In de overlevering van digitale disruptie, Eastman Kodak Co.'s val doemt groot op.

Kodak was ooit een van de machtigste bedrijven ter wereld. Maar het werkte niet op digitale camera's en het online delen van foto's, ondanks het feit dat het de trends jaren geleden had gezien. (Kodak-ingenieur Steve Sasson creëerde de eerste digitale camera in 1975.)

Het is een toepasselijk verhaal om te onthouden nu de digitale geldrevolutie zich voortzet in een tijd van gedenkwaardige politieke transitie. Een nieuwe presidentiële regering van de VS wordt geconfronteerd met een vergelijkbare situatie: kennis van wat er gebeurt, maar momenteel een gebrek aan wil om te handelen. 

Vormt de digitale valuta van China een bedreiging voor het wereldwijde economische leiderschap van de VS en de dominantie van de dollar? Handelen Amerikaanse leiders zoals die van Kodak, met hun hoofden in het zand geramd?

CoinDesk columnist JP Koning's antwoord daarop zou zijn: “Nee. Kom tot rust." 

Vorige week, Koning schreef dat, omdat centrale banken de facto een monopolie hebben op het gebruik van binnenlandse valuta, ze niet bang hoeven te zijn voor verstoring door de monetaire innovaties van China of enig ander land, wat betekent dat centrale bankiers het zich kunnen veroorloven om te wachten en te leren van de fouten van de pioniers voordat ze hun eigen digitale valuta lanceren. valuta's. De dollar is dubbel veilig, schreef hij, want "wat iedereen eraan vastplakt, is een combinatie van een ongelooflijk krachtige bankdraaikolk in New York City en de enorme economie van Amerika, niet het medium waarop dollars worden gedrukt."

Dit veronderstelt dat wereldwijde valutamarkten de enige graadmeter zijn van het concurrentievoordeel dat China haalt uit zijn Digital Currency Electronic Payments (DCEP) -systeem. Het zou succes alleen afmeten aan het onwaarschijnlijke geval dat massa's mensen buiten China hun zeer liquide, universeel aanvaarde, betrouwbaar legale dollars zullen vervangen door de valuta van een gesloten communistische staat met één partij. 

Maar als een diepduik rapport In de DCEP van de Indiase denktank Policy 4.0 laat zien dat de echte concurrerende, ontwrichtende kracht van de digitale yuan ligt in hoe de programmeerbare functies de Chinese economie zullen verbeteren. 

Aangezien China deze unieke, peer-to-peer-vorm van op software gebaseerd geld integreert in netwerken van onderling verbonden digitale apparaten, zal het enorme voordelen opleveren op het gebied van economische efficiëntie, doeltreffendheid van het monetair beleid en capaciteit voor gegevensverzameling. Door het toe te staan ​​om die draaikolk van de banken in New York te omzeilen, zal de DCEP China uiteindelijk iets geven wat met geld niet kan worden gekocht: totale autonomie. 

Dat alles stelt de VS voor echte uitdagingen

Where does projected President-elect Joseph Biden stand on this? It’s not clear. 

In een Essay Buitenlandse Zaken deze week waarin hij zijn plannen uiteenzette om het leiderschap van de VS te herstellen in een wereld die voor een litanie van uitdagingen staat, maakte Biden geen melding van de digitale valuta van China.

Hij is niet uniek in zijn stilte. Geen enkele kandidaat in de presidentiële voorverkiezingen heeft openbare verklaringen afgelegd over China's uitstapjes naar digitale valuta en blockchain-technologie. 

Dit wil niet zeggen dat machthebbers niet over deze kwesties nadenken. In een "Valuta-oorlogsspelletjes" simulatie op Harvard vorig jaar, Gary Gensler, een crypto-savvy voormalig Commodity Futures Trading Commission-voorzitter die deze week werd genoemd als Biden's hoofdadviseur financiële regelgeving, sloot zich aan bij voormalig minister van Financiën Lawrence Summers en anderen om de bedreiging van buitenlandse digitale valuta voor Amerikaanse belangen te onderzoeken.

