Een paar maanden geleden waren de markten ervan overtuigd dat we het einde van grote renteverhogingen naderden en dat na de zomer centrale banken, zoals de Amerikaanse Federal Reserve, hun monetair beleid zouden gaan versoepelen. Vanwege de aanhoudend hoge inflatie, met name de kerninflatie, hebben de markten hun mening echter bijgesteld, wat de recente volatiliteit van de cryptomarkt enigszins verklaart.

Aangezien cryptocurrency wordt aangeprezen als een inflatiehedge en een alternatieve vorm van geld, zijn gebruikers vaak in de war of verrast om te ontdekken dat het op korte termijn op dezelfde manier reageert als de aandelenmarkt. Dit komt voornamelijk door de lage liquiditeit in de cryptomarkt en het feit dat het nog erg vroeg in de totale levensduur van de technologie is.

Bitcoin werd voor het eerst uitgebracht in januari 2009, terwijl Ethereum in juli 2015 werd uitgebracht. Behalve dat het nog steeds extreem vroeg in zijn ontwikkeling is, heeft crypto nog nooit marktomstandigheden meegemaakt die lijken op die van vandaag.

Hoewel beleidsmakers willen worden gezien als in control en zelfverzekerd, is de realiteit dat ze worden geconfronteerd met een combinatie van ongekende situaties waarvan ze geen idee hebben hoe ze op te lossen. Om bijvoorbeeld de lockdowns te overleven, werden enorme hoeveelheden geld gedrukt en uitgedeeld aan bedrijven en particulieren.

Door de lockdowns functioneerden de toeleveringsketens niet meer, terwijl mensen thuis zaten met extra tijd en geld. Deze combinatie bleek desastreus voor de inflatie, waardoor de prijzen omhoogschoten en een stortvloed aan vacatures ontstond toen bedrijven opnieuw begonnen. Om dit tegen te gaan, begonnen centrale banken de rente te verhogen in de hoop dat het bedrijven geld zou ontnemen om nieuwe banen te financieren en mensen ervan zou weerhouden dingen op krediet te kopen.

Het specifieke doel van centrale banken is om de geldschepping door particuliere banken te vertragen, de werkloosheid te verhogen en hun economieën in een recessie te storten. Deze zelf toegebrachte schade lijkt misschien contraproductief, maar ze zien het als het minste van twee kwaden. Uit de hand gelopen inflatie kan gemakkelijk een economie verwoesten en een veel catastrofalere ineenstorting veroorzaken dan een korte recessie.

Hun grootste probleem is echter dat terwijl ze de rentetarieven verhogen, ze ook worden geconfronteerd met stijgende energiekosten als gevolg van sancties tegen Rusland. Om dit tegen te gaan, verstrakken veel regeringen tegelijkertijd het monetaire beleid en versoepelen het tegelijkertijd. Ironisch genoeg zijn beide maatregelen gericht op het terugdringen van de inflatie, maar ze leiden tot wijdverbreide verwarring op de markten over wat de algemene uitkomst van dit tegenstrijdige beleid zal zijn.

In de VS bijvoorbeeld, heeft president Biden, om de stijgende brandstofkosten laag te houden, 1 miljoen vaten brandstof per dag vrijgemaakt uit de Strategic Petroleum Reserve, die nu op het laagste niveau staat sinds december 1984. Dit zal naar verwachting eindigen aan het begin van oktober en de prijzen zullen onvermijdelijk stijgen, wat leidt tot hogere inflatie.

In het VK legt de regering prijsplafonds op voor de groothandelskosten van energie om te voorkomen dat consumenten en bedrijven financieel failliet gaan. De enige manier waarop ze dit kunnen bereiken, is door meer geld bij te drukken om het verschil tussen hun plafond en de werkelijke marktkosten van de gebruikte energie te betalen.

Een soortgelijke aanpak is aangekondigd door de EU, die $ 278 miljard heeft toegewezen om te worden gebruikt om prijsplafonds te bereiken, leveranciers te betalen om de kosten laag te houden, of zelfs als directe betalingen aan het publiek om hen te helpen met stijgende rekeningen. Als de oplossing simpelweg geld drukken is zonder de problemen aan de aanbodzijde op te lossen, zal dit altijd leiden tot hogere inflatie.

Het is voor economen erg moeilijk om een ​​uitweg te zien uit het huidige inflatieprobleem als ze al deze factoren in aanmerking nemen. Als gevolg hiervan zullen de markten de komende maanden waarschijnlijk risicoloos blijven. De meeste commentatoren denken nu dat het op zijn vroegst lente 2023 zal zijn voordat we beginnen te zien dat centrale banken hun renteverhogingen stoppen of beginnen terug te draaien.

Wat dit voor de cryptomarkten betekent, is dat de volatiliteit de komende maanden waarschijnlijk zal aanhouden. Het goede nieuws is dat dit mogelijk niet leidt tot aanzienlijk lagere waarden voor tokens. Het kan zijn dat we zijwaarts blijven hakken met af en toe dramatische ups en downs. Het slechte nieuws is dat de crypto-winter nog een tijdje te gaan heeft voordat we kunnen genieten van de opwinding van de volgende bull run.

Word lid van Paribus-

Website | Twitter | Telegram | Medium | Discord

• Coinsmart. Europa's beste Bitcoin- en crypto-uitwisseling. Klik Hier
• Platoblockchain. Web3 Metaverse Intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• Bron: Plato Data Intelligence: Platodata.ai