Grote namen zoals Bitcoin, Ethereum, Polygon, Polkadot, Avalanche, Algorand en Solana duiken vaak op in elke discussie over blockchain, maar te midden van de snelle groei van de technologie en het steeds competitievere karakter van de markt, raken ontwikkelaars steeds meer opgesloten in een race om ervoor te zorgen dat hun blockchains bovenaan komen te staan. 

In deze zeer competitieve en veranderende omgeving is het belangrijk voor ontwikkelaars om de processen te overwegen die essentieel zijn om te begrijpen hoe verschillende blockchains aan specifieke behoeften kunnen voldoen. Deze factoren omvatten consensusmechanismen, decentralisatie, duurzaamheid, veiligheid, snelheid, kosten en bestuur. Al deze kenmerken moeten worden onderzocht zodat bedrijven kunnen streven naar groei en efficiëntie, en zullen uiteindelijk de belangrijkste concurrenten op de markt bepalen.

Consensusmechanismen begrijpen

Consensusmechanismen worden gebruikt in blockchain-systemen om ervoor te zorgen dat alle knooppunten met elkaar worden gesynchroniseerd. Consensusmechanismen worden gebruikt voor het valideren en authenticeren van transacties.

Er zijn meerdere soorten consensusmechanismen, die elk aansluiten bij verschillende behoeften. Twee van de meest gebruikte zijn: Proof-of-Work en Proof-of-Stake. 

1. Proof-of-Work (PoW): Bitcoin en Ethereum gebruiken PoW. Voor een Proof-of-Work-consensusmechanisme zijn grote hoeveelheden rekenkracht nodig om knooppunten te authenticeren en te verifiëren. Omdat het veel energie verbruikt, is het erg duur. Om bijvoorbeeld in 2021 één bitcoin te maken, is de benodigde hoeveelheid elektrische energie gelijk aan het gemiddelde stroomverbruik van een Amerikaans huishouden gedurende 73 dagen. Hoewel Ethereum momenteel PoW gebruikt, verschuift het naar het gebruik van Proof-of-Stake. 
2. Proof-of-Stake (PoS): Voorbeelden van bedrijven die PoS gebruiken, zijn Solana en Algorand. Tot nu toe was Proof of Stake het meest succesvolle consensusmechanisme om snellere, goedkopere netwerken mogelijk te maken. Met dit mechanisme wordt de verantwoordelijkheid voor de toewijzing gegeven aan die gebruikers die de meeste munten inzetten, waardoor ze meer blokken kunnen creëren. Proof-of-Stake is een alternatief voor PoW dat veel minder energie verbruikt. Het geeft echter de voorkeur aan degenen die meer kapitaal hebben en is meestal minder gedecentraliseerd (minder onafhankelijke knooppunten).

Consensusmechanismen zijn belangrijk omdat ze de veiligheid en het vertrouwen in de blockchain ondersteunen om fraude te voorkomen. Wanneer de validerende gebruiker die het volgende blok dicteert niet kan worden voorspeld, wordt de kans op infiltratie verkleind. De risico's van het gebruik van een minder veilig netwerk worden groter naarmate meer en meer (waardevolle) digitale activa worden opgeslagen op blockchains. Met de recente groei van gedecentraliseerde financiering (DeFi) zijn de veiligheidsrisico's als gevolg van gecentraliseerde controle of minder veilige consensusmechanismen toegenomen, aangezien de liquiditeit volgde op lage prijzen en snelle verplichtingen. 

Het "Blockchain Trilemma" oplossen

Blockchain biedt de mogelijkheid om vandaag de meest efficiënte transactiemethode te bieden. Maar er zijn drie factoren die als essentieel worden beschouwd voor het succes van elk blockchain-project om digitale activa veilig te verhandelen: decentralisatie, schaalbaarheid en veiligheid. Het is voor blockchain-platforms moeilijk gebleken om alle drie effectief te bereiken, vooral zonder afbreuk te doen aan sommige ten opzichte van andere.