Toch bevordert het onderwerp natuurlijk niet de politieke urgentie. De Amerikaanse dominantie van het wereldwijde financiële systeem en de unieke internationale poortwachters die daarmee gepaard gaan, bestaan ​​al zo lang dat de meeste mensen bij zowel de overheid als het bedrijfsleven het als vanzelfsprekend beschouwen. 

Velen in de cryptogemeenschap hebben ook hun hoofd in het zand. Het is waar dat het door de overheid geleide DCEP- en blockchain-servicenetwerk van China in strijd is met de gedecentraliseerde principes van Bitcoin. Maar wat dan nog? Of we het nu leuk vinden of niet, de bewegingen van China kunnen de geldwereld enorm veranderen. We moeten allemaal rechtop gaan zitten en opletten.

Klinkt dit bekend? In 1990 was het moeilijk voor te stellen dat miljarden consumenten met camera-aandacht een nieuwe filmloze manier zouden vinden om beelden vast te leggen. 

Hoe zou China, met het monetaire equivalent van een digitale camera, de VS zijn "Kodak-moment" kunnen geven?

Welnu, om te beginnen zal de DCEP China een sterker en sneller economisch herstel geven na de COVID-19-crisis dan de VS, door gerichte, programmeerbare monetaire stimuleringsmaatregelen mogelijk te maken, met contante uitbetalingen aan bepaalde mensen voor alleen voorgeschreven gebruik en niet voor bijvoorbeeld voor de schaduwkredietsector die de autoriteiten met moeite in bedwang hebben gehouden. Hoewel de geschiedenis van het communisme ons vertelt dat aanhoudende, centraal geplande kredietverlening uiteindelijk leidt tot een slechte toewijzing van middelen, zal deze gerichte aanpak op korte termijn veel effectiever zijn dan het botte instrument voor kwantitatieve versoepeling van de Federal Reserve. Dit betekent op zijn beurt dat de toekomstige schuldenlast van China beter beheersbaar zou kunnen zijn dan die van de Verenigde Staten. 

Door programmeerbaar geld in te voegen in een gedecentraliseerde economie die wordt aangedreven door het internet van de dingen, krijgt China ook een krachtig economisch voordeel. Het zal gedistribueerde energiemarkten, slimme steden, "industrie 4.0" productie-installaties en hulpbronnenefficiëntie mogelijk maken "circulaire economie ”systemen. 

Met DCEP worden de toeleveringsketens van China hyperefficiënt, wat het een groot voordeel geeft ten opzichte van de productiesectoren van andere landen. En naarmate die modellen zich uitstrekken tot het internationale One Belt One Road-initiatief van China, zou de buitenlandse afhankelijkheid van zijn productieprocessen kunnen toenemen, waardoor Peking geopolitieke invloed kan krijgen. 

Hieruit zal China financiële autonomie creëren. Zijn digitale valuta zal uiteindelijk interoperabel zijn met andere tokens en blockchains, waardoor zijn bedrijven en hun buitenlandse handelspartners geld over de grenzen kunnen verplaatsen zonder dollars als tussenpersoon te gebruiken. Met andere woorden, ze zullen New York omzeilen. 

Dit zal niet van de ene op de andere dag gebeuren. Maar het effect op het vertrouwen in de VS zou binnen vier jaar kunnen optreden. 

How should Washington react? Christopher Giancarlo, former CFTC chairman and the founder of the Digital Dollar Foundation, is pushing fhttps://www.coindesk.com/podcasts/coindesks-money-reimagined/digital-yuan-china-dcep-podcastor a digital dollar that would integrate constitutionally enshrined privacy protections, making it more appealing than the digital yuan, which many fear will become a Beijing surveillance tool. 

Maar zullen mensen de VS echt vertrouwen om digitale dollartransacties niet te volgen? Immers, zoals Jennifer Zhu Scott, voorzitter van het Commons Project, opmerkte in Money Reimagined van deze week Podcast, wereldwijde financiering is al onderworpen aan een uitgebreide Door de VS geleid bewakingssysteem.

