De VS blijft in de voorhoede van technologische innovatie dankzij ondernemers die risico's nemen. In combinatie met toegang tot kapitaal zorgen deze risico's voor een ondernemend ecosysteem dat de VS een concurrentievoordeel geeft. Maar waar wendt een ondernemer zich tot kapitaal als het streven zich te vroeg bevindt, te veel technologisch risico met zich meebrengt en / of zich richt op een markt die onvoldoende groot is om particuliere investeringen te rechtvaardigen (dwz zonder het potentieel om een ​​ROI van> 10x binnen drie jaar)?

Het Small Business Innovation Research (SBIR) -programma van de Amerikaanse regering, opgericht in 1982, is de afgelopen decennia een reddingsboei geweest voor dit soort bedrijven. SBIR's missie is om "wetenschappelijke excellentie en technologische innovatie te ondersteunen door de investering van federale onderzoeksfondsen in cruciale Amerikaanse prioriteiten om een ​​sterke nationale economie op te bouwen". Kortom, het is een banenprogramma dat bedoeld is om de bedrijven van morgen te creëren die de VS positioneren als een wereldleider in technologische innovatie. Het is een ongelooflijk krachtig programma waar Amerikaanse belastingbetalers trots op moeten zijn.

Ondanks zijn sterke punten lijdt het SBIR-programma onder misbruiken waardoor critici het beschouwen als bedrijfswelzijn. Met VC seed-deals daalt aanzienlijk sinds vorig jaar, volgens CB Insights, seed-financiering van SBIR is op dit moment van cruciaal belang omdat het misschien de enige financieringsoptie is voor ondernemers die te vroeg zijn voor traditionele VC of die te veel technologische risico's met zich meebrengen. Dus net zoals de media waarschuwt hedgefondsen en andere bedrijven om geen gebruik te maken van PPP-leningen, ik zou ondernemers willen informeren over de regelrechte misbruiken van het programma en meer verantwoorde praktijken willen aanmoedigen van degenen die ervoor kiezen deel te nemen in deze kritieke tijd in onze geschiedenis.

Waarom SBIR ertoe doet

Het congres creëerde het SBIR-programma en zijn neef de STTR om kleine bedrijven te laten groeien, hun deelname aan het federale acquisitieproces te bevorderen en de commercialisering van innoverende technologieën van Amerikaanse universiteiten en nationale laboratoria te vergemakkelijken. De financiering wordt beheerd door 11 federale agentschappen die een klein percentage van hun O & O-budgetten (3.2% vanaf 2017) aan het programma toewijzen. Volgens de SBA hebben de SBIR- en STTR-programma's in 3.5 meer dan $ 2019 miljard aan kleine bedrijven toegekend - zeker geen triviaal bedrag aan seed-stage-financiering.

Het voor de hand liggende aantrekkelijke kenmerk van SBIR is dat de fondsen niet verwaterend zijn. In tegenstelling tot een traditionele particuliere investeerder, ontvangt de federale overheid geen eigen vermogen in het bedrijf, noch neemt zij een bestuurszetel aan. En in veel gevallen is de federale overheid de uiteindelijke klant. Het kan lijken op het feit dat uw klant u betaalt om een ​​product te ontwikkelen dat zij nodig hebben, waarna u het aan hen kunt verkopen. Net als bij particuliere investeringen waar misschien maar één op de tien investeringen enorm succesvol zal zijn, kan het SBIR-programma ook wijzen op verschillende homeruns, waaronder Qualcomm, 10andMe en iRobot, onder andere. 'Klinkt goed', zou je kunnen zeggen - dus wat is de vangst?

Het misbruik: 'SBIR-molens'

Eenmaal ontvangen, kunnen SBIR-prijzen een vaste bron van inkomsten worden, zelfs zonder een commercieel product dat inkomsten uit verkopen genereert. Voor sommige bedrijven kan het, zodra ze dit 'spel' hebben geleerd, moeilijk zijn om zich af te wenden van wat lijkt op gemakkelijk geld. Het resultaat is een commercieel irrelevant bedrijf met als enige doel het schrijven van geweldige SBIR-voorstellen en het succesvol uitvoeren van productonderzoekscontracten zonder dat echte producten ooit op de markt komen.

