Met genoegen brengen wij u een gastpost van Mili Baxi over de ontwikkeling van het uitgeversrecht in digitale media. Mili is momenteel afgestudeerd aan het Institute of Law, Nirma University het afronden van haar LLM bij LSE. Haar aandachtsgebieden zijn informatietechnologierecht, intellectueel eigendomsrecht, media- en communicatierecht en mensenrechten.
Afbeelding van hier.
Introductie
De economische gezondheid van de traditionele nieuwsmedia en uitgeverijen heeft verslechterd door de jaren heen, wat een zorg is voor de 'vierde pijler van de democratie', die wordt geconfronteerd met verlammende economische omstandigheden en die de onafhankelijkheid en betrouwbaarheid van de media op het spel zet. Deze blog onderzoekt hoe persuitgevers rechten hebben geclaimd over hun inhoud op digitale mediaplatforms zoals Facebook, Google News, die een preview geven van twee tot drie regels samen met een hyperlink naar de perspublicatie. Bij gebrek aan enige vereiste voor een licentieovereenkomst, profiteren de platforms van deze 'snippers' zonder persuitgevers een deel van de vergoeding te betalen, waardoor het voor de uitgevers moeilijk wordt om terugverdienen hun investeringen. Persuitgevers zijn afhankelijk van platforms als Google en Facebook voor referentieel verkeer op hun website waardoor het voor hen moeilijk is om te onderhandelen met gigantische platforms, vooral degenen met een dominante marktpositie. Persuitgevers hebben aangedrongen tegen digitale platforms die meeliften op hun inhoud, maar vanwege de symbiotische relatie met deze online platforms, streven persuitgevers naar wetgevende maatregelen om hun belangen aan de onderhandelingstafel te versterken. In dit korte stuk beoordeel ik het recht van persuitgevers van de EU en de Australische News Bargaining Code als antwoorden op het beveiligen van de rechten van uitgevers tegen digitale tussenpersonen en overweeg ik of India een vergelijkbare aanpak moet volgen.
Europese Unie en Australische benadering voor het belang van persuitgevers
Australië en de EU hebben verschillende benaderingen gekozen om het probleem van platforms te laten betalen voor het gebruik van nieuwsinhoud aan te pakken. De EU bewandelde de weg van intellectuele eigendom door een naburig recht in te voeren op grond van haar auteursrecht. In 2019 heeft de Europese Unie (EU) de persuitgeversrechten ingevoerd onder: Artikel 15 van de richtlijn inzake auteursrecht op de digitale single (CDMA) met de bedoeling de onbillijke verdeling van digitale reclame-inkomsten tussen de nieuwsmedia en aanbieders van diensten van de informatiemaatschappij te herverdelen. Persuitgeversrecht is een 'naburig recht' van 'uitgever van perspublicatie' voor het online gebruik van hun publicatie in haar Copyright Richtlijn met als doel te zorgen voor een billijke verdeling van prikkels tussen persuitgevers en aanbieders van digitale diensten. Het recht is een exclusief recht op reproductie en online beschikbaarstelling van de inhoud voor de EU-persuitgevers tegen onlinegebruik van hun inhoud door dienstverleners van de informatiemaatschappij gedurende twee jaar. De bepaling doet niet zijn van toepassing op afzonderlijke woorden, zeer korte samenvattingen, wetenschappelijke en academische blogs, tijdschriften en publicaties, louter feiten die in de publicatie worden vermeld, of werken die al in het publieke domein zijn en met hyperlinks zijn verbonden. Het recht kent geen originaliteitsdrempel.
De introductie van het persuitgeversrecht heeft een ontmoeting gehad met zware kritiek over zijn brede reikwijdte en vage toepassing. De bepalingen zijn van toepassing op commerciële zoals online nieuwsaggregators en mediamonitoringdiensten. Hoewel het de bedoeling van deze bepaling is om Google en zijn diensten te targeten, treft het ook kleine spelers en nieuwkomers op de markt en kan het innovatie ontmoedigen. De uitzondering van 'zeer korte samenvattingen' is ook problematisch omdat het het doel van het recht frustreert, dat bedoeld is om het exclusieve recht op de inhoud te geven, met name de korte fragmenten van nieuwsmediaproviders. De uitvoering van dit recht is een andere uitdaging, tenzij de persuitgevers hun rechten collectief uitoefenen.
De Australische aanpak om hetzelfde probleem aan te pakken verschilt van de EU. Na een worsteling met Facebook in 2021, Australië geadopteerd Onderhandelingscode voor nieuwsmedia. In plaats van een IP-route te nemen, nam Australië wijzigingen op in zijn mededingingsrechtelijke kader om een overeenkomst tussen aangewezen platforms en geregistreerde nieuwsmedia-organisatie over vergoeding voor hun nieuwsinhoud beschikbaar maken. De code voorziet ook in verplichte definitieve arbitrage waar in arbiter een definitief aanbod aan partijen doet, indien de overeenkomst niet binnen drie maanden wordt bereikt. Uniek in de code zijn de elementen onderhandeling, mediation en verplichte verwijzing naar arbitrage. Het is een uitgebreider kader dan de rechten van uitgevers van pers in de EU, maar het is door platforms bekritiseerd vanwege zijn hardhandige aanpak omdat ze bang zijn dat code mogelijk van invloed kan zijn op het recht van individuele gebruikers om gratis inhoud te delen en te bekijken. Terwijl in de rechten van persuitgevers in de EU staat dat: auteurs recht hebben op een passend deel van de inkomsten die persuitgevers ontvangen van dienstverleners van de informatiemaatschappij, de Australische code zwijgt over de vergoeding aan de journalist. De spanningen tussen nieuwsmedia en platforms zijn een wereldwijd probleem en na de EU, Australië, landen als Canada en US zijn de volgende in de rij om een reguleringsstrategie toe te passen voor de betaling van 'fair share' aan de media voor het gebruik van de inhoud ervan.