Dus hoewel we ons terecht zorgen maken over een Chinees "panopticon" dat identificerende informatie van mensen opneemt, is dat niet de datadreiging waar de VS mee kan of zou moeten concurreren. In dezelfde podcastaflevering zei Tanvi Ratna, CEO van Policy 4.0, dat het grotere probleem is hoe grote hoeveelheden door DCEP gegenereerde geanonimiseerde gegevens Chinese bedrijven in staat zullen stellen enorme efficiëntie te behalen en innovatie te ontsluiten in gedecentraliseerde economische systemen.

Er is misschien een manier voor de VS om hier te concurreren. Maar er is een radicale, ontwrichtende oplossing voor nodig. 

The answer is that Washington must embrace and encourage an open money system, a world of interoperable, freely accessible open-source tokens and blockchains – everything from a digital dollar to Bitcoin – and encourage innovators to use and build new products on top of them.

We weten van internet dat open systemen gesloten systemen zullen verslaan bij het aandrijven van innovatie. 

En hoewel deze benadering past bij het traditionele standpunt van de VS over concurrentie, marktliberalisme en vrijhandel, vormt ze een existentiële bedreiging voor de heersende Communistische Partij van China. 

Het probleem is dat als Kodak in de jaren negentig worstelde om zijn toen lucratieve filmbedrijf te vernietigen, het moeilijk voor te stellen is dat de VS de drug van de suprematie van de dollar zou opgeven. 

Veel succes, president Biden.

Op woensdag 18 november om 8:00 uur ET, zal ik een panel modereren als onderdeel van een wereldwijd virtueel evenement in een CoinDesk-partnerschap met Policy 4.0, waarvan het rapport hierboven wordt vermeld. 

Het onderwerp: "China's digitale yuan en valuta's van de toekomst." 

Panelleden zijn de centrale bank van de Bahama's, gouverneur John Rolle, Policy 4.0 CEO Tanvi Ratna, OMFIF Advisory Council-lid en auteur David Birch, Belt and Road Blockchain Chief Architect Pindar Wong en Tommaso Mancini-Griffoli, de plaatsvervangend divisiehoofd van het Internationaal Monetair Fonds Afdeling Monetaire Markten en Kapitaalmarkten. 

Mis het niet. Aanmelden hier.

De grafische sectie van vandaag is niet bepaald uw typische grafiek met een financieel thema. Maar aangezien we net uit de meest omstreden en verdeeldheid zaaiende Amerikaanse presidentsverkiezingen in de levende geschiedenis zijn gekomen, dacht ik dat dit het onderzoeken waard was. Het biedt een meta-thema over datavisualisaties in het algemeen, die een veel voorkomend element zijn van hoe cryptocurrency en blockchain-informatie wordt gepresenteerd. 

De manier waarop we onze wereld begrijpen en de beslissingen die we erover nemen, kan in dit digitale tijdperk sterk worden beïnvloed door de manier waarop gegevens worden gepresenteerd. De onderstaande afbeeldingen herinneren ons eraan dat al die visualisaties slechts abstracties van de werkelijkheid zijn en dat er iets verloren gaat door de gegevens te abstraheren en een formaat en context te geven waarvan wij denken dat ze zinvol zijn. Maar het laat ook zien hoe creatieve re-renderings extra context kunnen bieden om dingen duidelijker te maken. 

Het eerste deel van deze animatie van datavisualizer Karim Douieb (republished by the NY Post) is waarschijnlijk bekend bij iedereen die de afgelopen dagen vastzit aan tv-nieuws en politieke websites. Het toont het stemresultaat per provincie in de VS, met solide versies van Republikeins rood en Democratisch blauw die bevestigde resultaten tonen en de lichtere versies die laten zien wie op dat moment de leiding heeft. Het is bekend omdat kaarten als deze er altijd veel meer rood dan blauw uitzien. 

