De BC Craft Farmers Co-Op zou niet moeten bestaan. Al decenia, British Columbia is de natuurlijke thuisbasis van Canada geweest cannabis. Duizenden kleine boeren hebben hoogwaardige en krachtige cannabis gekweekt, bekend als ‘BC Bud’. 

Maar de overregulering van cannabis door de federale overheid en het gebrek aan ruggengraat van de regering van BC zorgen ervoor dat duizenden van deze boeren nog steeds ondergronds leven. De overheid creëerde een klasse van ‘microproducenten’ om de traditionele markt uit de schaduw te halen. Maar vanaf 2022 hebben slechts 70 ambachtelijke boeren hun goedkeuring ontvangen.

Vandaar het belang van de BC Craft Farmers Co-Op. Een organisatie die zich toelegt op het helpen van kleine en middelgrote cannabisproducenten in BC. Ze willen dat BC een cannabisleider en innovator blijft. Ze willen medische en ontspannings- consumenten met BC-cannabisproducten van de hoogste kwaliteit. Maar dat kan niet als de overheid een startkapitaal van 200,000 dollar aan de lage kant nodig heeft. En tot $ 1,000,000 om in aanmerking te komen voor een licentie.

Van de ruim 1,200,000 vierkante meter legale cannabisteelt in Canada zijn ambachtelijke boeren slechts verantwoordelijk voor 0.17%. De BC Craft Farmers Co-Op wil dat aantal drastisch zien stijgen. Vrijwilligerssecretaris David Hurford sprak onlangs met mij over de BC Craft Farmers Co-Op en enkele van zijn gedachten over het huidige cannabislandschap in Canada.

Wat vindt de BC Craft Farmers Co-Op van de Cannabis Industry Table die in de laatste begroting is beloofd?

“Het was goed om te zien dat de federale regering een initiatief in de begroting aankondigde. Maar als ze gewoon dezelfde mensen betrekken waarmee ze in gesprek zijn geweest... is het systeem echt gebouwd voor de grote producenten, en die hebben problemen. Dus ik denk dat de regering, door de inspanningen van Industry Canada, dit kan gaan afschaffen Gezondheid Canada een klein beetje, dat is een stap in de goede richting. Maar als Industry Canada doorgaat met het betrekken van de bedrijven die de economie controleren cannabisindustrie in dit land gaat het nergens heen. Ze moeten echt contact opnemen met de experts.”

Wie moet cannabis reguleren in Canada?

“Onze mening is dat het cannabisbeleid in Canada in British Columbia geschreven moet worden. Als het gaat om het schrijven van autobeleid in Canada, schrijven we het niet in BC. Wij schrijven het in Ontario. Omdat ze daar auto's bouwen. Als we beleid voor ahornsiroop schrijven, schrijven we dat niet in Saskatchewan; wij schrijven het in Quebec want daar maken ze ahornsiroop. Als we koolzaadbeleid voeren, schrijven we dat in Saskatchewan. Van waaruit moeten we ons cannabisbeleid schrijven? Brits-Columbia.”

Waarom denk je dat dat niet het geval is?

“Dit is een beleid van bovenaf, geschreven door mensen die niet veel weten over cannabis en die rechtstreeks worden gelobbyd door LPs die over veel middelen beschikken om de gewenste veranderingen te bewerkstelligen. Maar de regering heeft het mis. Ze moeten veel meer van onderop komen. En ze zijn momenteel te veel top-down. Het idee om Industry Canada meer bij de sector te betrekken is dus een goede stap. Wij willen deelnemen aan dat proces. We hopen dat ze naar de experts zullen luisteren, omdat het cannabisbeleid in Canada eigenlijk afkomstig zou moeten zijn van de mensen die weten hoe ze cannabis moeten kweken en de regels kennen. cannabisindustrie, en dat is Brits-Columbia. 

“Het is niets tegen de mensen in andere provincies. We hebben geweldige ambachtelijke boeren door het hele land. Vanuit het perspectief van de coöperatie zien we feitelijk een nationale beweging van ambachtelijke boeren. In zekere zin vergelijkbaar met wat de tarweboeren begin 1900e eeuw deden door de Wheat Board op te richten.”

Wat zijn enkele uitdagingen voor de BC Craft Farmers Co-Op?

