'Hoe lang hebben we nog?' is een moeilijke vraag om te beantwoorden in het leven en in het bedrijfsleven.
Het probleem in het bedrijfsleven is dat je gewoon niet weet hoeveel tijd je hebt
Maak je geen zorgen, dit is geen stuk over nadenken over onze eigen sterfelijkheid. Het is pure business vandaag. Maar denken aan tijd is net zo belangrijk op het werk. In sommige opzichten is het zelfs de belangrijkste vraag om te beantwoorden in onze bedrijven, ongeacht of u in een zittende of een uitdager zit.
De druk is reëel en de vraag existentieel: hoe lang heb ik om uit te zoeken wat ik moet worden, wat ik wel en niet moet doen, als gevestigde exploitant in een wereld die sneller verandert dan ik kan begrijpen, laat staan me aanpassen aan ?
En voor de uitdager is de vraag anders, maar even urgent: hoe lang heb ik om grip te tonen, om mijn idee te bewijzen, voordat ik geen geld meer heb of iemand anders als eerste de top van de door mij gekozen berg bereikt?
Hoe lang heb ik de tijd om de dingen te doen die ik moet doen voordat alle extra inspanningen zinloos zijn?
Het is een onmogelijk moeilijke vraag om te beantwoorden.
En meestal weten we het antwoord niet, dus we antwoorden helemaal niet en richten onze aandacht op dingen die we wel antwoord, zelfs als ze lang niet zo belangrijk zijn.
Het probleem is dat, zelfs als we de vraag niet kunnen beantwoorden, we hem steeds opnieuw moeten stellen.
Omdat actief en bewust bewust zijn van het feit dat tijd een factor is, zelfs als we niet precies weten hoe, de urgentie aan de mix wordt toegevoegd. En urgentie is het meest ontbrekende ingrediënt bij corporates en start-ups die falen. En de afwezigheid van urgentie is gemakkelijk te missen, vooral in een bedrijf waar iedereen het druk heeft en bezig is met dingen die dringend zijn. In feite, als er geen urgentie is, kun je het nog steeds heel, heel druk hebben, maar drukte maakt geen zaken uit.
Dit is een goed moment om erop te wijzen dat urgentie niet bestaat uit de dingen die urgent zijn, om twijfel te voorkomen. Urgentie gaat over gerichte intentie. Urgentie gaat over het opzettelijk gebruiken van tijd voor een doel. Dat betekent dat urgentie je soms naar dingen drijft die urgent zijn. Goed bezig. Het betekent ook dat soms urgentie en opzettelijke focus op het bereiken van een eindresultaat je kan verschuiven van het momentane urgente naar iets dat enorm belangrijk is.
Dit is niet alleen semantiek.
Dit is existentieel.
Wetende dat tijd een factor is die we niet kunnen meten, zou de focus moeten stimuleren. En focus moet worden ondersteund door urgentie. Want als we erachter komen wat we moeten doen, is de vraag 'hebben we genoeg tijd om dit te doen?' is de keerzijde van 'zullen we nog de moeite nemen?'
Als je een cake wilt bakken maar maar tien seconden op de klok hebt, maak je geen schijn van kans.
Een baby heeft negen maanden nodig om te maken. Daar kun je niets aan doen.
Het probleem in het bedrijfsleven is dat je gewoon niet weet hoe lang je negen maanden zijn en daarom blijf je naar de wereld om je heen kijken voor hints over hoe lang er nog op de klok kan zijn: wat doet de concurrentie? Welke wettelijke data creëren hun eigen deadlines? Hoe gedragen onze klanten zich? Maken ze een deel van ons denken overbodig?
Vertrouwen we een beetje te veel op de factor geluk?
Dat is een oprechte vraag.
Hoe weet je of je te veel op geluk vertrouwt?
Er zijn een paar manieren.
Als je de afgelopen tien jaar om je heen hebt gekeken (het heet 'horizon scanning' als je veel geld betaalt voor anderen om je een goed gevoel te geven over wachten en zien, maar het eindresultaat is hetzelfde) in de hoop dat de antwoord op wat u vervolgens moet doen zal duidelijk worden en met een laag risico, dan vertrouwt u te veel op geluk.
En in een start-up, als je van maand tot maand strompelt, elke dag de dringende to-do-lijst najaagt, de vergaderingen hebt, elke aanwijzing nastreeft maar zonder je burn rate in de gaten te houden, een en al ambitie en lef maar geen echte ander plan dan 'het komt wel goed', dan vertrouw je op geluk. En misschien heb je geluk. Maar ik hou er niet van om op Lady Luck te vertrouwen. Ze is wispelturig.
Ik geef de voorkeur aan dingen waar ik op kan rekenen en kan rekenen.
En als het om zaken gaat, is geld een van de beste dingen.