Maar land stemt niet. Mensen doen. Gezien het feit dat de bevolkingsdichtheid zo dramatisch verschilt in het hele land, is het gebruik van standaard tweedimensionale kaarten van geografisch gebied om iets over de keuzes van mensen op die plaatsen weer te geven, inherent misleidend. De rekeneenheid voor een stemtelling is een persoon, niet een hectare land. 

Hier maakt het simpelweg aanpassen van de context door een andere dimensie aan de meting toe te voegen een verschil. Dus in de tweede afbeelding zien we elke provincie vertegenwoordigd door een bel waarvan de grootte niet wordt bepaald door het gebied, maar door de bevolking. Het is niet verrassend dat er veel meer blauw is.

ZELFDE OUD, ZELFDE OUD. Als er één olifant in de kamer is die groter is dan de digitale valuta van China, is dat het kernprobleem van internet: gecentraliseerde controle van gegevens en inhoud. Dus het is teleurstellend lees in de MIT Technology Review dat, hoewel een Biden-voorzitterschap naar verwachting de recente rechtszaak van het ministerie van Justitie tegen Google zal voortzetten, alle pogingen om het kernprobleem aan te pakken zeer beperkt zullen zijn.  

We weten allemaal dat er iets mis is met de buitensporige invloed van grote internetbedrijven, maar bijna elke eis om de problemen aan te pakken valt de symptomen aan, niet de oorzaak. Door de unieke kracht van deze bedrijven te erkennen zonder deze aan te pakken, versterken deze acties in feite hun status. Er is weinig discussie over de onderliggende realiteit dat het bedrijfsmodel dat wordt gebruikt door sociale mediaplatforms zoals Google, Facebook en Twitter er een is van surveillancekapitalisme. 

Wij, de mensen in het systeem, worden in wezen gedolven voor gegevens en vervolgens door algoritmen onderworpen aan pogingen om ons gedrag ten dienste van adverteerders te wijzigen. Dat maakt de ambiguïteit van de juridische status van de socialmediabedrijven zo belangrijk om op te lossen. sectie 230 behandelt ze als platforms in plaats van als uitgevers, dus zijn ze vrijgesteld van laster en andere aansprakelijkheid voor inhoud van derden, maar het geeft hen tegelijkertijd het recht om de inhoud naar eigen inzicht te verwijderen, markeren, rangschikken en in het algemeen samen te stellen. Dat is mogelijk goed bedoeld, en zonder dat evenwicht zouden we geen diensten als Wikipedia hebben. Maar als je de unieke kracht die deze dualiteit de grote internetbedrijven biedt, combineert met het misbruik van privacy en datamining die het meest succesvolle bedrijfsmodel in de geschiedenis voedt, moet er iets te geven zijn. 

Een oplossing is dat de overheid ontwikkelaars ondersteunt die technologieën zoals blockchain gebruiken om meer gedecentraliseerde bedrijfsmodellen mogelijk te maken. Op die manier worden makers van inhoud en het publiek in staat gesteld elkaar te ontmoeten zonder tussenkomst van de platforms en zonder dat hun gegevens worden misbruikt door een gecentraliseerde tussenpersoon. Het probleem is: hoe zorg je ervoor dat mensen de gemeenschappen verlaten waartoe ze momenteel behoren en migreren naar een gemeenschap die veel minder mensen gebruiken? 

Een alternatieve oplossing ligt in juridische stappen en / of wetgeving die de monopolies van de platforms opheft of ze reguleert als nutsvoorzieningen. Dit vereist een genuanceerde omgang met persvrijheid en een subjectief maar eerlijk onderscheid tussen onschadelijke platforms en platforms die te veel macht hebben. Welke de beste route is, staat ter discussie. We moeten gewoon echt het debat voeren. Daarvoor moeten we de olifant in de kamer zien. 