"Stigma. Dat is een grote uitdaging. Het betekent dat banken geen leningen meer zullen verstrekken aan kleine boeren. Verzekeringen willen niet met kleine boeren praten. Sommige kleine boeren moeten hun huisverzekering opgeven. Er zijn dus al deze institutionele barrières. Gemeentelijke overheden in dit land die een veto hebben gekregen van provinciale en federale overheden, hebben van die overheden geen middelen gekregen om aanvragen te accepteren. Gemeentelijke overheden hebben een zeer kleine belastinggrondslag. Provinciale en federale overheden hebben dit soort dingen naar hen toegegooid door te zeggen: 'jij bent nu de poortwachter.' En ze hebben gemeentelijke overheden geen enkele stimulans gegeven. We hebben de provinciale en federale overheden opgeroepen om gemeenten een subsidie ​​voor economische ontwikkeling te geven. Zodat ze onze projecten naar de top van de lijn kunnen brengen en deze toepassingen kunnen zien als banenscheppers. Voor elke ambachtelijke boer die Health Canada goedkeurt, creëren we vier en een halve baan.”

Je zou denken dat ze naar de BC Craft Farmers Co-Op zouden luisteren over banen.

“Onze schatting is dat van de 6500 medische telers in Brits-Columbia, ook al zou slechts 10% de Health Canada-test doorstaan, het toch om 700 boeren gaat. En dat is een heel laag aantal. Dat zijn 700 boeren die elk vier banen creëren; dat zijn 3000 banen in BC van de ene op de andere dag. Of in het eerste jaar. En dat zijn alleen maar directe banen, want ze gaan naar de bouwmarkt, ze gaan naar de voedingswinkel, ze gaan indirecte banen creëren.

“Dit is dus een kans die overheden echt missen, en ik denk dat stigma daar nog steeds veel mee te maken heeft. Het publiek loopt ver vooruit, maar het zijn nog steeds ambtenaren binnen de regering die mensen al tientallen jaren vervolgen. politie krachten, sommige banken en financiële instellingen die de memo gewoon niet hebben gekregen. En het duurt een tijdje voordat ze uit een verbod manier van denken. Maar het is binnen deze instellingen. Ik denk niet dat het stigma er nog meer is bij het publiek, zoals vroeger. Het stigma binnen instituties houdt ons nog steeds tegen. En ik denk dat ze eigenlijk wachten op een signaal van de overheid, want het enige bericht dat de overheid over ambachtelijke boeren stuurt is dat we jullie niet willen. Kijk naar het systeem dat ze hebben opgezet.

“Ik heb dertig jaar bij de overheid gewerkt en allerlei overheidsprogramma's ontworpen. En ik ken het verschil tussen het ontwerpen van een overheidsprogramma om te slagen en het ontwerpen van een regering om te falen. En dit is een overheidsprogramma – het reguleringsprogramma voor microklassen – dat ontworpen is om te mislukken. Dat is verschrikkelijk.”

Het klinkt alsof het meer is dan alleen maar een stigma dat BC tegenhoudt.

“Het stigma, de toegangsbarrières op het gebied van de regelgeving, waardoor je al een paar honderdduizend dollar moet verdienen om in aanmerking te komen. Dat zijn de echte barrières. En als je dan eenmaal in het systeem zit, zijn er natuurlijk nog meer barrières. Maar we denken dat sommige daarvan kunnen worden opgelost met programma's voor directe verkoop, waarbij boeren en detailhandelaren hun eigen deal kunnen sluiten door mensen naar de boerderij te laten komen om rechtstreeks te kopen. Wij denken dat consumenten daadwerkelijk geïnteresseerd zijn in lokaal kopen en begrijpen dat daar misschien een premie aan verbonden kan zijn omdat de kwaliteit zo hoog is.

“We hebben dat niet echt kunnen testen, want als je in BC maar zeventig boeren hebt die binnen drie jaar zijn goedgekeurd, heb je die kritische massa niet. Ze zijn allemaal verspreid, en ze zijn allemaal verspreid. Ze hebben dus geen invloed. Ze hebben geen enkele politieke invloed. Ze hebben de koopkracht niet. Een deel van het Co-Op-mandaat is om hun koopkracht te bundelen, zodat ze allemaal dezelfde dingen kopen, en wij ze allemaal tegelijk kunnen kopen en een veel betere prijs kunnen krijgen.’