Analyse in Indiase context
De Indiase perspublicatie-industrie investeert in digitale eigendommen om de groei van de inkomsten uit digitale advertenties te vangen, aangezien de consumptie patroon van het nieuws verschuift naar de digitale ruimte. Een roep om regelgevend ingrijpen voor online gebruik van de inhoud van de persuitgever door digitale platforms is dan ook niet ver in de toekomst.
Het invoeren van het persuitgeversrecht van de EU in India zonder enig empirisch en economisch onderzoek kan leiden tot problematische gevolgen voor de markt. Veel academici hebben verklaard dat IP niet het juiste instrument is om de herverdeling van marktaandeel te bereiken. Critici van het recht van persuitgevers stellen dat auteursrecht wordt toegekend om creativiteit te stimuleren door: exclusiviteit belonen. Het wordt geïntroduceerd met de bedoeling om de marktfalen die veronderstelt dat het vrijelijk kopiëren van het werk van de auteur de auteur ontmoedigt om te creëren, te innoveren of te investeren. Exclusieve rechten oogsten niet noodzakelijkerwijs de economische voordelen of creëren een monopolie of herverdelen het rijkdom. IP-rechten hebben invloed op de herverdeling, maar het is niet de beste tool voor beleid dat gericht is op distributie van het marktaandeel tussen verschillende industrieën. Herverdeling via IE-rechten zonder marktfalen is gedoemd te mislukken, net zoals dat niet gebeurt aansporing creëren. De op zichzelf staande persuitgeversrechten onder de EU-auteursrechtwetgeving kunnen hun doel niet bereiken en hebben de neiging averechts te werken. Neem bijvoorbeeld het geval van Duitsland, waar Google News weigerde de licentievergoeding te betalen en in plaats daarvan ervoor koos zich terug te trekken. Er werd besloten de inhoud niet te gebruiken. Bij afwezigheid van de platforms werd het verkeer naar het online nieuws (vooral de kleinschalige nieuwsmedia) zwaar getroffen, en veel kranten trokken zich terug en heronderhandelden hun deals met Google door ermee in te stemmen hun inhoud gratis beschikbaar te stellen. Zelfs de Duitse Mededingingsrechter achtte het optreden van Google geen misbruik van machtspositie. Het EU-persuitgeversrecht is alleen succesvol geweest in lidstaten waar uitgevers in de pers onderhandelen collectief of vertrouwen op de mededingingsautoriteiten om het recht op grond van artikel 15 af te dwingen, zoals in het geval van Frankrijk. Het is duidelijk dat uitvoering van naburig recht waarschijnlijk zal mislukken zonder een aggregator of marktfalen.
Indiase beleidsmakers moeten de implicaties van de invoering van naburige rechten zorgvuldig evalueren en andere opties overwegen om de belangen van persuitgevers in India in evenwicht te brengen. De Australische regelgevingsaanpak is eenvoudiger en geschikter voor de Indiase markt, maar het gaat gepaard met de voorzichtigheid van inmenging in het recht op vrije meningsuiting en meningsuiting, dat moet worden afgewogen.
Tot slot betoog ik dat India de persuitgeversrechten niet blindelings moet importeren uit de EU-auteursrechtrichtlijn, aangezien de… IP manier om de spanning te harmoniseren is conceptueel gebrekkig en vormt een grote uitdaging bij de implementatie. Aan de andere kant loopt de Australische benadering van het mededingingsrecht het risico een bedreiging te vormen voor de vrijheid van meningsuiting en meningsuiting, aangezien deze de door gebruikers gegenereerde inhoud beïnvloedt. Voordat India besluit zijn eigen regelgevende interventie te nemen, moet de juridische en economische analyse worden uitgevoerd van beleidsinstrumenten om de kwestie van licentieverlening voor het gebruik van inhoud van online nieuwsmedia door platforms aan te pakken. Het moet de implementatie van Oostenrijkse en EU-benaderingen observeren, samen met ontwikkelingen in andere landen. Er zijn andere manieren om inkomsten te genereren die moeten worden onderzocht om de financiële gezondheid van de nieuwsmedia-industrie te behouden, zoals publieke financiering van nieuws of lezer-inkomstenmodel. Een andere beleidsmaatregel die sterk wordt bepleit door OESO's werkcommissie is om kranten in staat te stellen te onderhandelen collectief met de adverteerders en platforms. De verslag door Vidhi Center for Legal Policy getiteld 'De toekomst van nieuws in India' stelde voor om 'een onderzoek in te stellen naar de dominantie van online advertentieplatforms door de Competition Commission of India'.
De beste manier om vooruit te komen, is een grondige analyse uit te voeren van regelgevende kaders die geschikt zijn voor de Indiase nieuwsmedia-industrie en die voldoen aan de behoeften van de Indiase nieuwsmedia-industrie om zich te ontwikkelen en te floreren in de fase van de overgang van fysieke naar digitale ruimte. Dergelijk onderzoek moet worden uitgevoerd met de focale lenzen die prioriteit geven aan de economische gezondheid van de industrie en de rechten van de burgers om zich uit te drukken en kosteneffectieve, onafhankelijke en betrouwbare informatie te ontvangen.
