Als Supplier Ops Program Manager Rusty Foster terugdenkt aan de enorme multifunctionele onderneming om meer dan 550 Delta-vliegtuigen op te slaan die aan de grond staan ​​vanwege de COVID-19-pandemie, denkt hij aan het motto waar zijn Navy Reserve-constructieteam naar leefde.

“Het moeilijke doen we meteen. Het onmogelijke duurt wat langer.”

Toen Rusty voor het eerst tot actie werd geroepen, was het maart 2020 en was de pandemie in volle hevigheid. De vraag van klanten nam af en er ontstond een ongemakkelijk gevoel toen vluchten met steeds minder passagiers vertrokken.

Rusty had een vrije dag en maakte zich op om terug te gaan naar Jacksonville, Florida, waar hij zware onderhoudsbeurten aan vliegtuigen uitvoerde. Een van zijn leiders belde hem op en vroeg of hij naar Blytheville, Arkansas, kon gaan om een ​​deel van Delta's vloot te parkeren.

De pandemie stak al de kop op: een lange rit naar Memphis International Airport, een geannuleerde vlucht en nog een autorit van acht uur later was Rusty eindelijk in Blytheville.

DE VLOOT PARKEREN 

“Die dag begonnen ze in MD-88’s te vliegen. Het was alsof je 's avonds naar de skyline van Atlanta keek, terwijl je de patroonvliegtuigen de een na de ander kunt zien binnenvliegen,' zei Rusty.

Die eerste dag parkeerden ze 14 vliegtuigen. De volgende dag nog eens 14.

Gedurende 2020 werkte Rusty in Blytheville; Kansas stad; Marana, Arizona; en Birmingham, Alabama. Op het hoogtepunt van de pandemie parkeerden we 571 hoofdvliegtuigen in het hele land. Elke locatie had zijn eigen uitdagingen - of het nu de vochtigheid in Birmingham was of de woestijnbeestjes en extreme hitte in Marana.

Een onderneming die zo groot is, vereist een doorgewinterde toets. Dat is waar Bob Warde binnenkwam. Hij had 10 jaar gewerkt met het opslaan van MD-88's en MD-90's in Blytheville, sommige voor onderdelen, andere voor een eventuele terugkeer naar service.

Zijn oude baas belde en vroeg: "Ben je bereid om naar Birmingham te gaan om de vloot te helpen parkeren?"

"En ik had zoiets van - wat?" zei Bob, hoofd preflightinspecteur CVG. "Hij zei: 'Ja, we gaan zo snel mogelijk tot 600 vliegtuigen parkeren.'"

Bob nam meteen de leiding van het programma in Birmingham op zich. Omdat vliegtuigen bijna elk uur binnenvlogen, begonnen er obstakels op te rijzen. Eerst raakten ze de blokken kwijt die door de wielen waren geplaatst om het vliegtuig op zijn plaats te houden. Het team haastte zich naar buiten en kocht 6-bij-6 skids hout om vervangingen met de hand te maken.

"Een van de grootste obstakels was het vinden van faciliteiten die het vliegtuig konden meenemen", zegt Ted Lamoureux, algemeen directeur van Supplier Ops.

In San Bernardino, Californië, was een aangewezen parkeerplaats niet levensvatbaar nadat een 757 in de stoep begon te zinken. Gesloten landingsbanen in Kansas City en Victorville, Californië, waren slechts tijdelijk; uiteindelijk zouden de vliegtuigen weer moeten bewegen.

Elders was de uitdaging om te begrijpen hoeveel ruimte werkelijk beschikbaar was. Als iemand zei dat een faciliteit 100 vliegtuigen kon bevatten, bedoelde ze dan 100 regionale jets?

"We waren strategisch over waar we vliegtuigen parkeerden - gebaseerd op wat een snelle activering zal zijn, wat een gemakkelijkere luchthaven is voor bemanningen, wat op lange termijn zal worden geparkeerd?" zei Ted.

Het team dacht ook na over het werk dat nodig zou zijn om de motoren zorgvuldig te conserveren. Ze moesten ervoor zorgen dat er voldoende ruimte was om verschillende delen van het vliegtuig te verplaatsen, fietsen en draaien als onderdeel van het opslagprogramma.

DE VLOOT OPSLAAN 

“Een vliegtuig parkeren is niet hetzelfde als een auto parkeren. Je kunt niet zomaar de sleutels pakken en weglopen”, zegt Tom Schuhardt, Supplier Ops Program Manager.

Tom was slechts één medewerker uit alle gebieden van TechOps die bij de operatie kwam, ongeacht wat hun huidige opdracht ook mag zijn. Hij was een instructeur, maar toen onze luchtvaartmaatschappij ondersteuning nodig had bij het parkeren van vliegtuigen, stapten veel medewerkers in verschillende rollen.

"Onze normale taak was om les te geven en lessen te geven - maar we zijn allemaal technici, we zijn allemaal experts op onze vloot," zei Tom. “We weten hoe systemen werken; we hebben zo'n laserfocus op onze vloot, het is iets dat we weten op te lossen.”