Kunnen overheden iets doen?

'De doppen op micro's, 2100 vierkante meter? Die zouden verdubbeld moeten worden. Overnachting. Waarom laten we de kleine boer niet op zijn minst naar 4200 vierkante meter gaan? Het is niet alleen een goed aantal, maar het verdubbelt ook hun opbrengst zonder hun uitgaven te verdubbelen. Waarom doe je niet zoiets eenvoudigs? Dat zou een grote bijdrage leveren aan het winstgevender maken van deze boerderijen.

“Dit zijn makkelijke dingen die de minister kan doen. Ze kunnen ze letterlijk in een middag doen.

“Overheden investeren niet in enige vorm van sectorstrategie. Overheden investeren voortdurend. We hoorden dat de regering van BC een BC Hydrogen-kantoor opende en daar miljoenen dollars in stopte om BC klaar te maken voor al deze waterstofklussen die eraan komen. Goed idee, maar weet je wat hun werkgelegenheidsprognoses zijn in de waterstofindustrie van BC? Vierduizend nieuwe banen in 2035.

“We kunnen de komende twee jaar 4000 nieuwe banen creëren bij 1000 boeren. En toch is er geen gecoördineerde inspanning van de overheid, of het nu gaat om toerisme, of om capaciteitsopbouw, om mensen te trainen in het op een moderne manier kweken van cannabis. Er wordt geen moeite gedaan om vrouwelijke ondernemers aan te moedigen. Inheemse telers voelen zich nog steeds buitengesloten.

“Er zijn geen prikkels voor gemeenten. Er is geen toegang tot enig kapitaal. Normaal gesproken werken overheden met elkaar samen in sectoren, of het nu gaat om de bosbouw, de wijnindustrie, de lucht- en ruimtevaartindustrie of wat dan ook. En ze financieren voortdurend partnerschappen om deze sectoren te laten groeien. Sectoren die banen en economische groei kunnen creëren, maar de overheid heeft cannabis nog niet eens aangeraakt. Ze zien het niet eens echt als een economische ontwikkelingsactiviteit.

U zei dat het systeem is ontworpen om te falen. Dus het is niet alleen maar incompetentie? 

“Het is zeker geen incompetentie. Mijn ervaring met werken bij de overheid is dat mensen die bij de overheid werken, weten wat ze doen. Dit is een programma dat is ontworpen om te mislukken. Niemand in de regering wilde het legalisatie van cannabis. Meneer Trudeau stak zijn nek uit om de belofte te doen. De helft van zijn fractie wilde het niet. Dit kwam niet van onderop in de bureaucratie. Het kwam van een politicus. Als de bureaucratie nog steeds haar zin zou krijgen, zou cannabis nog steeds illegaal zijn.

“De enige keer dat we innovatie op het gebied van cannabis hebben gehad, is van een politicus die leiderschap toont, of van een rechtbank die de regering vertelt dat ze het moeten doen. Innovatie komt niet voort uit de bureaucratie. Eigenlijk willen ze dit niet.

“Nu heeft de conservatieve regering natuurlijk een regime van grote producenten ingevoerd die op Health Canada lijken op een farmaceutische industrie. Ze zijn erg groot en zakelijk. Iets waar Health Canada meer aan gewend is. Ze zijn niet gewend om met kleine boeren in William's Lake om te gaan. Ze kennen het verschil niet eens tussen Smithers en William's Lake. Dus ik denk dat ze zich in Ottawa gewoon meer op hun gemak voelen als ze te maken hebben met bedrijven en lobbyisten en dat soort infrastructuur. Health Canada is dat zeker. Ze voelen zich niet op hun gemak in de omgang met de kleine cannabisboer die buiten de stad in William's Lake woont.

“Het is helemaal geen incompetentie. Het is expres... de manier waarop de overheid reguleert CBD en THC samen zijn ze niet dom. Het zijn geen domme mensen. Ze weten wat ze doen.”

De BC Craft Farmers Co-Op werkt samen met de traditionele ambachtelijke boeren van BC om een ​​netwerk te laten groeien en versterken om iedereen op de legale markt te brengen. Hier kunt u meer over hen te weten komen.