Hoewel de meeste mensen vrij bekend zijn met de regionale twin-turboprop die bekend staat als de Dash 8, zijn ze misschien niet zo bekend met de quad-turboprop Dash 7. Het type wordt niet meer gebouwd en vloog voor het eerst in 1975 en de productie eindigde in 1988 Laten we eens terugblikken op dit kleine en robuuste vliegtuig.
Gemaakt om duurzaam te zijn
De Havilland Aircraft Company uit Canada (ook bekend als De Havilland Canada) ontwierp en bouwde de DHC-7 (of Dash 7) in zijn Downsview Toronto-faciliteiten. Volgens BAE Systems, dit type vliegtuig was "specifiek ontwikkeld voor gebruik in de ruige Canadese wildernis en bestand tegen de uiteenlopende weersomstandigheden."
Met een capaciteit van 48 tot 50 passagiers, was het opvallende kenmerk van de Dash 7 de korte start- en landingscapaciteiten - iets dat relevanter werd met de introductie van nieuwe geluidsbeperkingen in de jaren zeventig. Dit vermogen om steile naderingen en vertrekken aan te pakken werd mogelijk gemaakt door de integratie van extra grote propellers, die de rotatiesnelheden zouden verminderen zonder enige vermindering van de stuwkracht.
In wezen een grotere viermotorige versie van De Havilland Canada's DHC-6 Twin Otter, het DHC-7-programma werd gelanceerd in de jaren 1970, met de ontwikkeling vanaf 1972. Een prototype zou dan zijn eerste vlucht maken op 27 maart 1975.
De varianten van de Dash 7
De eerste levering van de Dash 7 (een Series 100-variant) vond plaats in februari 1978 aan Rocky Mountain Airways in Denver. Hierdoor werden de vliegtuigen gebruikt als vervoermiddel voor toeristen en vlogen ze naar luchthavens met relatief korte start- en landingsbanen en grote hoogten, waardoor de belangrijkste kenmerken van het type goed werden gebruikt.
De belangrijkste variant van de DHC-7 was de -100-serie, die dienst deed als regionaal vliegtuig. Deze serie kende twee subvarianten in de vorm van de -102 (voor volledige passagiersoperaties) en de -103, een combivariant met een grote laaddeur.
De -150 werd ook aangeboden en had onder meer extra brandstofcapaciteit en een hoger startgewicht.
Na meer dan 30 jaar nog steeds in dienst
Van Groenland tot Kenia tot Argentinië, zo'n 23 luchtvaartmaatschappijen en organisaties zouden de Dash 7 in verschillende rollen exploiteren. Buiten de civiele wereld zou het type worden gebruikt door militairen en andere overheidsorganisaties die op zoek zijn naar een robuust en veelzijdig vliegtuig. Dit wordt misschien goed aangetoond met het voortdurende gebruik van het type door de British Antarctic Survey (BAS).
“BAS koos de Dash-7 vanwege het robuuste ontwerp, het brandstofverbruik en, cruciaal, de korte start- en landingscapaciteiten. Door de grote langzaam draaiende propellers is het vliegtuig stil in gebruik.” -Britse Antarctische Survey
Met als doel vervuiling van de zee te voorkomen en het leven en het milieu in de zee te beschermen, is Canada's National Aerial Surveillance Program (NASP) ook een huidige exploitant van de Dash 7. De vloot van DHC-7's is gevestigd in Ottawa en bedient Noord-Canada tijdens de juli tot november Arctisch scheepvaartseizoen.
Met beperkt succes werden tussen 113 en 1978 in totaal slechts 1988 vliegtuigen geleverd. BAE Systems meldt dat een klein handjevol van deze vliegtuigen nog steeds operationeel is over de hele wereld. In Noord-Amerika zijn ongeveer 21 vliegtuigen geregistreerd in Canada en nog eens 12 vliegen in de Verenigde Staten.
Voor organisaties die nog steeds met het type vliegen, wordt ondersteuning geboden door het Canadese Viking Air, dat het programma in 2005 van De Havilland Canada heeft overgenomen. Dit luchtvaartbedrijf is eigenaar van het typecertificaat voor de DHC-7 en levert onderdelen en ondersteunende diensten aan de vloot wereldwijd.
Heb je ooit een Dash 7 gezien of het voorrecht gehad om daadwerkelijk te vliegen? Laat het ons weten door een reactie achter te laten.