Zodra elk vliegtuig landde, begon het aftellen volgens een nauwgezet onderhoudsschema. Zeven dagen; 14 dagen; 30; 60; 100; 180.

"Als je 90 vliegtuigen op de grond hebt geparkeerd, is het onderhoud astronomisch als je alles bij elkaar optelt", zei Bob. “Dus moesten we plannen. We hebben geprobeerd de werklast in de tijd te spreiden en de vliegtuigen in een rotatie van beoordeling te krijgen.”

Hier kwamen de ingenieurs van Delta aan de slag en ontwikkelden flexibele 'job cards' die ervoor zorgden dat het vliegtuig het benodigde onderhoud kreeg, speciaal afgestemd op de klimatologische omstandigheden waarin ze geparkeerd stonden, met behoud van voorraden en mankracht.

Wat het opslagprogramma nog ingewikkelder maakte, was dat de teams die de vliegtuigen parkeerden en stalden, dit deden tijdens een pandemie. De meeste TechOps-teams pendelen naar verschillende opslagfaciliteiten, variërend van een lang weekend tot een maand, en restaurants waren in het hele land gesloten.

Bob fungeerde niet alleen als hoofdmonteur, maar ook als chef van de groep. Hij zou toestemming krijgen van het hotel waar het TechOps-team verbleef om hun keuken te gebruiken die gesloten was vanwege COVID-19, en hij zou maaltijden voor het team plannen na het werk.

Bob zou de maaltijden maken, maar iedereen werkte samen om daarna op te ruimen.

De teams werkten ook onder voortdurend veranderende veiligheids- en netheidsprotocollen. Doy Pope, AMT Instructor Developer, deed tijdens de pandemie een periode van 22 dagen in Victorville en herinnert zich dat hij zich aanpaste aan het COVID-19-protocol.

"We droegen maskers in de regen, deden het voor elkaar op het werk, maar wilden ook niets terugbrengen naar onze families", zei Doy.

DE VLOOT REACTIVEREN 

Dankzij de opofferingen en toewijding van het TechOps-team tijdens de parkeeroperatie kon Delta geld besparen omdat passagiers thuis bleven en de inkomsten daalden. Toen de vaccinatiegraad toenam en klanten het plezier van reizen terug begonnen te krijgen, was het tijd om de vliegtuigen weer in gebruik te nemen.

"Ik voelde me opgetogen toen ik hoorde dat we de vloot opnieuw activeerden", zegt Doy Pope, AMT Instructor Developer. "Delta zou deze vliegtuigen niet terugbrengen tenzij we het licht aan het einde van de tunnel zouden zien."

Net zoals het niet gemakkelijk was om het vliegtuig te parkeren en op te bergen, bracht het reactiveren van de vloot zijn eigen uitdagingen met zich mee.

"Zodra we vliegtuigen begonnen te parkeren, begonnen we na te denken over wanneer we ze zouden uitparkeren", zegt Chris Price, programmamanager van Supplier Ops. "Of het nu een maand of zes maanden zou zijn, we waren aan het kijken wat er nodig was om ze opnieuw te activeren."

Veel van de opgeslagen vliegtuigen deelden hun onderdelen om de nog in dienst zijnde vliegtuigen te helpen repareren. Eén vliegtuig moest bijvoorbeeld nieuwe onderdelen krijgen voordat het weer in gebruik kon worden genomen, zei Chris. Zodra het die onderdelen terug heeft, moeten zijn systemen worden geactiveerd en beoordeeld, naast een testvlucht ondergaan voordat het naar een MRO-faciliteit gaat voor een onderhoudsrevisie.

Zodra het onderhoud is voltooid, arriveert een pilootteam om het vliegtuig te halen uit de opslagfaciliteit die al anderhalf jaar zijn thuis is.

"Toen we voor het eerst begonnen met het parkeren van vliegtuigen, raakten de opslagfaciliteiten vol met steeds meer vliegtuigen", zegt Capt. Wolfgang Schuster, Chief Line Check Pilot. “Nu doen we reactiveringsvluchten en het is de moeite waard om te zien dat de opslagfaciliteiten beginnen op te ruimen. Elk vliegtuig dat weer in gebruik wordt genomen, helpt ons onze missie te bereiken om de wereld te verbinden - en we komen er ook."

Ted was onder de indruk van hoe snel het team zich aanpaste aan de veranderende omstandigheden van de pandemie. Tot op heden zijn er in totaal 493 vliegtuigen gereactiveerd, 382 in 2020 en 111 in 2021. Maar het werk gaat door: het team verwacht vliegtuigen te reactiveren in 2022.

"Iedereen draaide zo snel en de samenwerking tussen alle afdelingen op elke locatie tegelijk was ongelooflijk om te zien," zei Ted. "Je zou kunnen werken aan een team dat bestaat uit lijnonderhoud, training, basisonderhoud, onderhoud van de lokale faciliteiten - je hebt conglomeraatteams die zijn samengesteld en iedereen heeft samengewerkt om de moeilijke tijden door te komen."