1. Decentralisatie: Het belangrijkste verschil tussen blockchains en traditionele financiële infrastructuur is het feit dat de laatste wordt uitgevoerd binnen instellingen, die gecentraliseerde entiteiten zijn. Het gedecentraliseerde aspect van blockchain zorgt voor meer transparantie, veiligheid en efficiëntie. Een grotere en meer "gedecentraliseerde" groep authenticerende knooppunten wordt als veiliger beschouwd, met name wanneer prikkels zijn gestructureerd om het grootboek te beveiligen en niet te ondermijnen. De uitdagingen die gepaard gaan met gedecentraliseerde blockchain-transacties zijn snelheid en doorvoer. Hoewel Ethereum erg gedecentraliseerd is, is het zo traag dat het moeilijk is om meerdere transacties uit te voeren, en de beperkte doorvoer leidt tot hoge transactiekosten omdat gebruikers strijden om de verwerking van hun transactie.
2. Schaalbaarheid: Naarmate blockchains groeien, neemt de vraag toe. Blockchain-platforms moeten soepel werken, zelfs bij het verwerken van grote aantallen transacties. Een manier om de schaalbaarheid te vergroten is het verminderen van het aantal nodes (dwz meer centralisatie), hoewel dit de veiligheid vermindert en het risico op fraude verhoogt. 
3. Security: Door ervoor te kiezen zich te concentreren op de schaalbaarheid en decentralisatie van hun software, lopen blockchain-platforms het risico te worden geïnfiltreerd door aanvallers en hackers. De beloning voor het stropen van digitale activa is hoog, met name van blockchains met grote liquiditeitsvolumes.

Aangezien liquiditeit migreert van Ethereum naar alternatieve blockchains vanwege hoge transactiekosten, moeten deze worden beoordeeld voordat ze worden toevertrouwd met activa van hoge waarde en met een hoog volume. Elk alternatief lost en compromitteert verschillende delen van het trilemma op verschillende manieren. Lage kosten en snelle laag 1-proof-of-stake blockchains, zoals Solana, zijn over het algemeen niet zo gedecentraliseerd als Ethereum, terwijl veel laag 2-oplossingen, zoals Polygon en Starkware, gecentraliseerd begonnen en meer gedecentraliseerd worden. 

Bestuur 

Naarmate er meer blockchains en gedecentraliseerde financiële (DeFi) -protocollen verschijnen, is het belangrijk dat bestuurssystemen worden begrepen, om ervoor te zorgen dat regels worden overeengekomen en gevolgd, waardoor transparantie wordt aangemoedigd. In het kader van traditionele bedrijven regeren degenen met een leidende rol collectief. Dit verschilt van openbare blockchains die gebruik maken van direct bestuur, representatief bestuur of een combinatie van beide. 

Terwijl Bitcoin wordt beheerd door een externe stichting, worden andere ontwikkelaars - zoals Ripple - bestuurd door een bedrijf.  Algorand is ondertussen een voorbeeld van een blockchain met een schijnbaar meer democratische benadering van bestuur, waardoor alle leden kunnen discussiëren en suggesties kunnen doen. Ethereum heeft een stemsysteem, waarbij gebruikers 0.06 tot 0.08 Ether moeten uitgeven om te stemmen.

Sommige bestuursmethoden hebben kritiek gekregen. Het "vetomechanisme" binnen het kernteam van Bitcoin heeft bijvoorbeeld de bezorgdheid geuit dat miners meer macht krijgen om beslissingen te nemen dan gewone gebruikers. Verschillende blockchainprojecten gebruiken verschillende stemmechanismen, en sommige hebben centrale teams met meer controle dan andere. Een blockchain met community governance zou een actieve community nodig hebben om te kunnen functioneren, anders kan een klein aantal actieve tokenhouders het protocol in de praktijk beheersen.

Over het algemeen is echter een hybride van direct en representatief bestuur waarschijnlijk de meest effectieve manier om ervoor te zorgen dat blockchains op orde worden gehouden. 

Bron: https://cryptoslate.com/developers-and-users-need-to-focus-on-the-strengths-of-different-blockchains-to-maximize-benefits/