Geld is gekristalliseerde tijd. Dat is een citaat van Douglas Coupland en een van de beste beschrijvingen van wat geld doet voor degenen die het hebben. Daarom vinden zittende banken trouwens dat ze hun tijd kunnen nemen, omdat ze geld hebben. En daar zit een kern van waarheid in. Of er was in ieder geval aan het begin van deze reis. Nu beginnen de alternatieve kosten zelfs de sterkste balans op te blazen.
Voor start-ups is het meer duidelijk existentieel.
Je ziet je landingsbaan voor je ogen.
Daarom helpt investeren. Niet alleen omdat het de rekeningen betaalt. Maar omdat het de tijd verlengt die je hebt om het te doen en dat is mentaal net zo waardevol als geld hebben om de huur te betalen en ze zijn niet hetzelfde, hoewel ze op dezelfde manier worden bereikt.
Daarom helpen taxaties.
Het is niet omdat jij en je maat Clive nu papieren miljonairs zijn. Het is omdat iemand daarbuiten genoeg in je gelooft om je wat meer tijd te geven om te bewijzen, te bouwen, na te denken en te repareren.
Hoe lang heb je?
Dat is meetbaar in burn rate vs runway.
Hoe lang heb je echter nodig?
Weeeeell dat hangt ervan af. Hoe lang is een touwtje?
We weten het niet en ja geluk speelt een rol en daar gaat het om. Als we wisten hoe lang we nog hadden, zou het een heel ander spel zijn.
Daarom staat urgentie centraal. Omdat we het niet weten.
Daarom staat de intentie centraal. Omdat we het niet weten.
Maar ik zal je vertellen wat we wel weten.
Een potje voetbal duurt 90 minuten. Als je een doelpunt maakt nadat het laatste fluitsignaal heeft geklonken, heb je niet echt gescoord.
Als je vandaag een grote pitch hebt en morgen je demo afmaakt, heb je niet gescoord.
Als je de laatste paar weken van de landingsbaan hebt doorgebracht met het najagen van een enkele kans op een witte walvis terwijl het geld op was, heb je het allemaal op Lady Luck gestort. En het kan werken. En het mag ook niet. En je speelde die dicht bij de draad en dat is niet de enige manier om te zijn. En alles wat ik zeg is dat ik wil dat je opzettelijk bent.
Want als we de klok terugdraaien naar de weken en maanden voor deze pitch of deze deal of deze regelgevende deadline, voordat dingen urgent en in brand stonden en ze dringend intentie, focus en urgentie nodig hadden omdat ze zelfs toen belangrijk waren. Voordat ze urgent werden. Als we dicht bij de draad zijn, geen tijd meer hebben en hopen op een meevaller, wil ik dat je even stopt en jezelf afvraagt: hoe heb ik dit laten gebeuren?
Was het hoop en ongebreideld optimisme en naïviteit?
Was het de overtuiging dat er meer tijd was?
Was het pech?
Vecht je hier altijd voor een verloren zaak en was de tijd nooit genoeg? Misschien was het nooit genoeg?
Maar als je dat wist, waarom heb je dan niet iets anders geprobeerd? Iets dat kans van slagen had?
En als je dat niet wist, waarom dwong je jezelf dan niet om de moeilijke vragen onder ogen te zien?
Hoe lang is een touwtje, hoor ik je met meer dan een beetje ongeduld vragen.
Ik weet het niet en daar gaat het om. Ik weet niet hoe lang je hebt om te doen wat je moet doen, om eerlijk te zijn. Misschien heb je geluk en krijg je alle tijd van de wereld of alle tijd die je nodig hebt, wat niet altijd hetzelfde is, en hoe dan ook, wat je met die tijd doet, is altijd het belangrijkste.
Maar genoeg tijd krijgen is nooit een uitgemaakte zaak.
De landingsbaan die duurt tot het opstijgen is nooit een uitgemaakte zaak.
Ik weet niet hoe lang we zullen hebben en dat is het punt.
Wat ik wel weet, is dat urgentie niet hetzelfde is als dingen doen die urgent zijn of alleen belangrijke dingen proberen te doen als ze urgent worden.
En daarom weet ik nog één ding: het maakt niet uit wie je bent in dit alles of wat je probeert te bereiken in je tijd op deze aarde of in deze business, het helpt om te handelen en te denken en te focussen alsof de wereld in brand staat.
Voor het geval het echt zo is.
Handel met urgentie, voordat het urgent wordt.
#LedaSchrijft
Leda Glyptis is de vaste gedachteprovocateur van FinTech Futures - ze leidt, schrijft over, leeft en ademt transformatie en digitale disruptie.
Shij is een herstellende bankier, verlopen academicus en langdurig ingezetene van het bankecosysteem. Ze is chief client officer bij 10x Future Technologies.
Alle meningen zijn haar eigen mening. Je kunt ze niet hebben - maar je bent welkom om te debatteren en commentaar te geven!
Volg Leda op Twitter @LEDaGlyptis en LinkedIn.
