Het grote debacle van de Toyota Zero-Emissions Olympische Zomerspelen

Herinner je dit nog CNET Roadshow kop uit 2019? "Toyota zal de Olympische Spelen in Tokio gebruiken om een elektrisch voertuig met een solid-state batterij te debuteren." De Olympische Spelen van 2020 moesten de emissievrije talenten van de Japanse auto-industrie laten zien, met massa's mensen die zich naadloos van plaats naar plaats verplaatsen met behulp van zelfrijdende elektrische of waterstof-brandstofcelvoertuigen. Covid-19 verwoestte natuurlijk de auto-industrie, maar het betekende ook dat bedrijven een extra jaar hadden om hun emissievrije voertuigen te perfectioneren.

In maart 2020 zei de Japanse premier Shinzo Abe tegen de wereld: "Tijdens de Olympische en Paralympische Spelen zullen auto's en bussen door de stad rijden, aangedreven door waterstof, en het atletendorp zal rijden op elektriciteit gemaakt van waterstof." Een gedurfde belofte die was gebaseerd op een leugen. Er is niets "groens" aan die brandstofcelaangedreven bussen. Toen, net als nu, wordt de zogenaamd "schone" waterstof die in Japan beschikbaar is, voornamelijk gemaakt van aardgas in bestaande chemische fabrieken met behulp van een proces dat grote hoeveelheden koolstofdioxide uitstoten.

De dingen zullen niet snel verbeteren voor de geroemde waterstofeconomie van Japan. De plannen van het land voor een toekomstige levering van waterstof komen neer op het importeren van grote hoeveelheden waterstof uit Australië, waar het zal worden gemaakt van steenkool met behulp van koolstofafvangtechnologie die niet bestaat.

Ook al was er een aanbod van groene waterstof, de brandstofcelbussen die Toyota sinds 2018 verkoopt, hebben hun belofte niet waargemaakt. Volgens de Financial Times, de economie is er gewoon niet voor hen. Om te beginnen kostten ze $ 900,000 voor een lease van 6 jaar, vergeleken met $ 220,000 voor een dieselbus met een gebruiksduur van 15 jaar.

Om de eerste 100 bussen in gebruik te nemen, moesten de lokale en nationale autoriteiten subsidies verzamelen om 80% van de leasekosten te dekken. Zelfs dat is niet genoeg om ze competitief te maken. "De brandstofkosten zijn ook hoger", zegt Daisuke Harayama, die de leiding heeft over de operaties bij Tokyu Bus, een privébedrijf dat twee van de brandstofcelbussen heeft geïntroduceerd. "De brandstofkosten zijn 2.6 keer hoger voor FCV's dan voor diesel." De meeste busterminals in Japan hebben ook geen waterstoftankcapaciteit, waardoor de bussen naar het dichtstbijzijnde waterstoftankstation moeten worden gereden, wat tijd en geld kost.

Harayama voegt toe: “Ik denk dat het voorlopig moeilijk zal zijn om over te gaan op brandstofcellen. We kijken er niet naar of brandstofcellen goed of slecht zijn. Er komt een moment dat we geen diesel meer kunnen gebruiken, dus we moeten nadenken over de opties.”

De Financial Times concludeert: "Voorlopig is het milieuvoordeel van de bussen die Olympische atleten en officials door de stad zullen vervoeren echter hypothetisch. De Olympische vlam (die wordt aangedreven door waterstof) zal mooi branden, maar om een echte overgang naar een waterstofmaatschappij te maken, zal jaren geduld nodig zijn – en enkele grote doorbraken op het gebied van kosten.”

Wat betreft solid-state batterijtechnologie van Toyota, dat is voorlopig ook een fluitje van een cent. Zelfs met aanzienlijke steun van de Japanse regering, strekt de tijdlijn voor solid-state batterijen van Toyota zich uit tot ver in de nabije toekomst.

Niemand kan worden verweten dat hij groot droomt. Elon Musk heeft dat zeker en het is redelijk goed afgelopen voor hem en Tesla. Maar de waterstofsaga is een Japanse nachtmerrie. De overheid en grote bedrijven zoals Toyota bonzen met hun hoofd tegen een bakstenen muur en proberen een manier te vinden om te voorkomen dat ze volgers zijn in de EV-revolutie in plaats van leiders, maar het werkt niet.

Waterstof kan een belangrijke belofte inhouden als het gaat om: verlaging van de koolstofemissies in de staalindustrie, maar als transportbrandstof kan het gewoon niet concurreren met elektrische voertuigen op batterijen. Krankzinnigheid wordt gedefinieerd als steeds hetzelfde doen en verschillende resultaten verwachten. De stortvloed aan beloften en het uitblijven van resultaten van Toyota zijn gewoon triest om te zien. Wat Toyota en de Japanse regering aan het doen zijn, is bijna te pijnlijk om te zien.

Waardeer je de originaliteit van CleanTechnica? Overweeg om een CleanTechnica-lid, ondersteuner, technicus of ambassadeur - of een beschermheer op Patreon.