn team het gedrag, de distributie, het budget en de blootstelling van microplastics en de bijbehorende chemicaliën uit zoetwatersystemen naar de open oceaan beoordeeld. Hun onderzoeksdoel is om hun massastromen op regionale en mondiale schaal te bepalen door middel van laboratorium- en veldstudies.