EEN CYPHERPUNK-IMAM-ALLIANTIE. Deze ontwikkeling in Europa maakt me bang. Het is er ook een die, ironisch genoeg na het laatste item, me aan de kant van technologiebedrijven vindt. Overheidsinlichtingendiensten willen voorkomen dat hardwareproviders en apps informatie versleutelen en willen achterdeurtjes naar berichten van gebruikers. De inspanningen stuitten terecht op sterke weerstand van bedrijven die de privacy van hun gebruikers beschermen. Maar zoals het Bloomberg-verhaal zegt, kunnen overheidsfunctionarissen vaak publieke steun vinden, omdat mensen bang zijn voor terroristen en andere slechte actoren. 

Nu een aantal regeringen van de Europese Unie een resolutie promoten waarin wordt opgeroepen tot "technische oplossingen voor het verkrijgen van toegang tot versleutelde gegevens", zwenkt het debat af naar gevaarlijke kwesties van godsdienstvrijheid. Het lijkt erop dat de achterdeurtjes die wetshandhavers willen, gericht zijn op moslimleiders en gemeenschappen die steeds meer verzet hebben tegen de islam na recente islamitische terroristische aanslagen op het continent. Het combineren van gegevensbewaking met religieuze doelwitten lijkt mij een gladde helling. 

Hierdoor ontstaat een interessante alliantie. De sterkste voorstanders van digitale privacy en het recht om berichten te versleutelen zijn de cypherpunkgemeenschappen waaruit Bitcoin is voortgekomen - niet bepaald bedgenoten met islamitische imams. Maar dat is de dwarsdoorsnede van belangen die privacyrechten dekken.

Het is ook relevant voor het gelddebat. Versleuteling maakt peer-to-peer-communicatie mogelijk zonder tussenkomst van een derde partij, en geldtransacties zijn gewoon een andere vorm van communicatie. Dus dit gaat uiteindelijk naar de kern van de strijd waarvoor Bitcoin is gemaakt om te vechten - voor het recht op weerstand tegen censuur.

Hoe Ant's geschorste IPO gerelateerd is aan China's digitale yuan. Met de geplande beursintroductie van zijn gigantische fintech-bedrijf Ant Financial, zou Jack Ma de elfde rijkste man ter wereld worden, waarmee hij de erfgenamen naar L'Oréal en Walmart's fortuin zou overslaan. Maar toen, verrassend genoeg, werd de beursintroductie stilgelegd door de Chinese regering. Nu, zoals David Pan meldt, lijkt het duidelijk dat de aanvallen van de Chinese regering op Ant Financial rechtstreeks verband houden met haar digitale yuan-project, dat deels wordt ingegeven door de wens om de controle van de overheid over betalingen, geld en het bankwezen te herstellen. 

De optiemarkt van Bitcoin vertoont de sterkste bullish stemming ooit. Wat een run bitcoin heeft gehad. Boven de $ 16,000 op het moment van schrijven, schommelde het aan het einde van de zomer rond de $ 10,000. En met een reeks spraakmakende investeerders die de waarde van cryptocurrency als een hedging-instrument bespreken, lijkt het erop dat investeerders erop wedden dat er nog meer zullen komen. Omkar Godbole meldt hier dat de zogenaamde put-call skew, of de spread tussen prijzen voor een optie om bitcoin in de toekomst tegen een vaste prijs te verkopen en de prijs voor een optie om het in de toekomst te kopen, nu een leven lang duurt. time low, wat een zeer bullish signaal is.

Lagarde van de ECB heeft 'Hunch' Digital Euro zal over 2-4 jaar worden gelanceerd. Meer signalen dat de digitale euro eraan komt, nu de president van de Europese Centrale Bank, Christine Lagarde, een relatief kort tijdsbestek biedt voor de lancering ervan. Brad Keoun rapporteert. 

Slechte leningen, slechte weddenschappen, slecht bloed: hoe Crypto Lender Cred echt failliet ging. De ineenstorting van Cred, met $ 100 miljoen aan verliezen, deed deze week huiveren in de relatief jonge cryptoleningsector. Hier biedt Nathan DiCamillo een grondig onderzochte "tik-tock" aan over de reeks gebeurtenissen, misstappen en vermeende fraude die tot de ondergang ervan hebben geleid.