Dit misbruik komt vaak genoeg voor dat bedrijven die alleen verslaafd zijn aan SBIR-inkomsten vaak "SBIR-fabrieken" worden genoemd. Voor elke Qualcomm en iRobot zijn er minstens enkele tientallen SBIR-fabrieken. Ze hebben tientallen, zo niet honderden miljoenen SBIR-dollars verzameld, vaak gedurende meerdere decennia. Terwijl af en toe een product wordt gecommercialiseerd, zijn SBIR-gerelateerde inkomsten altijd de meerderheid van de inkomsten van deze bedrijven. De praktijk is onvergeeflijk. Het berooft belastingbetalers en verbruikt kostbare investeringsfondsen die meer legitieme startende bedrijven door de moeilijke beginfase zouden kunnen katapulteren. In het huidige klimaat, waar we meer dan ooit slimme mensen met moonshot-ideeën nodig hebben, is de praktijk bijzonder flagrant.

De oplossing: Introduceer een lakmoesproef

Laat me duidelijk zijn: het SBIR-programma is iets waar Amerikaanse belastingbetalers trots op moeten zijn. Het is een uniek programma dat het broodnodige startkapitaal verschaft om bedrijven en ideeën van de grond te krijgen die anders niet geschikt zouden zijn voor een particulier investeringsmodel. Als het goed wordt gedaan, kan het toekomstige groeibedrijven creëren en mogelijk maken "Harde technologie" die particuliere investeringen negeren vanwege een trage ROI - maar is van cruciaal belang om het toekomstige concurrentievoordeel van de VS te waarborgen.

Dus wat moet een verantwoordelijke ondernemer doen? Profiteer in de eerste plaats van het SBIR-programma als bron van startkapitaal, maar doe dat op een verantwoorde manier. Zo hebben de twee bedrijven die ik in 2012 mede oprichtte, Roccor en Solid Power, hun bestaan ​​te danken aan het SBIR-programma. Tegenwoordig is geen van beide afhankelijk van SBIR-financiering als hun primaire inkomstenbron.

In het geval van Solid Power, dat alle solid-state batterijen van de volgende generatie commercialiseert voor toekomstige markten voor elektrische mobiliteit, werd financiering van programma's zoals SBIR en ARPA-E gebruikt om de technologie te ontmoedigen om particuliere investeringen te rechtvaardigen. Deze overgang van openbare naar particuliere investeringen is noodzakelijk voor technologieën met kostbare, langdurige ontwikkelingsprocessen die men niet zomaar kan 'bootstrap'. De enorme toekomstige marktomvang en de positieve maatschappelijke impact rechtvaardigen deze investeringen.

Net als Solid Power was Roccor al vroeg afhankelijk van SBIR-financiering om de productportfolio van het bedrijf te ontwikkelen en vast te stellen. Hoewel het bedrijf het SBIR-programma nog steeds gebruikt voor de ontwikkeling van nieuwe producten en / of als contractvehikels voor inkoop, is deze financieringsbron in toenemende mate een klein deel van de inkomsten van het bedrijf geworden.

Dus hoe stroomlijnen we het SBIR-programma om het effectiever te maken? Simpel - leg limieten op de hoeveelheid financiering die een bedrijf kan ontvangen uit het SBIR-programma, zowel cumulatief als jaarlijks. Een belangrijke lakmoesproef is het antwoord op de volgende vraag: Zal ​​dit bedrijf failliet gaan als het SBIR-programma morgen zou verdwijnen? Als het antwoord "ja" is en het bedrijf meer dan 10 jaar oud is, dan heeft het duidelijk een bedrijfsmodel dat is gebaseerd op subsidiëring door Amerikaanse belastingbetalers en moet het failliet kunnen gaan om plaats te maken voor de volgende generatie startups.

Douglas Campbell is CEO van het batterijbedrijf in Colorado Solid Power en medeoprichter en bestuurslid van aerospace products company Roccor.